Συναυλία - Υπόκλιση στον Λευτέρη Παπαδόπουλο, ποιητή, στιχουργό και δημοσιογράφο – 50 χρόνια δημιουργίας...

Αρχή της συναυλίας με τη Χαρούλα Αλεξίου «Στην Αριστοτέλους μια φορά», στο video wall του ολόφωτου σκηνικού.

Στην πλατεία Κοτζιά, μια φορά... Το μεσημέρι, στις 7/9/09 ο δήμαρχος Αθηναίων κ. Νικήτας Κακλαμάνης, σε επίσημη τελετή, απένειμε το Μετάλλιο της Πόλεως των Αθηνών για την προσφορά του στις Τέχνες και τα Γράμματα στον Λευτέρη Παπαδόπουλο, ενώ ο μαέστρος Γιώργος Κατσαρός με το σαξόφωνό του έπαιξε το «Στην Αριστοτέλους μια φορά» (φωτο ΑΠΕ).

Ο υπουργός Πολιτισμού Αντώνης Σαμαράς με τη σύζυγό του Γεωργία.

Tης Eλενης Mπιστικα, Η Καθημερινή, 09/09/2009

«Αχ! Να μην τέλειωνε ποτέ ετούτη η νύχτα, Θεέ μου», σειρά μας να το τραγουδήσουμε, μαζί με όλο τον κόσμο που γέμισε το βράδυ της Δευτέρας το ΟΑΚΑ, αψηφώντας τη βροχή και τα μαύρα σύννεφα που χτυπούσαν καμπανάκι... Οχι αρκετό για να κρατήσουν μακριά όλες τις ηλικίες και όλες τις τάξεις, που έμαθαν να αγαπούν το τραγούδι στο πάντρεμα της μουσικής με αυτό του αριστουργηματικού στίχου που ο Λευτέρης Παπαδόπουλος βάζει και φτερώνει «τρυφερώνει» –κατά δική του έκφραση– το τραγούδι. Σαν το κομπολόι που παίζει στα δάχτυλά του κύλησαν τα τραγούδια –περί τα 1.100 έγραψε και όλα έγιναν επιτυχίες– χάντρες λαμπερές που μιλούν στην καρδιά, για τον έρωτα, για τον καημό, για τη γυναίκα «κανείς δεν την αγάπησε και την ύμνησε όσο ο Λευτέρης», όπως είχε πει στη δική της βραδιά στο Ηρώδειο η Χαρούλα Αλεξίου. Που έκανε και την αρχή και όχι μόνο λόγω αλφαβητικής σειράς, στο ποτάμι μουσικής και στίχου, που πλημμύρισε κερκίδες και στίβο του ολυμπιακού γηπέδου, με τα καλύτερα τραγούδια του Λευτέρη Παπαδόπουλου, με τους συνθέτες στο πιάνο να συνοδεύουν –Σπανός και Λευτέρης Παπαδόπουλος «στην Αριστοτέλους μια φορά»– και να σείεται όλο το ΟΑΚΑ! Αλεξίου, Αρβανιτάκη, Ασλανίδου, Γλυκερία, Κούτρας, Μαχαιρίτσας, Μητροπάνος, Μητσιάς, Νταλάρας, που πήρε το μεγαλύτερο χειροκρότημα, με τον Χρήστο Νικολόπουλο στο μπουζούκι, στο «Αχ, χελιδόνι μου», του Μάνου Λοΐζου, «Εχω έναν καφενέ», και αυτό που αγαπά ο Λευτέρης ιδιαίτερα, το «Ακου ο μπαγλαμάς». Και ο Μάνος Λοΐζος, πρόωρα απών, να ζει πάντα μέσα από τα τραγούδια που μας άφησε «κεντημένα» από τον Λευτέρη και οι δύο με κατάμαυρα μαλλιά, νέα ακόμη παιδιά, ταγμένα στο τραγούδι, να τους βλέπουμε στο ένα video wall, ενώ στο άλλο ο Γιώργος Νταλάρας με την κιθάρα του μιλούσε στις καρδιές. «Να ζήσεις χίλια χρόνια με τα ζεστά τραγούδια σου και τους φίλους σου που σ’ αγαπάνε», είπε ο Νταλάρας, τελειώνοντας, ενώ, συγκινημένος, τον χειροκροτούσε ο Λευτέρης δίπλα στη Ράια Μουζενίδου, που σκηνοθέτησε την όλη ατμόσφαιρα, συνταιριάζοντας το κλίμα του κάθε τραγουδιού με το ταμπεραμέντο του ερμηνευτή του, με τον λυγμό ή τον καημό του μπουζουκιού και της κιθάρας. «Απομεσήμερο στην Καισαριανή» με τον άλλο «βράχο» του αντρίκειου τραγουδιού, τον Δημήτρη Μητροπάνο, «Μη βροντοχτυπάς τις χάντρες, η δουλειά κάνει τους άντρες, το γιαπί, το πηλοφόρι, το μυστρί». «Βροχή και σήμερα» που, ευτυχώς, δεν ήλθε η Ελευθερία Αρβανιτάκη, «Σκέψου τι όμορφη που θα ’σαι με το φεγγάρι στα μαλλιά» η Αλκηστη Πρωτοψάλτη με τον Στέφανο Κορκολή στο πιάνο. «Εγώ δεν έκανα πολλά τραγούδια με τον Λευτέρη, αλλά μαζί κάναμε μια επιτυχία, τον “Ανθρωπάκο”», είπε ο Γιώργος Χατζηνάσιος και κάθησε στο πιάνο και συνόδευσε αριστουργηματικά την Τάνια Τσανακλίδου στο τραγούδι που το άρπαξαν και το τραγούδησαν οι κερκίδες! «Μάτια Μπλε», και είναι ο τροβαδούρος της αγάπης, ο Γιάννης Πάριος που το τραγουδά, «Θάλασσα Πικροθάλασσα» με έναν ιερατικό Διονύση Σαββόπουλο να αποτίει τον δικό του φόρο τιμής στον Λευτέρη. Σε ένα διάλειμα λόγου, η Ολγα Τρέμη και η Μαρία Χούκλη («μετά το δελτίο ειδήσεων ήρθαμε», είπαν και ανατριχιάσαμε, το είχαμε ξεχάσει για λίγο). Πάντρεψε λόγω του πληθωρικού του ταλέντρου τη δημοσιογραφία με τον στίχο», είπε η Ολγα. «Μαζί με τον “αδελφό του” τον Μάνο Λοΐζο μας άφησαν τραγούδια αθάνατα», η Μαρία. «Πενήντα χρόνια τραγουδιού και δημοσιογραφίας, δεν ξεχώρισε ποτέ το ένα από το άλλο –είπε στην αρχή ο Παύλος Τσίμας– και έδωσε σε μας την τιμή να τον λέμε συνάδελφο».

