Το Φεστιβάλ Αθηνών προτείνει...

	Μουσική	Περισσότερες Πληροφορίες Κρατήσεις Εισιτηρίου
	Ρεσιτάλ Πιάνου με την Ντόρα Μπακοπούλου
	Για την Ντόρα Μπακοπούλου, τη διεθνώς διακεκριμένη πιανίστρια με ευρύτατο ρεπερτόριο από τον Μπαχ μέχρι και τον Χατζηδάκι, η μουσική του Σοπέν και του Σούμαν είχε πάντα μια ιδιαίτερη θέση. Με άκρως ρομαντική διάθεση και με αφορμή τη διπλή επέτειο των 200 χρόνων από τη γέννηση τους, η ελληνίδα σολίστ δίνει ρεσιτάλ αφιερωμένο στους δύο εμβληματικούς συνθέτες του ρομαντικού ύφους. Στο πρώτο μέρος ερμηνεύει έργα του Ρόμπερτ Σούμαν, ανάμεσα τους τις περίφημες Παιδικές σκηνές. Ακολουθεί το αφιέρωμα στον Σοπέν με επιλογή από Νυχτερινά, Μπαλάντες και Μαζούρκες του κορυφαίου Πολωνού συνθέτη. Η προπώληση των εισιτηρίων άρχισε στις 8 Ιουνίου. Οι σπουδαστές των Ωδείων έχουν τη δυνατότητα να παρακολουθήσουν αυτό το ρεσιτάλ με τιμή εισιτηρίου 5€ αν επιδείξουν το σπουδαστικό βιβλιάριο του Ωδείου τους.         29 Ιουνίου 2010, 21:00/  Φιλολογικός Σύλλογος Παρνασσός
	Μουσική	Περισσότερες Πληροφορίες Κρατήσεις Εισιτηρίου
	Ρεσιτάλ πιάνου με τον Βασίλη Βαρβαρέσο
	Εκανε την πρώτη του εμφάνιση σε ηλικία μόλις εννέα ετών στην Αυστρία και λίγα χρόνια αργότερα έπαιξε ως ένας από τους 11 καλύτερους μικρούς βιρτουόζους του κόσμου σε εκδήλωση με τίτλο «Μικροί Μότσαρτ». Έκτοτε κερδίζει τις εντυπώσεις σε συναυλίες ανά την υφήλιο. Ο Βασίλης Βαρβαρέσος, 27 ετών σήμερα, έρχεται για πρώτη φορά στο Φεστιβάλ Αθηνών και μας υπόσχεται μια ξεχωριστή μουσική εμπειρία. Ο χαρισματικός Έλληνας πιανίστας θα παρουσιάσει έργα Χάυντν, Ραβέλ και Προκόφιεφ σε ένα ρεσιτάλ, γεμάτο φρεσκάδα και νεανική ορμή. Η προπώληση των εισιτηρίων άρχισε στις 10 Ιουνίου. Οι σπουδαστές των Ωδείων έχουν τη δυνατότητα να παρακολουθήσουν αυτό το ρεσιτάλ με τιμή εισιτηρίου 5€ αν επιδείξουν το σπουδαστικό βιβλιάριο του Ωδείου τους. .         1 Ιουλίου 2010, 21:00/  Φιλολογικός Σύλλογος Παρνασσός
	Μουσική	Περισσότερες Πληροφορίες Κρατήσεις Εισιτηρίου
	Ορχήστρα των Χρωμάτων - Μίλτος Λογιάδης Έργα Ligeti, Berg, Hentze, Lutosławski
	Παλιά γνώριμη του Φεστιβάλ Αθηνών και ένθερμη εκπρόσωπος της νεωτερικότητας, η Ορχήστρα των Χρωμάτων, το μουσικό σύνολο που ίδρυσε ο Μάνος Χατζιδάκις, στρέφεται αυτή τη φορά στην κεντροευρωπαϊκή μουσική του 20ού αιώνα, και σε τέσσερα έντονα φορτισμένα έργα μερικών από τους σπουδαιότερους εκπροσώπους της. Αιμάσσουσα καρδιά του προγράμματος, το σπαρακτικό Κοντσέρτο για βιολί του Άλμπαν Μπεργκ, αφιερωμένο «στη μνήμη ενός αγγέλου»: της δεκαοκτάχρονης κόρης της Άλμας, χήρας του Γκούσταβ Μάλερ, και του διάσημου αρχιτέκτονα Βάλτερ Γκρόπιους. Σολίστ: Αντώνης Σουσάμογλου Η προπώληση των εισιτηρίων άρχισε στις 14 Ιουνίου. Οι σπουδαστές των Ωδείων έχουν τη δυνατότητα να παρακολουθήσουν αυτό το ρεσιτάλ με τιμή εισιτηρίου 5€ αν επιδείξουν το σπουδαστικό βιβλιάριο του Ωδείου τους.         4 Ιουλίου 2010, 21:00/  Ωδείο Ηρώδου Αττικού

Full Metal συναυλία

• Ολο το βαρύ πυροβολικό της σύγχρονης μέταλ σκηνής θα εισβάλει απόψε στις δύο σκηνές του Terra Vibe. Από τα μεγαλύτερα ονόματα παγκοσμίως οι Metallica, οι Slayer, οι Megadeth και οι Anthrax θα βρίσκονται στο Terra Vibe Park στη Μαλακάσα για μια μέταλ φιέστα σε δύο σκηνές -την Apollo Stage και τη Saturn Stage- που θα ξεκινήσει από το μεσημέρι και θα κρατήσει μέχρι τα μεσάνυχτα.

