ΠΗΓΑΜΕ ΣΤΟ ΣΤΑΔΙΟ ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗ: Ροκ, πόζα και συνέπεια

• Ροκενρόλ πασών των γενεών. Από τους βετεράνους Αerosmith, που εµφανίστηκαν για πρώτη φορά µπροστά σε ελληνικό κοινό

Δεν υπάρχει, πιστεύω, καµία αµφιβολία πια. Το αληθινό ροκενρόλ είναι άνω των δεύτερων -ήντα, χορεύει, χοροπηδάει και µοιράζει απλόχερα ακόρντα και πόζες. Στο τέλος ξαπλώνει φαρδύ -πλατύ στη σκηνή, εξαντληµένο και αποθεωµένο από τους θαυµαστές ύστερα από ένα καταιγιστικό «ανκόρ» επιτυχιών. Αerosmith και ξερό ψωµί – όπως θα σου έλεγε ο φαν εκείνη τη στιγµή, αν κατάφερνες να τον πιάσεις λίγο στην άκρη και να τον ρωτήσεις. Ενταση, έξαψη και «Dream on», προχτές στο Στάδιο Καραϊσκάκη. Τη συναυλία απόλαυσε ένα συντονισµένο στο ροκ γήπεδο µε περισσότερους από 14.000 φανατικούς «οπαδούς» µέσα στον αγωνιστικό χώρο και πάνω στις κερκίδες.

Βασικά, πήγα να υποβάλω απλά τα σέβη µου σε ένα γκρουπ µε ιστορία. Αλλά οι Αerosmith δεν σε αφήνουν να µείνεις έξω από το παιχνίδι τους, είναι ροκενρόλ εµψυχωτές µε σπουδές ανωτάτου επιπέδου. Ο Τάιλερ, σαν ροκ περσόνα του Τζιµ Κάρεϊ, έχει τον απόλυτο πρωταγωνιστικό ρόλο. Γύρω από αυτόν ξετυλίγεται όλη η συναυλία, ενώ περιστοιχίζεται από εξίσου δυνατούς χαρακτήρες.

Με φανελάκι λευκό αθλητικό, αδύνατος και το κατά δύναµη γυµνασµένος _ της κλασικής του Μικ Τζάγκερ σχολής. Ετών 62. Δεν σταµατάει να τρέχει πάνω - κάτω και να χορεύει, να γκαζώνει και να φτάνει στην άκρη της σκηνής, η οποία στηµένη καθώς είναι σαν ένα µεγάλο «Τ» κάτω από το πέταλο (σε αντίθεση µε την προηγούµενη συναυλία της Ριάνα) του επιτρέπει να βρίσκεται στην «καρδιά» του κόσµου.

Στα χέρια του Τάιλερ το µικρόφωνο, τυλιγµένο µε κορδέλες και φουλάρι, γίνεται φωτόσπαθο στον Πόλεµο των Αστρων της χίπικης εποχής – οι κεραυνοί όµως βγαίνουν από την κιθάρα του Τζο Πέρι. Καλό, κλασικό, βροντερό, σολαριστό ροκ. Σαν µια µεγάλη ευθεία. Ο κόσµος που ξέρει τι να περιµένει και τραγουδάει µαζί το «Walk this way», δεν έχει παρά να ανέβει στο όχηµα και να τρέξει µαζί τους.

Δυο µεγάλες οθόνες δεξιά κι αριστερά στη σκηνή αποκάλυψαν τις ρυτίδες στα πρόσωπά τους, αλλά και µετέφεραν συναίσθηµα πάνω στις κερκίδες. Εκει που κάθονταν οι µεγαλύτεροι από τους φαν (ροκ πασών των γενεών) που είχαν πιάσει το νήµα των Αerosmith από νωρίς, από τις εποχές που ο ανταγωνισµός στην πιάτσα του ροκ ήταν ζόρικος και για να κερδίσει κανείς τη θέση του έπρεπε πολύ να ιδρώσει.

Κάποια προβλήµατα που έκαναν τον ήχο στην αρχή να ακούγεται µπουκωµένος λύνονται και το σόου ανεβαίνει συνεχώς. Τάιλερ και Πέρι αγκαλιά σε «Sweet emotion» κλίµα ροκάρουν στην άκρη της σκηνής και ένα πεταχτό συντροφικό φιλί µεταφράζεται σε... «περνάµε πολύ καλά και εµείς – όλα τα άλλα περασµένα ξεχασµένα».

Τους δίνω µερικούς πόντους ακόµη γιατί πριν ανοίξει η αυλαία για να βγουν και αφότου κατέβηκαν από τη σκηνή για να φύγουν, είχαν διαλέξει Μποµπ Ντίλαν να παίζει.

Την µπάντα απόλαυσαν περίπου 14.000 φανατικοί «οπαδοί» µέσα στον αγωνιστικό χώρο και πάνω στις κερκίδες

• Με την ελληνική σηµαία

Κάπου προς το τέλος ο φαντεζί Τάιλερ σηκώνει ελληνική σηµαία στα χέρια και τυλίγεται µε αυτή, µια ελληνική σηµαία εµφανίζεται και στις φωτεινές οθόνες επίσης. Αλλωστε οι Αerosmith έχουν εκφράσει την επιθυµία νωρίτερα να επισκεφθούν την Ακρόπολη και να πάρουν µια γεύση από Ελλάδα στα λίγα 24ωρα που τους επιτρέπει η Cocked Locked and Ready to Rock περιοδεία τους, που αύριο τους οδηγεί στην Ολλανδία. Σκληρή δουλειά, αλλά σε αυτό το καλοκαίρι της οικονοµικής ύφεσης και της µεγαλύτερης κρίσης της µουσικής βιοµηχανί- ας, όσοι τα δώσουν όλα, θα αντέξουν. Οι Αerosmith έχουν δοκιµασµένη συνταγή: επιµένουν κλασικά και ροκ, από τον ήχο ώς το περιτύλιγµα.

• Της Μαρίας Μαρκουλή, ΤΑ ΝΕΑ: Τρίτη 22 Ιουνίου 2010