Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΥ
* «The Chemistry of Common Life» - Fucked Up (Sony BMG):
Το ύπουλα αθώο φλάουτο στην εισαγωγή του άλμπουμ κρύβει πίσω του έναν καταρράκτη από κιθάρες, ένα άγριο κύμα που ξεσπάει πάνω στο ουρλιαχτό ενός σχιζοφρενούς χονδρού τραγουδιστή. Οι Fucked Up δεν παίζουν σκληροπυρηνικό πανκ. Σου τρυπάνε τον εγκέφαλο με απαράμιλλη βιαιότητα, με έναν ηχητικό όλεθρο που έχει να εμφανιστεί από την εποχή των Black Flag.
Αυτοί εδώ οι Καναδοί δαίμονες, με παρατσούκλια όπως Στρατόπεδο Συγκέντρωσης, Αέριο Μουστάρδας, Δέκα Χιλιάδες Βόλοι, Ροζ Μάτια και Μίστερ Τζο, βουτάνε μέσα στον θόρυβο και φτιάχνουν συμπυκνωμένα ντοκουμέντα οργής και απόγνωσης. Από το 2002 στη σκηνή, οι νεόκοποι πανκ προτιμούν να διασπείρουν επτάιντσα και δωδεκάιντσα, κάποια μίνι άλμπουμ, στην παράδοση της βρετανικής κολεκτιβας των Crash και με εύγλωττους τίτλους όπως «Νο Pasaran» και «Police». Το «The Chemistry Of Common Life» είναι το δεύτερο άλμπουμ τους και ξεπροβάλλει ως ένα ημερολόγιο των καιρών μας. Μια ξέφρενη, λυσσαλέα επίθεση για πενήντα λεπτά σε κάθε καταπιεστικό μηχανισμό της εξουσίας. Οχι όμως με συνθήματα αλλά με καυστικούς στίχους που κλέβουν από τη Βίβλο μέχρι τους Καταστασιακούς.
Οσο για τη στάση τους απέναντι στη μουσική βιομηχανία, αρκεί η ιστορία τους με το MTV. Κάνοντας την παρθενική τους εμφάνιση στο καναδικό MTV Live, το 2007 με το «Baiting The Audience», έγιναν οι ηθικοί αυτουργοί μιας μίνι εξέγερσης του κοινού στο στούντιο. Οι αλλόφρονες θεατές διέλυσαν τα πάντα κάτω από τον πανηγυρικό ήχο των Fucked Up. Φέτος τον Οκτώβριο όμως, οι υπεύθυνοι του MTV τους έδωσαν και δεύτερη ευκαιρία, αλλά αυτήν τη φορά τους έβαλαν να παίξουν στις ανδρικές τουαλέτες. Οι Fucked Up δικαίωσαν το όνομά τους στην αρχή παίζοντας, προφανώς για το ξεκάρφωμα, ένα τραγούδι και μετά διαλύοντας με τη συμμετοχή του κοινού τον χώρο, γράφοντας συνθήματα παντού και καταστρέφοντας τα εκθέματα των χορηγών.
Το «The Chemistry Of Common Life» δεν είναι αναμάσημα ενός ένδοξου παρελθόντος. Είναι το εκδικητικό φάντασμα του πανκ που επιστρέφει τριάντα χρόνια μετά το ξέσπασμά του.
Αυτοί εδώ οι Καναδοί δαίμονες, με παρατσούκλια όπως Στρατόπεδο Συγκέντρωσης, Αέριο Μουστάρδας, Δέκα Χιλιάδες Βόλοι, Ροζ Μάτια και Μίστερ Τζο, βουτάνε μέσα στον θόρυβο και φτιάχνουν συμπυκνωμένα ντοκουμέντα οργής και απόγνωσης. Από το 2002 στη σκηνή, οι νεόκοποι πανκ προτιμούν να διασπείρουν επτάιντσα και δωδεκάιντσα, κάποια μίνι άλμπουμ, στην παράδοση της βρετανικής κολεκτιβας των Crash και με εύγλωττους τίτλους όπως «Νο Pasaran» και «Police». Το «The Chemistry Of Common Life» είναι το δεύτερο άλμπουμ τους και ξεπροβάλλει ως ένα ημερολόγιο των καιρών μας. Μια ξέφρενη, λυσσαλέα επίθεση για πενήντα λεπτά σε κάθε καταπιεστικό μηχανισμό της εξουσίας. Οχι όμως με συνθήματα αλλά με καυστικούς στίχους που κλέβουν από τη Βίβλο μέχρι τους Καταστασιακούς.
