Μας πότισε ροδόσταμο...

Τραγούδια αγαπημένα, από την απύθμενη δεξαμενή της πολύτιμης προσφοράς του Μίκη Θεοδωράκη, φορτισμένα με μνήμες και συναίσθημα, θα πλημμυρίσουν το θέατρο του Λυκαβηττού, στις 29 Ιούλη, μέρα που ο μεγάλος μας δημιουργός συμπληρώνει ογδόντα πέντε χρόνια ζωής. Τιμώντας την επέτειο, δεκάδες καλλιτέχνες, ανάμεσα στους οποίους οι σημαντικότεροι συνεργάτες του, ένωσαν τις δυνάμεις τους και ετοίμασαν μια μεγάλη γιορτή, αφιερωμένη στον συνθέτη. Σ' αυτή τη μοναδική γιορταστική βραδιά, στο θέατρο που έχει κατά καιρούς φιλοξενήσει αμέτρητες και δοξασμένες στιγμές της μουσικής του δημιουργίας, τραγουδιστές, συνθέτες και ηθοποιοί, Ελληνες και ξένοι, σχεδίασαν ένα μουσικό πρόγραμμα, το οποίο θα παρουσιάσουν ως δώρο γενεθλίων.

 

Στην εκδήλωση, μαζί με τη Λαϊκή Ορχήστρα «Μίκης Θεοδωράκης», θα πάρουν μέρος οι συνθέτες: Ζουλφί Λιβανελί, Λουκιανός Κηλαηδόνης, Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, Διονύσης Σαββόπουλος. Οι τραγουδιστές: Νένα Βενετσάνου, Καλλιόπη Βέττα, Λία Βίσση, Μαρία Βλάχου, Πέτρος Γαϊτάνος, Γλυκερία, Δώρος Δημοσθένους, Αντώνης Καλογιάννης, Βασίλης Λέκκας, Μαίρη Λίντα, Δημήτρης Μπάσης, Πέτρος Πανδής, Σοφία Παπάζογλου, Ναταλία Ρασούλη, Γιάννης Σιδηράς, Μαρία Φαραντούρη, Lina Orfanos. Οι ηθοποιοί: Κάκια Ιγερινού, Μπέσυ Μάλφα, Γιάννης Μπέζος, Κατερίνα Παπουτσάκη, Παναγιώτης Πετράκης, Αννα Φόνσου, Βασίλης Χαραλαμπόπουλος. Ο συνθέτης και πιανίστας Gerhard Folkerts. Επίσης, η Αρετή Κετιμέ (σαντούρι - φωνή) και ο στιχουργός Μανώλης Ρασούλης. Την εκδήλωση θα παρουσιάσει ο Αλέξης Κωστάλας. Η είσοδος είναι ελεύθερη, με προσκλήσεις, που διατίθενται στα εκδοτήρια του Ελληνικού Φεστιβάλ (Πανεπιστημίου 39 - Στοά Πεσμαζόγλου, τηλ.: 210-3272000).

Το «Τρίφωνο» περιοδεύει

Απογειωτικές τριφωνίες και σύγχρονη ματιά σ' ένα ευρύ ρεπερτόριο, με τραγούδια από «Pink Floyd», «Beatles» και Σαββόπουλο μέχρι Χατζιδάκι, Θεοδωράκη και παραδοσιακά, δίνουν το στίγμα του μουσικού σχήματος «Τρίφωνο». Το αξιόλογο σχήμα - Ερωφίλη, Νίκος Κουρουπάκης, Δημήτρης Υφαντής - συνεχίζει από το 2002 το μουσικό «ταξίδι» του, πιστό σε ό,τι οραματίστηκε. Το καλοκαίρι περιοδεύει ανά την Ελλάδα, με ένα δυνατό, διαφορετικό και απρόβλεπτο πρόγραμμα. Σ' αυτό περιλαμβάνονται και τραγούδια από το δίσκο του «Προσοχή! Τρίφωνο», μια συνεργασία με την Λίνα Νικολακοπούλου, σε μουσικές των Στ. Κραουνάκη, Ν. Αντύπα, Γκ. Μπρέγκοβιτς, Λ. Κοέν, Δ. Γαλάνη κ. ά., καθώς και κομμάτια από το επερχόμενο άλμπουμ του. Οι επόμενοι σταθμοί της περιοδείας είναι: Σύρος - 24/7, Κοζάνη - 26/7, Κέρκυρα - 30/7, Παξοί - 31/7, Τήνος - 2/8, Ιτέα - 07/8, Σάμος - 10/8, Εύβοια - 14/8, Μεγαλόπολη - 22/8, Αττικό Αλσος - 23/8, Ελευσίνα (Αισχύλεια) - 24/8, Πάρος - 25/8, Σαντορίνη - 26/8, Νέα Σμύρνη - 1/9, Κατερίνη - 2/9, Ρόδος - 4/9, Ηλιούπολη - 7/9, Κερατσίνι - 17/9.

Συναυλία-αφιέρωμα στο Θέατρο Λυκαβηττού για τα 85α γενέθλια του Μίκη Θεοδωράκη

Στις 29 Ιουλίου

Ο Μίκης Θεοδωράκης γεννήθηκε στις 29 Ιουλίου 1925 στη Χίο. Φέτος θα γιορτάσει τα 85α γενέθλιά του (Φωτογραφία:  ΑΠΕ )

• Τα 85 χρόνια δημιουργικής δράσης στη μουσική και πολιτική ζωή συμπληρώνει την Πέμπτη 29 Ιουλίου ο Μίκης Θεοδωράκης (1925–2010) και προς τιμήν του διοργανώνεται συναυλία-αφιέρωμα στο Θέατρο του Λυκαβηττού με τη συμμετοχή πολλών γνωστών καλλιτεχνών.

Στη εκδήλωση, που θα παρουσιάσει ο Αλέξης Κωστάλας, μαζί με τη Λαϊκή Ορχήστρα «Μίκης Θεοδωράκης», θα πάρουν μέρος οι συνθέτες: Zulfu Livaneli, Λουκιανός Κηλαηδόνης, Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, Διονύσης Σαββόπουλος και οι τραγουδιστές: Νένα Βενετσάνου, Καλλιόπη Βέττα, Λία Βίσση, Μαρία Βλάχου, Πέτρος Γαϊτάνος, Γλυκερία, Δώρος Δημοσθένους, Βάσια Ζήλου, Αντώνης Καλογιάννης, Βασίλης Λέκκας, Μαίρη Λίντα, Δημήτρης Μπάσης, Πέτρος Πανδής, Σοφία Παπάζογλου, Ναταλία Ρασούλη, Γιάννης Σιδηράς, Μαρία Φαραντούρη, Αλέξανδρος Χατζής, Lina Orfanos.

Επίσης, οι ηθοποιοί Κάκια Ιγερινού, Μπέσυ Μάλφα, Γιάννης Μπέζος, Κατερίνα Παπουτσάκη, Παναγιώτης Πετράκης, Άννα Φόνσου, Βασίλης Χαραλαμπόπουλος. Ο συνθέτης και πιανίστας Gerhard Folkerts, η Αρετή Κετιμέ (σαντούρι και φωνή) και ο στιχουργός Μανώλης Ρασούλης.

Η τέχνη του Στέλιου Παρλιάρου θα «γλυκάνει» την αέναη εφηβεία των 85 χρόνων του Μίκη Θεοδωράκη ετοιμάζοντας την τούρτα γενεθλίων του.

Η συναυλία τελεί υπό την αιγίδα του υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού. Στην παρουσίαση της εκδήλωσης, που πραγματοποιήθηκε σήμερα, Πέμπτη, στο συνεδριακό κέντρο του Μεγάρου Μουσικής, μίλησαν για το δημιουργό και άνθρωπο Μίκη Θεοδωράκη, μερικοί από τους συντελεστές της εκδήλωσης.

«Το Υπουργείο και η ελληνική Πολιτεία αισθανόταν σήμερα την ανάγκη να είναι εδώ, σε αυτό το "λουτρό αγάπης", όπως το έχει χαρακτηρίσει ο Μίκης Θεοδωράκης, και να συμμετάσχει στη γιορτή για τα 85 χρόνια ενός καλλιτέχνη του βεληνεκούς και της διάστασης του Μίκη Θεοδωράκη, ενός καλλιτέχνη που δεν ανήκει μόνο στην Ελλάδα, αλλά στην οικουμένη» δήλωσε στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων ο υφυπουργός Πολιτισμού και Τουρισμού, Γιώργος Νικητιάδης.

«Ο Μίκης Θεοδωράκης μάς κάνει να αισθανόμαστε περήφανοι, προσφέροντας και στον ελληνικό τουρισμό, φέροντας με τη μουσική του εκατοντάδες ανθρώπων στην Ελλάδα» πρόσθεσε.

«Σε αυτή τη δύσκολη περίοδο, που ζούμε, είμαστε υποχρεωμένοι να υπερασπίσουμε τις αξίες μας, όλες τις σταθερές της χώρας, για να κάνουμε μια ανακεφαλαίωση του εθνικού μας κεφαλαίου και να βρούμε έναν καινούργιο δρόμο. Μέσα σε αυτόν τον "καμβά" πρέπει να συμβάλλουμε όλοι, αντλώντας δύναμη από προσωπικότητες, όπως αυτή του Μίκη Θεοδωράκη» δήλωσε ο στιχουργός Μανώλης Ρασούλης.

Την αγάπη του για τον Μίκη Θεοδωράκη εξέφρασε ο Λουκιανός Κηλαηδόνης: «Η αγάπη μου για το Μίκη με έκανε να γίνω μουσικός, αλλιώς θα παρέμενα αρχιτέκτονας. Όλα μου τα πρώτα τραγούδια ήταν επηρεασμένα από το Μίκη, μέχρι να βρω τον δικό μου δρόμο και γι αυτό, για ακόμη μια χρονιά, βρίσκομαι εδώ για να λάβω μέρος στη γιορτή του και να του ευχηθώ». Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ

Με µπαγλαµά γράφτηκε και η Ιστορία του Εµφυλίου

• ΑΠΟΤΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ ΤΟΥ ''40  

• Δ.Μ., TA NEA: Τρίτη 20 Ιουλίου 2010

• Χωροφύλακες στιχουργοί, «αριστεροί» συνθέτες «δεξιών» τραγουδιών, παραλλαγές µε εµφυλιακούς υπαινιγµούς...

Οι πανεπιστηµιακοί σκύβουν για πρώτη φορά πάνω από τα ρεµπέτικα της Κατοχής για να καταγράψουν τη σχέση τους µε το κλίµα της εποχής. Οπως και πάνω από τον «Μικρό Ηρωα», που πορεύτηκε µε εχθρούς την Αριστερά και την Εκκλησία
Βρισκόµαστε στην ταραγµένη δεκαετία του ‘40. Τα πρώτα πέντε χρόνια της σηµαδεύονται από τον Ελληνοϊταλικό Πόλεµο, την Κατοχή και την Εθνική Αντίσταση, η δεύτερη πενταετία µετά τα Δεκεµβριανά στιγµατίζεται από τον αιµατηρό Εµφύλιο και τις συνέπειές του.

Κάπου εδώ το λαϊκό τραγούδι διαµορφώνεται ως µετεξέλιξη του ρεµπέτικου και απευθύνεται στο ευρύτερο κοινό αφήνοντας πίσω του τη ρετσινιά του περιθωριακού τραγουδιού. Αυτό εκφράζεται και στις ορχήστρες όπου το µπουζούκι εξακολουθεί να έχει κυρίαρχο ρόλο, αλλά ταυτόχρονα χρησιµοποιούνται µουσικά όργανα τόσο του δηµοτικού (π.χ. κλαρίνο) όσο και της µικρασιατικής παράδοσης (π.χ. βιολί, σαντούρι). Η µαζική απήχησή του είναι δεδοµένη, αν και η παρουσία της λογοκρισίας είναι ισχυρή.

«Τα περισσότερα λαϊκά τραγούδια, που απηχούν γενικά το εµφυλιοπολεµικό κλίµα, αξιοποιούν υπαινιγµούς και αλληγορίες σε στιχουργικό επίπεδο, και πραγµατώνονται µε θλιµµένο τέµπο και “βαριές” ερµηνείες», σηµειώνει, µιλώντας στα «ΝΕΑ» ο ειδικός επιστήµονας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήµιο Θεσσαλονίκης και εισηγητής στο συνέδριο «Η δεκαετία του 1940 στην τέχνη» (Πρέσπες) Δηµήτρης Κόκκορης. Σε επίπεδο σύνθεσης κεντρικό ρόλο έχουν κοµµάτια του Βασίλη Τσιτσάνη και του Απόστολου Καλδάρα, καθώς και πολλά του Θόδωρου Δερβενιώτη και του Μπάµπη Μπακάλη (οι δύο τελευταίοι είχαν και βιώµατα εξορίας ως στρατευµένοι αριστεροί).

Μια τέτοια περίπτωση τραγουδιού µε υπαινιγµούς είναι η επιτυχία «Κάποια µάνα αναστενάζει» (1947) των Τσιτσάνη - Μπακάλη. Το τραγούδι ηχογραφήθηκε σε δύο εκτελέσεις κατά το 1947: στη µία τραγουδούν η Στέλλα Χασκήλ, ο Μάρκος Βαµβακάρης και ο Βασίλης Τσιτσάνης (Ρarlophone), ενώ στην άλλη (Columbia) το τραγούδι ερµηνεύεται από τη Λίτσα και τον Τόλη Χαρµαντά (ντούο Χάρµα). Η τελευταία στροφή του τραγουδιού αναφέρει: «Με υποµονή προσµένει και λαχτάρα στην καρδιά / ο λεβέντης να γυρίσει απ’ τη µαύρη ξενιτιά». Υπάρχει η πληροφορία του Παναγιώτη Κουνάδη στο βιβλίο «Γεια σου περήφανη και αθάνατη εργατιά» ότι οι κρατούµενοι της Μακρονήσου τραγουδούσαν την τελευταία στροφή ως εξής:

“Με υποµονή προσµένει και λαχτάρα στην ψυχή / ο λεβέντης να γυρίσει απ’ τη µαύρη φυλακή”. Ενώ οι εξόριστοι στην Ικαρία άλλαζαν το “ξενιτιά” σε “Ικαριά”». Αξιοσηµείωτο είναι ότι ένα µήνα µετά την κυκλοφορία του δίσκου, το τραγούδι απαγορεύτηκε µε διαταγή του υπουργείου Δηµόσιας Τάξης ενώ περιλαµβανόταν και στον κατάλογο απαγορευµένων τραγουδιών που δηµοσίευσε το 1951 η Γενική Ασφάλεια.

Από την άλλη, τα ελαφρά τραγούδια εποχής στα οποία απηχείται ο Εµφύλιος ανήκουν αποκλειστικώς στην εθνικόφρονα πλευρά. «Ενα τραγούδι για να ηχογραφηθεί τότε ήθε λε άδεια και άρα οι συνθέτες του ελαφρού δεν έδειχναν την διάθεση να προσκρούσουν στην κυρίαρχη κατάσταση», επισηµαίνει στα «ΝΕΑ» ο Δηµήτρης Κόκορης.

