Έχοντας στις αποσκευές τους το ήδη επιτυχημένο Viva la Vida, οι Coldplay ξεσήκωσαν το κοινό στις συναυλίες τους
The Observer
Oταν ο Κρις Μάρτιν, ο τραγουδιστής των Coldplay, ήταν 17 χρόνων τα είχε φτιάξει με ένα κορίτσι που το έλεγαν Βικτόρια. «Για να πω την αλήθεια, εγώ νόμιζα ότι τα είχαμε φτιάξει. Εκείνη δεν φερόταν σαν να το ήξερε», λέει σκυθρωπά. Ο Μάρτιν κάθεται στο πιάνο, σε μια μικρή φωτισμένη σκηνή στην άκρη του διαδρόμου που χωρίζει στα δύο τα καθίσματα των θεατών, στη National Indoor Arena του Μπέρμιγχαμ. Τα ρετρό μιλιτέρ ρούχα του είναι ξεφτισμένα, ένδειξη της συμπάθειας του συγκροτήματος για τους Arcade Fire, την μπάντα από το Μόντρεαλ. Οπως και να 'ναι, ο στυλίστας των Coldplay αξίζει να μαστιγωθεί επειδή πήγε σε στρατιωτικές αποθήκες για ν' αγοράσει παντελόνια αγγαρείας, να τα ξεφτίσει και να τους ράψει μπαλώματα.
Οι Coldplay, πάντως, δεν κινδυνεύουν να τους σκίσουν τα ρούχα οι θαυμαστές τους. Δέχτηκαν μάλιστα να κλείσουν στην είσοδο τα κινητά τους όταν τους το ζήτησαν οι σεκιουριτάδες. Ακόμα και οι «συναυλίες σταδίου» των Coldplay είναι πολιτισμένες. Υστερα από 82 κοντσέρτα που έδωσαν σ' όλο τον κόσμο για να παρουσιάσουν το καινούργιο τους άλμπουμ, το «Viva la Vida or Death and All His Friends», ο Μάρτιν ξέρει να κρατάει σε ήρεμη προσήλωση τους 13.000 θεατές που χωράει το στεγασμένο στάδιο με μια παρλάτα για ένα κορίτσι, συνοδεία πιάνου.
Για ένα κορίτσι
Αφηγείται πώς πήγε να συναντήσει τη Βικτόρια, οπλισμένος μόνο με μερικά σοκολατένια μίνι αυγά Cadbury, «που νομίζω ότι τα φτιάχνουν εδώ, στην πόλη σας». Οι ιθαγενείς του Μπέρμιγχαμ, με το κέφι τους ενισχυμένο μόνο από καφέδες και κανένα ελαφρύ αλκοολούχο αναψυκτικό, ούρλιαξαν γεμάτοι ενθουσιασμό. Η Βικτόρια όμως τον παράτησε, το μυωπικό παλιοκόριτσο.
«Και σκέφτηκα, πάλι καλά που έχω στην τσέπη μια χούφτα σοκολάτες», είπε παραπονιάρικα ο Μάρτιν. Για μια στιγμή, δεν είναι ο εκατομμυριούχος τραγουδιστής ενός γκρουπ φημισμένου και στις δυο πλευρές του Ατλαντικού, αλλά ένα αγόρι με ραγισμένη καρδιά. «Σκεφτείτε το όταν θα ακούτε τούτο το τραγούδι». Το τραγούδι είναι το Hardest Part από το προτελευταίο άλμπουμ των Coldplay, το «X&Y», ένα τρυφερό κομμάτι από ένα δίσκο που το συγκρότημα σχεδόν απαρνήθηκε προσπαθώντας να αναδείξει τη διαφορετικότητα του επόμενου. Το κοινό λιώνει από γλύκα μ' αυτόν τον ύμνο στην ευάλωτη εφηβεία. Δεν αντιστέκονται ούτε οι πιο σκληροτράχηλοι κριτικοί. Εχει συχνά ειπωθεί ότι το πιάνο-ροκ κουαρτέτο βασανίζεται από έλλειψη αυτοπεποίθησης -«δεν είμαστε τόσο καλοί όσο οι Radiohead, θα θέλαμε να είμαστε οι Arcade Fire»- αλλά απόψε δεν δίνουν καμιά τέτοια εντύπωση. Χρειάζεται αρκετό θάρρος για να εκτελέσεις το I Just Wanna Love You (Give It to Me) και να το συμπληρώσεις με ένα χείμαρρο από νότες του Γιόχαν Στράους.
Πρώτο σε πωλήσεις
Σε διεθνές επίπεδο, το συγκρότημα πήρε και πάλι τη ρεβάνς του. Το Viva la Vida είναι ο δίσκος με τις μεγαλύτερες πωλήσεις της χρονιάς (αν και στη Βρετανία έρχονται δεύτεροι μετά την Duffy). Τελευταία μάλιστα, ο Κρις Μάρτιν, αυτό το ευγενικό παιδί, έχει αρχίσει να φεύγει στα μισά από συνεντεύξεις που δεν του αρέσουν, δείχνοντας τα δόντια λύκου που κρύβονται πίσω από την προβιά.
