Η φωνή της μας συντροφεύει εδώ και χρόνια. Στις χαρές και στις λύπες. Είναι μια φωνή οικεία και απόλυτα αναγνωρίσιμη. Δεν υπάρχει εξάλλου καμία περίπτωση να μπερδέψει κάποιος την Ελευθερία Αρβανιτάκη με κάποια άλλη. Είναι μια ερμηνεύτρια που λατρεύει τη μουσική στο σύνολό της. Και έχει το χάρισμα να μπορεί να την εκφράζει, να την επικοινωνεί, στους ανθρώπους της πατρίδας της και όχι μόνον. Της αρέσει να ψάχνει, να εξερευνά μουσικά τοπία, να γνωρίζει μουσικές παραδόσεις, να ανακαλύπτει μαγευτικά μουσικά τοπία και να τα παρουσιάζει στο κοινό της με τον δικό της μοναδικό τρόπο. Ενα νέο μουσικό ταξίδι με την Ελευθερία Αρβανιτάκη ξεκινά...
- Είστε έτοιμη να προσκαλέσετε το κοινό σας σε μια νέα μουσική περιπέτεια με τίτλο «Και τα μάτια και η καρδιά». Τι σηματοδοτεί αυτός ο τίτλος του νέου σας άλμπουμ;
Ο τίτλος αυτού του άλμπουμ είναι δανεισμένος από τους καταπληκτικούς στίχους που έγραψε η Λίνα Νικολακοπούλου πάνω σ' ένα παλιό ισπανικό τραγούδι. Θεωρώ ότι είναι ένας τίτλος με μεγάλη ένταση. «Και τα μάτια και η καρδιά» είναι και η ψυχή και το πνεύμα και η χαρά και η λύπη, οι δύο διαφορετικές όψεις της ζωής.
- Στη δισκογραφική αυτή δουλειά συνεργάζεστε με έναν σημαντικό Ισπανό συνθέτη και παραγωγό, τον Χαβιέ Λιμόν. Πώς προέκυψε αυτή η μουσική συνάντηση;
Ο Χαβιέ Λιμόν είναι ένας εξαιρετικός Ισπανός μουσικός, συνθέτης, στιχουργός και παραγωγός, βραβευμένος με δύο «Γκράμι». Στην Ισπανία αποτελεί σημαντική μορφή της μουσικής.
Γνωριστήκαμε μέσω μιας κοινής συνεργάτιδας. Μετά την πρώτη συνάντησή μας σκεφτήκαμε τι ωραία που θα τανε να κάναμε μαζί καινούργια τραγούδια. Ετσι έγινε η πρώτη επαφή πριν από δύο χρόνια. Σε όλο αυτό το διάστημα υπήρξαν πολλές συναντήσεις, πολλά ταξίδια, καθώς ο δίσκος έγινε στην Ισπανία. Οι μουσικοί που έπαιξαν ήταν Ισπανοί, εκτός από τις ελληνικές συμμετοχές του Θωμά Κωνσταντίνου και του Μανώλη Καραντίνη. Ο Χαβιέ Λιμόν πάντως ερωτεύτηκε το μπουζούκι.
- Ποιος είναι ο κεντρικός άξονας γύρω από τον οποίο κινείται αυτή η δισκογραφική δουλειά;
Εχει να κάνει με την εμπειρία των συναντήσεων με κοινές ή με του ίδιου συναισθήματος κουλτούρες. Είναι η επιβεβαίωση αυτού που λέει η μουσική, είναι οι συναντήσεις, είναι η δυνατή επικοινωνία μέσω της μουσικής, η οποία λειτουργεί ανεξάρτητα από τη φιλία. Μπορεί δηλαδή να μην είσαι φίλος με τον άλλον, αλλά να επικοινωνείς μουσικά μαζί του απόλυτα.
- Στο νέο σας άλμπουμ συνυπάρχουν ήχοι προερχόμενοι τόσο από την ισπανική όσο και από την ελληνική μουσική παράδοση. Πώς μπορούν να συνυπάρξουν αρμονικά όλα αυτά τα ακούσματα;
Αυτό έχει να κάνει με την ικανότητα που παραγωγού. Η δουλειά του καλού παραγωγού είναι να συνδέει ανόμοιες μουσικές με έναν πολύ συγκεκριμένο ήχο, έτσι ώστε να τις φέρνει σε μια ισορροπία κάνοντάς τες να μοιάζουν σαν ένα κοινό άκουσμα. Το μπουζούκι, για παράδειγμα, στη συγκεκριμένη δουλειά παίζεται και ακούγεται μ έναν τρόπο διαφορετικό που δεν μοιάζει με τον παραδοσιακό.