Απ’ την άλλη, η περίπτωση που κάποιος (αριστερός) συνθέτης έγραψε εµφανώς «δεξιό» τραγούδι _ όπως ο Μπάµπης Μπακάλης τον «Ανταρτόπληκτο» του 1949 _ ερµηνεύεται επίσης απ’ το γεγονός πως οι συνθέτες λειτουργούσαν περισσότερο ως επαγγελµατίες που ήθελαν να είναι µέσα στα µουσικά πράγµατα παρά τις κραυγαλέες ιδεολογικές υποχωρήσεις τους.

Τέτοια είναι και η περίπτωση ενός ισχυρού άνδρα της δισκογραφίας και των κέντρων, του στιχουργού Χρήστου Κολοκοτρώνη που λειτούργησε εντελώς επαγγελµατικά µε βάση τους νόµους ζήτησης της µουσικής αγοράς. Υπήρξε βαθµοφόρος της Χωροφυλακής και, σύµφωνα µε διήγηση του Ζαµπέτα «είχε κάνει παλιά στην ύπαιθρο, στα ΤΕΑ, µαζί µε τον Σούρλα, στην παρακρατική Εθνοφυλακή».

«Επίσης, ήταν ιδιοκτήτης νυκτερινού κέντρου διασκέδασης κατά τη δεκαετία του ’50 – εύλογα υποθέτουµε ότι η άδεια λειτουργίας τέτοιων κέντρων δεν δινόταν τότε από τις Αρχές σε ανθρώπους χωρίς προσβάσεις _ και έγραψε και πολύ “δεξιά” τραγούδια, όπως το «Μουγκρίζει ο Γράµµος» (1949). Ωστόσο, είναι από τους κατ’ εξοχήν στιχουργούς τραγουδιών στα οποία έµµεσα περιγραφόταν ο πληγωµένος ψυχισµός των αριστερών της µετεµφυλιακής εποχής», συµπεραίνει ο Δηµήτρης Κόκορης.

«Τα περισσότερα λαϊκά τραγούδια, που απηχούν το κλίµα του Εµφυλίου, έχουν υπαινιγµούς σε στιχουργικό επίπεδο, θλιµµένο τέµπο και “βαριές” ερµηνείες»

Υπαινιγµοί για τον διχασµό

«Για µένα αστράφτει και βροντά» (1956) του Μπάµπη Μπακάλη σε στίχους Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου («Για µένα κλαίνε τα βουνά / και οι κάµποι δεν ανθούνε / σήµερα σαν µε χάσουνε / οι φίλοι µου θα κλάψουνε / κι οι εχθροί µου θα χαρούνε » «Κλάψτε µαζί µου ρεµατιές» (1958) του Μπάµπη Μπακάλη («Μπροστά στην άκρη του γκρεµού / κλαίω τα βάσανά µου / κι έχω το Χάρο δίπλα µου, / το θάνατο µπροστά µου» «Καταστροφές και συµφορές» (1954) του Θόδωρου Δερβενιώτη σε στίχους Χρήστου Κολοκοτρώνη («Καταστροφές και συµφορές, ερείπια, ρηµάδια / κορµάκι µου µαράζωσες, σε τρών’ τα χτυποκάρδια»)

«Θλιµµένο δειλινό» (1953) του Γιώργου Μητσάκη («Απόψε που πονώ / να κλάψω δεν µπορώ.

/ Τα στήθια µου µατώσανε / τα µάτια µου στεγνώσανε / να κλάψω δεν µπορώ»).

«Στη θάλασσα θα πέσω» (1954) των Γιώργου Ζαµπέτα – Χαράλαµπου Βασιλειάδη («Βαθιά στη θάλασσα θα πέσω / να µε σκεπάσει το νερό / τη δύστυχη ζωή που κάνω / να την αντέξω δεν µπορώ»).

«Συρµατοπλέγµατα βαριά» (1955) των Μπάµπη Μπακάλη - Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου, µε τη Γιώτα Λύδια (συνοδεία του Μπάµπη Καζαντζόγλου).

«Ο τραυµατίας» (1949)

του Βασίλη Τσιτσάνη µε τον Πρόδροµο Τσαουσάκη και την Μαρίκα Νίνου. «Το έτος ηχογράφησης και η περιγραφόµενη υποδοµή νοσοκοµειακής περίθαλψης φέρνουν στο νου µάλλον έναν τραυµατία του Εθνικού Στρατού στον Εµφύλιο παρά έναν τραυµατία του Πολέµου στην Αλβανία», σηµειώνει ο ειδικός επιστήµονας Δηµήτρης Κόκορης.

«Φανταράκι» (1949) του Γιώργου Μητσάκη (µε τους Ελλη Σωφρονίου, Στελλάκη Περπινιάδη) έχει «λοχαγό λεβέντη µε χρυσή καρδιά» και «µια και το φανταράκι [είναι] εντάξει», ο λοχαγός τού δίνει άδεια.

«Νύχτωσε χωρίς φεγγάρι» (1948) του Απόστολου Καλδάρα. Ο αρχικός και κοµµένος από τη λογοκρισία στίχος έλεγε «τι έχει κάνει και το ρίξαν το παιδί στη φυλακή;», ενώ σε επόµενο στίχο το αρχικό «που φωτίζει το κελί» έγινε «που φωτίζει µε κερί», σηµειώνει ο Δηµήτρης Κόκορης.

Φυγή από τη σκληρή πραγµατικότητα

To 1952, που κυκλοφόρησε το πρώτο τεύχος, τρία χρόνια µετά από τη λήξη του Εµφυλίου και χρονιά της εκτέλεσης Μπελογιάννη, η Ελλάδα προσπαθεί να κάνει τα πρώτα βήµατα στη νέα εποχή. Στην αγορά ήδη κυκλοφορούσαν πολλά περιοδικά (πολλά µεταφράζονταν απ’ τα αµερικάνικα) µε βασικό χαρακτηριστικό τη φυγή από την πραγµατικότητα που προσέφεραν στους αναγνώστες.

«Ο δηµιουργός του “Μικρού Ηρωα” Στέλιος Ανεµοδουράς πέτυχε µια καλή συνταγή. Πάντρεψε δοκιµασµένα στοιχεία της αµερικάνικης µαζικής κουλτούρας µε στοιχεία της ελληνικής ιστορίας και παρήγαγε 799 ελκυστικές περιπέτειες, σαν µια τελετουργία δηλαδή που επαναλαµβανόταν κάθε εβδοµάδα µπροστά στα µάτια των µικρών αναγνωστών, κάτι σαν διαβατήρια έθιµα που εισήγαγαν τα παιδιά στον χώρο των ενηλίκων», παρατηρεί η καθηγήτρια στη Φιλοσοφική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστηµίου Θεσσαλονίκης Μαρία Μποντίλα, που συµµετείχε στο συνέδριο «Η δεκαετία του 1940 στην τέχνη» στις Πρέσπες.

Η επιρροή του «Μικρού Ηρωα» ήταν πολύ ισχυρή και αυτό το αποδεικνύεται το εξής περιστατικό. Στην Κύπρο, όπου η κυκλοφορία του περιοδικού ήταν πολύ µεγάλη, οι Αγγλοι κάποια στιγµή απαγόρευσαν την πώλησή του. Οταν ο Στέλιος Ανεµοδουράς πήγε στην αγγλική πρεσβεία να µάθει την αιτία, πληροφορήθηκε ότι ο λόγος ήταν ότι ενέπλεκε µε αρνητικό ρόλο την Τουρκία στις περιπέτειες των ηρώων. Ο Ανεµοδουράς στα επόµενα τεύχη για αντίποινα ενέπλεξε στις ιστορίες του Αγγλους προδότες, υψηλά ιστάµενους. Επειτα από κάποιες εβδοµάδες τον ειδοποίησαν από το πρακτορείο ότι η Βρετανία επέτρεψε την κυκλοφορία του περιοδικού στην Κύπρο!

Οι ηλικίες των τριών πρωταγωνιστών είναι απροσδιόριστες, κινούνται στην προεφηβεία και στην εφηβεία. Ο Ανεµοδουράς αναφέρει ότι η µορφή των παιδιών υπήρξε η αιτία για τη µόνιµη διένεξή του µε τον σκιτσογράφο, ο οποίος κατά καιρούς ήθελε να κάνει πιο θηλυκή την Κατερίνα και της αύξαινε τους πόντους του στήθους ή της ανέβαζε λίγο το ύψος της φούστας, κινήσεις που έκαναν έξαλλο τον Ανεµοδουρά αφού επέµενε στην αρχική µορφή των ηρώων του.

Τα τρία παιδιά είναι κοσµοπολίτες, έχουν συγκρουστεί µε τους αρχικατασκόπους και των πέντε ηπείρων, γυρίζουν παντού, όπου υπάρχουν εχθροί της πατρίδας τους ή κινδυνεύει η παγκόσµια ελευθερία και τα πανανθρώπινα ιδεώδη.

Η εκάστοτε υπόθεση εξελίσσεται µέσα σε ένα ακινητοποιηµένο παρόν. Παρ’ όλα αυτά ο Ανεµουδουράς ενσωµατώνει µέσα στις αφηγήσεις του πραγµατικά γεγονότα και επιτεύγµατα της εποχής, όπως ήταν για παράδειγµα ο βακτηριολογικός πόλεµος, οι διαδηλώσεις στην Αθήνα για την Κύπρο και ο πόλεµος στην Κορέα.  

Εχθροί του, η Αριστερά και η Εκκλησία

Ποιο ήταν το στοιχείο εκείνο του «Μικρού Ηρωα» που έστρεψε ενήλικους, γονείς, σχολείο, Εκκλησία, αλλά και την Αριστερά εναντίον του;

«Η Εκκλησία την εποχή εκείνη κυκλοφορούσε τα δικά της περιοδικά και µάλιστα µε την άδεια του κράτους επισήµως και στα σχολεία» εξηγεί η καθηγήτρια στη Φιλοσοφική Σχολή του ΑΠΘ Μαρία Μποντίλα. «Οι περισσότεροι δάσκαλοι προέτρεπαν τους µαθητές τους, πιεστικά πολλές φορές, να αγοράσουν ένα από τα δύο περιοδικά που κυκλοφορούσαν, τη “Ζωή του παιδιού” και “Προς τη νίκη”. Οι παραεκκλησιαστικοί λοιπόν αυτοί κύκλοι θεωρούσαν όλα τα υπόλοιπα περιοδικά συλλήβδην ανταγωνιστικά. Η Αριστερά επίσης αποκήρυξε τον “Μικρό Ηρωα” και µάλιστα αρνήθηκε να τον διαφηµίσει από τις σελίδες της “Αυγής”, γιατί ο Ανεµοδουράς δεν δέχτηκε να εγγράψει τον Γιώργο Θαλάσση και τους υπόλοιπους ήρωες στην ΕΠΟΝ και τα Αετόπουλα!

Και αν για την Εκκλησία και την Αριστερά οι ενστάσεις και οι θέσεις τους είναι κατανοητές, το θέµα που τίθεται είναι γιατί οι γονείς και οι δάσκαλοι δεν επέτρεπαν το διάβασµά του; Μια εξήγηση θα ήταν ότι καταδίκαζαν συλλήβδην κάθε έντυπο που η κυκλοφορία του γινόταν εκτός βιβλιοπωλείων. Τα περιοδικά εισήγαγαν καινούργια ήθη, άγνωστα και ξένα προς τον ελληνικό τρόπο ζωής, άρα θεωρούνταν ζηµιογόνα» συµπεραίνει η καθηγήτρια Μαρία Μποντίλα.

Ματαιώθηκε η συναυλία του Τζέρι Λι Λιούις στον Λυκαβηττό

Στο νοσοκομείο ο διάσημος τραγουδιστής

Καλή χαρακτηρίζεται η κατάσταση της υγείας του τραγουδιστή (Φωτογραφία:  Associated Press

Copyright 2010

The Associated Press All Rights Reserved
Associated Press text, photo, graphic, audio and/or video material shall not be published, broadcast, rewritten for broadcast or publication or redistributed directly or indrectly in any medium. Neither these AP Materials nor any portion thereof may be stored in a computer except for personal and non-commercial use. The AP will not be held liable for any delays, inaccuracies, errors or omissions therefrom or in the transmission or delivery of all or any part thereof or for any damages arising from any of the foregoing.

)

Σε νοσοκομείο του Μέμφις, όπου υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση, νοσηλεύεται ο διάσημος τραγουδιστής Τζέρι Λι Λιούις. Οι γιατροί χαρακτηρίζουν καλή την κατάσταση της υγείας του, αλλά τονίζουν ότι πρέπει να μείνει υπό παρακολούθηση.

Η εξέλιξη αυτή είχε ως αποτέλεσμα να ματαιωθεί η ευρωπαϊκή περιοδεία του, στο πλαίσιο της οποίας ο θρύλος του ροκ εν' ρολ θα εμφανιζόταν στο θέατρο του Λυκαβηττού, στις 23 Ιουλίου.

Όσοι έχουν αγοράσει εισιτήρια μπορούν να τα εξαργυρώσουν στο Public της Πλατείας Συντάγματος, από την Παρασκευή 23 Ιουλίου ώς και τη Δευτέρα, 26 Ιουλίου, από τις 12 το μεσημέρι μέχρι τις 7 το απόγευμα.

Πληροφορίες στο τηλ.: 210-6465000.

Η μελωδία της οικονομικής κρίσης

Οι αλλαγές στις συνήθειες της ψυχαγωγίας μας, η επανεμφάνιση των τζαμπατζήδων, τα «ναυάγια» καλλιτεχνών, οι νέες τάσεις

• Της Γιωτας Συκκα, Η Καθημερινή, Kυριακή, 18 Iουλίου 2010

Στο δροσερό κηποθέατρο του Παπάγου, η συναυλία της Μέλοντι Γκαρντό είναι έτοιμη να αρχίσει, αλλά ένα από τις τρία διαζώματα του θεάτρου είναι άδειο και αποκλεισμένο με κορδέλα, ώστε το κοινό να γεμίζει τα υπόλοιπα και ο χώρος να προδιαθέτει μια πιο ευχάριστη συναυλία, όπως άξιζε στην 25χρονη αισθαντική Αμερικανίδα τραγουδίστρια. Πριν από μερικούς μήνες, κανείς δεν θα περίμενε ότι το καινούργιο αστέρι της τζαζ, δεν θα μπορούσε να γεμίσει ένα μικρό σχετικά θερινό θέατρο. Ας όψεται η κρίση.

Η επανεμφάνιση των τζαμπατζήδων είναι μια άλλη πλευρά της. Τη θυμηθήκαμε φέτος, ύστερα από αρκετά χρόνια σε τέτοια δυναμική, στην πρώτη βραδιά του Kosmos festival, στο θέατρο των Βράχων στον Βύρωνα. Δεν είναι μόνο ότι προσπάθησαν ούτε λίγο ούτε πολύ να μπουν με το ζόρι και να δουν δωρεάν τη συναυλία, αλλά ότι έκοψαν σε οκτώ σημεία την περίφραξη για να τα καταφέρουν. Τη δεύτερη βραδιά το θέατρο ήταν γεμάτο από συνεπείς θεατές που χόρευαν με τον Shantel. Ομως η κρίση είχε αφήσει κι εδώ το στίγμα της.

