Σίγησε η τρομπέτα του Φρέντι Χάμπαρτ

Freddie Hubbard

Jazz trumpeter Freddie Hubbard, who played with legends such as John Coltrane, Ornette Coleman, McCoy Tyner, Art Blakey and Herbie Hancock, died today (Dec. 29) in Sherman Oaks, Calif. Hubbard, who had suffered a heart attack on Nov. 26, was 70. Born in Indianapolis, the artist moved to New York in 1958 and quickly began playing and recording with Coleman, Coltrane and Eric Dolphy. In 1961, he released "Ready for Freddie," the first of many collaborations with saxophonist Wayne Shorter. Hubbard's "hard bop" stylings can be heard on some of the landmark free jazz albums of the 1960s, including Coleman's "Free Jazz" and Coltrane's "Ascension." In the 1970s, he recorded more commercial-leaning albums for CTI Records, and maintained an active presence in the studio and onstage throughout the 1980s. Hubbard was bestowed with the National Endowment for the Arts' Jazz Masters Award in 2006. According to a spokesperson, a New York memorial is being planned.

mixtape.gr

Πέθανε ο θρυλικός τρομπετίστας της jazz, Freddie Hubbard. Avopolis - Πριν από 21 ώρες O πρωτοποριακός μουσικός της jazz, Freddie Hubbard, έφυγε απ'τη ζωή σε ηλικία 70 ετών. Ο γνωστός τρομπετίστας νοσηλευόταν σε κλινική του Λος Αντζελες έπειτα ... Πέθανε ο τρομπετίστας Freddie Hubbard mixtape.gr όλα τα 2 άρθρα ειδήσεων »

ABC News

• Freddie Hubbard; Jazz Trumpeter's Solos Influential Washington Post - Πριν από 5 ώρες A music critic once called Grammy winner Freddie Hubbard's sound "almost operatic." (Photo By Corey Sipkin) Comments that include profanity or personal ... Jazz musician Hubbard dies aged 70 The Press Association Jazz World Mourns Trumpeter Freddie Hubbard Voice of America Jazz legend Hubbard dies at 70 Gulf Daily News Telegraph.co.uk - All About Jazz όλα τα 661 άρθρα ειδήσεων »

The Associated Press

Great jazz trumpeter Freddie Hubbard dies at 70 The Associated Press - 30 Δεκ. 2008 LOS ANGELES (AP) — Freddie Hubbard, the Grammy-winning jazz musician whose blazing virtuosity influenced a generation of trumpet players and who ...

AFP	Jazz trumpeter Freddie Hubbard dead at 70: reports AFP - 30 Δεκ. 2008 LOS ANGELES (AFP) — Influential jazz trumpeter Freddie Hubbard has died in Los Angeles aged 70, his spokesman said. Hubbard, who played alongside legendary ...

The Associated Press

Jazz great Freddie Hubbard dead at 70 The Associated Press - 29 Δεκ. 2008 LOS ANGELES (AP) — Grammy-winning jazz musician Freddie Hubbard, whose style influenced a generation of trumpet players, has died at age 70. ...

Voices -- Freddie Hubbard, 1938 - 2008 Los Angeles Times - 29 Δεκ. 2008 If you are under 13 years of age you may read this message board, but you may not participate. Comments are moderated, and will not appear until they've ...

Obituaries in the news The Associated Press - 29 Δεκ. 2008 ___ Freddie Hubbard LOS ANGELES (AP) — Freddie Hubbard, the Grammy-winning jazz musician whose style influenced a generation of trumpet players and who ...

guardian.co.uk

UN calls for truce...US comments...Arsenic in water... | KXNet.com ... Reiten Television KXMB Bismarck - 29 Δεκ. 2008 LOS ANGELES (AP) Grammy Award-winning jazz musician Freddie Hubbard has died. He collaborated with such greats as John Coltrane and Sonny Rollins. ... Gaza Death Toll Tops 375 Democracy Now Top National News Right Now KFOR WORLD at 0500 GMT PR-Inside.com (Pressemitteilung) όλα τα 31,925 άρθρα ειδήσεων »

Tribune de Genève

Freddie Hubbard Le Monde - Πριν από 3 ώρες Sonorité ronde et d'une exceptionnelle amplitude, vitesse, puissance, Freddie Hubbard était le seul trompettiste à dépasser à volonté le double contre-ut en ... Freddie Hubbard, un grand du jazz Le Parisien Le trompettiste Freddie Hubbard rejoint Miles Davis et John ... Le Figaro Le trompettiste Freddie Hubbard est mort Gala Grioo.com - Libération όλα τα 86 άρθρα ειδήσεων »

AFP

Unsentimental bis ans Herz: Freddie Hubbard tot RP ONLINE - Πριν από 10 ώρες Dieser Imperativ, der eine Kantate Bachs einleitet, war für den großen Jazztrompeter Freddie Hubbard kein Befehl aus einer anderen Welt. ... ZUM TOD VON FREDDIE HUBBARD Grenzenlos geläufig Spiegel Online Freddie Hubbard - der Schönspieler Derwesten.de Jazz-Trompeter Freddie Hubbard ist tot WELT ONLINE sueddeutsche.de - AFP όλα τα 104 άρθρα ειδήσεων »

Μουσικός απολογισμός 2008: Τα καλύτερα άλμπουμ...

Μουσικός απολογισμός 2008: ΤΙ ΚΡΑΤΑΜΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΞΕΝΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΣΚΗΝΗ

Τα καλύτερα άλμπουμ...

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΥ

Σε έναν ωκεανό ήχου όπου η φανκ ψυχεδέλεια των TV On The Radio συναντούσε τις ελεγείες των Portishead και το ραπ της Santogold χανόταν μέσα στο σκληροπυρηνικό πανκ των Fucked Up ξεπήδησαν και δύο κυρίες της ελληνικής ανεξάρτητης σκηνής που έκλεψαν την παράσταση.

* «Dig!!! Lazarus Dig!!!» Nick Cave and the Bad Seeds (ΕΜΙ):

Οταν ο Κέιβ ρίχνεται σε έναν καταρράκτη από παλιό γκαράζ και αυτοπαρωδείται με τη σύνεση ενός επιζήσαντα, φτιάχνει αριστουργήματα. Εδώ ο Λάζαρος ανασταίνεται και τίποτα δεν θυμίζει τη μαυρίλα των πρώτων άλμπουμ. Αντίθετα, κρύβεται ένα παιχνιδιάρικο γκροτέσκο ροκ εν ρολ, αντάξιο ενός πανούργου γερασμένου λύκου.

* «Dear Science» - TV On The Radio (Sony BMG):

Οι πέντε Νεοϋορκέζοι μάζεψαν το ηχητικό παρελθόν της μητρόπολης, από φρενιασμένη ντίσκο μέχρι βρώμικα μπλουζ, και έφτιαξαν το πιο καθηλωτικό άλμπουμ του χρόνου.

*«Third» - Portishead (Universal):

Ξανά βουτηγμένοι στο πηχτό σκοτάδι, αλλά τώρα το χαράσσουν με ροκ κιθάρες και υποχθόνιους ρυθμούς. Το τρίο από το Μπρίστολ επιστρέφει με ένα επιβλητικό άλμπουμ, δίνοντας νέα πνοή στον ήχο που όλοι θεωρούσαν τελειωμένη υπόθεση.

* «Santogold» - Santogold (Hitch- Hyke):

Ρέγκε και πανκ ρυθμοί λουσμένοι στα new wave συνθεσάιζερ και η Σάντι Γουάιτ να απλώνει το μελωδικό της ραπ. Αυτή είναι η ποπ του σήμερα, πέρα από τη βιομηχανία της μουσικής, όπου η παλιά σόουλ μεταμορφώνεται μέσα από εξωτικούς ρυθμούς και λαμπερή ελεκτρόνικα.

* «Avatar» - Monika (Archangel):

Η Μόνικα είναι η δική μας πιτσιρίκα που έβγαλε ένα άλμπουμ με ποπ μελωδίες και κατάφερε να κάνει ξανά περήφανη την ελληνική σκηνή, που σήκωσε κεφάλι μέσα στον σκυλοπόπ πολτό.

* «The Incredible/The Invisible» - Sugahspank (Cast-Α-Blast):

Μία από τις συγκλονιστικότερες φωνές της ελληνικής σκηνής ανοίγει δρόμο σε ένα μίγμα από σόουλ, φανκ και χιπ χοπ που χτίζει ο Dj Blend. Αν ήταν στη Νέα Υόρκη, θα είχε χριστεί η νέα σόουλ σταρ. Περιμένουμε το «Spacecakes», που θα κυκλοφορήσει με τους Sugah Galore.

* «The Slip» - Nine Inch Nails (www.nin.com):

Ζοφερός ιντάστριαλ οδοστρωτήρας, ταιριαστό σάουντρακ των άγριων καιρών που έρχονται. Ο Τρεντ Ρεζνόρ συνέθεσε ένα ομιχλώδες γρανιτένιο μπαράζ θορύβου και έριξε τον δυναμίτη στο Ιντερνετ δωρεάν, ολοκληρώνοντας μια ρηξικέλευθη χειρονομία.

* «Chemistry Of Common Life by..» - Fucked Up (Sony BMG):

Ενα άλμπουμ γεμάτο καυτό ατόφιο θόρυβο, που έρχεται από το χάρντκορ του '80, στολισμένο με σουρεαλιστικούς στίχους. Αυτοί οι Καναδοί θορυβοποιοί έρxονται από το μέλλον.

* «Oracular Spectacular» - MGMT (Sony BMG):

Οι δύο MGMT μαζεύουν όλα τα κλισέ του '60 αλλά αντί για νεοχίπικα πανηγύρια γράφουν ένα άλμπουμ όπου ο παλιός Μπάουι συναντάει τους Country Joe and The Fish με τις ευλογίες των Τ Rex.