Οσο για τη στάση τους απέναντι στη μουσική βιομηχανία, αρκεί η ιστορία τους με το MTV. Κάνοντας την παρθενική τους εμφάνιση στο καναδικό MTV Live, το 2007 με το «Baiting The Audience», έγιναν οι ηθικοί αυτουργοί μιας μίνι εξέγερσης του κοινού στο στούντιο. Οι αλλόφρονες θεατές διέλυσαν τα πάντα κάτω από τον πανηγυρικό ήχο των Fucked Up. Φέτος τον Οκτώβριο όμως, οι υπεύθυνοι του MTV τους έδωσαν και δεύτερη ευκαιρία, αλλά αυτήν τη φορά τους έβαλαν να παίξουν στις ανδρικές τουαλέτες. Οι Fucked Up δικαίωσαν το όνομά τους στην αρχή παίζοντας, προφανώς για το ξεκάρφωμα, ένα τραγούδι και μετά διαλύοντας με τη συμμετοχή του κοινού τον χώρο, γράφοντας συνθήματα παντού και καταστρέφοντας τα εκθέματα των χορηγών.
Το «The Chemistry Of Common Life» δεν είναι αναμάσημα ενός ένδοξου παρελθόντος. Είναι το εκδικητικό φάντασμα του πανκ που επιστρέφει τριάντα χρόνια μετά το ξέσπασμά του.
Ο Σνουπ Ντογκ ραπάρει για την απελευθέρωση του Μουμια Αμπού Τζαμάλ |
* «www.massiveattack.co.uk»: Ο Σνουπ Ντογκ, μετά από καιρό, ραπάρει με αυθεντικό τσαμπουκά στον ζοφερό ηλεκτρονικό στρόβιλο που στήνει πίσω του ο 3D των Massive Attack. Το τραγούδι έχει τον τίτλο «Calling Mumia». Και είναι από το σάουντρακ της ταινίας «In Prison My Whole Life», ενός ντοκιμαντέρ που γυρίστηκε από τον σκηνοθέτη Μαρκ Εβανς.
Είναι η ιστορία του μαύρου δημοσιογράφου και ακτιβιστή Μουμία Αμπού Τζαμάλ που βρίσκεται έγκλειστος στην πτέρυγα των μελλοθάνατων, στις φυλακές της Πενσιλβάνιας, εδώ και είκοσι επτά χρόνια, κατηγορούμενος, χωρίς επαρκή στοιχεία, για την εν ψυχρώ δολοφονία ενός αστυνομικού στη Φιλαδέλφεια, το 1981. Γι' αυτό και το «Calling Mumia» ηχεί οργισμένο και σκοτεινό, σαν να βγαίνει από ένα κελί απομόνωσης οποιασδήποτε φυλακής. *
Είναι η ιστορία του μαύρου δημοσιογράφου και ακτιβιστή Μουμία Αμπού Τζαμάλ που βρίσκεται έγκλειστος στην πτέρυγα των μελλοθάνατων, στις φυλακές της Πενσιλβάνιας, εδώ και είκοσι επτά χρόνια, κατηγορούμενος, χωρίς επαρκή στοιχεία, για την εν ψυχρώ δολοφονία ενός αστυνομικού στη Φιλαδέλφεια, το 1981. Γι' αυτό και το «Calling Mumia» ηχεί οργισμένο και σκοτεινό, σαν να βγαίνει από ένα κελί απομόνωσης οποιασδήποτε φυλακής. *
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 05/11/2008
No comments:
Post a Comment