Οπως άλλωστε στη Μονή Λαζαριστών στη Θεσσαλονίκη όπου το εισιτήριο των 60 ευρώ ήταν αποτρεπτικό ακόμη και για να δει κανείς την Νταιάνα Κραλ. Αν μάλιστα σταθεί κανείς στις θεατρικές παραγωγές που παρουσιάζονται σε διάφορα φεστιβάλ του καλοκαιριού, η εικόνα είναι από μέτρια έως καταστροφική.

Ανάμεσα σε όλα τα άλλα η οικονομική ύφεση αλλάζει και τις συνήθειες της ψυχαγωγίας μας με απρόβλεπτο τρόπο, υποχρεώνοντας τους επαγγελματίες του χώρου να προσπαθήσουν να παρακολουθήσουν -όχι ακόμη με επιτυχία- τις τακτικές και τις νέες τάσεις.

Πολλές ματαιώσεις

Μέσα Ιουλίου και το 70% των συναυλιών που αφορούν μετακλήσεις ξένων καλλιτεχνών δείχνει ότι οι διοργανωτές ή μπήκαν μέσα ή τα έβγαλαν πέρα ίσα ίσα. Οι ματαιώσεις ήταν πολλές. Οπως κι αυτές που «ναυάγησαν» πριν καλά καλά ανακοινωθούν. Ο Μπομπ Ντίλαν θα μπορούσε να έχει πάει πολύ καλύτερα στη Μαλακάσα αν ήταν άλλη χρονιά, οι Μετάλλικα τα κατάφεραν, οι Σκόρπιονς σκίζουν σε όλη τη χώρα, κάνοντας πολλούς να χαριτολογούν πως έγιναν το λαϊκό συγκρότημα της Ελλάδας. Από την άλλη όμως η Ριάνα, όπως και οι Αerosmith δεν πούλησαν τα εισιτήρια που αναμένονταν, όπως άλλωστε και το διήμερο του Kosmos.

Στην Πετρούπολη ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου είχε διαρροές συγκριτικά με την περσινή του εμφάνιση στον ίδιο χώρο και το πιστό του κοινό, ενώ η Ελενα Παπαρίζου και οι Ονιράμα συγκέντρωσαν 5.000 άτομα! Στον Βύρωνα πάλι ο Σωκράτης Μάλαμας ανέβηκε με 3.000 εισιτήρια προπώληση και διπλασίασε το κοινό πριν από την έναρξη στα 6.500 άτομα, Οσο για την Χαρούλα Αλεξίου έχοντας 5.000 προπώληση «πήρε φωτιά» με τη βοήθεια του Λάκη Λαζόπουλου.

Η διέξοδος στην ψυχαγωγία μπορεί να μην είναι αποτρεπτική, αλλά σίγουρα γίνεται ύστερα από αρκετή σκέψη ακόμη και για τα εισιτήρια των 20 ευρώ. Οσο για εκείνα των 40 ευρώ και των 60 ευρώ για πολλούς είναι απαγορευτικά.

«Η έξοδος αυτή ερμηνεύεται σε έξοδα άνω των 100 ευρώ αν προσθέσει κανείς το ταξί και την αγορά κάποιου αναψυκτηρίου ή αλκοολούχου ποτού. Οταν με 100 ευρώ καλύπτουν τα έξοδα του σούπερ μάρκετ μιας εβδομάδας ή την εξόφληση ενός λογαριασμού ΔΕΚΟ», λέει στην Κ» ο Πασχάλης Μουχταρίδης (γραφείο On Stage), θα σκεφτούν πολύ να τα διαθέσουν για μια εκδήλωση. Αλλωστε η κρίση δεν έχει να κάνει μόνο με το οικονομικό μέρος, αλλά και το ψυχολογικό παράγοντα στη ζωής μας».

Η κρίση επανέφερε το κοινό σε παλαιότερες συμπεριφορές. Από τότε που ανακοινώθηκαν τα μέτρα, συμφωνούν πολλοί διοργανωτές, άλλαξε και η συμπεριφορά του κόσμου. «Εμείς δεν γνωρίζουμε τι θα μας ξημερώσει», συνεχίζει ο Π. Μουχταρίδης «ενώ το κοινό έγινε απρόβλεπτο». Η τακτική της προπώλησης που πέρασε αρκετά χρόνια για να τη συνηθίσει ο Ελληνας γκρεμίστηκε σε λίγες ημέρες. Είναι ελάχιστες οι εκδηλώσεις με καλή προπώληση, αλλά κι όταν υπάρχει, δεν είναι ενδεικτική όπως άλλοτε για το τι θα ακολουθήσει.
«Ο κόσμος έχει την αίσθηση ότι δεν υπάρχει σολντ άουτ. Θέλει να εκτιμήσει όλες τις συνθήκες πριν πάει σε μια εκδήλωση και κυρίως να δει τι του περισσεύει για να δώσει», παρατηρεί η Βαγγελιώ Αγγελίδου (διευθύνουσα σύμβουλος της Link4U).

Σπασμωδικές κινήσεις

Ολα αυτά θα στρέψουν πολλά γραφεία σε άλλους χειρισμούς. Αλλωστε, οι σπασμωδικές κινήσεις όπως έχει δείξει η ιστορία των διοργάνωσης συναυλιών και των μετακλήσεων ξένων καλλιτεχνών δεν βοήθησαν ποτέ κανέναν. Αντιθέτως ο ανταγωνισμός, η υπερτίμηση ονομάτων και η υπερπροσφορά χρημάτων σε μια αγορά που διεθνώς τραντάζεται πρέπει να αναθεωρήσει παλαιότερες τακτικές. Ηδη κάποια γραφεία κατάφεραν να ρίξουν τα πακέτα της αμοιβής των καλλιτεχνών όταν εξήγησαν στους ξένους μάνατζερ ότι οι τιμές εισιτηρίων φέτος ειδικά είναι απαγορευτικές. Και δεν χρειάστηκε και πολύ. Πολλοί κατάφεραν να γλιτώσουν 5.000 - 6.000 ευρώ από την αρχική συμφωνία, αφού όλοι γνωρίζουν τη θέση της Ελλάδας.

Το πρόβλημα, όμως, δεν είναι μόνο δικό μας. Οι διοργανωτές των περίφημων τριήμερων εκδηλώσεων στο Χάιντ Παρκ του Λονδίνου υπολογίζουν 20 - 30% μείωση του κοινού, ενώ ευχάριστη εξαίρεση αποτελεί το Glastonbery το οποίο σημείωσε φέτος ρεκόρ εισιτηρίων στα 40 χρόνια της λειτουργίας του.

Ας έρθουμε όμως στα δικά μας. Το κοινό δεν ανταποκρίνεται ούτε στα οικονομικά πακέτα. Οι συναυλίες που διαφημίζονται με 15 ευρώ δεν δημιούργησαν καμία έκπληξη στις πωλήσεις εισιτηρίων ούτε οι παραστάσεις με τις προσφορές. Η πτώση στις συναυλίες ελληνικών ονομάτων υπολογίζεται μέχρι στιγμής στο 30%. Το ένα πρόβλημα σχετίζεται με τους δήμους. Δεν είναι μόνο ότι δεν έχουν, αλλά και όσοι έχουν τα κρατάνε για τις ανάγκες του προεκλογικού φαίνεσθαι. Οι συνενώσεις για τον «Καλλικράτη» έχουν φέρει τα πάνω κάτω, με αποτέλεσμα άλλοι να μην κάνουν φεστιβάλ (όπως ο Υμηττός), άλλοι να στρέφονται στην ενοικίαση των υποδομών τους ή να ζητούν ποσοστό 10% από τις συναυλίες.

Το σίγουρο είναι πως αποφεύγουν να αγοράσουν εκδηλώσεις. Κάποιοι απ’ αυτούς, όπως ο Πειραιάς αλλά και πολλοί επαρχιακοί δήμοι, χρωστάνε παλαιότερες διοργανώσεις. Εδώ τίθεται ένα θέμα. Πότε και αν θα εισπράξουν τις παλιές οφειλές οι οποίες απ’ ό,τι φαίνεται θα ξεχαστούν μαζί με τις διοικητικές αλλαγές του «Καλλικράτη». Ολα αυτά περιόρισαν και τις απαιτήσεις των καλλιτεχνών, οι οποίοι βλέποντας τα νέα δεδομένα, μείωσαν τον αριθμό των συναυλιών τους από 30 που συνηθίσαμε κάθε καλοκαίρι σε 20.

Τα ονόματα της πρώτης γραμμής μείωσαν την παραγωγή κατά 15 με 25%, παρότι όπως τονίζει ο Π. Μουχταρίδης, θα έπρεπε να ανέβει το κόστος εξαιτίας της αύξησης του ΦΠΑ. Κι αν για κάποιους το κόστος των 25.000 - 30.000 ευρώ για μια εκδήλωση φαντάζει μεγάλο οικονομικό πακέτο πρέπει να αναλογιστεί «ότι σε αυτό συμπεριλαμβάνονται αμοιβές όλων των εργαζομένων που βέβαια δεν περιορίζονται σε πέντε και έξι άτομα».

Παράνομη αφισοκόλληση

Κι ενώ όλοι «κατέβηκαν» από τις παλιές απαιτήσεις, επιπλέον ζημία όπως λένε έχει προκαλέσει στα έσοδά τους η εφαρμογή του νόμου για την παράνομη αφισοκόλληση. Οι περισσότεροι το αποδέχτηκαν. Κάποιοι το διακινδυνεύουν εις βάρος των υπολοίπων. «Εχει ενδιαφέρον ωστόσο να δούμε τα νέα φαινόμενα. Φέτος έχουμε μετατόπιση του κοινού από την outdoor διαφήμιση. Αξίζει να δούμε σε τι ποσοστό το κοινό στηρίζεται στην πληροφορία μέσω του Ιντερνετ εκτός από την κλασική μορφή, το ραδιόφωνο και τον Τύπο», λέει η Β. Αγγελίδου.

Οι συνεργασίες του χειμώνα και οι επιλογές των επιχειρηματιών

Ολα αυτά δεν δημιουργούν την καλύτερη ατμόσφαιρα για τον χειμώνα που μας έρχεται. Η συνηθέστερη απάντηση των καλλιτεχνών στην ερώτηση τι ετοιμάζεις την επόμενη σεζόν είναι: «Ψάχνομαι». Η αλήθεια είναι πως κανείς σχηματισμός συνεργασίας μέχρι τώρα δεν έχει οριστικοποιηθεί στο επίπεδο των μεγάλων ονομάτων. Οι περισσότεροι σκέφτονται να μην εμφανιστούν, ενώ κάποιοι άλλοι επιλέγουν τις λιγοστές εμφανίσεις σε μικρούς χώρους. Οι πιο επιφυλακτικοί θα πουν οριστικά το ναι μετά τον Ιανουάριο.

Οι αποστάσεις ασφαλείας δεν είναι τυχαία επιλογή. Παρά τις προσδοκίες, ο Γιάννης Πλούταρχος στο καινούργιο «Αcro» του Ηλία Μαροσούλη με θέα την Ακρόπολη δεν σημείωσε το ρεκόρ που κάποιοι ήλπιζαν. Τα πρώτα οικονομικά μέτρα έγιναν ορατά στις κρατήσεις. Η επιφύλαξη του κοινού δείχνει τι θα συμβεί τον χειμώνα στα μουσικά στέκια, κυρίως στις μεγάλες πίστες οι οποίες πλήττονται περισσότερο.

Μικρότερο ρίσκο αναλαμβάνουν οι μουσικές σκηνές, ωστόσο, το πρόβλημα είναι για όλους. «Δεν είναι θέμα ενός καλλιτέχνη, αλλά πολλών εργαζομένων. Κάθε μαγαζί απασχολεί ώς και 50 άτομα προσωπικό. Από ηχολήπτες, γκαρσόνια, καθαρίστριες μέχρι τα κορίτσια για τα λουλούδια κ. ο. κ. Αν υποθέσουμε ότι κάποιοι από αυτούς αμείβονται με 60 ευρώ, υπολογίζοντας το διήμερο της Παρασκευής και του Σαββάτου όπως έχει πια καθιερωθεί στον χώρο, τότε με τι θα ζουν, με 120 ευρώ την εβδομάδα;», αναρωτιέται ο Π. Μουχταρίδης.

«Ανησυχία υπάρχει διότι από το φθινόπωρο δεν θα περιοριστούμε στην εξαγγελία των μέτρων, αλλά θα βιώσουμε την εφαρμογή τους. Παρ’ όλα αυτά, δεν είμαι απαισιόδοξη», σημειώνει η Β. Αγγελίδου. «Υπάρχει ο πυρήνας της νεότερης γενιάς, ο οποίος κινείται με 12 έως 20 ευρώ. Είναι η νεότερη γενιά που αντιμετωπίζει τα λάιβ ως συναυλιακή συνθήκη και δεν απευθύνεται στη λαϊκή διασκέδαση. Τον χειμώνα έχει σημασία να δούμε τις αντιδράσεις του κοινού και την τυχόν μετατόπισή του. Νομίζω ότι θα ανεβάσουν τον πήχυ των απαιτήσεών τους. Δεν θα αρκεστούν στις συναντήσεις μεγάλων ονομάτων. Θα δούμε όμως και τις επιλογές των επιχειρηματιών. Εγώ διακρίνω μια ανοδική τάση και αναζήτηση για το κοινό της νέας γενιάς».

Επιβιώνω χάρη στη δύναμη του ροκ εν’ρολ

Ο Τζέρι Λι Λιούις που μετά 20 χρόνια ξαναεμφανίζεται στην Αθήνα, δηλώνει «γεννήθηκα μουσικός και θα πεθάνω μουσικός»

• Της Σαντυς Τσαντακη, Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, Kυριακή, 18 Iουλίου 2010

Ο Τζέρι Λι Λιούις έχει 20 χρόνια να έρθει στην Ελλάδα. Στυλιστικά δεν έχει αλλάξει καθόλου. Εμπριμέ, κοντό πουκαμισάκι, λευκό παντελόνι και ασορτί παπούτσια. Σαν τουρίστας που έχασε τη φωτογραφική του μηχανή. Δεν έχει ανάγκη. Είναι (ακόμη) αναγνωρίσιμος όπου κι αν πηγαίνει. Την Παρασκευή 23 του μηνός θα βρίσκεται στο Θέατρο του Λυκαβηττού. Δεν μιλάει πολύ, έχει κουραστεί τόσα χρόνια να μιλάει για τον εαυτό του, μάλλον δεν τρελαίνεται να δίνει συνεντεύξεις.

Υπήρξε σχεδόν μονολεκτικός στις απαντήσεις του, αλλά καλύτερα να μην το πάρω προσωπικά. Στα 75 του χρόνια, δεν λέει να αποδεσμευτεί από τον τίτλο του «κακού» του ροκ’εν’ρολ. Ούτε το ρεπερτόριό του έχει αλλάξει από τότε που είχε ξαναπαίξει στην Ελλάδα, στη δεκαετία του ’80 και στις αρχές του ’90. Οπως λέει, στη σκηνή του Λυκαβηττού δεν θα είναι μόνος, καθώς θα συνοδεύεται από την αδερφή του, Λίντα Γκέιλ Λιούς, την κόρη του και μάνατζέρ του, Φίμπι Λιούις, τους Some like it hot και τους Memphis Beats. Ολόκληρη η ιστορία του ροκ’εν’ρολ με 55 ευρώ. Στις 9.30 το βράδυ, πάρτι με έναν θρύλο, τον «Last Man Standing». Αλλωστε, όπως λέει και ο ίδιος, «πάντα εμφανίζομαι. Αν έχω πληρωθεί».