* «Viva La Vida Or Death And All His Friends» - Coldplay (ΕΜΙ):

Ο Ντελακρουά κατεστραμμένος από ένα βέβηλο γκράφιτι στο εξώφυλλο. Και μέσα οι Coldplay εγκαταλείπουν τα μελαγχολικά έπη και με την καθοδήγηση του Μπράιαν Ινό χάνονται σε ένα μίγμα από συνθεσάιζερ και έγχορδα, αφρικάνικους ρυθμούς και κάντρι πινελιές, ζοφερές μπαλάντες και ατίθασο ροκ εν ρολ.

* «The Age Of The Understatement» - The Last Shadow Puppets (ΕΜΙ):

Σάουντρακ κλεμμένα από τον Μορικόνε. Αιθέριες μελωδίες με βιολιά και πνευστά. Ροκ εν ρολ κιθάρες. Κάπως έτσι ο Αλέξ Τέρνερ, τραγουδιστής των Arctic Monkeys, συνάντησε τον Μάιλς Κέιν των Rascals και έφτιαξαν μια σειρά από επικά ποπ τραγούδια. *

Κι αυτά που έγιναν είδηση

* «Chinese Democracy» - Guns' Ν' Roses (Universal):

Ο Αξελ Ρόουζ δεν δίνει δεκάρα ούτε για τα χρόνια που έχασε στο στούντιο, ούτε για τα 13 εκατομμύρια δολάρια που ξοδεύτηκαν. Παίζει όπως πάντα, ακόμα και χωρίς τους παλιούς του συντρόφους, ένα θρασύ, αλήτικο και αυθεντικό χαρντ ροκ.

* «Black Ice» - AC/DC (Sony BMG):

Σαν να μην πέρασε ούτε λεπτό από το «Back In Black». Ιδιες κιθάρες, ίδια ουρλιαχτά, ίδιος θόρυβος, ίδια περιφρόνηση για τα σύγχρονα μουσικά ρεύματα και ίδια μανία για το ηδονοθηρικό ροκ εν ρολ.

* «Anywhere Ι Lay My Head - Scarlet Johansson (Warner):

Θα μπορούσε να εξελιχθεί σε τραγελαφική ιστορία. Ομως η Σκάρλετ Γιόχανσον έβαλε πρώτα τον Ντέιβιντ Σίτεκ των TV On The Radio να χτίσει μια επιβλητική ελεκτρόνικα, πρόσθεσε την γκαράζ κιθάρα του Νικ Ζίνερ των «Yeah Yeah Yeah's» και ερμήνευσε με σεβασμό κάποια τραγούδια του Τομ Γουέιτς με τη βοήθεια του Ντέιβιντ Μπάουι.

*«Tha Carter ΙΙΙ» - Lil Wayne (Universal):

Ο ράπερ από τη Νέα Ορλεάνη με το έκτο του άλμπουμ ξεπέρασε σε πωλήσεις τα μεγαθήρια της χιπ χοπ βιομηχανίας και είναι υποψήφιος για οκτώ Γκράμι. Με συνταγή ένα πιασάρικο ραπ με ποπ μελωδίες και μια φωνή σαν καρτούν ο Λιλ Γουέιν ήταν η έκπληξη του φετινού χιπ χοπ.

* «Everything That Happens Will Happen Today» - David Byrne & Brian Eno (Hitch Hyke):

Είκοσι επτά χρόνια πριν, ένας πειραματιστής που είχε φτιάξει τους Talking Heads, και ένας μουσικός που έβαζε την ηχητική παράνοια πίσω από τους Roxy Music, έγραψαν μαζί το «My Life In The Bush Of Ghosts», από το οποίο «έκλεψε» ιδέες όλη η ηλεκτρονική σκηνή.

Στη δεύτερη συνεργασία τους γράφουν απλά, όμορφα τραγούδια, όπου οι απόκοσμες μελωδίες του Ινο συναντούν την εμμονή για τους ρυθμούς του Μπερν.

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 31/12/2008

Καλή χρονιά από την Polymusic

Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΑΡΒΑΝΙΤΑΚΗ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ ΜΕ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΙΣΚΟ ΜΑDΕ ΙΝ SΡΑΙΝ

«Πού θα πάει αυτή η οργή;»

Της Χάρης Ποντίδα, ΤΑ ΝΕΑ: Τετάρτη 24 Δεκεμβρίου 2008

O νέος δίσκος της Ελευθερίας είναι ένας ελληνικός δίσκος που σε διαποτίζει σιγά σιγά με έναν λάτιν αέρα, ένα λεπτό άρωμα σταθερά παρόν, ακόμη και στα καθαρά λαϊκά κομμάτια. Κάτι σου... μυρίζει διαφορετικά όταν θες να λικνιστείς στην καρέκλα σου, κάτι σε τσιμπάει αλλιώς όταν ψιθυρίζεις τους στίχους της Λίνας Νικολακοπούλου, κάτι είναι εκεί ανάμεσα στον ήχο της κιθάρας.

Το «μυστικό» έγινε γνωστό αμέσως: ο διακεκριμένος παραγωγός (κιθαρίστας και συνθέτης) Χαβιέ Λιμόν υπογράφει την παραγωγή του «Και τα μάτια κι η καρδιά». Η ηχογράφηση έγινε στη Μαδρίτη. Το τελευταίο τραγούδι, που ερμηνεύει μαζί με την Ισπανίδα Βuika στα ισπανικά, είναι σε δικούς του στίχους και μουσικές. Τo CD θα κυκλοφορήσει και στο εξωτερικό με τον τίτλο «Μirame».

Είχα την εντύπωση ότι το άνοιγμα που είχες κάνει στην Ισπανία πριν από χρόνια είχε μείνει στη μέση...

Ποτέ. Η παρουσία μου εκεί συνεχίζεται αμείωτη εδώ και 10 χρόνια. Συμμετέχω στα φεστιβάλ που με καλούν, κάνω περιοδείες. Καμιά φορά και δύο φορές τον χρόνο. Υπάρχει ένα κοινό εκεί που αγαπάει την Ελλάδα, τη γλώσσα-κάποιοι μαθαίνουν και ελληνικά.

Με την κρίση στη δισκογραφία, μοιάζει η μόνη λύση: να υπάρχει κοινό και εκτός Ελλάδας.

Στην περίπτωσή μου αυτό δεν οργανώθηκε, έτυχε. Και καλώς έτυχε. Ανεξάρτητα απ΄ όλες τις κρίσεις βέβαια, τις πεσμένες πωλήσεις κ.λπ., νομίζω ότι η αγορά στο εξωτερικό είναι έτοιμη ώστε να μπορέσουν και οι Έλληνες καλλιτέχνες να σταθούν εκεί. Ένα σύστημα μας λείπει- ό,τι εκεί έξω είναι αυτονόητο, για μας είναι βουνό.

«Στη μουσική τα πράγματα έχουν πάρει φόρα σε σημείο τρέλας.
Νέοι καλλιτέχνες βγαίνουν από το Ίντερνετ, οργανώνουν λάιβ. Είναι ένας νέος κόσμος»

Στην Ελλάδα παραμένουμε κλειστοί μουσικά;

Η νοοτροπία δεν αλλάζει εύκολα.

Γιατί; Δεν φανταζόμαστε ότι μπορούμε να επικοινωνήσουμε με ίσους όρους;

Έξω επικοινωνούν με έναν τρόπο μαγικό. Είναι εύκολες οι συναντήσεις μεταξύ καλλιτεχνών, πολύ εύκολες οι συνεργασίες με εταιρείες. Σε όλες τις τέχνες υπάρχει αυτή η εύκολη επικοινωνία. Εμείς είμαστε χώρα κλειστή στον εαυτό μας. Ακόμη έτσι είμαστε.

Είναι δυνατόν ένας Έλληνας καλλιτέχνης να δουλεύει σε μαγαζί και ταυτόχρονα να οργανώσει και τη δουλειά του στο εξωτερικό; Γιατί εδώ έχουμε και έναν δικό μας τρόπο διασκέδασης.

Αυτό είναι αλήθεια. Μοναδικό στον κόσμο. Στο εξωτερικό κάνουν μόνο συναυλίες. Ή κάποιες εμφανίσεις σε μικρά club.

Εδώ η νύχτα έχει δικούς της όρους. Σε ενοχλούν τα κλισέ της;

Φαντάσου όταν ταξιδεύεις και εμφανίζεσαι τη μια μέρα εδώ και την άλλη εκεί τι δυσκολίες αντιμετωπίζεις. Άλλες δυσκολίες αυτές. Εμένα, μπορώ να πω, μου αρέσει να παίζω σε έναν χώρο.

Ναι αλλά οι συνθήκες εδώ είναι απαράδεκτες πλέον για το κοινό. Σ τρίμωγμα μέχρι τρέλας.

Αυτό γίνεται και στα clubs έξω. Στριμωξίδι απίστευτο.

Άλλο club, άλλο αυτοί οι απαράδεκτα μεγάλοι χώροι της μαζικής κατανάλωσης.

Η τάση είναι σαφώς οι μικροί χώροι. Η ανθρώπινη επικοινωνία. Και πια οι λιγότερες παραστάσεις.

Και λόγω κρίσης οι λιγότερες παραστάσεις;
Φυσικά. Τα πράγματα πρέπει να μπουν σε μια πιο ρεαλιστική βάση και για μας. Κάποτε ήταν έτσι, σήμερα οι υποχρεώσεις των ανθρώπων έχουν αλλάξει, δουλεύουν όλοι πάρα πολλές ώρες, οι γυναίκες ακόμη περισσότερο. Και τα χειρότερα έρχονται.

«Η σκηνή είναι το μεγαλύτερο ναρκωτικό»

Οι νέοι δεν είναι απειλή για τους παλιότερους στο χώρο σας;

Αστειεύεσαι. Ίσα- ίσα. Με αυτούς τους ανθρώπους συναντιέσαι, επικοινωνείς, δοκιμάζεις νέα πράγματα, βλέπεις την εξέλιξη και αλλάζεις κι εσύ. Αυτό είναι η τέχνη, να ταξιδεύεις διαρκώς.