Αλλαγή κλίματος, μια ζεστή, μεστή φωνή, που σε τίποτα δεν θυμίζει τις εύκολες επιτυχίες που γίνονται ring tones στα κινητά! Είναι ο Μιχάλης Χατζηγιάννης που τραγουδά με τον Γιάννη Σπανό στο πιάνο «Ποια νύχτα σ’ έκλεψε, κι εγώ για ποιον θα τραγουδώ...». Αυτό το κάτι άλλο, αίσθημα και αλήθεια, που βγάζουν οι στίχοι του Λευτέρη με τον χείμαρρο της μουσικής των συνοδοιπόρων στην επιτυχία συνθετών», σφράγισε τη νυχτιά, με τον Λευτέρη να φορά το μετάλλιο του Δήμου Αθηναίων, μια ακόμη αναγνώριση της προσφοράς του που συνεχίζεται... Η κοκκινομάλλα Ράια στο πλευρό του, η κόρη του Υακίνθη, ο γιος του Νότης Παπαδόπουλος, αρχισυντάκτης στα «Νέα», παρά δίπλα με τη γυναίκα του, τον γιο τους - εγγονό τού Λευτέρη και συνονόματο, και την κόρη τους Νεφέλη στα γόνατα του παππού. Η γεμάτη ζωή του, η δεμένη του οικογένεια, τα βιβλία του, η καθημερινή στήλη του «Ματιές» στα «Νέα», αυτά είναι τα μετάλλια που κέρδισε ο αγαπημένος όλων μας Λευτέρης Παπαδόπουλος.

Και για τη συναυλία - αφιέρωμα από τον Οργανισμό Πολιτιστικών Εκδηλώσεων Πρεσπών - Φλώρινας, με «ψυχή» του τον τ. υφυπουργό, πάντα συνάδελφο Γιάννη Λιάνη, ήρθαν και τον χειροκρότησαν, και τραγούδησαν με τον κόσμο, ο πρόεδρος της Βουλής Δημήτρης Σιούφας με τη σύζυγό του Καίτη, ο υπουργός Εσωτερικών Προκόπης Παυλόπουλος, η ΥΠΕΞ Ντόρα Μπακογιάννη με τον σύζυγό της Ισίδωρο Κούβελο, ο ΥΠΠΟ Αντώνης Σαμαράς με τη σύζυγό του Γεωργία, ο υφυπουργός Πολιτισμού για τον Αθλητισμό Γιάννης Ιωαννίδης με σύζυγο και κόρη, ο βουλευτής Πάνος Παναγιωτόπουλος, η βουλευτής Αννα Διαμαντοπούλου με τον σύζυγό της, ο Κώστας Λαλιώτης με τη Μαρίνα Οικονόμου - Λαλιώτη, η βουλευτής Μιλένα Αποστολάκη, η Βάσια Τριφύλλη, ο Γιάννης Μετζικώφ, οικογενειακώς και ο προπονητής της ΑΕΚ, ο επονομαζόμενος και «πρίγκιπας», Ντούσαν Μπάγεβιτς με την κομψή γυναίκα του Μπέγκα, καθότι ΑΕΚ, οικογενειακώς ο Λευτέρης, ο Νότης, ο μικρός Λευτεράκης που έκανε και χειραψία με τον Ντούσαν! Στη μέση του στίβου «Τα πουλιά», μικρές ζωγραφιές από τον Αλέκο Φασιανό και παιδικές δροσάτες φωνές στην αρχή της συναυλίας, που μας «λευτέρωσε» για λίγο. Ευχαριστούμε, Λευτέρη, γι’ αυτό που είσαι!