- Απ΄ το Πετρωτό Τρικάλων και τον ιδρώτα στα λαϊκά κέντρα μέχρι το σουξέ «Πεθαίνω για σένα» για την ομώνυμη ταινία, ο Γιώργος Μαργαρίτης δεν υποστέλλει τη σημαία του λαϊκού. Η οδός Παπαδιαμαντοπούλου έχει τράφικ και όχι λόγω διαδήλωσης. Οι οδηγοί, οι παρκαδόροι, οι περαστικοί, οι μικροεπιχειρηματίες της περιοχής σταματούν για να τον χαιρετήσουν. Ο Γιώργος Μαργαρίτης έχει καταφέρει κάτι δύσκολο. Κρατάει κάτι απ΄ την αύρα των παλιών λαϊκών ινδαλμάτων ενώ τα τραγούδια του χωράνε σε i-Ρod αλλά και στις υπό εξαφάνιση κασέτες.
- Στο μεγάλο κομμάτι της νεολαίας έγινε δημοφιλής με την επιτυχία «Οι δρόμοι του πουθενά», πριν από λίγα χρόνια, που του έγραψαν οι ροκάδες 667. Η παλιότερη φρουρά τον ήξερε βέβαια απ΄ τα σουξέ του ΄80. «Εσύ μιλάς στην καρδιά μου», «Μα τι λέω», «Κελί 33» κι άλλα. Οι ακόμη παλιότεροι τον ξέρουν απ΄ τα λαϊκά κέντρα του ΄70 με τη «θάλασσα» απ΄ τα σπασμένα πιάτα. Από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι. Σήμερα- και μετά την επιτυχία του τραγουδιού «Πεθαίνω για σένα» που γράφτηκε από τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα για την ομώνυμη ταινία της Ελένης Ράντου και κατέκτησε πρωτιές σε airplay στα ραδιόφωνα- ο Μαργαρίτης ετοιμάζει πυρετωδώς το επόμενο βήμα του.
- «Γράφουμε διπλό δίσκο με 40 επιλεγμένα τραγούδια του Βασίλη Τσιτσάνη. Θα βάλω κι εγώ τη φωνή μου, να τα μάθουνε οι νέοι μας. Γιατί στους νέους δεν έχουμε φερθεί ωραία. Θα κυκλοφορήσουν τέλη Μαΐου και θα δώσω τον καλύτερο εαυτό μου. Γράφουμε όλοι μαζί, σαν να είναι ζωντανό. Δεν θέλω να γραφτεί στουντιακά, θέλω να είναι συρμάτινα. Η επιλογή των τραγουδιών (εδώ σπουδαίο ρόλο έχει ο συνθέτης Πέτρος Βαγιόπουλος) έγινε με βάση ποια τραγούδια βίωσα. Ήμουν παιδάκι και θυμάμαι τους μεγαλύτερους στο χωριό να ακούν το “Παλιοκόριτσο” και να τα κάνουν γυαλιά - καρφιά. Επίσης, “Τα ξένα χέρια” που έχει πει κορυφαία η Καίτη Γκρέυ το επανεκτελώ εδώ. Ίσως για πρώτη φορά άνδρας λέει το εν λόγω τραγούδι».
- Είναι καλά τραγούδια ενός μεγάλου δημιουργού. Είμαι ένας απ΄ αυτούς που έχουν υποχρέωση σ΄ αυτόν τον συνθέτη. Τον γνώρισα όταν ήμουν πιτσιρίκος 11-12 ετών στα Τρίκαλα, στο καφενείο που είχαν τ΄ αδέλφια του. Μου έδωσε τη σύστασή του: «Όταν μεγαλώσεις, έλα στην Αθήνα να με βρεις». Ξέρεις τι είναι για ένα παιδί που πάει στο Δημοτικό να έχει τη σύσταση και το τηλέφωνο του Τσιτσάνη; Εκείνη την εποχή πιο εύκολα μπορούσαμε να βρούμε τους πρωθυπουργούς παρά εκείνον.
- Η επιτυχία «Οι δρόμοι του πουθενά» έτσι ήταν, στον δρόμο γεννήθηκε. Εγώ το τραγούδησα κανονικά. Το «Πεθαίνω για σένα» είναι σπουδαίο μελωδικό τραγούδι. Μου αρέσουν και τα λέω. Δεν κάνω εξαίρεση λέγοντας «αυτό είναι έντεχνο, αυτό είναι λαϊκό»τα πράγματα είναι ίδια. Ας τα ξεχωρίσει ο κόσμος. Πάντως, το λαϊκό τραγούδι έχει σύνορα. Δεν μπορείς να επέμβεις πολύ. Διασκευή και επανεκτέλεση λοιπόν μέχρι ενός ορίου.
- Γιατί δεν υπάρχει; Βέβαια σε πιο μικρό βαθμό, εφόσον έφυγαν οι σπουδαίοι τραγουδιστές, οι σπουδαίοι δημιουργοί, αλλά και η μεγάλη μερίδα που άκουγε και μεγάλωσε μ΄ αυτά τα τραγούδια. Δεν θα υπήρχε και απώλεια; Εμείς τι τραγουδάμε όμως; Τα δικά μας είναι για πέταμα;
«Το λαϊκό τραγούδι έχει σύνορα. Δεν μπορείς να επέμβεις πολύ. Διασκευή και επανεκτέλεση λοιπόν μέχρι ενός ορίου»
«Ποιος θα μας πει τσι βεργούλες;»
- «Δεν θα συνιστούσα σήμερα σ΄ ένα νέο παιδί να γίνει τραγουδιστής», λέει ο Γιώργος Μαργαρίτης. «Τα μαγαζιά δουλεύουν μόνο Σάββατο. Δεν θα μπορεί να ζήσει την οικογένειά του. Εγώ όταν ήμουν παιδί ήθελα να βγάλω τον καημό μου, δεν σκέφτηκα βιοποριστικά. Τι θα γινόταν, δεν ήξερα. Τραγουδούσα δέκα χρόνια χωρίς να με ξέρει κανένας και πεινούσα. Δεν είχα τσιγάρο. Άμα περίσσευε κάτι, τα έκρυβα σε πέτρες στη Λεωφόρο Βουλιαγμένης».
- Δεν υπάρχουν. Λαϊκό τραγούδι είναι τα βιώματα, η γραμμή τραγουδιών, οι στίχοι. Δεν μπορούν να μας πουν «τσι βεργούλες». Αυτό θέλει άλλα πράγματα. Όχι να παριστάνεις τον λαϊκό τραγουδιστή. Να είσαι.
Του Δημήτρη Ν. Μανιάτη. ΤΑ ΝΕΑ: Παρασκευή 10 Απριλίου 2009
No comments:
Post a Comment