Άρα είσαι αισιόδοξη για το μέλλον του τραγουδιού;

Μα δεν γίνεται κι αλλιώς. Αλλιώς κλείνεσαι στο καβούκι σου. Προσπαθείς πάντα για το καλύτερο.

Καλά μάς τα λες. Ο... ψυχίατρος συμφωνεί;

Ακριβώς. Γιατί η σκηνή είναι το μεγαλύτερο ναρκωτικό. Αυτό που νιώθεις εκεί πάνω είναι τόσο έντονο που δεν αντικαθίσταται με τίποτα. Πώς να το αποχωριστείς;

US singer Eartha Kitt dies at 81

American singer, dancer and actress Eartha Kitt has died at the age 81, her friend and publicist has said.

Kitt died of colon cancer on Thursday, Andrew Freedman said.

She was one of the few artists to be nominated in the Tony, Grammy and Emmy award categories and was a stalwart of the Manhattan cabaret scene.

She famously played Catwoman in the Batman television series in the 1960s and was known for her distinctive, feline drawl.

She also had a number of hit songs, including Old Fashioned Girl, C'est Si Bon and Santa Baby.

Kitt was blacklisted in the US in the late 1960s after speaking out against the Vietnam War at a White House function.

She also caused controversy when she toured apartheid South Africa in 1974, arguing that she had helped wean the regime by raising awareness of racism.

However, she returned triumphantly to New York's Broadway in a 1978 production, Timbuktu!, and continued to perform regularly in theatre shows and concert halls.

From the 1980s onwards she appeared in numerous films, and her 1984 hit Where Is My Man found her another generation of night club fans.

Big break

Kit rose to the top of the entertainment world from humble origins.

Her mother worked on a cotton plantation in South Carolina and was just 14 when she gave birth.

Kitt was then given away at the age of eight and sent to live with an aunt in New York.

Her break came at 16 when she got a job as a dancer with a professional troupe touring Europe. She later sang in Paris nightclubs and appeared in several films in the 1950s.

Kitt, who had one daughter from a brief marriage in the 1960s, lived in the US state of Connecticut.

Πανελλήνιο Φεστιβάλ Μουσικής Δωματίου: 27-28 Δεκεμβρίου

Σύντομη Παρουσίαση του «Πανελλήνιου Φεστιβάλ Μουσικής Δωματίου»

Η Ένωση Φίλων της Ελληνικής Λόγιας Μουσικής, διοργανώνει το 6^ο Πανελλήνιου Φεστιβάλ Μουσικής Δωματίου στις 27 και 28 Δεκεμβρίου του 2008, στο θέατρο του ιδρύματος Θεοχαράκη στο Σύνταγμα Βας. Σοφίας 9 και Μέρλιν.

Το Πανελλήνιου Φεστιβάλ Μουσικής Δωματίου, μετά από έξι συνεχή χρόνια διοργάνωσής του, δίκαια καθιερώθηκε ως ένας σοβαρός θεσμός στο μουσικό γίγνεσθαι της Ελλάδας.

Ενεργοποίησε τους Έλληνες συνθέτες σύγχρονης μουσικής, με αποτέλεσμα να γίνει η αιτία και η αφορμή σύνθεσης τριακοσίων (300) και πλέον πρότυπων έργων μουσικής δωματίου. Από αυτά τα εβδομήντα (70) προκρίθηκαν και παίχτηκαν από το μουσικό σχήμα του φεστιβάλ μπροστά στους συνθέτες που τα έγραψαν και στο κοινό. Πολλά από αυτά τα έργα αποτελούν σήμερα μέρος του ρεπερτορίου αναγνωρισμένων μουσικών σχημάτων μουσικής δωματίου στην Ελλάδα και διεθνώς. Κάποιοι από τους συνθέτες που διακρίθηκαν στο διαγωνισμό του Φεστιβάλ μας, απέσπασαν πρώτα βραβεία σε παγκόσμιους αναγνωρισμένους διαγωνισμούς στο εξωτερικό.

Σημαντική στιγμή του Φεστιβάλ, κάθε χρόνο, αποτελεί η έκδοση σε βιβλίο των έργων που επιλέγονται για το Διαγωνισμό. Με απόφαση της Ένωσής, τα βιβλία των εκδόσεών δίνονται δωρεάν στους συνθέτες που συμμετέχουν και στις βιβλιοθήκες των μουσικών Πανεπιστημίων. Το 2007 στάλθηκαν στις βιβλιοθήκες πολλών πρεσβειών της Ελλάδας, οι εκδόσεις του 1^ου και 2^ου Φεστιβάλ.

Φιλοδοξία του Φεστιβάλ είναι να περάσει το μήνυμα στους φιλόμουσους, που έχουν επαναπαυτεί στην παρακολούθηση μόνο των ίδιων σχεδόν κάθε χρόνο μουσικών αριστουργημάτων της παλιότερης εποχής. να στραφούν και προς την σύγχρονη μουσική. Άποψη του Φεστιβάλ είναι ότι αν δημιουργηθούν οι συνθήκες επαφής και ακρόασης της σύγχρονης μουσικής από το λαό, κανείς άνθρωπος δεν θα αρνηθεί τις μουσικές περιπέτειες που προσφέρει αυτή η ακρόαση. Πολύ περισσότερο δεν θα τις αρνηθούν οι νέοι άνθρωποι, που δεν είναι προσκολλημένοι σε μουσικά στερεότυπα του παρελθόντος και διατηρούν ακέραιη την διάθεση ελεύθερης μουσικής κρίσης και έκφρασης.

Το Φεστιβάλ και οι προσπάθειες που γίνονται εδώ και έξι χρόνια, έχουν τη θερμή υποστήριξη και αναγνώριση του μουσικού κόσμου της λόγιας μουσικής στην Ελλάδα, αλλά και πολλών ακροατών που το υποστηρίζουν. Είναι οι φίλοι του Φεστιβάλ, που κάθε χρόνο γίνονται όλο και περισσότεροι.

Για το διαγωνισμό του 6^ου Πανελλήνιου Φεστιβάλ Μουσικής Δωματίου, επιλέχτηκαν για να διαγωνιστούν δέκα (10) έργα.

Τα έργα θα ερμηνεύσει το κουιντέτο ξύλινων πνευστών της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών (Κ.Ο.Α), γεγονός που αποτελεί εξαιρετική τιμή για το Φεστιβάλ και οφείλεται στον γνωστό αρχιμουσικό Βύρωνα Φιδετζή, καλλιτεχνικό διευθυντή της Κ.Ο.Α, ο οποίος ανταποκρίθηκε στην πρόταση μας.

Την πρώτη μέρα του Φεστιβάλ στις 27 – 12 – 2008 ημέρα Σάββατο, θα παιχτούν όλα τα έργα που επιλέχτηκαν.

Στο τέλος θα συνεδριάσει η Κριτική Επιτροπή παρουσία και του προέδρου του Φεστιβάλ και θα επιλέξει τα βραβεία και τις διακρίσεις.

Τη δεύτερη μέρα στις 28 – 12 – 2008 ημέρα Κυριακή, θα γίνει η ανακοίνωση των βραβείων και των διακρίσεων. Θα ακολουθήσει η επανεκτέλεση των βραβευμένων έργων και στη συνέχεια θα γίνει η απονομή των βραβείων στους συνθέτες.

Το φεστιβάλ θα κλείσει με μια συναυλία μικρής διάρκειας από το κουιντέτο ξύλινων πνευστών της ΚΟΑ.

Για την επιλογή των έργων που θα παιχτούν στο 6^ου Πανελλήνιο Φεστιβάλ Μουσικής Δωματίου, εργάστηκαν με ζήλο τα μέλη της Κριτικής Επιτροπής που είναι:

Ο κ. Δημήτρης Αγραφιώτης, πρόεδρος της Επιτροπής και τα μέλη, οι κ.κ. Ιωσήφ Παπαδάτος, Νίκος Φυλαχτός, Νέστωρ Τέυλορ και Κοκκόρης Ευάγγελος.

Θωμάς Μπακαλάκος

Πρόεδρος του Π.Φ.Μ.Δ

Salvatore Adamo: Τρυφερός και επίμονος κηπουρός

Adamo , Tombe la neige

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΝΑΤΑΛΙ ΧΑΤΖΗΑΝΤΩΝΙΟΥ

Ξανάρχεται από τα βάθη της δεκαετίας του '70. Ουσιαστικά ο Ανταμό δεν έφυγε ποτέ από εκεί, όπως δεν φεύγει ποτέ κι από το Βέλγιο

Συνεχίζει να εκπροσωπεί την περίεργη αφιέρωση που του είχε κάνει ο Ζακ Μπρελ στην πρώτη τους συνάντηση τη δεκαετία του '60: «Στον τρυφερό κηπουρό». Διακριτικός, σεμνός και, όπως τον περιγράφει ο Βέλγος ανταποκριτής της «Μοντ», με «ένα ύφος σχεδόν πάντα έκπληκτο για ό,τι του συμβαίνει», στα 65 του ο Σαλβατόρε Ανταμό «έφτασε στην ηλικία της σύνταξης». Παρεμένει, όμως, μουσικά δραστήριος στο Βέλγιο, τη χώρα που τον υιοθέτησε, «σαν οι συμπολίτες του να του έχουν ζητήσει να συνεχίσει να ενσαρκώνει το πνεύμα μιας χώρας που εξαερώνεται».