Σκληραγωγημένος από τις περιοδείες αλλά όχι κουρασμένος, ο Μάρτιν οργώνει τη σκηνή, άλλοτε μεθυσμένος ναύτης και άλλοτε μαχητικός μποξέρ, αλλά πάντα γοητευτικός. Το συγκρότημα παρουσιάζει μερικά παλιά τραγούδια με νέα ενορχήστρωση και σχεδόν όλα τα καινούργια με τον εντονότερο ρυθμό και τον ηχητικό στόμφο που επιτρέπει ο μεγάλος χώρος.
Το Violet Hill ακούγεται σχεδόν απειλητικό με το μπαράζ των ντραμς και της κιθάρας. Το «42» μετατρέπεται από τυπική πιανο-μπαλάντα του Μάρτιν σε ηλεκτρονικό κομμάτι πολύ πιο άγριο από αυτό του δίσκου. Η μικρή βοηθητική σκηνή μετατρέπεται σε ντίσκο για μια τέκνο εκδοχή του God Put a Smile Upon Your Face, με τον Γουίλ Τσάμπιον να δίνει τα ρέστα του στα ντραμς. Με ένα μικρό γύρισμα, το κομμάτι μεταλλάσσεται στο Talk, τον σκοπό που οι Coldplay δανείστηκαν με σεβασμό από τους Kraftwerk στο άλμπουμ X&Y. Οι Coldplay σε κλαμπ εκδοχή; Παράδοξο, κι όμως λειτουργεί.
Ανάμεσα στο πλήθος
Οι Coldplay έχουν μιμηθεί άλλο ένα τρικ των Arcade Fire - να περιπλανιούνται ανάμεσα στο πλήθος. Αφού χαιρετίσουν χτυπώντας παλάμη με παλάμη κάμποσους θεατές, φτάνουν σε μια τρίτη μικρή σκηνή στο πίσω μέρος της αρένας. Εκεί, με τον ντράμερ Γουίλ Τσάμπιον στην κιθάρα και τον μπασίστα Γκάι Μπέριμαν στο μαντολίνο, παίζουν ακουστικά το Green Eyes, που το ακολουθεί το Death Will Never Conquer τραγουδισμένο γλυκά από τον Τσάμπιον, ενώ ο Μάρτιν παίζει φυσαρμόνικα. Αυτά τα φιλικά ιντερλούδια διανθίζουν επιδέξια μια συναυλία, που αλλιώς θα κινδύνευε να γίνει άλλη μια μεγάλη σούπα επιτυχιών των Coldplay.
Η επιστροφή της μπάντας στην κύρια σκηνή συνοδεύεται από ένα βροντερό rave remix του Viva la Vida. Η αρένα είναι εντελώς σκοτεινή εκτός από τις μικρές λάμψεις από τις οθόνες των κινητών που χορεύουν. Τα φωτάκια αντανακλώνται στις πέντ'-έξι γυάλινες σφαίρες που κρέμονται από το ταβάνι, κάνοντάς τις να μοιάζουν με disco balls. Είναι μια μαγική στιγμή, μόνο κατά το ήμισυ οργανωμένη από τους παραγωγούς του γκρουπ.
Του χρόνου στο Γουέμπλεϊ
Οταν οι Coldplay ξαναεμφανίζονται, παίζουν το Politik ενορχηστρωμένο δυναμικά με βάση τα ντραμς και το πιάνο. Αργότερα, το Scientist μετατρέπεται σιγά σιγά στο Back for Good των Take That, ένα συγκρότημα για το οποίο ο Μάρτιν είπε κάποτε ότι ευχαρίστως θα συνόδευε σε περιοδεία. Τώρα, βέβαια, οι Coldplay έχουν ξεπουλήσει τα εισιτήρια για τη συναυλία τους στο Γουέμπλεϊ την επόμενη χρονιά: Η support band που θα έχουν είναι οι Girls Aloud, ενώ ο απρόσμενος φίλος του Μάρτιν, ο Jay-Z, θα κάνει εμφανίσεις μαζί τους στην υπόλοιπη περιοδεία.
Καθώς αρχίζει το ξεσηκωτικό Lovers in Japan χιλιάδες χάρτινες πεταλούδες πέφτουν από την οροφή - είναι η απάντηση των Coldplay στη βροχή κομφετί ή στις κανονιές χρυσόσκονης άλλων συγκροτημάτων. Τίποτα, ωστόσο, δεν συγκινεί περισσότερο το κοινό τους από ένα χορωδιακό φινάλε χωρίς λόγια. Το «γουά-γουά-γουά» από τους Lovers in Japan απλώνεται σ' όλο το στάδιο. Και μένει στον αέρα καθώς οι θεατές παίρνουν τον δρόμο της επιστροφής μέσα στην παγωμένη νύχτα, με τη συναισθηματική κεντρική θέρμανση των Coldplay να τους ζεσταίνει. [Η Καθημερινή, 21/12/2008]
No comments:
Post a Comment