– Κατ’ αρχήν, γιατί αργήσατε 20 χρόνια να έρθετε πίσω στην Αθήνα;

– Ημουν πολύ απασχολημένος να περιοδεύω σε ολόκληρη την Αμερική και άλλες ευρωπαϊκές χώρες.

– Πώς σκηνοθετείτε κάθε καινούργιο σόου που στήνετε πάνω στη σκηνή; Εχετε πει ότι «εργάζομαι για να ικανοποιώ το κοινό μου»...

– Το να βρίσκομαι πάνω στη σκηνή παραμένει το πιο σημαντικό κομμάτι της ζωής μου. Γεννήθηκα μουσικός και θα πεθάνω μουσικός. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία γι’ αυτό.

– Υπάρχουν τραγούδια που σας αρέσουν να ερμηνεύετε ξανά και ξανά και άλλα που εύχεστε να μην χρειαζόταν να ξαναπείτε ποτέ;

– Δεν μπορώ να σκεφτώ ούτε ένα τραγούδι που δεν θα ήθελα να ξαναερμηνεύσω. Αν τραγουδώ ένα κομμάτι, είναι ένα καλό ροκ’εν’ρολ ή κάντρι τραγούδι. Και στην περίπτωση που δεν είναι ένα καλό ροκ’εν’ρολ ή κάντρι τραγούδι, τότε δεν το ερμηνεύω. Είναι τόσο απλό.

– Συνεχίζετε ακόμη να εξασκείτε τη φωνή σας και τα δάχτυλά σας στο πιάνο; Παίζετε πιάνο από τα 8 σας χρόνια...

– Δεν σταματώ ούτε μέρα να εξασκούμαι.

– Πώς αντιμετωπίζετε το Ιντερνετ, τη νέα τεχνολογία, το Facebook, το Twitter και αντίστοιχες ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης;

– Απεχθάνομαι το Ιντερνετ, αλλά πρέπει να ζήσω μαζί του. Θα προτιμούσα να παρακολουθώ τηλεόραση.

– Εχετε παντρευτεί έξι φορές. Ποιος είναι ο δικός σας ορισμός στον γάμο, το διαζύγιο, τη δέσμευση;

– Ο ορισμός μου για έναν καλό γάμο είναι ότι η γυναίκα θα πρέπει να καταλαβαίνει τον άνδρα της.

– Εχετε βιώσει για τα καλά αυτό που ερμηνεύετε στο τραγούδι «Great Balls of Fire». Πώς κατορθώσατε να επιβιώσετε;

– Πάντα επιβίωνα γιατί πιστεύω στη δύναμη του ροκ’εν’ρολ.

– Μοιράζεστε τη σκηνή με την αδερφή σας και την κόρη σας. Είναι
καλύτερο το ταξίδι με συγγενικά πρόσωπα;

– Η αδερφή μου είναι μαζί μου στον δρόμο από τότε που ήταν 14 χρόνων. Και πάντα τη φρόντιζα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Πριν από δυο χρόνια με άφησε για να κάνει τα δικά της πράγματα, αλλά τώρα επέστρεψε κοντά μου στον δρόμο. Είναι η μεγαλύτερη γυναίκα ερμηνεύτρια και πιανίστρια ροκ’εν’ρολ σε αυτόν τον πλανήτη. Και η κόρη μου είναι μαζί μου στην περιοδεία και με φροντίζει όσο καλύτερα μπορεί.

– Μπορείτε να μοιραστείτε μαζί μας μια ιστορία που θυμάστε από παλιότερες δεκαετίες με έναν θαυμαστή που για κάποιον λόγο δεν μπορείτε να ξεχάσετε ακόμη και σήμερα;

– Ο Τζον Λένον από τους Μπιτλς μού είπε κάποτε ότι ήταν θαυμαστής μου και αμέσως μετά μου φίλησε τα πόδια. Ακόμη και σήμερα που το θυμάμαι σκέφτομαι ότι ήταν μια αμήχανη στιγμή.

– Μία από τις συζύγους σας, η Κέρι, σας άφησε φεύγοντας ένα όπλο. Εχετε ήδη ένα 347 Μagnum, όπως έχετε δηλώσει σε συνεντεύξεις σας, στην κατοχή σας. Γιατί διατηρείτε όπλα στο σπίτι;

– Ανόητη ερώτηση. Δεν έχω όπλα στο σπίτι.

– Ποιος είναι ο αγαπημένος σας τραγουδιστής του σήμερα και ποιος ηθοποιός θα θέλατε να ερμηνεύσει τον ρόλο του Τζέρι Λι Λιούις σήμερα στο σινεμά, αφού ο Ντένις Κουέιντ σας έχει υποδυθεί ήδη;

– Ο Κρις Κριστόφερσον είναι ο αγαπημένος μου τραγουδιστής. Κανείς δεν μπορεί να παίξει καλύτερα τον Τζέρι Λι Λιούις στο σινεμά από τον Τζέρι Λι Λιούις.

Μια ζωή τραγούδια πιάνο και εντάσεις

- Το 1956 συστήνεται στο κοινό του με το «Crazy Arms». Μέχρι να βγάλει το επόμενο άλμπουμ, πουλούσε ραπτομηχανές.
-Ακολουθεί το «Whole Lotta Shakin’ Goin’ On» το 1957. Καθιερώνεται με τραγούδια  όπως «Great Balls Of Fire», «Mean Woman Blues», «Breathless», «High School Confidential»...
- Σπανίως απομακρυνόταν από το πιάνο κατά την διάρκεια της συναυλίας. Συχνά χτυπούσε πόδια και κεφάλι στα πλήκτρα.
- Η καριέρα του σχεδόν καταστράφηκε από το σκάνδαλο που ξέσπασε τον Μάιο του 1958 κι ενώ βρισκόταν σε περιοδεία στην Αγγλία και τη Σκωτία. Η είδηση του γάμου του με την κόρη του πρώτου του ξάδερφου δημιούργησε οργή στους εκπροσώπους των ΜΜΕ.
- Τα τραγούδια του για μεγάλο χρονικό διάστημα δεν ακούγονταν στο ραδιόφωνο.
- Το 1960 απέκτησε ξανά μεγάλη δημοτικότητα, το 1963 εγκατέλειψε τη δισκογραφική του εταιρεία, Sun Records, μετά τους ροκ πειραματισμούς στράφηκε στην κάντρι με
επιτυχία.
- Το 1986 δημιουργήθηκε το Rock and Roll Hall of Fame, και ο Τζέρι Λι Λιούις έγινε ένα από τα δέκα πρώτα μέλη του.
- Στα 41α του γενέθλια, σημάδεψε με όπλο τον μπασίστα του χωρίς να ξέρει πώς είναι γεμάτο, τον πυροβόλησε και τον πέτυχε στο στήθος χωρίς ευτυχώς να τον σκοτώσει.
- Την ίδια χρονιά, όταν του απαγορεύτηκε να μπει στο σπίτι του Ελβις Πρίσλεϊ, έβγαλε το όπλο του στην πύλη για να απειλήσει τους φρουρούς πως ο λόγος της επίσκεψης του ήταν να σκοτώσει τον Ελβις.
- Δεν έχει γράψει την αυτοβιογραφία του. Δεν πηγαίνει στην εκκλησία. Εχει κόψει το αλκοόλ. Τον Μάρτιο του 2010 κυκλοφόρησε το καινούργιο cd/dvd του Tζέρι Λι Λιούις με τη συμμετοχή του Νιλ Γιανγκ, του Κιντ Ροκ, του Κρις Κριστόφερσον. Απλώς μην τον ρωτήσετε ποια είναι τα μελλοντικά του σχέδια... «Εξαρτάται από το πώς θα μοιάζει εκείνη».

Δεν θέλω τρεις Τραβιάτες, αλλά 13ο μισθό

• Ο Θάνος Μικρούτσικος επισημαίνει το σημερινό έλλειμμα οράματος και τονίζει ότι πολιτισμός χωρίς λεφτά δεν γίνεται

• Συνέντευξη στη Γιουλη Επτακοιλη, Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, Kυριακή, 18 Iουλίου 2010

Η αυριανή συναυλία του στο θέατρο Βράχων Βύρωνα, όπου θα παρουσιάσει, μόλις για τρίτη φορά μέχρι σήμερα, ολοκληρωμένη τη δουλειά του πάνω στον Καββαδία (φέτος γιορτάζονται τα εκατό χρόνια από τη γέννησή του), ήταν μόνο μια καλή αφορμή για μια εφ’ όλης της ύλης κουβέντα. Ο Θάνος Μικρούτσικος, εκτός από σπουδαίος συνθέτης με μεγάλη εργογραφία στο θέατρο, στην κλασική μουσική, στο συμφωνικό τραγούδι, στην όπερα, στο έντεχνο ελληνικό τραγούδι, είναι ένας άνθρωπος πολιτικοποιημένος και ανήσυχος για ό,τι συμβαίνει γύρω του. Η θητεία του ως υπουργού Πολιτισμού στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ την περίοδο 1994-96 μάς άνοιξε ένα ευρύ πεδίο συζήτησης, για την πολιτική, τον πολιτισμό ουσίας, το σημερινό ΠΑΣΟΚ, το ελληνικό τραγούδι, τις τεράστιες, όπως υποστηρίζει, διαφορές που χωρίζουν τις δύο πλευρές του και, φυσικά, τον περίτεχνο ποιητικό λόγο του Νίκου Καββαδία.

Καββαδιομανία

• H Kαββαδιομανία δεν λέει να σταματήσει...

– Η δουλειά μου πάνω στον Καββαδία είναι η αιχμή του δόρατος της τραγουδοποιίας μου όχι κατ’ ανάγκην το καλύτερο έργο μου. Ισως, μάλιστα, να είναι η αιχμή ή μία από τις αιχμές του δόρατος από τη μεταπολίτευση και σήμερα. Οχι, ότι είναι καλύτερο από άλλα έργα σπουδαίων συναδέλφων μου, όσο γιατί είναι ένα έργο εν εξελίξει. Η ίδια μουσική μεταβάλλεται στο πέρασμα του χρόνου. Συγκεκριμένα τραγούδια αλλάζουν ενίοτε μελωδικά, πάντα ρυθμικά, μερικές φορές αρμονικά, παρεμβαίνουν ελεγχόμενοι αυτοσχεδιασμοί σε αρκετά από αυτά και, τέλος, οι διαφορετικοί τραγουδιστές διαφορετικών γενεών προσδίνουν έναν νέο εκφραστικό τόνο.

Από την άλλη μεριά, θέλω να κάνω μία παρατήρηση. Κάποτε είχε πει ο Μίκης Θεοδωράκης ότι αυτό το οποίο πρόσφερε ήταν ότι κατέβασε την ποίηση στον λαό. Είχα πει στον ίδιο, το είχα γράψει κιόλας σε κάποια εφημερίδα, ότι το κύριο είναι η δημιουργία ενός νέου έργου που να βασίζεται στη μουσική και την ποίηση. Αν αυτό επιτυγχάνεται, τότε δευτερευόντως είναι θετικό που κατεβαίνει η ποίηση στον λαό. Κι αυτό το λέω γιατί, για να έχει νόημα η μελοποίηση της ποίησης, πρέπει να αποκαλύπτει κρυφές πλευρές του ποιήματος και της ποιητικής του ποιητή.

Στην περίπτωση του Καββαδία, είχε γίνει η μεγαλύτερη παρανόηση στην ελληνική φιλολογία. Από το ’33, που έβγαλε το Μαραμπού, μέχρι το ’77, οπότε πέθανε, εθεωρείτο είτε ελάσσων ποιητής είτε, στην καλύτερη περίπτωση, ο ποιητής της θάλασσας και της ζωής των ναυτικών. H μελοποίησή μου αποκάλυψε κάτι άλλο. Οτι ο Καββαδίας, αν όχι ως πρόσχημα, πάντως ως πεδίο, έχει τη θάλασσα, πάνω στην οποία θέλει κάτι άλλο να πει και μάλιστα με έναν περίτεχνο τρόπο. Ουσιαστικά καλεί τον συνειδητοποιημένο άνθρωπο και κυρίως τον νέο να ξεπεράσει τις καταγεγραμμένες του δυνατότητες. Να κατακτήσει το αδύνατο. Εξηγήστε μου αλλιώς τι μπορεί να σημαίνει ο στίχος «χόρεψε πάνω στο φτερό του καρχαρία». Aυτά καταλαβαίνει ο κόσμος, και περισσότερο οι νέοι, γι’ αυτό και η Καββαδιομανία δεν λέει να σταματήσει.

• Οι σημερινοί νέοι χορεύουν στο φτερό του καρχαρία;

– Υπάρχει μια δυναμική μειονότητα. Υπάρχουν νέοι που χορεύουν πάνω στο φτερό του καρχαρία. Τους έχω συναντήσει, τους συναντάω στις συναυλίες μου και αλλού, τους χαίρομαι. Υπάρχουν βέβαια και άλλοι, που είναι θύματα της τελευταίας δεκαετίας, μιας βαρβαρότητας που λειτουργεί και με τηλεοπτικό τρόπο, που προβάλλει το λάιφ-στάιλ, το εμπορευματοποιημένο και ευτελές. Διότι βεβαίως η ιδιωτική τηλεόραση έπαιξε τον ρόλο της εμπέδωσης μιας πλαστής πραγματικότητας στην Ελλάδα, μιας δήθεν ευμάρειας.

Εδώ και χρόνια, το καπιταλιστικό σύστημα στην Ελλάδα στον τομέα της παιδείας και των ευκαιριών στους νέους έχει κλείσει τη στρόφιγγα, κόβει τη φαντασία τους, έχει ένα καταπιεστικό σύστημα που οδηγεί ένα μεγάλο ποσοστό στην ανεργία ή στη λεγόμενη γενιά τότε των 700, σήμερα των 600 ευρώ. Τον Δεκέμβριο του ’08 άνοιξε το πώμα. Αλλά πού θα πάει το πράγμα από τη στιγμή που δεν υπάρχει ένα κίνημα να λειτουργήσει με καθοδηγητικό τρόπο; Εχουμε πρόβλημα πολιτικού συστήματος, πολιτικής εξουσίας και Αριστεράς. Aυτήν τη στιγμή υπάρχει μόνο ένας βάρβαρος καπιταλισμός. Χάνουμε ένα μεγάλο κομμάτι των ελευθεριών μας. Και δυστυχώς δεν φαίνεται να μπορεί να δημιουργηθεί μαζικά μια καινούργια αντίληψη μιας οραματικής κοινωνίας, τουλάχιστον για τα επόμενα δέκα, είκοσι χρόνια.