Για τους περισσότερους η φωνή και οι επιτυχίες του, όπως το «Tombe la neige» και το «Inch' Allah», έρχονται από τα βάθη της δεκαετίας του '70. «Εκείνος ο γλυκερός;», είναι μια συνηθισμένη αντίδραση στο άκουσμα του ονόματός του. Ας σοβαρευτούμε. Υπάρχει κανείς άνω των 35 που να μην έχει ερωτευτεί, χορέψει ή έστω ακούσει με συμπάθεια τις «ρετρό» αλλά αειθαλείς επιτυχίες εκείνης της εποχής, που εκπροσωπούσαν τον έναν πόλο του γαλλόφωνου τραγουδιού, με το σημαντικό τραγούδι των τροβαδούρων να αναπτύσσεται παράλληλα;

Salvatore Adamo - La nuit -1964

Πάντως και το δημοσίευμα της «Μοντ» δεν αποφεύγει κάποιον ειρωνικό τόνο. Οταν μας πληροφορεί για την κυκλοφορία του καινούργιου δίσκου του «Le Bal des gens bien», που συγκεντρώνει όλες τις παλιές επιτυχίες του, ερμηνευμένες ξανά από τον ίδιο σε ντουέτα με διάφορους γαλλόφωνους τραγουδιστές (Σουσόν, Μπεναμπάρ, Ζιλιέτ κ.ά.), σχολιάζει: «Ο δίσκος είχε πολύ καλή υποδοχή από τη βελγική κριτική, η οποία στην περίπτωση του Ανταμό ξεχνάει να είναι... κριτική».

Salvatore ADAMO - Inch'Allah

Η αλήθεια είναι ότι ο έρωτας του Ανταμό με το Βέλγιο παραμένει... αμφίπλευρος και συνεχής. Παρ' ότι ο γεννημένος στη Σικελία του 1943 τραγουδιστής δεν πήρε ποτέ βελγική υπηκοότητα (θα την έπαιρνε αν μπορούσε να διατηρήσει και την ιταλική), όχι μόνο δέχεται ευχαρίστως να τον αποκαλούν «ο Βέλγος τραγουδιστής» αλλά παραμένει και ένα πρόσωπο-σύμβολο της πιο κοσμοπολίτικης πλευράς των Βρυξελλών. Δεν φεύγει από το Βέλγιο ούτε καν για να ταξιδέψει μέχρι τη Γαλλία ή τη Σικελία.

Οταν του μιλούν για το γνωστό πρόβλημα των δύο Βελγίων (των Φλαμανδών και των Βαλόνων), που κοστίζει στη χώρα ξανά μία από τις μεγαλύτερες κρίσεις των τελευταίων ετών, ο Ανταμό δηλώνει «θυμωμένος και στενοχωρημένος». «Αναρωτιέμαι εάν οι Βέλγοι συνειδητοποιούν τι κάνουν ή αν παίζουν για να προκαλούν ο ένας στον άλλο φόβο». Γαληνεύει όταν η συζήτηση στρέφεται στο τραγούδι και κυρίως στον Μπρελ, που προφήτευε πως «μεγάλοι θα γίνουν όσοι τραγουδιστές αγαπούν το κοινό». Θυμάται τον τρόπο με τον οποίο εκείνος εφάρμοζε ό,τι έλεγε κατακτώντας το κοινό με ευγένεια, γενναιοδωρία και ανθρώπινη ζεστασιά. Και αναπολεί τις μέρες που ο μεγάλος Μπρελ μεσουρανούσε κι εκείνος, «ο τρυφερός κηπουρός», τραγουδούσε για το χιόνι που πέφτει.

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 23/12/2008

Ο διεθνής Ψαραντώνης

Ο γνωστός Αυστραλός τραγουδοποιός Νικ Κέιβ λατρεύει την Ελλάδα, τα ρεμπέτικα και την ελληνική παραδοσιακή μουσική. Έτσι όσοι ξέρουν αυτές του τις προτιμήσεις δεν ξαφνιάστηκαν που στο μεγάλο αυστραλιανό μουσικό φεστιβάλ All Tomorrow's Parties που διοργανώνει τον ερχόμενο μήνα έχει καλέσει και τον μεγάλο της κρητικής μουσικής, Ψαραντώνη.

Ο Νικ Κέιβ και το συγκρότημά του Bad Seeds, που έχουν εμφανιστεί αρκετές φορές και στην Ελλάδα, με την συμμετοχή του Ψαραντώνη θέλει να δώσει στο κοινό μια γεύση από «γνήσια κρητική μουσική». Πρώτη εμφάνιση του 65-χρονου Ψαραντώνη είναι το Σάββατο 10 Ιανουαρίου σε αμφιθέατρο της Βικτώριας.

Δεύτερη εμφάνισή του θα είναι στο Penrith του Σίδνεϊ την Παρασκευή 16 Ιανουαρίου. Την επομένη, Σάββατο 17 Ιανουαρίου, θα δώσει συναυλία στο Σίδνεϊ. Θα ακολουθήσει εμφάνισή του και στη Μελβούρνη σε μέρα και χώρο που θα ανακοινωθεί σύντομα. Μαζί με το Ψαραντώνη θα εμφανίζεται και ο γιος του Γιώργος Ξυλούρης, ο οποίος παλαιότερα ήταν κάτοικος Μελβούρνης και είχε συνεργαστεί με το συγκρότημα του Νικ Κέιβ.

Για την ιστορία αναφέρουμε ότι στενός συνεργάτης του Νικ Κέιβ είναι και ο ομογενής μουσικός Τζέϊμς Σκλαβούνος ο οποίος λατρεύει τα ρεμπέτικα και με την σειρά του μύησε σ' αυτό το είδος της μουσικής και τον Αυστραλό σταρ. [ΑΠΕ - ΜΠΕ]

Αφροαμερικανικό γκόσπελ στη Θεσσαλονίκη

Μια από τις πιο φημισμένες χορωδίες της αμερικανικής γκόσπελ μουσικής, η «Chicago Mass Choir», έρχεται για δύο μοναδικές συναυλίες στη Θεσσαλονίκη. Θα εμφανιστεί στις 29 και 30 Δεκεμβρίου, στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, σε δύο βραδιές γεμάτες από αφροαμερικανικούς χριστιανικούς ύμνους.

Η «Chicago Mass Choir» αποτελείται από 25 ερμηνευτές που δίνουν ψυχή και παλμό πάνω στη σκηνή, προσφέροντας ένα απολαυστικό θέαμα, γεμάτο μουσική και ρυθμό. Δυναμικοί ήχοι, αφροαμερικανικά χρώματα, χριστουγεννιάτικες μελωδίες και εντυπωσιακή σκηνική παρουσία συνθέτουν το μωσαϊκό μιας γιορτινής ατμόσφαιρας, λίγο πριν αποχαιρετήσουμε το 2008.

Ολα ξεκίνησαν όταν, σε νεαρή ηλικία, ο Τζέιμς Σ. Τσέιμπερς έγινε διευθυντής του «Radio Choir» και αργότερα δημιούργησε την εφηβική χορωδία στην εκκλησία του Χέιβεν. Το 1971 δημιούργησε την «Ecclesiastes Community Choir» (Εκκλησιαστική Κοινοτική Χορωδία).

Η «Chicago Mass Choir» θα είναι στις 29 και 3ο Δεκεμβρίου στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης

Η χορωδία αυτή λειτούργησε για πάνω από 20 χρόνια και αποτέλεσε μια από τις καλύτερες χορωδίες των ΗΠΑ.

Τον Ιούλιο του 1988, το μεγαλύτερο όραμά του έγινε πραγματικότητα, όταν ξεκίνησαν σεμινάρια του μουσικού εργαστηρίου της «Ecclesiastes Community Choir» στο Τμήμα Μετεκπαίδευσης Ενηλίκων στο «Kennedy King College».

Κατά τη διάρκεια των σεμιναρίων αυτών το 1988, ο Τζ. Σ. Τσέιμπερς δημιούργησε και παρουσίασε για πρώτη φορά τους «Chicago Mass Choir». Το 1991 η χορωδία ήταν υποψήφια σε 5 κατηγορίες στα βραβεία «Gospel Music Excellence Awards» και νικήτρια του Βραβείου Καλύτερου Νέου Καλλιτέχνη. Το 1992, κέρδισε το Βραβείο Καλύτερου Τραγουδιού της Χρονιάς για το «Ι Can Go to the Rock». Το 1994, τη διεύθυνση της χορωδίας ανέλαβε η Δρ.Φερνάντα Νίρο - Ρόμπερτς, η οποία ήταν ένα από τα ιδρυτικά στελέχη αλλά και σολίστ της «Ecclesiastes Community Choir» και επί σειρά ετών συνάδελφος και στενή φίλη του Τζ. Σ. Τσέιμπερς.

Η δισκογραφία της «Chicago Mass Choir» ξεκίνησε το 1990 με το «Right Now If You Believe» και έκτοτε ηχογραφεί έναν δίσκο κάθε χρόνο.

Η προπώληση εισιτηρίων γίνεται από τα εκδοτήρια του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης και της Πλατείας Αριστοτέλους, στα 55, 45 και 40 ευρώ, ενώ τα παιδικά διατίθενται στα 25 ευρώ.

ΣΑΚΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΑΚΗΣ, ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 22/12/2008

Από σπάνια ασθένεια των πνευμόνων πάσχει ο Μάικλ Τζάκσον

Ο βασιλιάς της ποπ υποφέρει από ανεπάρκεια α1 αντιθρυψίνης και ίσως χρειαστεί να κάνει μεταμόσχευση πνεύμονος.

Από μια εξαιρετικά σοβαρή ασθένεια των πνευμόνων πάσχει ο βασιλιάς της ποπ, Μάικλ Τζάκσον, σύμφωνα δημοσιεύματα του αμερικανικού Τύπου.

Ο 50χρονος Τζάκσον υποφέρει από ανεπάρκεια α1 αντιθρυψίνης, μία σπάνια γενετική ασθένεια, αναφέρουν τα δημοσιεύματα τα οποία δεν αποκλείουν να πρέπει να υποβληθεί σε μεταμόσχευση πνεύμονος. «Πάσχει επί χρόνια, αλλά πλέον έχει επιδεινωθεί», δήλωσε στο περιοδικό In Touch, ο Ιαν Χάλπεριν, συγγραφέας ενός βιβλίου για το βασιλιά της ποπ.

Ο Χάλπεριν πρόσθεσε ότι χρειάζεται μεταμόσχευση πνεύμονα αλλά ίσως είναι πολύ αδύναμος για να αντέξει την επέμβαση και χαρακτήρισε ως το πιο προβληματικό σημείο της κατάστασης του Τζάκσον, τη γαστρεντερική αιμορραγία. «Θα μπορούσε να τον σκοτώσει», κατέληξε ο Χάλπεριν.

