«Είκοσι χρόνια, μια ανάσα». Ετσι κύλησαν για τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα οι δύο τελευταίες δεκαετίες, από τότε που έκλεισε ο κύκλος των «Τερμιτών» και ξεκίνησε ο προσωπικός κύκλος δουλειάς του. Η επέτειος γίνεται αφορμή γιορτής. Και γιορτή χωρίς φίλους δεν νοείται… Ετσι, στις 3 και 4 Ιουνίου είκοσι περίπου φίλοι, συνάδελφοι, μουσικοί, ερμηνευτές, τραγουδοποιοί, άνθρωποι με τους οποίους ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας μοιράστηκε αξέχαστες στιγμές κατά τη διάρκεια αυτής της διαδρομής θα βρεθούν στο πλάι του για να το γιορτάσουν μαζί του. Οι άλλοι φίλοι, όλοι όσοι αγαπήσαμε τα τραγούδια του, θα βρεθούμε στις κερκίδες του θεάτρου του λόφου.
Λίγο μετά την επιστροφή του από τη Μόσχα, όπου πήγε για να παρακολουθήσει τον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ, ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας μίλησε στην Agenda για το πάρτι που σχεδιάζει.
Πέρασα πολύ ωραία στη Μόσχα. Ημουν με κάτι φίλους αθλητικογράφους, ήμασταν μια πολύ ωραία παρέα, στο ίδιο ξενοδοχείο με τον Μισέλ Πλατινί... Μεγαλείο…
- Ησουν με το μέρος της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ή της Τσέλσι;
Ετσι όπως εξελίχθηκε, που ήταν και λίγο τραγικό, συμπάθησα την Τσέλσι. Ηταν και όλοι με το μέρος της Μάντσεστερ, οπότε δεν ήθελα και πολύ…
- Πηγαίνεις συχνά να παρακολουθήσεις ποδοσφαιρικούς αγώνες;
Εχω πάει σε αγώνες της Εθνικής Ελλάδας και του Παναθηναϊκού, και ποδοσφαιρικούς και μπάσκετ. Μου αρέσει να παρακολουθώ, αλλά δεν θέλω όταν πηγαίνω στο γήπεδο να βρίσκομαι ανάμεσα σε δύο αντίπαλους «στρατούς». Μου αρέσει να υπάρχει πάθος στο ποδόσφαιρο, αλλά όχι χουλιγκανισμός. Γενικά μου αρέσουν τα ταξίδια που έχουν ένα σκοπό. Γι’ αυτό και πολλές φορές ταξιδεύω για να παρακολουθήσω μια συναυλία.
Εχω παρακολουθήσει συναυλίες του Πολ Μακ Κάρτνεϊ στο Δουβλίνο, των Rolling Stones, των Supertramp στο Παρίσι, του Ρότζερ Γουότερς τελευταία και ήθελα να πάω και στους Led Zeppelin, αλλά τελείωσαν τα εισιτήρια μέσα σε μιάμιση ώρα από τη στιγμή που κυκλοφόρησαν στο Διαδίκτυο και δεν τα πρόλαβα…
- Πώς τα πας με τις επετείους και τους εορτασμούς;
Χαβαλέ έχουν. Μου αρέσουν. Σου δίνουν την ευκαιρία να γυρίσεις προς τα πίσω, να δεις τι έχεις κάνει τόσα χρόνια και να τεστάρεις την αυτογνωσία σου. Επίσης, να «ανακεφαλαιώσεις» κατά κάποιο τρόπο τις φιλίες σου. Στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε, το ενδιαφέρον είναι ότι όλοι οι φίλοι τραγουδιστές, τραγουδοποιοί που προσκάλεσα να τραγουδήσουν μαζί μου είπαν όλοι ναι.
Μόνη εξαίρεση η Ελευθερία Αρβανιτάκη, η οποία θα λείπει και δεν μπορεί να παραβρεθεί. Είναι πολύ συγκινητική η θετική ανταπόκρισή τους. Βλέπεις ότι σε θεωρούν κι εκείνοι φίλο, ότι βρίσκουν ενδιαφέρον στη δουλειά σου, ότι δεν θίγονται από την πρόσκλησή σου, ότι κατά ένα τρόπο σε θεωρούν σημαντικό.
- Αν έκανες έναν απολογισμό γι’ αυτά τα 20 χρόνια, τι θα έλεγες, τι κέρδισες;
Κέρδισα αυτούς τους φίλους συναδέλφους που είπαμε παραπάνω. Κέρδισα πέντε τραγούδια που έμειναν στο χρόνο και αυτή την ακριβή σχέση με το κοινό, η οποία αποτελεί απίστευτη πηγή ενέργειας. Οπως λέει και το σχετικό τραγούδι: «Είμαι σε κρίσιμη ηλικία/πώς να αποφύγω τη βλακεία/ επιβεβαίωση ζητάω/ με λίγα λόγια πως μετράω».
- Υπάρχουν και πιο σκιερές στιγμές σ’ αυτή την 20ετία;
Εχω περάσει κάποιες αρνητικές καταστάσεις σε προσωπικό επίπεδο, οι οποίες πέρασαν και σε κάποια τραγούδια μου. Υπήρξαν μερικές άσχημες στιγμές σε επαγγελματικό επίπεδο, δυο- τρεις βλακιούλες, όχι όμως κάτι καθοριστικό. Δεν έχω τσακωθεί με κόσμο, δεν με έριξαν, δεν έχασα φίλους. Αυτά έχουν σημασία…
[
Από τη Δέσποινα Σαββοπούλου, Ελεύθερος Τύπος, 31/5/2008]
Lavrentis Mahairitsas & Pyx Lax - Enas Tourkos sto Parisi
No comments:
Post a Comment