Με μια τετραπλή κασετίνα γιορτάζει τη 40χρονη πορεία του ο Δήμος Μούτσης

O Δήμος Μούτσης δεν μας έχει συνηθίσει στα πολλά λόγια. Εδώ και τέσσερις δεκαετίες ο συνθέτης, στιχουργός και ερμηνευτής ακολουθεί τον προσωπικό δρόμο του. Καταθέτει τα τραγούδια του... και αυτά κάνουν τη δουλειά τους. Χθες το μεσημέρι η Σαραντακονταετία αυτή έλαβε και επίσημο εορταστικό χαρακτήρα, με την κυκλοφορία της τετραπλής κασετίνας «Ταξιδιώτης του παντός. 4 δεκαετίες τραγούδια». Στο πρώτο CD περιέχονται αποσπάσματα από τους δίσκους «Συνοικισμός Α΄», «Στροφές», «Ταξιδιώτης», «Για πούλημα λοιπόν!», το δεύτερο CD καταλαμβάνει ο «Αγιος Φεβρουάριος», το τρίτο οι δίσκοι «Φράγμα» και «Ενέχυρο» και το τέταρτο CD το «Να!...». Περισσότερα από 50 τραγούδια, συνολικά, που θα μπορούσαν να «αναγνωστούν» ως μια απόπειρα μουσικής βιογραφίας. Συνήθως βέβαια οι βιογραφίες παρουσιάζονται όταν ο τιμώμενος αποσύρεται. Εν προκειμένω μπορεί να μην έχει αποσυρθεί, ωστόσο εδώ και δέκα χρόνια ο Δήμος Μούτσης έχει σιγήσει. Το σημείωσε άλλωστε και ο ίδιος χθες, στην παρουσίαση της κασετίνας. «Δέκα χρόνια έχω να γράψω. Αρα, επί της ουσίας, μιλάμε για 30 χρόνια. Αλλά δεν τα έχω παρατήσει. Είμαι όμως μυστήριος άνθρωπος και τα ψειρίζω όλα πολύ. Το αύριο λοιπόν γίνεται μεθαύριο και έτσι περνούν τα χρόνια. Μπορεί να περάσει μια ζωή με αυτόν τον τρόπο ». Οπως όμως αποκάλυψε, «έχω το νέο μου άλμπουμ... σαν τελειωμένο. Πολλοί κατά καιρούς έχουν πει ότι αυτά που κάνω είναι “κουλτουριάρικα”. Ετσι, στιχουργικά αποφάσισα να στραφώστη νέα γενιά, παρ΄ όλο που δεν μου είναι εύκολο να γράφω πάνω σε στίχους άλλων. Εδωσα μελωδίες αλλά χτύπησα το κεφάλι μου σε τοίχο. Πλήρες κενό. Αν εσείς, τώρα, βγάλετε μια κόλλα χαρτί και πάρετε ένα στυλό, καλύτερα θα γράψετε. Ηταν μια θλιβερή εμπειρία».

Νωρίτερα είχε ευχαριστήσει όλους όσοι βοήθησαν στην έκδοση της κασετίνας, υπογραμμίζοντας ότι «η Μinos δεν θέλησε να συνεργαστεί. Ως ένα σημείο καταλαβαίνω το εμπορικό δίκαιο, τα κέρδη και τις ζημιές. Σέβομαι το μάρκετινγκ, αλλά δεν είναι όλα λεφτά. Για μένα, από τη συλλογή αυτή δύο δίσκοι λείπουν». [ΤΟ ΒΗΜΑ, Τετάρτη 11 Νοεμβρίου 2009]