Σύμφωνα με πληροφορίες, ο γνωστός τραγουδιστής μιλά πλέον μετά δυσκολίας και είναι σχεδόν τυφλός από το αριστερό μάτι. Ο Τζάκσον σπάνια εμφανίζεται δημόσια και πριν από μερικές εβδομάδες «συνελήφθη» από το φωτογραφικό φακό να φορά μάσκα τύπου Ζορό. Ο αδελφός του, Ζερμέν Τζάκσον δήλωσε στο τηλεοπτικό κανάλι Fox news ότι ο Μάικλ «δεν είναι καλά».

www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ

Μίνωας Μάτσας: «Η μουσική με πηγαίνει όπου θέλει αυτή»

Ο Μίνωας Μάτσας από το Λος Αντζελες θυμάται πώς κοιτούσε πίσω από το τζάμι του στούντιο, τον Μίκη, τον Μάνο, τον Λοΐζο

Της Σαντυς Τσαντακη, Η Καθημερινή, 21/12/2008

«Τ ο πιο σημαντικό είναι να αναγνωρίζουν ότι στη μουσική που ακούνε είμαι εγώ. Και ποιος είμαι εγώ; Ελληνας, Εβραίος σεφαραδίτης με ρίζες από τα Γιάννενα, τη Θεσσαλονίκη και τη Σμύρνη που ζω στο Λος Αντζελες με την Αμίρα που είναι Γιαπωνέζα και Μεξικάνα με ρίζες απο τον Λίβανο…». Ο Μίνωας Μάτσας έχει απόλυτη επίγνωση των παράδοξων της ιστορίας του. Και την αφηγείται με τρόπο γλαφυρό και ακομπλεξάριστο. Βραβευμένος πλέον για δεύτερη φορά από το 49ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, δημιουργεί παράλληλα τελείως διαφορετικά πρότζεκτ, με έδρα του την Αμερική. Αφορμή λοιπόν η ταινία «Σκλάβοι στα δεσμά τους» για να μιλήσουμε με τον Μίνωα Μάτσα και... εγγονό. Για να μάθουμε ότι αυτόν τον καιρό ετοιμάζει τη μουσική για δύο ντοκιμαντέρ, ένα για την Ελλάδα και ένα για την Αμερική, «το πρώτο για “τα κρυμμένα παιδιά” – παιδιά από εβραϊκές οικογένειες που σώθηκαν στην κατοχή από ελληνικές οικογένειες, με άλλα ονόματα και ψεύτικα διαβατήρια» και το δεύτερο «για τον Stan Lee, τον θρυλικό animator (88 χρονών σήμερα) που σχεδίασε τους χαρακτήρες των Spider Man, Iron Man, X-Men». Μουσική παρακαλώ...

• Σε πόσο χρονικό διάστημα γράψατε τη μουσική για την ταινία «Σκλάβοι στα δεσμά τους»; Ποια ήταν τα δεδομένα που έπρεπε να γνωρίζετε για να εμπνευστείτε;

— Η ταινία ξεκινάει περίπου πέντε χρόνια πριν, όταν ο Τώνης Λυκουρέσης μού έστειλε την αρχική εκδοχή του σεναρίου. Εντυπωσιάστηκα από την εποχή και το περιεχόμενο του έργου, διάβασα το βιβλίο του Θεοτόκη, τα καλοκαίρια που ερχόμουν στην Αθήνα συναντιόμασταν με τον Τώνη και με ενημέρωνε για την πορεία της ταινίας… Απαραίτητη προϋπόθεση η χημεία. Οπως μου είχε πει και ο Κώστας Γαβράς (όταν έγραφα τη μουσική για το «Τhe Parthenon» που παρουσιάστηκε στη Μetropolitan Opera στη Νέα Υόρκη) ο διευθυντής φωτογραφίας και ο συνθέτης είναι οι πιο πολύτιμοι συνεργάτες του. Από την αρχή μου είπε πως δεν θέλει μουσική εποχής, αλλά αντίθετα θα ήθελε μια σύγχρονη άποψη. Αυτό μου έλυσε τα χέρια να εκφραστώ ελεύθερα, χωρίς να πρέπει να μιμηθώ κάποιο στυλ.

• Πώς νιώσατε όταν μάθατε ότι βραβευτήκατε και φέτος; Τι σημαίνει ένα χρηματικό έπαθλο για έναν δημιουργό;

— Χάρηκα όταν το έμαθα, γιατί ήταν κάτι αναπάντεχο. Η χαρά μου δεν κράτησε πολύ γιατί μετά συνέβη το τραγικό και έμαθα για τον θάνατο του Παπαχρόνη. Ηταν η δεύτερη φορά που δούλευα «μαζί του». Η πρώτη ήταν για τον «Δον Ζουάν στο Σόχο» πέρυσι. Τρομερό παιδί, πολύ γλυκός και ταλαντούχος. Οσο για τα βραβεία είμαι επιφυλακτικός. Ποτέ δεν θα κρίνω μια μουσική ή κάτι άλλο γιατί έχει βραβευτεί. Και το χρηματικό έπαθλο είναι σημαντικό. Οπως θα ξέρετε η πειρατεία και το –δε βαριέσαι downloading– κυβερνάει παντού. Αρα το χρηματικό μέρος μετράει.

• Eχετε επιλέξει να ζείτε στο Λος Αντζελες. Ποιο είναι το προσωπικό σας στοίχημα και τι είναι αυτό που δεν σας κράτησε στη γενέτειρά σας;

— Το 2000 αποφάσισα να συνεχίσω τη μαθητεία μου στη μουσική στο Juilliard, στη Νέα Υόρκη. Από τότε κύλησαν όλα σχεδόν μόνα τους. Δηλαδή το 2002 και ενώ θα γύριζα στην Αθήνα, έκανα κάποια επαγγελματικά ραντεβού στο Λος Αντζελες και αισθάνθηκα ότι θέλω να ζήσω εκεί. Μετακόμισα στην… άγρια Δύση. Οσο δύσκολη κι αν είναι αυτή η πόλη, όσο ανταγωνιστική και σκληρή, εδώ μου δίνεται η ευκαιρία να συνεργάζομαι με ανθρώπους απ’ όλο τον κόσμο, να ανοίγω τους μουσικούς ορίζοντές μου. Το μόνο στοίχημα που έχω βάλει είναι να γίνομαι καλύτερος, σε πολλά επίπεδα, όχι μόνο στη μουσική. Γιατί δεν μπορώ να βρίζομαι με τους ταξιτζήδες, να παρκάρω όπου να ’ναι, να βγάζω τον σκύλο μου βόλτα και να τα κάνει όπου θέλει, να καπνίζω δίπλα στον άλλον που δεν γουστάρει... Η τεχνολογία σήμερα μάς δίνει τη δυνατότητα να είμαστε παντού και πουθενά. Ετσι λοιπόν έπαψε να με βασανίζει το πού πρέπει να μένω. Ευτυχώς η δουλειά μου με πηγαίνει όπου θέλει αυτή.

Χρωστάω στον πατέρα μου

• Κουβαλάτε ένα όνομα που αποτελεί συνώνυμο της ελληνικής δισκογραφίας. Πώς δεν επιλέξατε να γράψετε μουσική για τους σύγχρονους Ελληνες καλλιτέχνες και προτιμήσατε έναν σίγουρα λιγότερο εμπορικό δρόμο σε μια τεράστια αγορά;

— Είναι αλήθεια ότι μεγάλωσα μέσα στην ελληνική δισκογραφία. Ο πατέρας μου με έπαιρνε από πιτσιρίκι στο στούντιο και μόλις που έφτανα να δω τι γίνεται πίσω από το τζάμι. Σήκωνα λοιπόν τις μύτες των ποδιών μου και έβλεπα να διευθύνει ένας πανύψηλος άνθρωπος με μαύρα –ο Θεοδωράκης– ή άκουγα τον Χατζιδάκι να εξηγεί στους μουσικούς πώς να παίξουν και αργότερα να λέει ανέκδοτα... Ή τον Λοΐζο που ερχόταν στο σπίτι τις Κυριακές να φάει μαζί μας. Χρωστάω λοιπόν ένα μεγάλο ευχαριστώ στον πατέρα μου που με «εξέθεσε» σε όλους αυτούς τους ταλαντούχους και χαρισματικούς συνθέτες σε όλες αυτές τις εξαίσιες μουσικές και τα λόγια των ποιητών. Πώς να μην αγαπήσω το τραγούδι; Ετσι, πολύ πριν σπουδάσω την «επίσημη» μουσική έγραφα τραγούδια. Εχω κάνει τραγούδια με τον Νταλάρα, την Αλεξίου, τη Λεονάρδου, τον Μαχαιρίτσα, τη Μόραλη, τον Θωμαΐδη και άλλους. Εχω συνεργαστεί με τον Λευτέρη Παπαδόπουλο, τον Ακο Δασκαλόπουλο, τον Μιχάλη Γκανά, τον Ισ. Σούση… Και σήμερα για τις απαιτήσεις μιας ταινίας κάνω με μεγάλη χαρά τραγούδια. Οπως στους σκλάβους που λέει υπέροχα το «Αμίλητο νερό» η Χάρις Αλεξίου σε στίχους του Σούση. Ακόμη, ετοιμάζω μια δουλειά με την Αντριάνα Μπάμπαλη, όπου διασκευάζω παλαιότερα τραγούδια… Απλώς κάποια στιγμή ένιωσα την ανάγκη να μελετήσω τη συμφωνική μουσική και να ξανοιχτώ σε πιο μεγάλες φόρμες, αφού και το τραγούδι έχει τους κανόνες του…

Πρόκληση

• Σε τι θα λέγατε όχι; Σε ποιους σκηνοθέτες θα λέγατε αμέσως ναι;

— Σκηνοθέτες που θα ήθελα να συνεργαστώ…. Cohen brothers, Danny Boyle, Sam Mendes, Pedro Almodovar και από Ελληνες Καραμαγγιώλης, Μαλέα, Βούλγαρης, Χαραλαμπίδης… Αν και κάθε περίπτωση τη βλέπω σαν πρόκληση, αλλά και σαν ένα κίνητρο να εκφράσω μουσικά κάτι, αν μου ζητούσαν να κάνω μουσική για ένα πορνό θα έλεγα όχι. Οχι από ηθικής βέβαια άποψης… αλλά γιατί μάλλον δεν θα ήξερα τι να γράψω! Επίσης, όχι θα έλεγα σε μια δουλειά πρόχειρη, χωρίς σενάριο και πολύ δήθεν… Οι διαφημίσεις πάλι έχουν πλάκα. Εχω πειραματιστεί και σ’ αυτές μερικές φορές. Είναι σαν μικρού μήκους ταινίες, με αρχή μέση, τέλος και πρέπει ό,τι έχεις να πεις να το πεις σε 30 δευτερόλεπτα. Είναι επίσης υψηλή τέχνη να το κάνεις πετυχημένα. Και αρκετά προσοδοφόρα!