- Ο Χαβιέ Λιμόν θεωρεί πως μελλοντικά όλες οι κουλτούρες θα αλληλοκατανοούνται. Κατά πόσο πιστεύετε ότι το άνοιγμα των μουσικών συνόρων απειλεί τη μοναδικότητα της μουσικής παράδοσης της κάθε χώρας;
Στο πλαίσιο αυτής της επικοινωνίας πρέπει να μπορέσεις να κρατήσεις το στοιχείο της χώρας σου ζωντανό. Καλό είναι να δοκιμάζεις, πάντα όμως πρέπει να επιστρέφεις στη ρίζα σου. Αυτό εξάλλου είναι το πιο ενδιαφέρον σε κάθε λαό, η ταυτότητά του. Το να ακούς άλλωστε ένα είδος μουσικής σε όλο τον κόσμο θα ήταν εξαιρετικά ανιαρό. Από την άλλη είναι θλιβερό να χάνει ένας τόπος την ουσία του, την ταυτότητά του. Ευτυχώς υπάρχουν μουσικοί που αγαπούν τόσο την τοπική μουσική που δεν την αφήνουν να σβήσει.
- Από τον πρώτο προσωπικό σας δίσκο μέχρι σήμερα έχετε ερμηνεύσει από Βαμβακάρη, Τσιτσάνη και Χιώτη μέχρι Σπανουδάκη, Ξυδάκη και Παπαδημητρίου, και από Αρα Ντικτζιάν και Ντούλτσε Πόντες μέχρι Μιχάλη Χατζηγιάννη. Ποιες απ όλες αυτές τις μουσικές εκφράζει περισσότερο την Ελευθερία Αρβανιτάκη;
Ολα. Ενας πολύ καλός μουσικός, ο Αχιλλέας Περσίδης, λέει πως «η μουσική είναι... δύο». Και εννοεί κατ αρχάς πως είναι κάτι συντροφικό κι έπειτα ότι υπάρχει η μουσική της Ανατολής και η μουσική της Δύσης. Εμείς, στην Ελλάδα, γεωγραφικά, είμαστε στη μέση. Οπότε για μας η ποικιλία των ακουσμάτων είναι πιο πολύ μέσα μας, είναι αυτονόητη.
- Φανταζόσασταν δηλαδή στο ξεκίνημά σας με την «Οπισθοδρομική Κομπανία» ότι θα κάνετε στο μέλλον όλα αυτά τα διαφορετικά πράγματα; Και πότε μπήκε το «μικρόβιο» της ενασχόλησης με ξένες μουσικές παραδόσεις;
Η αλήθεια είναι ότι την περίοδο που ξεκίνησα να τραγουδώ με την «Οπισθοδρομική Κομπανία» ρεμπέτικα και λαϊκά, εγώ ενδιαφερόμουν για την ξένη μουσική. Η Ελλάδα, εκτός από τη δική της μουσική, είναι βαθιά επηρεασμένη και από την Ανατολή και από τη Δύση.
Η αλήθεια είναι πως η ελληνική μουσική δεν είναι μία. Εχουμε άλλη μουσική στον Βορρά, άλλη στον Νότο, άλλη στα νησιά, άλλη στην Κρήτη... Επίσης είμαστε κι ένας ταξιδιάρικος λαός. Ενας λαός που πριν γίνει κράτος ζούσε στην Αίγυπτο, στη Μικρά Ασία, στην Ιταλία, στην Ισπανία. Κι εγώ μεγάλωσα ακούγοντας από μπλουζ και φάντος μέχρι αραβική και τουρκική μουσική. Αρα ήταν για μένα φυσιολογικό να ασχοληθώ και με άλλες μουσικές παραδόσεις.
