Η Ελένη Βιτάλη μιλά για το νέο της, έπειτα από 14 χρόνια, CD «7 και να προσέχεις», τον κυνισμό που επικρατεί στο ελληνικό τραγούδι και λέει ότι λείπουν σήμερα τα πρότυπα. Όσα χρόνια κι αν περάσουν, αυτή τη φωνή δεν την ξεχνάς. Γιατί δεν υπάρχουν και πολλές φωνές που να σε πονούν και να σε χαϊδεύουν ταυτόχρονα.
Το γεγονός λοιπόν ότι η Ελένη Βιτάλη έκανε έναν καινούργιο δίσκο έπειτα από δεκατέσσερα ολόκληρα χρόνια, μπορεί να είναι μια σημαντική καλλιτεχνική είδηση, ωστόσο για όλους όσοι έχουν βρει εδώ και χρόνια στην υπέροχη φωνή και τα τραγούδια της συντροφιά, παρηγοριά, προσωπική έκφραση, η Βιτάλη είναι πάντα παρούσα. Παρ όλα αυτά στα τραγούδια του νέου άλμπουμ «7 και να προσέχεις» συναντάμε μια Βιτάλη ερμηνευτικά αναλλοίωτη αλλά και μια γυναίκα που επιθυμεί να βγάλει προς τα έξω τα συναισθήματά της, να επικοινωνήσει.
- Τι ήταν εκείνο που σας έκανε να επιστρέψετε τώρα στη δισκογραφία;
Δεν ξέρω να πω ακριβώς. Γενικά το είχα έννοια να κάνω κάτι καινούργιο. Και την τελευταία πενταετία είχα κάποια τραγούδια που μου άρεσαν. Γενικά εγώ ποτέ δεν ήμουν η τραγουδίστρια που έκανε πολλά πράγματα. Ισως γιατί δούλευα από δώδεκα χρονών παιδί και κουράστηκα γρήγορα. Δεν είχα δηλαδή το άγχος να είμαι στην επικαιρότητα. Μου αρέσουν άλλα πράγματα. Αλλωστε για μένα η τέχνη μπορεί να είναι και αυτοσκοπός. Να κάνεις δηλαδή τέχνη για τον εαυτό σου... [ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΚΟΥΚΑ, ΕΘΝΟΣ, 7/6/2008]
No comments:
Post a Comment