Coldplay: Ψυχροί στο όνομα, ζεστοί στην καρδιά

Έχοντας στις αποσκευές τους το ήδη επιτυχημένο Viva la Vida, οι Coldplay ξεσήκωσαν το κοινό στις συναυλίες τους

The Observer

Oταν ο Κρις Μάρτιν, ο τραγουδιστής των Coldplay, ήταν 17 χρόνων τα είχε φτιάξει με ένα κορίτσι που το έλεγαν Βικτόρια. «Για να πω την αλήθεια, εγώ νόμιζα ότι τα είχαμε φτιάξει. Εκείνη δεν φερόταν σαν να το ήξερε», λέει σκυθρωπά. Ο Μάρτιν κάθεται στο πιάνο, σε μια μικρή φωτισμένη σκηνή στην άκρη του διαδρόμου που χωρίζει στα δύο τα καθίσματα των θεατών, στη National Indoor Arena του Μπέρμιγχαμ. Τα ρετρό μιλιτέρ ρούχα του είναι ξεφτισμένα, ένδειξη της συμπάθειας του συγκροτήματος για τους Arcade Fire, την μπάντα από το Μόντρεαλ. Οπως και να 'ναι, ο στυλίστας των Coldplay αξίζει να μαστιγωθεί επειδή πήγε σε στρατιωτικές αποθήκες για ν' αγοράσει παντελόνια αγγαρείας, να τα ξεφτίσει και να τους ράψει μπαλώματα.

Οι Coldplay, πάντως, δεν κινδυνεύουν να τους σκίσουν τα ρούχα οι θαυμαστές τους. Δέχτηκαν μάλιστα να κλείσουν στην είσοδο τα κινητά τους όταν τους το ζήτησαν οι σεκιουριτάδες. Ακόμα και οι «συναυλίες σταδίου» των Coldplay είναι πολιτισμένες. Υστερα από 82 κοντσέρτα που έδωσαν σ' όλο τον κόσμο για να παρουσιάσουν το καινούργιο τους άλμπουμ, το «Viva la Vida or Death and All His Friends», ο Μάρτιν ξέρει να κρατάει σε ήρεμη προσήλωση τους 13.000 θεατές που χωράει το στεγασμένο στάδιο με μια παρλάτα για ένα κορίτσι, συνοδεία πιάνου.

Για ένα κορίτσι

Αφηγείται πώς πήγε να συναντήσει τη Βικτόρια, οπλισμένος μόνο με μερικά σοκολατένια μίνι αυγά Cadbury, «που νομίζω ότι τα φτιάχνουν εδώ, στην πόλη σας». Οι ιθαγενείς του Μπέρμιγχαμ, με το κέφι τους ενισχυμένο μόνο από καφέδες και κανένα ελαφρύ αλκοολούχο αναψυκτικό, ούρλιαξαν γεμάτοι ενθουσιασμό. Η Βικτόρια όμως τον παράτησε, το μυωπικό παλιοκόριτσο.

«Και σκέφτηκα, πάλι καλά που έχω στην τσέπη μια χούφτα σοκολάτες», είπε παραπονιάρικα ο Μάρτιν. Για μια στιγμή, δεν είναι ο εκατομμυριούχος τραγουδιστής ενός γκρουπ φημισμένου και στις δυο πλευρές του Ατλαντικού, αλλά ένα αγόρι με ραγισμένη καρδιά. «Σκεφτείτε το όταν θα ακούτε τούτο το τραγούδι». Το τραγούδι είναι το Hardest Part από το προτελευταίο άλμπουμ των Coldplay, το «X&Y», ένα τρυφερό κομμάτι από ένα δίσκο που το συγκρότημα σχεδόν απαρνήθηκε προσπαθώντας να αναδείξει τη διαφορετικότητα του επόμενου. Το κοινό λιώνει από γλύκα μ' αυτόν τον ύμνο στην ευάλωτη εφηβεία. Δεν αντιστέκονται ούτε οι πιο σκληροτράχηλοι κριτικοί. Εχει συχνά ειπωθεί ότι το πιάνο-ροκ κουαρτέτο βασανίζεται από έλλειψη αυτοπεποίθησης -«δεν είμαστε τόσο καλοί όσο οι Radiohead, θα θέλαμε να είμαστε οι Arcade Fire»- αλλά απόψε δεν δίνουν καμιά τέτοια εντύπωση. Χρειάζεται αρκετό θάρρος για να εκτελέσεις το I Just Wanna Love You (Give It to Me) και να το συμπληρώσεις με ένα χείμαρρο από νότες του Γιόχαν Στράους.

Πρώτο σε πωλήσεις

Σε διεθνές επίπεδο, το συγκρότημα πήρε και πάλι τη ρεβάνς του. Το Viva la Vida είναι ο δίσκος με τις μεγαλύτερες πωλήσεις της χρονιάς (αν και στη Βρετανία έρχονται δεύτεροι μετά την Duffy). Τελευταία μάλιστα, ο Κρις Μάρτιν, αυτό το ευγενικό παιδί, έχει αρχίσει να φεύγει στα μισά από συνεντεύξεις που δεν του αρέσουν, δείχνοντας τα δόντια λύκου που κρύβονται πίσω από την προβιά.

Σκληραγωγημένος από τις περιοδείες αλλά όχι κουρασμένος, ο Μάρτιν οργώνει τη σκηνή, άλλοτε μεθυσμένος ναύτης και άλλοτε μαχητικός μποξέρ, αλλά πάντα γοητευτικός. Το συγκρότημα παρουσιάζει μερικά παλιά τραγούδια με νέα ενορχήστρωση και σχεδόν όλα τα καινούργια με τον εντονότερο ρυθμό και τον ηχητικό στόμφο που επιτρέπει ο μεγάλος χώρος.

Το Violet Hill ακούγεται σχεδόν απειλητικό με το μπαράζ των ντραμς και της κιθάρας. Το «42» μετατρέπεται από τυπική πιανο-μπαλάντα του Μάρτιν σε ηλεκτρονικό κομμάτι πολύ πιο άγριο από αυτό του δίσκου. Η μικρή βοηθητική σκηνή μετατρέπεται σε ντίσκο για μια τέκνο εκδοχή του God Put a Smile Upon Your Face, με τον Γουίλ Τσάμπιον να δίνει τα ρέστα του στα ντραμς. Με ένα μικρό γύρισμα, το κομμάτι μεταλλάσσεται στο Talk, τον σκοπό που οι Coldplay δανείστηκαν με σεβασμό από τους Kraftwerk στο άλμπουμ X&Y. Οι Coldplay σε κλαμπ εκδοχή; Παράδοξο, κι όμως λειτουργεί.

Ανάμεσα στο πλήθος

Οι Coldplay έχουν μιμηθεί άλλο ένα τρικ των Arcade Fire - να περιπλανιούνται ανάμεσα στο πλήθος. Αφού χαιρετίσουν χτυπώντας παλάμη με παλάμη κάμποσους θεατές, φτάνουν σε μια τρίτη μικρή σκηνή στο πίσω μέρος της αρένας. Εκεί, με τον ντράμερ Γουίλ Τσάμπιον στην κιθάρα και τον μπασίστα Γκάι Μπέριμαν στο μαντολίνο, παίζουν ακουστικά το Green Eyes, που το ακολουθεί το Death Will Never Conquer τραγουδισμένο γλυκά από τον Τσάμπιον, ενώ ο Μάρτιν παίζει φυσαρμόνικα. Αυτά τα φιλικά ιντερλούδια διανθίζουν επιδέξια μια συναυλία, που αλλιώς θα κινδύνευε να γίνει άλλη μια μεγάλη σούπα επιτυχιών των Coldplay.

Η επιστροφή της μπάντας στην κύρια σκηνή συνοδεύεται από ένα βροντερό rave remix του Viva la Vida. Η αρένα είναι εντελώς σκοτεινή εκτός από τις μικρές λάμψεις από τις οθόνες των κινητών που χορεύουν. Τα φωτάκια αντανακλώνται στις πέντ'-έξι γυάλινες σφαίρες που κρέμονται από το ταβάνι, κάνοντάς τις να μοιάζουν με disco balls. Είναι μια μαγική στιγμή, μόνο κατά το ήμισυ οργανωμένη από τους παραγωγούς του γκρουπ.

Του χρόνου στο Γουέμπλεϊ

Οταν οι Coldplay ξαναεμφανίζονται, παίζουν το Politik ενορχηστρωμένο δυναμικά με βάση τα ντραμς και το πιάνο. Αργότερα, το Scientist μετατρέπεται σιγά σιγά στο Back for Good των Take That, ένα συγκρότημα για το οποίο ο Μάρτιν είπε κάποτε ότι ευχαρίστως θα συνόδευε σε περιοδεία. Τώρα, βέβαια, οι Coldplay έχουν ξεπουλήσει τα εισιτήρια για τη συναυλία τους στο Γουέμπλεϊ την επόμενη χρονιά: Η support band που θα έχουν είναι οι Girls Aloud, ενώ ο απρόσμενος φίλος του Μάρτιν, ο Jay-Z, θα κάνει εμφανίσεις μαζί τους στην υπόλοιπη περιοδεία.