- Είστε από τις λίγες Ελληνίδες ερμηνεύτριες που έχουν πετύχει τον πολυπόθητο συνδυασμό ποιότητας και εμπορικότητας. Πώς το έχετε καταφέρει αυτό;
Δεν υπάρχει κανένα μυστικό. Ούτε έχω μπει στη διαδικασία να το ψάξω. Κατά τη γνώμη μου ένα τραγούδι εμπορικό, που αντέχει στον χρόνο, είναι ένα καλό τραγούδι. Ενα τραγούδι που κλείνει μέσα του την ειλικρίνεια όλων των συντελεστών. Είναι ένα μομέντουμ, μια μαγική στιγμή. Και νομίζω ότι οτιδήποτε αξίζει κάποια στιγμή θα βρει τον δρόμο του. Οταν κάναμε τα «Τραγούδια για τους μήνες» με τον Δημήτρη Παπαδημητρίου, κανένας δεν περίμενε ότι αυτός ο δίσκος θα πούλαγε 120.000. Κανείς δεν πίστευε επίσης πως ο προηγούμενος δίσκος μου με τον Ξυδάκη θα γίνει χρυσός και θα πουλάει ακόμα.
- Τελικά το κοινό επιζητά και διαφορετικά πράγματα;
Ο κόσμος ακούει αυτά που παίζονται. Οταν οι δισκογραφικές εταιρείες αυτά τα οποία βγάζουν είναι στο μεγαλύτερο ποσοστό τους χωρίς ψάξιμο και χωρίς άποψη, αυτό περνάει και στον κόσμο. Γι αυτό και η ευθύνη των ανθρώπων της δισκογραφίας είναι τεράστια. Δεν μπορεί να λέμε επειδή πουλάει αυτό ας κάνουμε σαράντα τέτοια.
- Ποια είναι η σχέση σας με την επιτυχία; Την κυνηγάτε ή απλώς την απολαμβάνετε όταν έρχεται;
Ως καλλιτέχνιδα κάνω πιο εσωστρεφή και πιο εξωστρεφή πράγματα. Το θέμα είναι να είσαι απόλυτα ειλικρινής με αυτό που κάνεις και να το υποστηρίζεις.
Να μην το κάνεις μόνο επειδή είναι της εποχής ή γιατί υποτίθεται ότι θα κάνει χιτ. Συνήθως οι καλλιτέχνες που έχουν κερδίσει ένα μεγάλο κοινό έχουν μια γερή δεκαετία, στην οποία αυτό που κάνουν το εξελίσσουν. Ετσι κι αλλιώς πάντα θέλεις να έχουν μια σχετική επιτυχία αυτά που κάνεις. Ολοι θέλουν η δουλειά τους να ακουστεί και να εισπράξουν ένα μπράβο, να αναγνωριστούν από τους συναδέλφους τους.
- Ποια είναι τα όνειρα της Ελευθερίας Αρβανιτάκη έπειτα από τόσα χρόνια καριέρας, τόσους δίσκους, τόσες συνεργασίες, τόσες επιτυχίες;
Μουσική, συναντήσεις, συνεργασίες, συγκίνηση, μαγικές στιγμές.
ΣΤΕΓΑΝΑ
Η Ελλάδα δεν... ζει στην Ευρώπη
- Η φιλοδοξία για διεθνή καριέρα πόσο επηρέασε τις μουσικές επιλογές σας;
Διεθνή καριέρα έχουν κάνει άνθρωποι που έζησαν κυρίως στο εξωτερικό. Από την Ελλάδα το να βγει κάποιος έξω, με προσωπική μουσική, αυτό δεν έχει συμβεί ακόμα. Η Ελλάδα δεν ζει σε αυτό που λέμε Ευρώπη, είναι ακόμα απομονωμένη, δεν επικοινωνεί. Στο εξωτερικό η επικοινωνία είναι αυτονόητη. Μπορείς μ έναν δίσκο στην Πορτογαλία να κάνεις καριέρα στην Αμερική. Σε εμάς τα πράγματα είναι πιο στεγανά. Αν ανοίξεις για παράδειγμα μια εφημερίδα στο εξωτερικό θα δεις πως ασχολείται με πράγματα που συμβαίνουν γύρω της, αν ανοίξεις μια εφημερίδα εδώ θα δεις ένα ντόπιο πράγμα. Αυτή η νοοτροπία επικρατεί σε όλους τους τομείς της ζωής μας. Αν δεν υπήρχαν αυτά τα στεγανά θα μπορούσαμε εμείς οι Ελληνες να επικοινωνήσουμε μουσικά με όλο τον κόσμο. Αυτό που έχω καταφέρει εγώ τα τελευταία χρόνια είναι να αναπτύξω μια πολύ καλή σχέση με το κοινό του εξωτερικού μέσα από τις δισκογραφικές δουλειές μου οι οποίες κυκλοφορούν από την εταιρεία «Verve» και μέσα από τις συναυλίες μου.
