ΜΟΝΙΚΑ: Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΚΠΛΗΞΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ ΣΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΒΗΜΑ

«Το θέμα είναι να ακούς κάτι που να σε γαληνεύει»

Της Χάρης Ποντίδα, ΤΑ ΝΕΑ: Τετάρτη 17 Δεκεμβρίου 2008

«Μικρή ήμουν φυτούκλα στο σχολείο, αλλά δεν στεκόμουν λεπτό. Έκανα χιλιάδες πράγματα». Και οι γονείς σου; «Ο πατέρας μου, έλεγε, "τι τα θες τα Μαθηματικά, παιδάκι μου; Παίξε μουσική"», λέει η Μόνικα.

To θέμα είναι αν πήραν τα μυαλά της αέρα από την ξαφνική δημοσιότητα και τον συμπυκνωμένο ενθουσιασμό που εξέφρασε αρχικά η ομάδα των opinion leaders, που δρουν στα πηγαδάκια της πόλης και τα στέκια του Ίντερνετ. Διψασμένοι και αυτοί- χρόνια τώρα- για το Καινούργιο, έβγαλαν λιγάκι το... ποθημένο τους, στολίζοντάς την με ό,τι πιο γενναιόδωρο διαθέτει η γλώσσα της μουσικής κριτικής.

Πριν φτάσει η πρώτη της ολοκληρωμένη δουλειά («Αvatar» από την Αrchangel) στα δισκοπωλεία, το όνομα Μόνικα είχε συνδεθεί με το σινγκλ «Οver the Ηill», ό,τι πιο φρέσκο (μελωδικό, γλυκόπιοτο) είχε κυκλοφορήσει από Έλληνα καλλιτέχνη στο Μy Space, γεγονός που έβαλε φωτιά στο downloading από χιλιάδες χρήστες. Η 20χρονη Μόνικα γίνεται θέμα, το «Οver the Ηill» φτάνει στα ραδιόφωνα (κυρίως στο Κosmos), τo γκρουπ του μεγαλύτερου αδελφού της, Serpentine, στο οποίο συμμετέχει ως τραγουδίστρια αποκτά ένα κρυφό χαρτί και εκείνη συνεχίζει να γράφει.

Μια περίεργα ραγισμένη φωνή μεγάλης γυναίκας που τραγουδάει στα αγγλικά. Παιδικό πρόσωπο και αιμάτινος λυγμός- είναι δυνατόν; Δεν είναι ακριβώς ποπ, δεν είναι ακριβώς φολκ, ώρες ώρες θυμίζει κάτι από Μάριαν Φέιθφουλ, ώρες ώρες Callexico, αλλά κάπου εκεί που είσαι σίγουρος ότι δεν πρόκειται για Ελληνίδα, βγαίνει ένας χατζιδακικός λυρισμός. Η Μόνικα αναφέρεται συχνά στον Χατζιδάκι- και όχι μόνο. Στον Ένιο Μορικόνε επίσης. Στους Βeatles. Στον Ξαρχάκο, τους Πυξ Λαξ, τους αδελφούς Κατσιμίχα.

«Κι αν έχω ακούσει εγώ Πυξ Λαξ και Κατσιμίχα», λέει λίγο πριν τις (προπωλημένες) εμφανίσεις της στη Θεσσαλονίκη για δεύτερη φορά. Πίσω από τις γραμμές διαβάζω την ανησυχία της, μήπως μου δημιουργήσει την εντύπωση ότι σνομπάρει το ελληνικό τραγούδι.

Στην Αθήνα οι προγραμματισμένες συναυλίες της στο Gagarin έπεσαν πάνω στα γε γονότα και αναβλήθηκαν για τον Ιανουάριο.

«Έπαιζα σε γκρουπ από τα δεκατρία μου, αλλά είναι εντελώς διαφορετικό να είναι το πράγμα όλο πάνω σου», λέει. «Στο πρώτο λάιβ ήμουν ενθουσιασμένη που θα συνέβαινε. Όσο είσαι στον δρόμο, όμως, έχεις άλλες απαιτήσεις από τον εαυτό σου. Σιγά σιγά, όλα θα γίνουν...».

• Πώς δέχτηκες όλον αυτό τον ενθουσιασμό; Αισθάνθηκες να σε βαραίνουν;

ΙΝFΟ: Στις 19 και 20 Δεκεμβρίου στο «Μylos Stage» της Θεσσαλονίκης. Στην Αθήνα, στις 22 Ιανουαρίου στο «Gagarin».

Εντάξει, δεν τα διαβάζω και όλα... Δεν το πολυνιώθω. Ίσως το μοναδικό που κατάλαβα είναι ότι τώρα που κάθησα να γράψω νέα τραγούδια, σκέφτομαι δυο φορές τους στίχους. Αλλά και πάλι (σκέφτεται) το να το δεις και κάτι πολύ σοβαρά, σου αφαιρεί τον αυθορμητισμό σου. Έτσι κι αλλιώς, ό,τι έχεις να πεις, θα το πεις...

Οι στίχοι πάντως είναι το πιο δύσκολό της σημείο.

• Πώς και έγραψες στα αγγλικά;

Τα ελληνικά έχουν άλλη βαρύτητα. Δεν είμαι και ποιήτρια... Κάθησα στο πιάνο και μου βγήκε έτσι.

• Θεωρείς τον εαυτό σου μουσικό περισσότερο; Τραγουδοποιό;

Ως μουσικός δεν ξέρω πού πάνε τα τέσσερα. Διαβάζω παρτιτούρα, αλλά δεν έχω κάνει και φούγκα. Καμιά φορά, είναι δύσκολο να καταλάβω και τους μουσικούς μου.

• Πώς γράφεις; Και οι ενορχηστρώσεις; Στον δίσκο οι ενορχηστρώσεις είναι αρκετά σύνθετες...

Κάθομαι στο πιάνο και παίζω. Και έχω όλο το κομμάτι στο κεφάλι μου. Εδώ λέω θα βάλω βιολί, εκεί έγχορδα, παρακάτω πνευστά. Όταν εξηγούσα μετά στο στούντιο τι ήθελα μου έλεγαν δεν γίνεται, είναι λάθος. Επέμενα όμως- τι θα πει είναι λάθος; Ακούγεται ωραία, τελείωσε. Καμιά φορά, η εξειδίκευση μπορεί να σου περιορίσει την έμπνευση.

• Σκέφτεσαι να κάνεις κάτι και εκτός Ελλάδος; Δεν λέω τη λέξη καριέρα γιατί ακούγεται κάπως βαρύγδουπο.

Εδώ γεννήθηκα, εδώ μεγάλωσα κι αν δεν κάνω κάτι εδώ... Αν και υπάρχει μεγάλη ζήτηση (του δίσκου) από το Μy Space.
«Να είσαι νέος και να μη μπορείς να επενδύσεις πουθενά;»

Η Μόνικα είναι ένα κορίτσι 22 χρόνων που σπουδάζει στο Μαθηματικό της Πάτρας και παίζει μουσική-ένα κορίτσι όπως αυτά που κατεβαίνουν τελευταία κατά εκατοντάδες στους δρόμους...

«Κάπου δεν την καταλαβαίνω όλη αυτή τη βιαιότητα, δεν μπορώ να με φανταστώ έτσι. Απ΄ την άλλη, δεν είναι και ό,τι καλύτερο να είσαι νέος και να μην μπορείς να επενδύσεις πουθενά. Αυτό είναι ένα κλίμα που το εισπράττεις και μέσα από την οικογένειά σου».