Tο ΠAΣOK μετά το ’96 έχει μεταλλαχθεί

• Από το 1994 ώς το 1996 διατελέσατε υπουργός Πολιτισμού του ΠΑΣΟΚ. Σήμερα, πώς σας φαίνεται το κόμμα που υπηρετήσατε;

– Το ΠΑΣΟΚ άλλαξε από το ’96 και μετά. Την οκταετία του Σημίτη σε μια φιλελεύθερη πολιτική εντός του καπιταλιστικού συστήματος χωρίς ασφαλιστικές δικλίδες στο κοινωνικό κράτος, χωρίς μακροχρόνια ανάπτυξη, παρά με μια ανάπτυξη που στηριζόταν στα μεγάλα έργα με ημερομηνία λήξης. Το ΠΑΣΟΚ μεταλλάχθηκε. Βέβαια, δεν είναι εύκολο να πω τι άλλο θα μπορούσε να γίνει. Δεν είμαι εγώ εκείνος που θα ήθελε έναν πραγματικό σοσιαλισμό πάνω σε ερείπια. Το λέω αυτό, γιατί η 20ή Μαΐου που πέρασε, έτσι που είχαν γίνει τα πράγματα και με την τελευταία εξαετία του Καραμανλή να δίνει το τελειωτικό χτύπημα, έθεσε το ζήτημα: χρεοκοπία ή αυτό που γίνεται τώρα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι συμφωνώ με τα μέτρα. Και μην ξεχνάμε ότι η Αριστερά που υπήρχε και υπάρχει δεν μπορεί, για διαφορετικούς λόγους το κάθε κομμάτι της, να δώσει ένα όραμα και να είναι πειστική γι’ αυτό.

• Θα αναλαμβάνατε ξανά τη θέση του υπουργού Πολιτισμού;

– Οχι· για πολλούς λόγους. Πολιτισμός χωρίς λεφτά δεν μπορεί να γίνει. Αυτήν τη στιγμή το υπουργείο Πολιτισμού δεν ξέρω αν διαχειρίζεται πάνω από το 7 - 8% των αναγκών του. Αρα, και σπουδαίος να ήταν ο νυν υπουργός, δεν θα μπορούσε να λειτουργήσει. Οποιος και να ήταν στη θέση του, το μόνο που θα μπορούσε να κάνει είναι ασκήσεις επί χάρτου. Το νομοθετικό κομμάτι έχει σημασία, μόνο, όμως, για να ξεμπλοκάρουν πράγματα και να λειτουργήσουν πιο σωστά, όταν θα υπάρχουν χρήματα. Οι υποδομές και οι θεσμοί είναι το πρόβλημα. Πώς θα δημιουργηθούν χωρίς χρήματα; Aλλα να πω και κάτι άλλο. Αυτήν τη στιγμή, αν με ρωτήσεις με το χέρι στην καρδιά, «μεταξύ 2010-2012, θέλεις τρεις Τραβιάτες περισσότερες ή δέκατο τρίτο μισθό;», θα πω δέκατο τρίτο μισθό. Παρότι θεωρώ ότι χωρίς τη μεγάλη τέχνη και τον πολιτισμό, δεν ξέρω αν σε πενήντα χρόνια στις βρύσες θα πίνουν νερό οι homo sapiens.

Χρειάζονται θεσμοί, όχι επιδοτήσεις

• Ποια είναι πολιτική ουσίας στον πολιτισμό;

– Η προστασία με σωστό τρόπο διαφόρων τεχνών. Είναι απαραίτητο ένα μουσείο αν η πολιτική του είναι σοβαρή, είναι απαραίτητες οι ορχήστρες αν οι πολιτικές τους δεν είναι πεπαλαιωμένες. Είναι ακόμη απαραίτητη η προστασία του λεγόμενου έντεχνου νεοελληνικού τραγουδιού. Εάν πραγματικά υπάρξει μια πολιτική ουσίας στο υπουργείο Πολιτισμού και μπορούν να δοθούν χρήματα είναι χρήσιμο, και δεν το λέω επειδή διατέλεσα υπουργός Πολιτισμού, αλλά επειδή δεν μπορώ να σκεφθώ μια χώρα σαν την Ελλάδα, που υποτίθεται ότι ένα κομμάτι της βαριάς βιομηχανίας είναι ο πολιτισμός, να στερείται σε μερικά χρόνια ενός πολύ σημαντικού εργαλείου. Στην εποχή βαρβαρότητας που ζούμε, είμαστε υποχρεωμένοι να προστατεύσουμε πράγματα, όχι όμως με τον παλιομοδίτικο τρόπο, με επιδοτήσεις δεξιά κι αριστερά. Αλλά με θεσμούς και υποδομές.

Δύο μη τεμνόμενοι κόσμοι του τραγουδιού

• Υπάρχουν συμπεριφορές συναδέλφων σας που νομιμοποίησαν μια λογική αρπαχτής και παράλογου πλουτισμού;

– Το κριτήριό μου για τους άλλους δεν είναι τι νυχτοκάματο παίρνουν· είναι τι κάνουν. Μ’ εμένα αυτό που συμβαίνει είναι ότι η αποδοχή μου μεγαλώνει και το νυχτοκάματο μικραίνει συνεχώς, με δική μου επιλογή και δεν θέλω κανένα παράσημο γι’ αυτό. Σημασία, όμως, επιμένω, έχει η χειρονομία. Πηγαίνετε σε ένα κοσμικό κέντρο με οποιονδήποτε τραγουδιστή, είτε της δικής μας «περιοχής» είτε της άλλης. Και πηγαίνετε και σε μια μουσική σκηνή. Είναι άλλη λογική. Αλλά αυτό είναι αποτέλεσμα μιας πραγματικότητας που διαφοροποιεί τη χώρα μας από τις άλλες.

Δεν θα σας έκανε εντύπωση αν σε ένα φεστιβάλ βραβείων βλέπατε τον Στινγκ να κάθεται δίπλα στη Σακίρα. Eδώ εμένα θα με ενοχλούσε αφόρητα, γι’ αυτό και ποτέ δεν πήγα στα «Αρίων» ή σε κάποια αντίστοιχα βραβεία. Η χώρα μας βίωσε έναν εμφύλιο, η κοινωνία έσπασε στα δύο, η Ελλάδα μετά τον Εμφύλιο ήταν μια χώρα ταξική, με τους μισούς Ελληνες καταπιεσμένους, με πολλούς φυλακισμένους, με πολλούς εξόριστους, με πολλούς νεκρούς και με τους νικητές από την άλλη μεριά να φτιάχνουν τους όρους τους.

•  Είναι δηλαδή ιδεολογικές οι διαφορές στο τραγούδι;

– Η μία πλευρά έφτιαξε το τραγούδι της με τον Τσιτσάνη, τον Θεοδωράκη τον Χατζιδάκι, και η άλλη με το ελαφρό, το ελαφρολαϊκό κ.λπ., με τα οποία ήθελε να κάνει τον κόσμο να ξεχάσει. Θα σας φέρω ένα παράδειγμα. Είναι 1952, είμαι έξι ετών και ζούμε στην Πάτρα. Ο πατέρας μου, αριστερός αλλά από αστική οικογένεια. Τον ακούω να ξυπνάει γύρω στις 7 το πρωί και να περπατάει στον διάδρομο. Σηκώνομαι και τον ακολουθώ. Μπαίνουμε στο σαλόνι και ανοίγει το ραδιόφωνο. Ακούω μια φωνή να λέει: «Σήμερον, στις 6.30 το πρωί, εκτελέστηκε ο κομμουνιστής Νικόλαος Μπελογιάννης». Και με το που βάζει τελεία ο εκφωνητής, μπαίνει το εξής τραγούδι. «Ασ’ τα τα μαλλάκια σου ανακατωμένα...». Δεν μου φταίει σε τίποτα το τραγουδάκι, η χρήση του ήταν συγκεκριμένη.

Με τον ίδιο τρόπο η τηλεόραση τα τελευταία χρόνια χρησιμοποίησε το λάιφ-στάιλ τραγούδι για να επιβάλει μια νοοτροπία. Αυτό το πράγμα στην Ελλάδα ήταν τόσο ιδεολογικό που δημιούργησε δύο πλευρές. Δεν είναι εμμονή μου. Από τον Τσιτσάνη, τον Θεοδωράκη, τον Χατζιδάκι, τη γενιά όπου ανήκω, τους τραγουδοποιούς του ’80 και του ’90 μέχρι τη Μόνικα, όλη αυτή η αλυσίδα με αντίθεση την αλυσίδα του ελαφρού τραγουδιού, του κοσμικού, του Πανταζή, του Βοσκόπουλου, της Βανδή, του Ρουβά, του Φοίβου, είναι γραμμές παράλληλες, μη τεμνόμενες. Οποιος προσπαθεί από τους δικούς μας να κάνει διαπίδυση, διαπράττει μέγα ολίσθημα και σφάλμα. Μην παρεξηγηθώ όμως. Δεν είναι όλοι οι δικοί μας καλοί ούτε όλοι οι άλλοι κακοί. Επίσης, αν κάποιοι από τους δικούς μας λοξοκοίταξαν ήταν λόγω ιδεολογικού ελλείμματος αλλά και ματαιοδοξίας.

Οι 20άρηδες μπήκαν δυναμικά στο ακροατήριό μου

Τα τελευταία δέκα χρόνια, τα λάιβ που κάνω είναι δύο κατευθύνσεων. Κάποια έχουν συγκεκριμένο περιεχόμενο και άλλα, τα περισσότερα, δεν έχουν μια ενότητα αλλά αποτελούνται από τραγούδια που κάθε φορά παίζονται πολύ διαφορετικά. Οι δε συνεργασίες μου, εδώ και περίπου δέκα χρόνια, είναι με νεότερους συναδέλφους μου. Εκείνο που έχω παρατηρήσει και δικαιώνει την πορεία μου, είναι ότι η αποδοχή του κόσμου χρόνο με το χρόνο μεγαλώνει. Υπάρχει ισορροπία στις γενιές που με παρακολουθούν, με τη γενιά των σημερινών 20άρηδων να έχει μπει κι αυτή δυναμικά στο ακροατήριό μου. Υπάρχει ένας σεβασμός δεμένος με μια απίστευτη οικειότητα. Δεν είναι ο σεβασμός σε ένα πρόσωπο που ξεπέρασε τα 60 του χρόνια και είναι σαράντα χρόνια στη μουσική. Είναι ένας σεβασμός που φανερώνει τη διαχρονικότητα του έργου μου και μια οικειότητα που αποκαλύπτει τη ζωντάνια του σήμερα. Αυτό με ανανεώνει, με συγκινεί και με κινητοποιεί.

• Δευτέρα 19 Ιουλίου, θέατρο «Μελίνα Μερκούρη», Βύρωνας. Τραγουδούν: Γιάννης Κούτρας, Ρίτα Αντωνοπούλου, Χρήστος Θηβαίος.

Γενέθλια στο Λυκαβηττό

Μ' έναν ποταμό υπέροχης μουσικής είναι ταυτισμένος ο Μίκης Θεοδωράκης στη συνείδηση και στην καρδιά του λαού μας. Σ' αυτόν το λαό, στους πόθους και στα πάθη, στους αγώνες και στα οράματά του, αφιέρωσε ο συνθέτης την τεράστια σε όγκο και πολυμορφία μουσική δημιουργία του, «σημαδεύοντας» τον σύγχρονο ελληνικό πολιτισμό.

Στις 29 Ιούλη ο Μίκης Θεοδωράκης συμπληρώνει ογδόντα πέντε χρόνια ζωής. Τιμώντας την επέτειο, δεκάδες καλλιτέχνες, ανάμεσα στους οποίους κάποιοι από τους σημαντικότερους συνεργάτες του, ένωσαν τις δυνάμεις τους και ετοίμασαν μια μεγάλη γιορτή, αφιερωμένη στον μεγάλο μας δημιουργό.

Στις 29/7, στις 9μμ, στο Θέατρο του Λυκαβηττού, που έχει κατά καιρούς φιλοξενήσει αμέτρητες και δοξασμένες στιγμές της μουσικής του δημιουργίας, τραγουδιστές, συνθέτες και ηθοποιοί, Ελληνες και ξένοι, σχεδίασαν ένα μουσικό πρόγραμμα, το οποίο θα παρουσιάσουν ως δώρο γενεθλίων στο συνθέτη. Τραγούδια αγαπημένα από την απύθμενη δεξαμενή της πολύτιμης προσφοράς του, φορτισμένα με μνήμες και συναίσθημα, θα πλημμυρίσουν το θέατρο, σ' αυτή τη μοναδική γιορταστική βραδιά. Στην εκδήλωση μαζί με τη Λαϊκή Ορχήστρα «Μίκης Θεοδωράκης» θα πάρουν μέρος οι συνθέτες: Ζουλφί Λιβανελί, Λουκιανός Κηλαηδόνης, Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, Διονύσης Σαββόπουλος. Οι τραγουδιστές: Νένα Βενετσάνου, Καλλιόπη Βέττα, Λία Βίσση, Μαρία Βλάχου, Πέτρος Γαϊτάνος, Γλυκερία, Δώρος Δημοσθένους, Αντώνης Καλογιάννης, Βασίλης Λέκκας, Μαίρη Λίντα, Δημήτρης Μπάσης, Πέτρος Πανδής, Σοφία Παπάζογλου, Ναταλία Ρασούλη, Γιάννης Σιδηράς, Μαρία Φαραντούρη, Lina Orfanos. Οι ηθοποιοί: Κάκια Ιγερινού, Μπέσυ Μάλφα, Γιάννης Μπέζος, Κατερίνα Παπουτσάκη, Παναγιώτης Πετράκης, Αννα Φόνσου, Βασίλης Χαραλαμπόπουλος. Ο συνθέτης και πιανίστας Gerhard Folkerts. Επίσης, η Αρετή Κετιμέ (σαντούρι - φωνή) και ο στιχουργός Μανώλης Ρασούλης. Την εκδήλωση θα παρουσιάσει ο Αλέξης Κωστάλας. Η είσοδος είναι ελεύθερη, με προσκλήσεις, οι οποίες διατίθενται από τα εκδοτήρια του Ελληνικού Φεστιβάλ (Πανεπιστημίου 39, Στοά Πεσμαζόγλου, τηλ.: 210-3272000).