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Η συνάντηση με τη Γαλάνη
Ο κύκλος της συνεργασίας της Ελευθερίας Αρβανιτάκη με τη Δήμητρα Γαλάνη ολοκληρώνεται με τις εμφανίσεις που πραγματοποιούν οι δύο τους αυτή την περίοδο στο «FΙΧ» της Θεσσαλονίκης. Η συνεργασία τους τον περασμένο χειμώνα στην Αθήνα ήταν από τις πιο επιτυχημένες της χρονιάς και η επίσκεψή τους στη συμπρωτεύουσα ήταν κάτι που το ήθελαν και οι δύο: «Περνάμε πολύ καλά στη Θεσσαλονίκη και εμείς και το κοινό», μας λέει η Ελευθερία Αρβανιτάκη και συμπληρώνει: «Η συνάντησή μου με τη Δήμητρα ήταν ουσιαστική και ειλικρινής».
Ενα ταξίδι...
- Η προσωπική σας μουσική διαδρομή αποδεικνύει πως είστε μία ερμηνεύτρια που τολμά. Είστε άνθρωπος του ρίσκου;
Για μένα η μουσική είναι όπως και η ζωή, ένα ταξίδι. Ενα ταξίδι στο οποίο πρέπει να είσαι ανοιχτός, να προχωρείς, να κάνεις στάσεις στα μέρη που σε ενδιαφέρουν, να δοκιμάζεις πράγματα, να πετυχαίνεις ή να αποτυγχάνεις. Αυτό έχει το μεγαλύτερο ενδιαφέρον: το να μη στέκεσαι σ' ένα μέρος μόνο. Να δοκιμάζεις πράγματα. Αυτό είναι κάτι που και μου προέκυψε στην καλλιτεχνική μου ζωή, αλλά και το επιδίωξα. Είναι πράγματι ρίσκο να δοκιμάζεσαι σε διαφορετικά πράγματα. Αλλά νομίζω ότι αν δεν ρισκάρεις, δεν υπάρχει ενδιαφέρον. Βέβαια μπορεί να την πατήσεις, αλλά αυτό δεν έχει σημασία. Δεν υπάρχει σίγουρο σε αυτήν τη δουλειά. Γενικά στη ζωή δεν υπάρχει τίποτα σίγουρο. Ακόμη και εμείς οι ίδιοι αλλάζουμε. Αλλάζουμε τρόπο σκέψης, αλλάζουμε εντελώς στάση ζωής όταν αποκτάμε παιδιά. Η ζωή σε κάνει και αλλάζεις και έτσι πρέπει να γίνεται. Και η τέχνη μπορεί να μας κάνει να δούμε τη ζωή διαφορετικά, να γίνουμε πιο ανοιχτοί, να ανοίξουμε τους ορίζοντές μας.
Τη διεύθυνση παραγωγής έχει ο Γιώργος Κυβέλος. Ο Χαβιέ Λιμόν έχει γράψει ένα ντουέτο που ερμηνεύει η Ελευθερία Αρβανιτάκη στα ισπανικά μαζί με την Μπούικα, η οποία διαθέτει μια εντυπωσιακή, νέγρικη φωνή. Οι υπόλοιποι συντελεστές είναι Ελληνες. Μουσική έχουν γράψει οι Θοδωρής Παπαδόπουλος, Γιάννης Μήτσης, Ποίμης Πέτρου, Γιώργος Καραδήμος, Ζέλικο Γιοξίμοβιτς, και στίχους οι Λίνα Νικολακοπούλου, Νίκος Μωραϊτης, Μιχάλης Γκανάς, Κώστας Φασουλάς, Σμαρώ Παπαδοπούλου και Λήδα Ρουμάνη.
No comments:
Post a Comment