Του ΓΙΑΝΝΗ ΣΒΩΛΟΥ
Στον κύκλο «Κορυφαίοι βιολιστές της εποχής μας» ανήκαν οι δύο συναυλίες με κοινό πρόγραμμα που έδωσε η Ορχήστρα Δωματίου Μάλερ υπό τον Ντάνιελ Χάρντινγκ στο Μέγαρο Μουσικής. Παρακολουθήσαμε την πρώτη από αυτές, που δυστυχώς προσέλκυσε αισθητά περιορισμένο κοινό (30/10/2008), γεγονός ασφαλώς όχι άσχετο από το ότι αμφότερες διέθεταν κοινό πρόγραμμα. Το ακρόαμα ήταν πολύ καλό και χαρακτηρίστηκε από υψηλό επαγγελματισμό και ανεβασμένα επίπεδα ενέργειας.
Ο Κρίστιαν Τέτσλαφ παίζει το «Κοντσέρτο για βιολί» του Μπραμς συνοδευόμενος από την Ορχήστρα Δωματίου Μάλερ υπό τον Ντάνιελ Χάρντινγκ |
Η βραδιά ξεκίνησε με το «Memoriale ("...explosante-fixe..." Originel)» για φλάουτο και οκτώ μουσικούς (1985) του Πιερ Μπουλέζ. Ηταν ένα σύντομο, ατμοσφαιρικό κομμάτι στυφού λυρισμού με χαρακτήρα κοντσέρτου σε αναγνωρίσιμα μοντερνιστική γραφή της εποχής. Το απέδωσε έξοχα η φλαουτίστρια Κιάρα Τονέλι. Ακολούθησε το «Κοντσέρτο για βιολί» του Μπραμς με σολίστα τον Κρίστιαν Τέτσλαφ, το ευανάγνωστο στίγμα του οποίου ήδη αποτυπώνεται σε αύξουσα δισκογραφία. Ο ακμαιότατος Γερμανός βιολιστής πρόσφερε μια ερμηνεία συναρπαστικά λαμπερή και ορμητική, με πλούσιο, χυμώδη ήχο και συναισθηματικά περιπαθείς λυρικές εξάρσεις, νευρώδη ανακλαστικά και μαχητικά ανταγωνιστική σχέση σολιστικού οργάνου - ορχήστρας. Τα χαρακτηριστικά αυτά θέρμαναν ασυνήθιστα αλλά ευπρόσδεκτα το φυλακισμένο σε κλασικές φόρμες ρομαντικό πάθος του Μπραμς. Η συναυλία ολοκληρώθηκε με τη «Συμφωνία αρ.2» του ίδιου συνθέτη. Οπως στο προηγηθέν κοντσέρτο, έτσι και εδώ η διεύθυνση του Χάρντινγκ και η ανταπόκριση των μελών της ΟΔΜ συνέκλιναν σε μια σαγηνευτικά ορμητική ανάγνωση που σχεδόν βίασε νοηματικά τη μουσική. Λαμπερά, ορθοτονικώς ακριβή, άψογα εστιασμένα έγχορδα, απόλυτη εγρήγορση και περίσσεια νεανικής αδρεναλίνης σε αθλητική έξαρση όρισαν μια απρόσμενα φλογερή -τοπικά έως παραμορφωτικά άγρια- εκδοχή της «Ποιμενικής» συμφωνίας του Μπραμς. Εκτός προγράμματος δόθηκε το «Θλιμμένο βαλς» του Σιμπέλιους. *
ΥΓ. Στην είσοδο του Μεγάρου διετίθεντο ενημερωτικά φυλλάδια της ΟΔΜ. Στο 20σέλιδο έντυπο με τίτλο «Η ΟΔΜ σε περιοδεία 2008-09» οι ανά τον κόσμο φιλόμουσοι ενημερώνονταν για τη χώρα μας ως εξής: «Παρ' ότι οι ρίζες του Ευρωπαϊκού Πολιτισμού βρίσκονται στην Ελλάδα, πρόκειται για μια χώρα όπου οι μουσικές του Μοντεβέρντι, του Μπουλέζ και όσων παρεμβάλλονται μεταξύ των δύο, σπανίως ακούγονταν. Το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών ήταν η πρώτη αίθουσα συναυλιών στην Ελλάδα που πρόβαλε την κλασική μουσική [...]» Αραγε πού στήριξαν τέτοια αποικιακής υπεροψίας υποτιμητική αποτίμηση της ελληνικής μουσικής ζωής οι υπεύθυνοι της ΟΔΜ; Επιπλέον, εφ' όσον περιοδεύουν ανά τον κόσμο, ασφαλώς γνωρίζουν ότι μέγαρο συναυλιών ειδικά κτισμένο για κλασική μουσική δεν διαθέτουν ακόμη σήμερα πολλές πρωτεύουσες, όπως το Παρίσι(!), ενώ άλλες, όπως η Ρώμη, απέκτησαν μετά τα εγκαίνια του αθηναϊκού Μεγάρου Μουσικής· συνεπώς τέτοια σχόλια ουδέν μαρτυρούν για το επίπεδο και την προϊστορία της μουσικής ζωής μιας χώρας. Από πού ξεκίνησαν ο Μητρόπουλος, ο Σκαλκώτας, η Κάλλας, η Μπάλτσα, ο Καβάκος; Η προσεκτική ενημέρωση (μια ματιά στο MDG ή στο Grove θ' αρκούσε) και κυρίως η σεμνότητα αποτελούν βασικά συστατικά καλής δημόσιας εικόνας.
ΥΓ. Στην είσοδο του Μεγάρου διετίθεντο ενημερωτικά φυλλάδια της ΟΔΜ. Στο 20σέλιδο έντυπο με τίτλο «Η ΟΔΜ σε περιοδεία 2008-09» οι ανά τον κόσμο φιλόμουσοι ενημερώνονταν για τη χώρα μας ως εξής: «Παρ' ότι οι ρίζες του Ευρωπαϊκού Πολιτισμού βρίσκονται στην Ελλάδα, πρόκειται για μια χώρα όπου οι μουσικές του Μοντεβέρντι, του Μπουλέζ και όσων παρεμβάλλονται μεταξύ των δύο, σπανίως ακούγονταν. Το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών ήταν η πρώτη αίθουσα συναυλιών στην Ελλάδα που πρόβαλε την κλασική μουσική [...]» Αραγε πού στήριξαν τέτοια αποικιακής υπεροψίας υποτιμητική αποτίμηση της ελληνικής μουσικής ζωής οι υπεύθυνοι της ΟΔΜ; Επιπλέον, εφ' όσον περιοδεύουν ανά τον κόσμο, ασφαλώς γνωρίζουν ότι μέγαρο συναυλιών ειδικά κτισμένο για κλασική μουσική δεν διαθέτουν ακόμη σήμερα πολλές πρωτεύουσες, όπως το Παρίσι(!), ενώ άλλες, όπως η Ρώμη, απέκτησαν μετά τα εγκαίνια του αθηναϊκού Μεγάρου Μουσικής· συνεπώς τέτοια σχόλια ουδέν μαρτυρούν για το επίπεδο και την προϊστορία της μουσικής ζωής μιας χώρας. Από πού ξεκίνησαν ο Μητρόπουλος, ο Σκαλκώτας, η Κάλλας, η Μπάλτσα, ο Καβάκος; Η προσεκτική ενημέρωση (μια ματιά στο MDG ή στο Grove θ' αρκούσε) και κυρίως η σεμνότητα αποτελούν βασικά συστατικά καλής δημόσιας εικόνας.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 05/11/2008
No comments:
Post a Comment