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ

1/7/2009

 -- Αφιερώματα στον Γιάννη Ρίτσο

20/9/2007

 -- Καλλιτεχνών συμπαράσταση στους πυρόπληκτους

30/6/2005

 -- Συνέδριο για τον Μίκη στα Χανιά

18/7/2003

 -- Σήμερα η συναυλία της «Παρέμβασης»

17/7/2003

 -- Τραγούδια για τη Ζωή

Διαγωνισμός σύνθεσης

Η Ενωση Ελλήνων Μουσουργών, τιμώντας τη μνήμη του μεγάλου Ελληνα συνθέτη Γιάννη Α. Παπαϊωάννου, ο οποίος αφιέρωσε μεγάλο μέρος της ζωής του στη διδασκαλία νέων συνθετών, προκήρυξε τον 11ο Διαγωνισμό Σύνθεσης στη μνήμη του, σε συνεργασία με το ωδείο «Φίλιππος Νάκας», με στόχο τη δημιουργία προϋποθέσεων εμπλουτισμού του ελληνικού ρεπερτορίου με καινούρια έργα. Οσοι Ελληνες συνθέτες (έως 40 χρόνων) θα συμμετάσχουν στο διαγωνισμό, το αργότερο μέχρι 31/12/2010 πρέπει να υποβάλουν, σε δύο αντίτυπα, ένα έργο για σόλο όργανο ή για οργανικό σύνολο, που δεν πρέπει να υπερβαίνει τους 6 εκτελεστές, διάρκειας 8-12 λεπτών. Τα έργα θα κρίνει επιτροπή διακεκριμένων Ελλήνων συνθετών και διευθυντών ορχήστρας. Τα τρία καλύτερα έργα αμείβονται με 1.500, 900 και 600 ευρώ, αντίστοιχα. Πληροφορίες και έντυπα συμμετοχής, στην Ενωση Ελλήνων Μουσουργών, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών (Βασ. Σοφίας και Κόκκαλη, 115 21 Αθήνα, τηλ. 210 7256607), e-mail: gcu@otenet.gr. Η Ενωση θα μεριμνήσει για την εκτέλεση και ηχογράφηση των βραβευμένων έργων

: Αυθεντικές ερμηνείες

Η Ελένη και η Σουζάνα Βουγιουκλή, με τη μουσική παράστασή τους κοινωνούν την έκσταση της Κάτω Ιταλίας, το μυστήριο της Βαλκανικής πολυφωνίας, το σπαραγμό των πορτογαλέζικων fados και τη δωρικότητα των blues της Αμερικής και του ρεμπέτικου. Οι αυθεντικές κι εκρηκτικές ερμηνείες των δυο μουσικών - performers αναδεικνύουν τον αρχέγονο παγκόσμιο ήχο. Σήμερα θα βρίσκονται στην Τζιά, ενώ από την Τετάρτη 21/7 μέχρι το Σάββατο 24/7, στο νέο θέατρο της Αθήνας, στο «Προαύλιο», δίπλα στην είσοδο του Badminton.Τα περισσότερα τραγούδια τους είναι παραδοσιακά, καθιστικά - αφηγηματικά. Ο κύριος όγκος των τραγουδιών τους είναι με τη συνοδεία κιθάρας, πιάνου και κρουστών που παίζουν οι ίδιες. Επειδή ο στίχος είναι ιδιαίτερα σημαντικός στα συγκεκριμένα τραγούδια, τα τραγουδάνε στην πρώτη γλώσσα και με σεβασμό στην προφορά και εκφορά της. Tο ρεπερτόριό τους αποτελείται από τραγούδια ρεμπέτικα και παραδοσιακά ελληνικά σε όλες τις διαλέκτους συμπεριλαμβανομένων ελληνόφωνων της Κ. Ιταλίας, πορτογαλέζικο fado, ισπανόφωνα, γαλλικά, ιταλικά, ρουμάνικα, τούρκικα, αραβικά, τσιγγάνικα, σέρβικα, αμερικάνικο μπλουζ και τζαζ, αρμένικα, σεφαραδείτικα, πομάκικα και βουλγάρικα. Συνολικά τραγουδάνε σε περισσότερες από είκοσι γλώσσες και διαλέκτους.

Φεστιβάλ «Μανώλης Καλομοίρης» στη μαγευτική Σάμο

Μανώλης Καλομοίρης

Πιστό στο ραντεβού του το Φεστιβάλ «Μανώλης Καλομοίρης» πραγματοποιείται από 23/7-9/8, στη μαγευτική Σάμο, για 14η χρονιά. Τιμώντας, όπως πάντοτε, τη μνήμη του μεγάλου μουσουργού Μανώλη Καλομοίρη στην ιδιαίτερη πατρίδα του τη Σάμο, ξεκινά (23/7, 9μμ), στο Δημαρχείο Καρλοβάσου με ένα αφιέρωμα στη ζωή και την τέχνη του πατέρα της Ελληνικής Εθνικής Μουσικής Σχολής και οραματιστή του Φεστιβάλ, μέσα από κείμενα, οπτικά ντοκουμέντα και την ίδια του τη μουσική. Ομιλία: Μυρτώ Οικονομίδου. Συμμετέχουν: Ελενα Μουζάλα, πιάνο, Μαρία Βλαχοπούλου, μέτζο-σοπράνο, Μαργαρίτα Κολάση-Βούρτση, πιάνο και Σάββας Ζαφειρόπουλος, συνοδεία πιάνου. Από 23-27/7, στον ίδιο χώρο θα λειτουργεί έκθεση του Αρχείου «Μανώλης Καλομοίρης», με φωτογραφίες και αντίγραφα τεκμηρίων για τη ζωή και το έργο του συνθέτη.Ακολουθούν: 24/7 Πυθαγόρειο, συναυλία νέων καλλιτεχνών: Μαργαρίτα Κολάση - Βούρτση, πιάνο, Στέλλα Κούκου, πιάνο, Λουκία Λουλάκη, βιολοντσέλο. 25/7 Πυθαγόρειο, συναυλία με το κιθαριστικό ντούο Γιάννη Πετρίδη και Αλεξάνδρα Χριστοδήμου. 28/7 Δημαρχιακό Μέγαρο Σάμου, βραδιά μελοποιημένης ποίησης από Ελληνες συνθέτες, με τους Αννα Παγκάλου, μέτζο-σοπράνο και Νίκο Τσαλίκη, πιάνο. 30/7 Θέατρο Πυθαγορείου, παράσταση με το «Γάλα» του Βασίλη Κατσικονούρη, σε σκηνοθεσία Αννας Βαγενά. 2/8 Καρλόβασι, αφιέρωμα στον Μάνο Χατζιδάκι από την κιθαρίστα Στέλλα Κυπραίου. Συμμετέχουν: Παυλίνα Κωνσταντοπούλου, Ηλίας Σδούκος, Πάρις Θωμόπουλος, Ιωάννης Ψάρρας. 4/8 Θέατρο Πυθαγορείου, «Η Γυναίκα της Ζάκυθος» του Διονύσιου Σολωμού, σε σκηνοθεσία - ερμηνεία Νίκου Καλαμό. 9/8 Δημαρχείο Καρλοβάσου, μουσική δωματίου με τις Ρία Γεωργιάδου, φλάουτο και Sven Birch, πιάνο.

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ

14/7/2009

 -- Νεανική πνοή στο φεστιβάλ «Μ. Καλομοίρης»

24/7/2004

 -- Με έργα Σκαλκώτα - Καλομοίρη

22/6/2002

 -- Φεστιβάλ «Μανώλης Καλομοίρης»

29/6/1997

 -- Στη Σάμο

27/6/1997

 -- Αφιερωμένο στον Καλομοίρη

Sir Charles Mackerras: Energetic and perceptive conductor celebrated in particular for popularising the works of Janacek

Independent.co.uk, Friday, 16 July 2010

Mackerras: Tireless attention to detail allied to a forthright manner

Just under two years ago, Signum Classics released a live recording of Schubert's Ninth Symphony, the "Great C major", with Sir Charles Mackerras conducting the Philharmonia Orchestra – a performance which discovered unsuspected depths of primal violence in what had seemed an amiable classic. Mackerras' recordings with the Scottish Chamber Orchestra of Mozart's last four symphonies, released by Linn Records around the same time, likewise came with the force of revelation; and a new Mozart set from Linn, including the Paris, Haffner and Linz Symphonies, which he recorded with SCO in Glasgow last summer, is currently pulling in reviews of astonished admiration. Mackerras' music-making in old age was even more energetic and perceptive than before.

Charles Mackerras was born in Schenectady, New York, but only because his father was doing post-graduate work there: the family returned to Australia, to Sydney, when Mackerras, the eldest of seven children, was two. He retained his links with Australia all his life. After a Sydney schooling, he studied oboe, piano and composition at the New South Wales State Conservatorium of Music.

In his later teens he was playing occasional concerts with the Sydney Symphony Orchestra, and in 1943 was appointed principal oboe. He was to retain his association with the orchestra for over 60 years, serving as its chief conductor from 1982 to 1985 – the first Australian to hold the post. In 1973 he conducted a gala concert to open the Sydney Opera House.

In 1946 he took a boat to Britain and the following year won a British Council scholarship to study conducting with Václav Talich in Prague. What changed his life in the Czech capital, and with it the history of music, was his discovery of the music of Leoš Janácek, then hardly known outside Czechoslovakia but now – largely through Mackerras' pioneering efforts – recognised as one of the most original, creative voices of the 20th century.

Back in London in 1948, Mackerras became a staff conductor at Sadler's Wells, making his London operatic debut there with Die Fledermaus (symptomatic of a fondness for operetta that would soon reveal its importance) and remaining on the staff until 1954. Janácek was soon in the repertoire: Mackerras conducted the UK premiere of Káta Kabanová, the sixth of Janácek's nine operas, in 1951 – an engagement with the work which endured. He published a critical edition of the score 41 years later.

Another landmark event in 1951 was the premiere of Pineapple Poll, the ballet Mackerras arranged from Arthur Sullivan's music. He had sung Gilbert and Sullivan operettas as a schoolboy and took Manuel Rosenthal's Gaité Parisienne, a ballet arranged in 1938 from Offenbach's tunes, as a model, producing a work that enjoyed similarly instant success. In 1954 he rendered Verdi the same service, with the ballet The Lady and the Fool.

Pineapple Poll opened doors for Mackerras as a conductor. He was principal conductor of the BBC Concert Orchestra from 1954 to 1966, first conductor at the Hamburg State Opera from 1966 to 1969 and musical director of Sadler's Well (rechristened the English National Opera) from 1970 to 1977 and of the Welsh National Opera from 1987 to 1992. His principal guest conductorships included the BBC Symphony Orchestra (1976–79), Royal Liverpool Philharmonic (1986–88), Scottish Chamber (1992–95), Royal Philharmonic (1993–96), the San Francisco Opera (1993–6), Czech Philharmonic (1997–2003), St Luke's, New York (1998–2001) and the Philharmonia (from 2002). He also held a lengthy chain of honorary positions and was a regular guest at the Royal Opera House and Metropolitan Opera.

Mackerras held countless honours – CBE in 1974, knighted in 1979, Companion of the Order of Australia in 1998, Companion of Honour in 2003 – and his collection of medals rivalled that of any war hero; he also had a string of honorary degrees and awards. He was made President of Trinity College of Music in 2000, but he also accepted less glamorous honorary positions, knowing his name would benefit the organisations in question. He was, for example, a patron of Bampton Opera and the president of the Havergal Brian Society, having recorded Brian's Seventh and 32nd Symphonies for EMI in 1987.

In spite of the astonishing breadth of his repertoire, it was for his fidelity to the music of a handful of composers – and to the letter of their work – that Mackerras was most influential, hosing away the accretions of "performance practice" to reveal the score as initially intended. As a teenager, well ahead of the "early music" movement that later became fashionable, Mackerras recalled, "I made a point of reading studies of things like ornamentation and double-dotting rhythms in Baroque and Classical music." His encounter with Handel was a revelation:

"With the Fireworks Music, I saw the original orchestration and I thought 'My God, I wonder what this must sound like!' You know, the original has 24 oboes, and all those bassoons and horns... The opportunity came up in 1959 at the bicentenary of Handel's death, when we got every wind player in London to come for one session, in the middle of the night, and have a go at it."

His recordings of Handel oratorios and operas and of Janácek and Mozart operas were benchmarks, offering – usually for the first time – the music as the composer might have intended it in sharply defined, dramatically alert performances of considerable power.

The Mackerras discography is enormous, of course, and included a number of symphonic cycles: the complete Beethoven (for EMI and again for Hyperion, recorded live at the 2006 Edinburgh Festival with the Scottish Chamber Orchestra; "His tempi are wonderfully fleet," wrote one critic), Brahms and Mozart (both Telarc). In 1986 he reconstructed the Sullivan Cello Concerto, lost in a fire, from his memory of conducting it in 1953, and recorded it for EMI; he also committed a number of the Gilbert and Sullivan operettas to disc. Other operatic recordings include Donizetti, Dvorák, Gluck and Purcell.

His tireless attention to detail revealed itself also in matters of practical musicianship: "I believe it's very important to edit orchestral parts explicitly and as thoroughly as possible, so that the musicians can play them without too much rehearsal. For instance, the other day I did all the Schumann symphonies with very little rehearsal at all. Because the parts were clearly marked, particularly with regard to dynamics, we were able to play them without needing to do that much preliminary work, focusing our attention on the interpretation rather than the technical business of who plays too loud or too soft."

Mackerras' Australianness extended to a forthright manner. His connections with Benjamin Britten, with whom he had worked since 1956, were abruptly severed when he joked about Britten's relationship with boys. Nor did he suffer fools gladly – this one once asked him if, given his long association with the music of Dvorák and Janacek, he had looked at any of the intervening Czech late Romantics, composers like Ostrcil and Jeremiáš; I was dismissed with a casual "Nah".

In spite of a lengthy battle with cancer, Mackerras continued to record and give concerts up to the end, his energy somehow overcoming his illness. Honorary president of the Edinburgh Festival since 2008, he was due to conduct Mozart's Idomeneo there on 20 August. Before that, he was scheduled to appear at the Proms on 25 July – a Viennese night – and a late-night concert of Mozart and Dvorák on 29 July. They would have been, amazingly, his 53rd and 54th appearances at the Proms. His first was in 1961 – and in 1980 he became the first non-Briton to conduct the BBC Symphony Orchestra on the Last Night. The concert on Sunday week will now be dedicated to his memory.

Martin Anderson 

Alan Charles MacLaurin Mackerras, conductor: born Schenectady, New York 17 November 1925; married 1947 Helena Judith Wilkins (two daughters, one deceased); kt 1979; Medal of Merit, Czech Republic 1996; Companion of the Order of Australia 1997; Companion of Honour 2003; died London 14 July 2010.

Οι Jethro Tull επιστρέφουν στην Ελλάδα για δύο συναυλίες

Eurokinissi. Από τη συναυλία που είχαν δώσει στο Ηρώδειο το 2003

Οι Jethro Tull, ένα τo πιο σημαντικά progressive rock συγκροτήματα των τελευταίων 40 χρόνων, επιστρέφει στην Ελλάδα, για δύο ξεχωριστές συναυλίες: τη Δευτέρα 19 Ιουλίου στο νέο Θέατρο του TerraVibe Park και την Τρίτη 20 Ιουλίου στη Μονή Λαζαριστών, στη Θεσσαλονίκη.

Στο καταπράσινο θέατρο του TerraVibe Park θα ξυπνήσουν τους θρύλους του δάσους με τις rock-folk progressive μελωδίες τους, συνοδευόμενες πάντα από το πιο «heavy metal» φλάουτο του πλανήτη, που παίζει ο Ίαν Άντερσον.

Μέγιστος τραγουδοποιός και «γητευτής», ήταν ο πρώτος μουσικός που πρόσθεσε φλάουτο σε ροκ μπάντα. Μαζί με τον Μάρτιν Μπάρε, που παραμένει o βασικός κιθαρίστας σχεδόν από τη δημιουργία των Jethro Tull, και χαρισματικούς μουσικούς όπως ο Ντέιβιντ Γκούντιερ στο μπάσο, ο Τζον Ο'Χάρα στο πιάνο και το ακορντεόν και ο βετεράνος ντράμερ Ντόουν Πέρι, έρχονται στην Ελλάδα να μαγέψουν το ελληνικό κοινό για άλλη μία φορά.

Με πάνω από 60 εκατομμύρια πωλήσεις άλμπουμ παγκοσμίως, οι Jethro Tull υπήρξαν πρωτοπόροι, αφού πρώτοι αυτοί χρησιμοποίησαν κλασικά όργανα σε ροκ τραγούδια. Οι Jethro Tull με τις συνθέσεις τους επέκτειναν τα όρια της ροκ με μακρυτενείς συνθέσεις, πολύπλοκους ρυθμούς και επιρροές από την κλασική μουσική, την jazz και το έθνικ.