Καθώς αρχίζει το ξεσηκωτικό Lovers in Japan χιλιάδες χάρτινες πεταλούδες πέφτουν από την οροφή - είναι η απάντηση των Coldplay στη βροχή κομφετί ή στις κανονιές χρυσόσκονης άλλων συγκροτημάτων. Τίποτα, ωστόσο, δεν συγκινεί περισσότερο το κοινό τους από ένα χορωδιακό φινάλε χωρίς λόγια. Το «γουά-γουά-γουά» από τους Lovers in Japan απλώνεται σ' όλο το στάδιο. Και μένει στον αέρα καθώς οι θεατές παίρνουν τον δρόμο της επιστροφής μέσα στην παγωμένη νύχτα, με τη συναισθηματική κεντρική θέρμανση των Coldplay να τους ζεσταίνει. [Η Καθημερινή, 21/12/2008]

Δημήτρης Μητροπάνος - Είσαι ωραία σαν αμαρτία

Στίχοι: Λάκης Τεάζης
Μουσική: Σταύρος Κουγιουμτζής
Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Μητροπάνος

Στη γειτονιά σου το απόβραδο τη στήνω
και τις κινήσεις σου κοιτώ προσεκτικά
μ' ένα τσιγάρο που με πίνει και το πίνω
ώσπου να δω για που το βάζεις βιαστικά
μ' ένα τσιγάρο που με πίνει και το πίνω
ώσπου να δω για που το βάζεις βιαστικά

Είσαι ωραία σαν αμαρτία
και γω παιδάκι της γειτονιάς
μη με κοιτάζεις μ' αδιαφορία
από κοντά μου όταν περνάς

Δεν έχω θάρρος για να ρθω να σου μιλήσω
όταν σε βλέπω νιώθω τρακ και ταραχή
τ' αγγελικό σου το κορμί να ξεφυλλίσω
μες στις σελίδες του να μάθω τη ζωή
τ' αγγελικό σου το κορμί να ξεφυλλίσω
μες στις σελίδες του να μάθω τη ζωή

Είσαι ωραία σαν αμαρτία
και γω παιδάκι της γειτονιάς
μη με κοιτάζεις μ' αδιαφορία
από κοντά μου όταν περνάς

«Ο Λουκιανός σε Γκρο Πλαν»

Για δεύτερο χρόνο συνεχίζει ο Λουκιανός Κηλαηδόνης στο πατάρι του θεάτρου «Μεταξουργείο» το επιτυχημένο πρόγραμμά του με τίτλο «Ο Λουκιανός σε Γκρο Πλαν». Το πρόγραμμα στηρίζεται σε σπάνιο προσωπικό αρχειακό υλικό του, το οποίο προβάλλεται σε μία μεγάλη οθόνη. Το πατάρι, δηλαδή, μετατρέπεται σε bar-cinema.

Ετσι σε όλη τη διάρκεια του προγράμματος ο Λουκιανός έχει «συμπαίκτη» τον εαυτό του στην οθόνη, μέσα από τις εικόνες που προβάλλονται, ενώ παράλληλα τραγουδά ζωντανά με την ορχήστρα του (Γιάννης Καραγιάννης, Μελέτης Πόγκας, Γιάννης Νοταράς).

Ολα αυτά τα χρόνια, περίπου 40, που ο Λουκιανός βρίσκεται στον χώρο του τραγουδιού, συγκέντρωνε με σχολαστικότητα οπτικό και ηχητικό υλικό από συναυλίες, θεατρικές παραστάσεις, τηλεοπτικές εκπομπές, περιοδείες.

Επεξεργάστηκε το υλικό σκηνοθετώντας κατά κάποιον τρόπο την ίδια του τη ζωή, στο πέρασμα του χρόνου, μέσα από τα τραγούδια του. Ιδιαίτερες στιγμές του προγράμματος είναι ένα βίντεο έξι λεπτών, όπου συμπυκνώνονται 30 χρόνια ζωής του Λουκιανού μέσα από πολλές διαφορετικές οπτικές εκτελέσεις του τραγουδιού «Θερινά Σινεμά».

Ακόμα το σπάνιο οπτικό υλικό από τα πρώτα χρόνια του «Ελεύθερου Θεάτρου» και του «Θεσσαλικού Θεάτρου». Δύο θεάτρων που διαμόρφωσαν το θεατρικό τοπίο του τόπου μας μετά τη μεταπολίτευση και των οποίων υπήρξε βασικός μουσικός συνεργάτης.

Στα κομμάτια, λοιπόν, που προβάλλονται, τραγουδούν και χορεύουν η Αννα Παναγιωτοπούλου, ο Σταμάτης Φασουλής, ο Κώστας Αρζόγλου, η Υβόννη Μαλτέζου, η Σμαράγδα Σμυρναίου, η Αννα Βαγενά, η Ελένη Γερασιμίδου, ο Παύλος Κοντογιαννίδης, ο Λάκης Λαζόπουλος κ.ά. Φυσικά, δεν λείπει από την αναδρομή το ιστορικό «Πάρτι στη Βουλιαγμένη», 1983.

Στο τρίτο μέρος του προγράμματος συμμετέχει η Μαρία Κηλαηδόνη (κόρη του Λουκιανού) με το συγκρότημα «Η μικρή Μαρία και οι τρεις Σωματοφύλακες» σε σουίνγκ μελωδίες.

Vodka Juniors στο An Club

Όσοι γουστάρουν τέτοια μουσική σαν κι αυτή που παίζουν οι Vodka Juniors, ας πάνε αύριο βράδυ [Παρασκευή, 19 Δεκεμβρίου 2008] στο Αν Club, στην οδό Σολωμού στα Εξάρχεια να τους απολαύσουν...

ΜΟΝΙΚΑ: Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΚΠΛΗΞΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ ΣΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΒΗΜΑ

«Το θέμα είναι να ακούς κάτι που να σε γαληνεύει»

Της Χάρης Ποντίδα, ΤΑ ΝΕΑ: Τετάρτη 17 Δεκεμβρίου 2008

«Μικρή ήμουν φυτούκλα στο σχολείο, αλλά δεν στεκόμουν λεπτό. Έκανα χιλιάδες πράγματα». Και οι γονείς σου; «Ο πατέρας μου, έλεγε, "τι τα θες τα Μαθηματικά, παιδάκι μου; Παίξε μουσική"», λέει η Μόνικα.

To θέμα είναι αν πήραν τα μυαλά της αέρα από την ξαφνική δημοσιότητα και τον συμπυκνωμένο ενθουσιασμό που εξέφρασε αρχικά η ομάδα των opinion leaders, που δρουν στα πηγαδάκια της πόλης και τα στέκια του Ίντερνετ. Διψασμένοι και αυτοί- χρόνια τώρα- για το Καινούργιο, έβγαλαν λιγάκι το... ποθημένο τους, στολίζοντάς την με ό,τι πιο γενναιόδωρο διαθέτει η γλώσσα της μουσικής κριτικής.

Πριν φτάσει η πρώτη της ολοκληρωμένη δουλειά («Αvatar» από την Αrchangel) στα δισκοπωλεία, το όνομα Μόνικα είχε συνδεθεί με το σινγκλ «Οver the Ηill», ό,τι πιο φρέσκο (μελωδικό, γλυκόπιοτο) είχε κυκλοφορήσει από Έλληνα καλλιτέχνη στο Μy Space, γεγονός που έβαλε φωτιά στο downloading από χιλιάδες χρήστες. Η 20χρονη Μόνικα γίνεται θέμα, το «Οver the Ηill» φτάνει στα ραδιόφωνα (κυρίως στο Κosmos), τo γκρουπ του μεγαλύτερου αδελφού της, Serpentine, στο οποίο συμμετέχει ως τραγουδίστρια αποκτά ένα κρυφό χαρτί και εκείνη συνεχίζει να γράφει.

Μια περίεργα ραγισμένη φωνή μεγάλης γυναίκας που τραγουδάει στα αγγλικά. Παιδικό πρόσωπο και αιμάτινος λυγμός- είναι δυνατόν; Δεν είναι ακριβώς ποπ, δεν είναι ακριβώς φολκ, ώρες ώρες θυμίζει κάτι από Μάριαν Φέιθφουλ, ώρες ώρες Callexico, αλλά κάπου εκεί που είσαι σίγουρος ότι δεν πρόκειται για Ελληνίδα, βγαίνει ένας χατζιδακικός λυρισμός. Η Μόνικα αναφέρεται συχνά στον Χατζιδάκι- και όχι μόνο. Στον Ένιο Μορικόνε επίσης. Στους Βeatles. Στον Ξαρχάκο, τους Πυξ Λαξ, τους αδελφούς Κατσιμίχα.

«Κι αν έχω ακούσει εγώ Πυξ Λαξ και Κατσιμίχα», λέει λίγο πριν τις (προπωλημένες) εμφανίσεις της στη Θεσσαλονίκη για δεύτερη φορά. Πίσω από τις γραμμές διαβάζω την ανησυχία της, μήπως μου δημιουργήσει την εντύπωση ότι σνομπάρει το ελληνικό τραγούδι.

Στην Αθήνα οι προγραμματισμένες συναυλίες της στο Gagarin έπεσαν πάνω στα γε γονότα και αναβλήθηκαν για τον Ιανουάριο.

«Έπαιζα σε γκρουπ από τα δεκατρία μου, αλλά είναι εντελώς διαφορετικό να είναι το πράγμα όλο πάνω σου», λέει. «Στο πρώτο λάιβ ήμουν ενθουσιασμένη που θα συνέβαινε. Όσο είσαι στον δρόμο, όμως, έχεις άλλες απαιτήσεις από τον εαυτό σου. Σιγά σιγά, όλα θα γίνουν...».

• Πώς δέχτηκες όλον αυτό τον ενθουσιασμό; Αισθάνθηκες να σε βαραίνουν;

ΙΝFΟ: Στις 19 και 20 Δεκεμβρίου στο «Μylos Stage» της Θεσσαλονίκης. Στην Αθήνα, στις 22 Ιανουαρίου στο «Gagarin».

