Μπομπ Ντίλαν, η σκιά του ήταν η παρουσία του...

• Δημητρης Μπουρας, Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, Tρίτη, 1 Iουνίου 2010

• ΣΥΝΑΥΛΙΑ. Η ζέστη θύμιζε προχωρημένο καλοκαίρι και ο Μπομπ Ντίλαν ακουγόταν πολύ διαφορετικός από τον Ντίλαν που έχουμε συνηθίσει στους δίσκους. Η φωνή του ήταν σπασμένη, φυσικό για την ηλικία του, αλλά αυτό που έκανε τα τραγούδια του να ακούγονται διαφορετικά ήταν ο τρόπος που τα επαναπροσέγγιζε μαζί με τους μουσικούς του, σε αυτό τον σταθμό του Never ending tour που έχει ξεκινήσει εδώ και χρόνια. Ηταν εξαιρετική η χημεία ανάμεσα στον 69χρονο μπίτνικ της μουσικής και στους πολύ νεότερους απ' αυτόν μουσικούς του. Το κοινό στο Terra Vibe στη Μαλακάσα, το περασμένο Σαββατόβραδο, κάπου 12.000 κατά τους διοργανωτές, ήταν αντιπροσωπευτικό όλων των δεκαετιών της μουσικής του Ντίλαν.

• Ανθρωποι που κράτησαν στα χέρια τους τους πρώτους δίσκους βινυλίου του μυθικού τροβαδούρου, σαραντάρηδες (και κάτι) που είχαν πιάσει από νωρίς θέση μαζί με τα παιδιά τους στα πλαϊνά της εξέδρας και χιλιάδες νεαρόκοσμος της γενιάς του ipod και του downloading, που περίμεναν τον «παππού» να βγει στη σκηνή.

• Ο Ντίλαν βγήκε μερικά λεπτά πριν από την καθορισμένη ώρα έναρξης της συναυλίας και έπαιξε περίπου δύο ώρες μαζί με το καθιερωμένο encore, σ' ένα εντυπωσιακά λιτό σκηνικό: ένα ολοφώτιστο ροκ πάλκο χωρίς φωτιστικά και άλλα εφέ αρκούσε για έναν αληθινό καλλιτέχνη, που η εικόνα του δεν είχε καμιά απολύτως σχέση με την εικόνα των σούπερ σταρ της μουσικής βιομηχανίας. Κοιτάζοντας από απόσταση έβλεπες μόνο μια μπάντα να παίζει. Την ψυχή τής μπάντας την ξεχώριζες μόνο από τη μεγάλη σκιά του στο φόντο πίσω από τη σκηνή. Εντυπωσιακή ήταν και η τελευταία εικόνα του Terra Vibe, με τον Ντίλαν και τους μουσικούς του όρθιους σε γραμμή να υποκλίνονται στο κοινό, που με τα κινητά βιντεοσκοπούσε.