Σε όλη τη διάρκεια της καριέρας τους πειραματίζονται με το χέβι μέταλ, τη folk και την ηλεκτρονική μουσική όπως έκαναν και το 2005 που συνεργάστηκαν με την Νέα Φιλαρμονική της Φρανκφούρτης σε διασκευές κλασικών κομματιών τους.

Οι πειραματιστές, οι καινοτόμοι, οι άρχοντες του progressive rock Jethro Tull θα προσφέρουν δύο ξεχωριστές μουσικές εμπειρίες, σε όσους θα βρίσκονται Δευτέρα 19 Ιουλίου στο νέο Θέατρο του TerraVibe Park στην Αθήνα και στη Μονή Λαζαριστών στη Θεσσαλονίκη την Τρίτη 20 Ιουλίου που αδιαμφισβήτητα θα αποτελέσουν τα πιο σημαντικά highlights του φετινού συναυλιακού καλοκαιριού.

Η προπώληση των εισιτηρίων συνεχίζεται.

TerraVibePark, Μαλακάσα: Θέση Ορθίων: 28 ευρώ, Ζώνη 3η, θέση καθήμενων: 35 ευρώ, Ζώνη 2η, θέση καθήμενων: 40 ευρώ, Ζώνη 1η, θέση καθήμενων: 48 ευρώ, Θέση VIP: 95 ευρώ. Ανά τρία εισιτήρια παρέχεται δωρεάν θέση στα ειδικά διαμορφωμένα parking.

Μονή Λαζαριστών, Θεσσαλονίκη: Τα πρώτα 1000 εισιτήρια κοστίζουν 28 ευρώ. Για τα επόμενα η τιμή διαμορφώνεται στα 35 ευρώ.

Εισιτήρια προπωλούνται:

* ΤICKET HOUSE (Αθήνα: Πανεπιστημίου 42, εντός της στοάς - Τηλ.: 210 3608 366. Θεσσαλονίκη: Μητροπόλεως 102 – Τηλ.: 2310 264880).
* ΙΑΝΟΣ (Αθήνα: Σταδίου 24 – Τηλ.: 210 3217917, Θεσσαλονίκη: Πλατεία Αριστοτέλους 7 – Τηλ.: 2310 277004)

Online αγορές ή αγορές με πιστωτική κάρτα: www.ticketpro.gr και www.tickethouse.gr

Πασίγνωστα τραγούδια, πηγαίο χιούμορ

Η διάσημη μπάντα των «Blues Brothers»

επιστρέφει στην Ελλάδα για δύο βραδιές γεμάτες ζωντάνια, κέφι και αλησμόνητα τραγούδια. Το σχήμα, που εδώ και τρεις δεκαετίες παραμένει στην κορυφή των cult θεαμάτων της σόουλ, των μπλουζ και του ροκ εν ρολ, εμφανίζεται στις 19/7 στη Θεσσαλονίκη (Θέατρο Δάσους) και στις 21/7 στην Αθήνα (θέατρο Λυκαβηττού). Το φημισμένο μουσικό σχήμα ίδρυσαν στη δεκαετία του '70 οι διάσημοι κωμικοί ηθοποιοί John Belushi και Dan Aykroyd με αφορμή την εξίσου διάσημη ομότιτλη ταινία τους και με τη συμμετοχή πλειάδας άλλων αστέρων, όπως οι Ray Charles, James Brown, Aretha Franklin, John Lee Hooker. Οι άντρες με τα μαύρα κοστούμια και τα μαύρα γυαλιά (σήμα κατατεθέν της μπάντας) γνωρίζουν καλύτερα απ' τον καθένα να συνδυάζουν τη μουσική με το πηγαίο χιούμορ. Το αστείρευτο ταλέντο τους, η υπερβατική τους τόλμη και το απίστευτο σκηνικό τους ταμπεραμέντο συνεχίζουν να προκαλούν ντελίριο όπου κι αν εμφανίζονται. Στις συναυλίες τους, στο πλαίσιο της περιοδείας τους με τίτλο «30 Years And Still On A Mission!», ξετυλίγουν ένα τρίωρο πρόγραμμα με πασίγνωστα τραγούδια και κεφάτα ακούσματα. Τις συναυλίες θ' ανοίξει η «Matt Oree Band».

ΩΔΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ Να σταματήσει ο εμπαιγμός

Από τη χτεσινή συγκέντρωση διαμαρτυρίας στο ΥΠΠΟΤ

Συγκέντρωση στο υπουργείο Πολιτισμού πραγματοποίησε χτες ο Σύλλογος Διδακτικού Προσωπικού Ωδείου Αθηνών, με τη συμπαράσταση του Πανελλήνιου Μουσικού Συλλόγου και του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών, διεκδικώντας μισθούς ενός ολόκληρου χρόνου και εκφράζοντας τη διαμαρτυρία του για τις μαζικές απολύσεις διδασκόντων με πολλά χρόνια προϋπηρεσίας και την επίθεση κατά της Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας.

 

Ο Σύλλογος επανειλημμένα έχει απευθύνει επιστολές στο ΥΠΠΟΤ για τη μη καταβολή των δεδουλευμένων, αλλά και το γενικότερο μαρασμό του Ωδείου, «εισπράττοντας» μέχρι σήμερα μόνο την αδιαφορία. Και σαν να μην έφτανε αυτό, χτες οι εκπρόσωποί του, στην προσπάθειά τους να συναντηθούν με τον υπουργό Πολιτισμού, βρέθηκαν μπροστά στις κλειστές πόρτες του υπουργείου και επί μισή ώρα δεν τους επιτρεπόταν η είσοδος. Τελικά συναντήθηκαν με συμβούλους του υπουργού, στους οποίους επέδωσαν υπόμνημα όπου ανάγλυφα περιγράφονται τα προβλήματα και ζητείται η επίλυσή τους.

Από πλευράς υπουργείου δε δόθηκαν συγκεκριμένες απαντήσεις, ούτε καν χρονοδιάγραμμα για την καταβολή των δεδουλευμένων. Αντ' αυτού το ΥΠΠΟΤ «ερμηνεύει» με διαφορετικό τρόπο την ισχύουσα σύμβαση, που έχει υπογράψει εδώ και δεκαετίες με το Ωδείο Αθηνών, και η οποία υπαγορεύει την ενίσχυση του προϋπολογισμού του Ωδείου από το ΥΠΠΟΤ, ώστε να καλύπτονται πλήρως η μισθοδοσία διδακτικού, διοικητικού και βοηθητικού προσωπικού, καθώς και όλες οι ανελαστικές δαπάνες στο διηνεκές. Κάλυψη που δε γίνεται, καθώς το κράτος ποτέ δεν παραχώρησε τον αιτούμενο προϋπολογισμό. Ετσι, οι εργαζόμενοι του Ωδείου, για τους οποίους το υπουργείο αναγνωρίζει ότι δε φταίνε (!), συνεχίζουν να γίνονται «μπαλάκι» μεταξύ ΥΠΠΟΤ και Ωδείου. Με δεδομένα τα παραπάνω και τις «δημοσιονομικές συνθήκες» που επικαλείται το ΥΠΠΟΤ, αμφίβολο είναι αν θα υπάρξει κάποιο αποτέλεσμα από την προγραμματισμένη για σήμερα συνάντηση υπουργείου - Ωδείου. ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, Πέμπτη 15 Ιούλη 2010

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ

23/6/2010

 -- Κίνδυνοι από την υποχρηματοδότησή του

5/6/2009

 -- Πολιτική περιφρόνησης των εργαζομένων

3/5/1996

 -- Οικονομική "καταδίκη" και ανασφάλεια

«Οι παρεούλες συνεχίζουν να λειτουργούν»

• ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ ΚΑΤΑ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ

• 
  

  Δηµήτρης Ν. Μανιάτης, ΤΑ ΝΕΑ: Τρίτη 13 Ιουλίου 2010

Μία οργισµένη επιστολή ήταν η απάντηση του συνθέτη Χρήστου Νικολόπουλου στη γνωµοδότηση του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συµβουλίου και της αρµόδιας επιτροπής του υπουργείου Πολιτισµού και Τουρισµού – της 7ης Ιουλίου – που δεν ενέκριναν συναυλία για τα 45 χρόνια της καριέρας του στο Ηρώδειο (µε τη συµµετοχή του Πασχάλη Τερζή, του Μανώλη Λιδάκη και τη Ορχήστρα Σύγχρονης Μουσικής της ΕΡΤ µε µαέστρο τον Ανδρέα Πυλαρινό).

«Δεν θέλω να κρίνω τις αποφάσεις του ΚΑΣ, απλώς εκφράζω τη θλίψη και αν θέλετε την απορία µου, ποιοι ήταν οι πραγµατικοί λόγοι που οδήγησαν την άρνηση αυτής της συναυλίας, γιατί δεν θέλω να πιστέψω ότι πίσω από αυτή την απαράδεκτη απόφαση, υπάρχει µια επιθετική - απαξιωτική αντιµετώπιση του λαϊκού τραγουδιού», αναφέρει σε επιστολή του ο συνθέτης.

Σε επικοινωνία που είχαν «ΤΑ ΝΕΑ» µαζί του δήλωσε οργισµένος: «Σαφέστατα οι επιτροπές αυτές δεν έχουν καµία σχέση µε το λαϊκό αλλά και µε το ελληνικό τραγούδι, το οποίο πάντα το σνόµπαραν. Η ιστορία έδειξε ότι υπάρχει µια εµπάθεια όχι στο πρόσωπό µου αλλά στο λαϊκό τραγούδι».

Ο συνθέτης – που φέτος κλείνει 45 χρόνια στο τραγούδι – συνεχίζει µε µοµφές κατά της κυβέρνησης, στην επιστολή του: «Λυπάµαι που δεν δίνουν τη χαρά σε µένα αλλά και στο κοινό να ακουστούν τα τραγούδια µου από δύο µεγάλες λαϊκές φωνές, τον Πασχάλη Τερζή και τον Μανώλη Λιδάκη. Το συµπέρασµά µου είναι ότι οι παρεούλες και µε το νέο ΠΑΣΟΚ συνεχίζουν να λειτουργούν και να µεγαλουργούν».

Ο Χρήστος Νικολόπουλος πρόσθεσε µιλώντας στα «ΝΕΑ»: «Δυστυχώς οι παρεούλες λειτουργούν. Αν ήταν να προστατέψουν τα µάρµαρα γιατί έδωσαν το Ωδείο σε άλλους;». Και διευκρίνισε πως η αίτηση για συναυλία είχε γίνει στις αρχές Απριλίου ενώ οι διαβεβαιώσεις για σεβασµό στον χώρο – όσον αφορά τις ηχητικές και φωτιστικές εγκαταστάσεις – είχαν δοθεί από τον ίδιο και την εταιρεία παραγωγής που τον εκπροσωπεί.

«Ο εµπαιγµός είναι πως µας προτείνουν να πάµε στο Θέατρο Λυκαβηττού ενώ το πρόγραµµα εκεί είναι κλεισµένο πολύ πριν», πρόσθεσε ο λαϊκός συνθέτης. «Συγχαρητήρια, κύριε υπουργέ του Πολιτισµού, για το έργο και τις επιλογές σας», καταλήγει ο συνθέτης στην επιστολή του και επισηµαίνει µιλώντας στα «ΝΕΑ»: «Εχει ένα χρώµα ειρωνείας, αλλά όταν µας αντιµετωπίζουνε σαν περίεργους καλλιτέχνες τι να κάνω;».

Πανκ και ροκ κατά της κρίσης

• Τραγούδια διαμαρτυρίας στο Φεστιβάλ Ejekt με τον Τζέι Μπέντλεϊ και τους Bad Religion

• Του Γιαννη Kολοβου, Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, Kυριακή, 11 Iουλίου 2010

Faith No More, Unkle, Bad Religion! Το φετινό φεστιβάλ Ejekt κατέβασε το βαρύ πυροβολικό του εναλλακτικού ροκ και του πανκ στην Αθήνα! Και οι πατριάρχες του καλιφορνέζικου πανκ, οι Bad Religion είναι εκείνοι που θα κάνουν τη διαφορά! Σε μια μουσική βραδιά που η ένταση θα χτυπήσει κόκκινο, εκείνοι θα είναι οι πιο γρήγοροι και οι πιο μελωδικοί ταυτόχρονα. Γι' αυτό αξίζει να τους γνωρίσουμε καλύτερα, μέσα από τη συζήτηση που κάναμε με τον μπασίστα και ιδρυτικό μέλος τους, τον Τζέι Μπέντλεϊ. Θα μας πει, λοιπόν, τι εστί να είσαι «πανκ μπαμπάς», γιατί οι πανκ ψήφισαν Ομπάμα και τι μπορεί να χάσει κανείς και να κερδίσει παίζοντας σε ένα συγκρότημα σαν το δικό του…

Αν δούμε τους Bad Religion απλώς ως «ιστορικό πανκ συγκρότημα», τότε το χάσαμε το παιχνίδι! Κι αυτό γιατί η πορεία τους δεν έχει ακόμα ολοκληρωθεί. Ούτε όμως και «αναμορφωτές του πανκ» είναι επειδή κάνουν ό, τι έκαναν και το 1979, όταν δημιουργήθηκαν. Εξακολουθούν να κινούνται στην παράδοση των συγκροτημάτων της «καλιφορνέζικης σκηνής», εδώ και καιρό, όμως, έχουν επιβάλει το δικό τους στοιχείο στην άγρια μανιέρα του είδους: το πανκ τους είναι ραφιναρισμένο, στηρίζεται σε απλές, αλλά δυνατές μελωδίες και δεύτερα φωνητικά που κολλούν στο μυαλό του ακροατή, δημιουργώντας μιαν ατμόσφαιρα ποπ ήχου. Παρ' όλα αυτά, όμως, ο ρυθμός τρέχει με χίλια και η θεματολογία των στίχων δεν παύει ποτέ να είναι κοινωνικοπολιτική. Ρωτάω τον Τζέι Μπέντλεϊ, τον μπασίστα και ιδρυτικό μέλος των Bad Religion ακριβώς γι' αυτό το πράγμα: τη στιχουργική θεματολογία του πανκ…

«Οσον αφορά τους Bad Religion, οι αναφορές των στίχων ακολουθούσαν το πανκ τυπικό, θα μπορούσαμε να τους πούμε πολιτικούς. Θίγουν όμως και καταστάσεις που αφορούν πολύ κόσμο. Το ζητούμενο είναι να βγάλεις προς τα έξω ό, τι έχεις στην καρδιά και στο μυαλό σου και γι' αυτό οι στίχοι μας είναι και προσωπικοί, αφού αποτυπώνουν τη σχέση μας με τον περιβάλλοντα κόσμο και τον εαυτό μας τον ίδιο. Αλλωστε, σήμερα είναι η κατάλληλη εποχή για «τραγούδια διαμαρτυρίας», με δεδομένη την ευρύτερη κοινωνική κρίση».

Αφού προς τα εκεί πήγε η κουβέντα, ρωτάω τον κ. Μπέντλεϊ για την Ελλάδα. «Απ' ό, τι πληροφορούμαι, η οικονομική κρίση έχει αρχίσει να προκαλεί κοινωνικές συγκρούσεις. Και αυτό δεν έχει μόνο να κάνει με τη χώρα σας, αφού η κρίση είναι παγκόσμια».