Εντάξει, δεν τα διαβάζω και όλα... Δεν το πολυνιώθω. Ίσως το μοναδικό που κατάλαβα είναι ότι τώρα που κάθησα να γράψω νέα τραγούδια, σκέφτομαι δυο φορές τους στίχους. Αλλά και πάλι (σκέφτεται) το να το δεις και κάτι πολύ σοβαρά, σου αφαιρεί τον αυθορμητισμό σου. Έτσι κι αλλιώς, ό,τι έχεις να πεις, θα το πεις...

Οι στίχοι πάντως είναι το πιο δύσκολό της σημείο.

• Πώς και έγραψες στα αγγλικά;

Τα ελληνικά έχουν άλλη βαρύτητα. Δεν είμαι και ποιήτρια... Κάθησα στο πιάνο και μου βγήκε έτσι.

• Θεωρείς τον εαυτό σου μουσικό περισσότερο; Τραγουδοποιό;

Ως μουσικός δεν ξέρω πού πάνε τα τέσσερα. Διαβάζω παρτιτούρα, αλλά δεν έχω κάνει και φούγκα. Καμιά φορά, είναι δύσκολο να καταλάβω και τους μουσικούς μου.

• Πώς γράφεις; Και οι ενορχηστρώσεις; Στον δίσκο οι ενορχηστρώσεις είναι αρκετά σύνθετες...

Κάθομαι στο πιάνο και παίζω. Και έχω όλο το κομμάτι στο κεφάλι μου. Εδώ λέω θα βάλω βιολί, εκεί έγχορδα, παρακάτω πνευστά. Όταν εξηγούσα μετά στο στούντιο τι ήθελα μου έλεγαν δεν γίνεται, είναι λάθος. Επέμενα όμως- τι θα πει είναι λάθος; Ακούγεται ωραία, τελείωσε. Καμιά φορά, η εξειδίκευση μπορεί να σου περιορίσει την έμπνευση.

• Σκέφτεσαι να κάνεις κάτι και εκτός Ελλάδος; Δεν λέω τη λέξη καριέρα γιατί ακούγεται κάπως βαρύγδουπο.

Εδώ γεννήθηκα, εδώ μεγάλωσα κι αν δεν κάνω κάτι εδώ... Αν και υπάρχει μεγάλη ζήτηση (του δίσκου) από το Μy Space.
«Να είσαι νέος και να μη μπορείς να επενδύσεις πουθενά;»

Η Μόνικα είναι ένα κορίτσι 22 χρόνων που σπουδάζει στο Μαθηματικό της Πάτρας και παίζει μουσική-ένα κορίτσι όπως αυτά που κατεβαίνουν τελευταία κατά εκατοντάδες στους δρόμους...

«Κάπου δεν την καταλαβαίνω όλη αυτή τη βιαιότητα, δεν μπορώ να με φανταστώ έτσι. Απ΄ την άλλη, δεν είναι και ό,τι καλύτερο να είσαι νέος και να μην μπορείς να επενδύσεις πουθενά. Αυτό είναι ένα κλίμα που το εισπράττεις και μέσα από την οικογένειά σου».

Η «Α΄ ΕΘΝΙΚΗ ΤΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ» ΓΡΑΦΕΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΗΤΡΟΠΑΝΟ

«Ποιος είπε ότι οι νέοι δεν νοιάζονται;»

Της Χάρης Ποντίδα, ΤΑ ΝΕΑ: Πέμπτη 18 Δεκεμβρίου 2008

Αυτήν τη φορά η παρέα ήταν λίγο μεγαλούτσικη, αλλά ο συνδετικός κρίκος ήταν πολύ δυνατός: ο Δημήτρης Μητροπάνος είναι και πάλι εδώ. Και το «εδώ» του πατάει τόσο γερά το σανίδι ξανά που σχεδόν ξεχνάς ότι πέρασε μια τόσο σοβαρή περιπέτεια υγείας.

Οι δεκαοκτώ δημιουργοί που του έδωσαν τραγούδια τους (Θάνος Μικρούτσικος, Σταμάτης Κραουνάκης, Φίλιππος Πλιάτσικας, Διονύσης Τσακνής, Λάκης Παπαδόπουλος, Παντελής Θαλασσινός, Γιάννης Κότσιρας, Γιάννης Μηλιώκας, Μίλτος Πασχαλίδης, Μάνος Ξυδούς και Χρήστος Λεοντής στη μουσική και Κυριάκος Ντούμος, Οδυσσέας Ιωάννου, Γιώργος Κλεφτογιώργος, Χρήστος Λέντζος, Ντέπη Χατζηκαμπάνη, Όλγα Βλαχοπούλου στους στίχους) για να έχουμε σήμερα στα χέρια μας το άλμπουμ «Στη Διαπασών» (Μinos-ΕΜΙ) έβαλαν κάτω τη φωνή του και αφού έφεραν στον νου τους το παράπονό της, τη μαγκιά της- που δεν έχει ίχνος φτήνιας-, τη δωρικότητά της, το πάθος της, την ικανότητά της να «ματώνει» τον ακροατή, κατέληξαν ότι αξίζει τον κόπο να βάλουν τα δυνατά τους... «Τα πρώτα τραγούδια μού τα έστειλε ο Λάκης Παπαδόπουλος και ο Γιάννης Μηλιώκας, όταν ήμουν στο Παρίσι», έλεγε χτες, λίγες στιγμές πριν συγκεντρωθεί η... Α΄ εθνική του τραγουδιού στον χώρο που έγινε η παρουσίαση του νέου του δίσκου.

Στο Παρίσι; Τότε που τραβολογιόταν στα νοσοκομεία είχε όρεξη να ακούει τραγούδια; «Αυτό δεν σταμάτησε ποτέ. Αλίμονο αν σταματούσε...», εξήγησε ο Δημήτρης Μητροπάνος στα «ΝΕΑ».

Δεν μιλάει πολύ. Ούτε του αρέσει να αναλύει τα πράγματα σε βάθος.

Λάθος ερώτηση, αλλά την έκανα: Ποιο ήταν το κριτήριο για την επιλογή των τραγουδιών; Με κοιτάζει καλά καλά και λέει με φυσικότητα: «Να είναι καλά τα τραγούδια». «Και φυσικά βρίσκεις τραγούδια αν θέλεις να βρεις», λέει. Αυτήν την φορά μπλέχτηκε πολύ και στην παραγωγή του δίσκου, πράγμα που είχε να του συμβεί 20 χρόνια και βάλε.

Ίσως και η περιπέτεια της υγείας του, που κράτησε τέσσερα χρόνια, να τον άλλαξε λίγο;

«Όχι. Συνεχίζω τη ζωή μου κανονικά», λέει.

• Το βλέπω, καπνίζετε ακόμα...

«Αυτό δεν κόβεται. Μου φωνάζουν, καλά κάνουν- αλλά.. Μου κόψαν οι γιατροί το ποτό, το τσιγάρο όμως δεν γίνεται να το κόψω».

Σαράντα δύο χρόνια έχει στη δισκογραφία και σαράντα τέσσερα στο τραγούδι, απαντάει αμέσως μόλις τον ρωτάω.

• Σαράντα τέσσερα χρόνια στο τραγούδι. Ποτέ δεν σας κούρασε; Δεν έτυχε να πείτε «και τώρα τέρμα, μέχρι εδώ»;

Όχι βέβαια. Το επάγγελμα μάς διώχνει εμάς. Δεν φεύγουμε ποτέ από μόνοι μας.

• Ωστόσο, αναγνωρίζετε ότι εδώ και καιρό το επάγγελμα είναι σε κρίση...

Μόνο το επάγγελμα; Εδώ όλη η κοινωνία είναι σε κρίση.

• Πώς την εισπράττετε εσείς την κρίση στον χώρο σας; Που βέβαια έχει σχέση και με την οικονομική κρίση...

Ο κόσμος δεν βγαίνει πια. Με το να δουλεύουν ένα δυο μαγαζιά και μάλιστα τρεις μέρες την εβδομάδα δεν λύνεται το πρόβλημα.

• Σας δημιουργεί άγχος αυτό;

Μου δημιουργεί άγχος η ίδια η ζωή, έτσι όπως έχει γίνει. Έχω κι εγώ παιδιά...

«Αυτά που λένε τα κόμματα ότι αν δεν έχουν αυτοδυναμία δεν μπορούν να κάνουν τίποτα, τα ακούω βερεσέ. Απλά, με την αυτοδυναμία απλώνουν το χεράκι εκεί που δεν πρέπει να το απλώσουν»

«Έχουν γίνει όργια και δεν κουνιόταν φύλλο»

• Πώς είδατε τα τελευταία γεγονότα; Με τα παιδιά στους δρόμους.

Οι νέοι άνθρωποι πρέπει να αντιδρούν, να διεκδικούν... Εμείς νομίζαμε ότι δεν είναι πολιτικοποιημένοι, δεν είναι συνειδητοποιημένοι, ότι δεν νοιάζονται... Εμείς δεν βλέπαμε καλά...

• Χαρήκατε;

Και βέβαια χάρηκα... Εδώ έχουν γίνει όργια- και δεν εννοώ μόνο απ΄ αυτήν την κυβέρνηση και δεν κουνιόταν φύλλο.

• Υπάρχει λύση νομίζετε; Φαντάζεστε κάτι που θα μπορούσε να αλλάξει το τοπίο;

Μια κυβέρνηση συνεργασίας. Κι αυτά που λένε ότι αν δεν έχουν αυτοδυναμία δεν μπορούν να κάνουν τίποτα, τα ακούω βερεσέ. Απλά, με την αυτοδυναμία απλώνουν το χεράκι εκεί που δεν πρέπει να το απλώσουν... Μέχρι στιγμής, τουλάχιστον, αυτό μας έχουν δείξει.

Δημήτρης Μητροπάνος - Το ζεϊμπέκικο του αρχάγγελου