Οργώνουν την επαρχία

• Οι συνθήκες είναι ζόρικες αλλά το κοινό διψάει για live, λένε οι Rosebleed, που βγάζουν σε λίγο το «White balloons»

Τους Rosebleed τούς ανακαλύψαμε στο Schoolwave το 2006. Ηταν η χρονιά που κέρδισαν και το πρώτο βραβείο στον διαγωνισμό του Ωδείου «Φίλιππος Νάκας». Υπέγραψαν κατευθείαν συμβόλαιο στη Sony και λίγο μετά έβγαλαν ένα ΕΡ με τίτλο «Stories». Σε λίγες μέρες κυκλοφορούν το πρώτο τους ολοκληρωμένο άλμπουμ, το «White balloons». Ξεκινούν και περιοδεία σχεδόν σε όλη την Ελλάδα.

Το ντεμπούτο των Rosebleed είναι πολύ δυναμικό και αγγλόφωνο, εννοείται. «Απλώς αργήσαμε να ακούσουμε ελληνική μουσική» λένε

«Ο κόσμος στην επαρχία διψάει για live πολύ περισσότερο από εκείνον της Αθήνας», εξηγούν. «Συναντάς πιο ανοιxτό και πιο ζεστό κοινό, ενώ οι συναυλίες μαζεύουν περισσότερο κόσμο από αντίστοιχες σε μικρούς χώρους στην Αθήνα. Οι συνθήκες ωστόσο είναι ζόρικες, τα περισσότερα μαγαζιά είναι πολύ μικρά και δεν είναι φτιαγμένα για live. Γεγονός που δυσκολεύει τους μουσικούς ως προς τον ήχο που θέλουν να πετύχουν. Απειρα προβλήματα μπορούν να παρουσιαστούν από το πουθενά. Πρέπει να είσαι οργανωμένος και οπλισμένος με θετική ενέργεια. Στο τέλος βέβαια το διασκεδάζουμε και έχουμε να θυμόμαστε πολλά από τα gigs της περιφέρειας. Είναι, πάντως, αξιοσημείωτη η αλλαγή προς το καλύτερο σε πολλά μαγαζιά της περιφέρειας που φτιάχτηκαν αποκλειστικά για live».

Το πρώτο τους άλμπουμ ακούγεται πολύ δυναμικό. Αγγλόφωνο, εννοείται, ενώ σ' ένα κομμάτι συμμετέχει και ο Φίλιππος Πλιάτσικας. «Ο μόνος λόγος που δεν παίζουμε ελληνόφωνα τραγούδια, ή "ανατολική" μουσική όπως τη λέμε εμείς, είναι διότι έτυχε η μουσική μας παιδεία και κουλτούρα να μην έχει να κάνει με τους ελληνικούς ήχους. Θύματα της παγκοσμιοποίησης, αν θέλετε, και όχι επειδή δεν μας αρέσει. Απλώς αργήσαμε να ακούσουμε ελληνική μουσική. Υπάρχουν, όμως, πολλοί Ελληνες καλλιτέχνες τους οποίους θαυμάζουμε και οφείλαμε να έχουμε ακούσει από πριν από τη στιγμή που θέλουμε να λεγόμαστε μουσικοί και μουσικόφιλοι».

Θα τους ακούσουμε να τραγουδούν κι ελληνικά στο μέλλον; Who knows. Ενα πράγμα μόνο δεν θα έκαναν: «Οτιδήποτε πρόσβαλλε την αισθητική μας ή την ίδια μας τη συνείδηση». Και τα ερεθίσματα που τους επηρεάζουν ώστε να γράψουν τραγούδια; «Από ένα καινούργιο, γελοίο νομοσχέδιο ώς μια κοπέλα που κυκλοφορεί με ρούχα που δεν σ' αφήνουν να αγιάσεις! Ολα, κάποια στιγμή, θα παίξουν στα κομμάτια σου. Οσο τουλάχιστον η μουσική βγαίνει από μέσα σου».

Ποιο είναι το βιβλίο και ποιος ο δίσκος που σας σημάδεψαν;

«Από βιβλίο, "Τα πάθη του κόσμου" του Σοπενχάουερ. Οι δίσκοι, τώρα, είναι πολλοί αλλά θα αρκεστούμε σε έναν: το "Dark side of the moon" των Pink Floyd».

Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος σας ως συγκρότημα;

«Το τέλος του κόσμου, το 2012»...

info: απόψε παίζουν Αλεξανδρούπολη (Cafe Balkan), αύριο Καβάλα (Jazz Rock), την Κυριακή στη Θεσσαλονίκη (με Puressence, στον Μύλο), την Τρίτη στις Σέρρες (Οτρο), την Τετάρτη στη Λάρισα (με Puressence, στο Μύλο ν1927), την Πέμπτη στην Πάτρα (με Puressence στην Πολιτεία), την Παρασκευή στο Αγρίνιο (Oz Rock Stage) και έπεται συνέχεια. Στην Αθήνα θα εμφανιστούν στον Σταυρό του Νότου τη Δευτέρα στις 7 του Δεκέμβρη.

• Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ, Ελευθεροτυπία, Παρασκευή 27 Νοεμβρίου 2009