• Ψήφο στον Ομπάμα

Ο μπασίστας των Bad Religion είχε υποστηρίξει δημοσίως τον νυν πρόεδρο των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα, στις εκλογές. Τον ρωτώ αν αυτό συμβαδίζει με την πάγια αντίθεση του πανκ σε όλο το πολιτικό σύστημα. «Πιστεύω ότι έπρεπε να φύγει οπωσδήποτε η άκρα συντήρηση που εξέφραζε η κυβέρνηση Μπους από την εξουσία. Ζούσαμε σε μια εποχή σκοταδισμού. Η ψήφος μου ήταν ψήφος διαμαρτυρίας και σίγουρα δεν είμαι ικανοποιημένος από τις επιλογές του νέου προέδρου: ο αμερικανικός στρατός εξακολουθεί να βρίσκεται στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, όπου μάλιστα ενισχύεται. Θα μου πείτε τι άλλο περίμενα… Η πολιτική εξουσία πάντα αποτυπώνει την ευρύτερη εξουσία των μεγάλων εταιρειών και των χρηματοπιστωτικών κολοσσών. Ε, διάλεξα το μη χείρον!».

Εξακολουθεί, όμως, το πανκ να είναι μια «αντεργκράουντ» μουσική; Θυμίζω στον συνομιλητή μου ότι την περίοδο 1989 - 1993 απογειώθηκε η δημοτικότητα του συγκροτήματος, το άλμπουμ δε «Against The Grain» (1990) ξεπέρασε κατά πολύ τις συνήθεις πωλήσεις των πανκ δίσκων, δίνοντας 100.000 αντίτυπα. «Σίγουρα το πανκ διαχύθηκε σε ευρύτερα στρώματα της νεολαίας εκείνη την εποχή. Διατήρησε, όμως, την ταυτότητά του και συνέχισε να αναφέρεται σε όσα απασχολούν εκείνους που το παίζουν κι αυτούς που το ακούν, δεν δημιουργήθηκε για να κερδίσει την επιτυχία ούτε έκανε εκπτώσεις στη φιλοσοφία του. Και ποτέ δεν θα γίνει μια μαζικά καταναλώσιμη μουσική γιατί ακολουθεί τις δικές του συνταγές, που ξεπερνούν κατά πολύ την απλή ψυχαγωγία».

• Πανκ μπαμπάς

Τελικά, τι έχει κερδίσει και τι έχει χάσει ο κ. Μπέντλεϊ από τη ζωή με το συγκρότημα; «Ολα τρέχουν τόσο γρήγορα και ποτέ δεν είχα σκεφτεί να κάνω ένα τέτοιο απολογισμό. Θα ήθελα να είχα σπουδάσει όπως ο τραγουδιστής μας, ο Γρεγκ Γκράφιν, που έκανε διδακτορικό και διδάσκει μάλιστα σε πανεπιστήμια. Ομως και το συγκρότημα ήταν πραγματικό σχολείο για όλους μας. Μάθαμε πολλά πράγματα στις περιοδείες, σκεφτήκαμε, πιεστήκαμε, ζήσαμε καταστάσεις και τελικά γίναμε σοφότεροι. Δεν θα την άλλαζα αυτή τη ζωή με τίποτα. Απλώς σκεφτόμουν ότι θα μπορούσα να έχω φοιτήσει και στα δύο «πανεπιστήμια» ταυτόχρονα, όπως πολλοί άλλοι μουσικοί που σπούδασαν κιόλας».

Αναφέρω στον 46χρονο μουσικό το βιβλίο «Punk-rock dad» που έγραψε ο Τζιμ Λίντμπεργκ, ο τραγουδιστής των φίλων τους Pennywise. Πώς είναι, κ. Μπέντλεϊ, να έχεις δύο γιους και να παίζεις σε συγκρότημα; «Γι' αυτό ρωτήστε τα παιδιά μου! Αυτά είναι οι κριτές και θα κάνουν τον τελικό απολογισμό!». Τους Bad Religion τους είχα δει το 1996 στο φεστιβάλ Rock Of Gods στη Δραπετσώνα. Ο συνδυασμός ταχύτητας, δύναμης και μελωδίας που σκορπούν απλόχερα είχε τότε ενθουσιάσει το κοινό. Τα ίδια υπόσχονται να δώσουν και τώρα στους Ελληνες φίλους τους. Και στην περίπτωσή τους δεν έχουμε να κάνουμε με συνταξιούχους μουσικούς που πουλούν ξαναζεσταμένο φαγητό. Δεν έφυγαν ποτέ απ' τη σκηνή - και το κάνουν αυτό γιατί έτσι είναι η ζωή τους...

• Τα άλλα δύο συγκροτήματα

• Faith No More

Πέρυσι τον Αύγουστο, οι Faith No More είχαν δώσει μαθήματα δύναμης και μουσικής δεξιοτεχνίας στην Αθήνα. Με κολακευτικά λόγια μου μίλησε επίσης γι' αυτούς ο Τζέι Μπέντλεϊ: «Καλά, μετρούν στη σκηνή». Χωρίς, λοιπόν, ηλεκτρονικά κόλπα, οι έτεροι πρωτοπόροι της καλιφορνέζικης πανκ σκηνής υπόσχονται επανάληψη του μαθήματος, χορό, ιδρώτα και πραγματικό ροκ στην οριακή του διάσταση. Είναι το «μεγάλο όνομα» του φεστιβάλ, ο τίτλος στην περίπτωσή τους, όμως, έχει ουσιαστικό αντίκρισμα!

• Unkle

Οι Unkle έρχονται από διαφορετικό εντελώς χώρο. Ο Τζέιμς Λαβέλ είναι από τους γνωστότερους dj και παραγωγούς ηλεκτρονικής μουσικής παγκοσμίως, ενώ υπήρξε και ένας από τους πιο οξυδερκείς επιχειρηματίες στη σύγχρονη μουσική σκηνή ως ιδρυτής της ανεξάρτητης εταιρείας Mo' Wax. Οι Unkle, τους οποίους έχουμε δει άλλες δύο φορές στην Αθήνα, είναι ο ροκ εαυτός του κ. Λαβέλ. Πρόκειται για μια μπάντα που στηρίζεται στους ηλεκτρονικούς ήχους, αλλά τον πρώτο λόγο έχει η κλασική ροκ ενορχήστρωση. Το νέο τους άλμπουμ «Where Did The Night Fall» ενισχύει δε την ήδη καλή τους φήμη. Από ελληνικής πλευράς, θα εμφανιστούν και οι Zebra Tracks και μαζί τους οι Γιουγκοσλάβοι Obojeni Program.

Το φεστιβάλ Ejekt θα γίνει την Τρίτη 13 Ιουλίου, στο Ολυμπιακό Συγκρότημα του Ελληνικού - γήπεδο ξιφασκίας. Οι πόρτες ανοίγουν στις 17.00 και το εισιτήριο κοστίζει 50 ευρώ σε προπώληση / 55 στο ταμείο.

Φωνές πολύτροπες, πολύγλωσσες, πολύφωνες

Μεγάλη συναυλία πολυφωνικού τραγουδιού, αύριο, στο Θέατρο Πέτρας

Πολυφωνικός Ομιλος Δερβιτσάνης

Μια βραδιά με αυθεντικά ακούσματα - θαλπωρή για όσους επιμένουν, στις δύσκολες μέρες μας, να ταξιδεύουν στην «άλλη όχθη» της μουσικής θα έχουν την ευκαιρία να ζήσουν όσοι βρεθούν αύριο (12 του Ιούλη, 9.30 μ.μ.), στο Θέατρο Πέτρας, στην Πετρούπολη. Ο λόγος για την 11η Μεγάλη Συναυλία Πολυφωνικού Τραγουδιού - είχε προγραμματιστεί για τις αρχές του Ιούνη και αναβλήθηκε λόγω κακοκαιρίας - ένα «γεφύρι» ουσιαστικής πολιτιστικής συνάντησης και δημιουργίας με τη συμμετοχή πολυφωνικών ομίλων από την Ελλάδα, την Αλβανία, τη Βουλγαρία, την Ιταλία και τη Γεωργία. Πιστό στο ραντεβού του με το κοινό της Αθήνας, το Διεθνές Φεστιβάλ Πολυφωνικού Τραγουδιού επιστρέφει και φέτος στο θέατρο όπου κάθε χρόνο πραγματοποιείται η μεγάλη γιορτή της λαϊκής πολυφωνίας. Στην ετήσια καθιερωμένη συναυλία του στην Αθήνα σμίγουν και φέτος φωνές πολύτροπες και πολύχρωμες, πολύγλωσσες και πολύφωνες. Φωνές που κομίζουν τόπο, χρόνο, μνήμη, που αντηχούν έρωτες, θανάτους και ξενιτιές. Απέριττες, δωρικές, κατοικημένες από βουνά και ποτάμια, αντάρες και θάλασσες, που σμίγουν για να ταξιδέψουν σαν πουλιά από την Απειρο Ηπειρο της πολυφωνίας στα Βαλκάνια, τη Μεσόγειο, τον Καύκασο.

Σε λίγες περιοχές του κόσμου κατάφερε να επιβιώσει μέχρι τις μέρες μας αυτό το μοναδικό πολιτισμικό είδος, που ονομάζεται Λαϊκή Πολυφωνία. Μέσα από διαφορετικούς δρόμους εξέλιξης και επιρροών τη συναντάμε σε Ηπειρο, Νότιο Αλβανία, Κάτω Ιταλία, Κορσική, Βοσνία, Σερβία, Βουλγαρία, Ρουμανία, Σλοβακία, Νότια Πολωνία, Αιθιοπία, Γεωργία, Βόρειο Πακιστάν, νότιους πρόποδες Ιμαλαΐων, Ινδονησία και Ταϊβάν. Η εξάπλωσή της πάντως συνεχίζει να διατηρεί τους απόηχους πολιτισμικών αλληλεπιδράσεων άλλων εποχών, αναδεικνύοντας την ώσμωση, τις συγγένειες και τις γέφυρες επικοινωνίας ανάμεσα στους πολιτισμούς γειτονικών λαών σε περιοχές όπου σήμερα τα σύνορα φαντάζουν ανυπέρβλητα. Σπουδαία δείγματα συλλογικής έκφρασης και δημιουργίας, με αρχέγονες ρίζες και υψηλή πολιτισμική αξία, αποτελούν τα πολυφωνικά τραγούδια, που στη χώρα μας άνθισαν ιδιαίτερα στην Ηπειρο. Το ηπειρώτικο πολυφωνικό τραγούδι, αναμφίβολα, αποτελεί μια από τις πιο ενδιαφέρουσες μουσικές φόρμες στην Ανατολική Μεσόγειο και στα Βαλκάνια, αλλά και στο παγκόσμιο ρεπερτόριο της Λαϊκής Πολυφωνίας.

Στην αυριανή συναυλιακή βραδιά στο Θέατρο Πέτρας θα συμμετέχουν ορισμένοι από τους καλύτερους εκφραστές του ηπειρώτικου πολυφωνικού τραγουδιού, αλλά και εκείνου που άνθισε σε άλλες γειτονιές του κόσμου. Συγκεκριμένα θα εμφανισθούν: Οι κυράδες της Ανω Δερόπολης, οι πολυφωνικοί όμιλοι της Δερβιτσάνης, της Πολύτσανης, του Χλωμού Ανω Πωγωνίου, ο αντιφωνικός όμιλος και το χορευτικό της Ομοσπονδίας Μουργκάνας, η κυρα-Ολγα η μοιρολογίστρα από τον Παρακάλαμο, ο βοσκός Ηλίας Κούρος από το Δολό, οι νέοι της «Χαονίας», της Αετόπετρας και του «Πολύφωνου». Και δίπλα στην ηπειρώτικη πολυφωνία οι γυναικείες διφωνίες από την ελληνόφωνη Κάτω Ιταλία, η μελωδική βλάχικη πολυφωνία, οι υπέροχες βουλγάρικες γυναικείες φωνές των «Rodhina», η ακμαία αλβανική πολυφωνία των «Lot Kurbeti», η μελισματική πολυφωνία των «Pesvebi» από τη Γεωργία. Παρόντες, αυθεντικοί ερμηνευτές, οι τελευταίοι εναπομείναντες της παλαιότερης κι αυθεντικότερης μουσικής κληρονομιάς. Και δίπλα τους, οι νέοι ιχνηλάτες που εμπνέονται και συναντώνται στην αλήθεια, τη συλλογικότητα, την αυθεντικότητα της πολυφωνικής έκφρασης.

Η μεγαλύτερη πολυφωνική σύναξη του ταξιδιού του Διεθνούς Φεστιβάλ Πολυφωνικού Τραγουδιού θα είναι μια γιορτή εν φωναίς και οργάνοις που σμίγει τις πολύφωνες φωνές με τους πιο όμορφους ηπειρώτικους σκοπούς και χορούς από μια κορυφαία, ατόφια ηπειρώτικη κομπανία. Με το κλαρίνο, το βιολί, το λαούτο και το ντέφι να συνοδεύουν, στο τέλος της γιορτής, έναν μεγάλο κυκλωτικό χορό, έναν ηπειρώτικο χορό που, όπως και το πολυφωνικό τραγούδι, θέλει τον κόσμο να ενώνει χέρια, βήματα, ψυχές. Αυτός ο συλλογικός χαρακτήρας της ερμηνείας των ηπειρώτικων πολυφωνικών τραγουδιών, βασισμένος σε συγκεκριμένες, ιστορικά, κοινωνικές δομές και συλλογικές νοοτροπίες, αναγορεύεται σε κυρίαρχο στοιχείο προβολής και επιβίωσης του είδους σε μια εποχή εξατομίκευσης και κατακερματισμού, όπως η σημερινή. Και είναι γεγονός πως αυτή η συλλογικότητα αποτελεί και το βασικό κίνητρο του ενδιαφέροντος για πολλούς νέους ανθρώπους που στρέφονται στο πολυφωνικό τραγούδι αναζητώντας αυθεντικά ακούσματα ψυχής και συλλογική καλλιτεχνική έκφραση. Δίνοντας νέα πνοή σε ένα είδος που, στη δίνη των νέων πολιτιστικών μοντέλων και αλλαγών, έδειχνε να πορεύεται απαρέγκλιτα προς τη δύση του και το μελλοντικό του αφανισμό...

Η συναυλία αποτελεί μια από τις σημαντικές δραστηριότητες της «Απείρου» και του Διεθνούς Φεστιβάλ Πολυφωνικού Τραγουδιού, που κορυφώνεται κάθε καλοκαίρι με τις εξαίρετες εκδηλώσεις του στην παραμεθόρια Ηπειρο και όχι μόνο. Η προπώληση των εισιτηρίων συνεχίζεται στο βιβλιοπωλείο «Πολιτεία» (Ασκληπιού 3) και στη «Λέσχη του Δίσκου» (Ακαδημίας 57). Τιμή προπώλησης 17 ευρώ και πώλησης (στο ταμείο) 20 ευρώ.

Ρουμπίνη ΣΟΥΛΗ, ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, Κυριακή 11 Ιούλη 2010

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ

10/6/2009

 -- Πολυφωνική μυσταγωγία

7/6/2008

 -- Πολυφωνική σύναξη

5/6/2005

 -- Πολυφωνική σύναξη στην «Πέτρα»

30/5/2004

 -- Πολυφωνική μαγευτική σύναξη

15/5/2002

 -- Πολυφωνική μαγεία στην Πέτρα