Ιδού και ο μπασίστας Ρόμπερτ Τρουχίλο των Metallica

Αναμφισβήτητοι ηγέτες της βραδιάς είναι οι Metallica. Οι Αμερικανοί επιστρέφουν για ακόμα μία φορά μ' έναν δίσκο όπως το «Death Magnetic» του 2008, που για τον ντράμερ Λαρς Ούλριχ ήταν η δική τους φιλοσοφία για το θάνατο. Η νέα τους δουλειά μπορεί να μη φτάνει τους πρώτους δίσκους τους με τους οποίους έγραψαν ιστορία στη μέταλ σκηνή, αλλά έτσι κι αλλιώς στις συναυλίες είναι αξεπέραστοι.

Ισως οι Slayer είναι οι μόνοι που τους συναγωνίζονται με το σβέλτο και θορυβώδες thrash metal τους. Οι Καλιφορνέζοι μπορεί να συμπληρώνουν και αυτοί είκοσι χρόνια στη σκηνή, αλλά δεν έχουν χάσει τίποτα από την ένταση που τους χαρακτήρισε από τα πρώτα τους χρόνια. Ερχονται για να παρουσιάσουν ζωντανά το δέκατο και πιο πρόσφατο δίσκο τους «World Painted Blood». Ενας τίτλος που τα λέει όλα.

Καλιφορνέζοι και οι Megadeth, που τους έφτιαξε ο Ντέιβ Μάστεϊν, κιθαρίστας και τραγουδιστής το '83 όταν εγκατέλειψε τους Metallica και κυκλοφόρησε το ιστορικό ντεμπούτο τους «Killing Is My Business... and Business Is Good!». Τώρα ερxoνται με νέο κιθαρίστα, τον Κρις Μπρόντερικ, για να παρουσιάσουν το περσινό δίσκο τους «Endgame». Ενα δίσκο γεμάτο «γρήγορα και σκληρά τραγούδια», όπως τον περιέγραψε ο Μάστεϊν.

Γρήγοροι και σκληροί όμως είναι και οι Anthrax που συμπληρώνουν την τετράδα των Big Four του μέταλ. Οι Νεοϋορκέζοι δεν έχουν κυκλοφορήσει νέο υλικό από το 2003 και το δίσκο «We've Come for You All». Εχουν όμως μαζί τους τον παλιό τους τραγουδιστή, τον Τζόι Μπλεντόνα, που επέστρεψε στην μπάντα αρχές του καλοκαιριού ύστερα από απουσία τριών χρόνων.

Τα τέσσερα μεγάλα ονόματα πλαισιώνουν οι σκληροί Ουαλοί Bullet For My Valentine, οι Αμερικανοί Stone Sour και οι δικοί μας Suicidal Angels.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

Apollo Stage

Stone Sour 16.00 - 17.00

Slayer 18.30 - 19.30

Metallica 21.30 - 23.30

Saturn Stage

Suicidal Angels 12.15 - 13.15

Bullet For My Valentine 14.00 - 15.00

Anthrax 17.00 - 18.00

Megadeth 20.00 - 21.00

Οι πόρτες ανοίγουν από τις 11 το πρωί.

Εισιτήρια: 95 ευρώ και 150 ευρώ VIP.

• ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΣ, Ελευθεροτυπία, Πέμπτη 24 Ιουνίου 2010

Περίπατοι στις γειτονιές του Μάρκου Βαμβακάρη

Στης Σύρας τα στενά, εκεί όπου γεννήθηκε και πέρασε τα παιδικά του χρόνια ο Μάρκος Βαμβακάρης, πραγματοποιείται για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά σειρά εκδηλώσεων αφιερωμένων στον πατριάρχη του ρεμπέτικου, με τίτλο «Στις γειτονιές του Μάρκου Βαμβακάρη». Δεκατρία χρόνια περιδιάβαζε σε αυτές τις γειτονιές ο Μάρκος, προτού μπαρκάρει για τον Πειραιά, πιάσει στα χέρια του το μπουζούκι και γράψει με ανεξίτηλα γράμματα το όνομά του όχι μόνο στο ελληνικό τραγούδι αλλά και στον ελληνικό πολιτισμό. Οι εκδηλώσεις, που αρχίζουν σήμερα και ολοκληρώνονται τον Αύγουστο, στόχο έχουν να παρουσιάσουν το έργο του Μάρκου Βαμβακάρη αλλά και να φέρουν το κοινό σε επαφή με μια σειρά πολιτιστικά δρώμενα που θα ζωντανέψουν τον οικισμό της Ανω Σύρου. Εκτός από συναυλίες σχεδόν όλων των ειδών, θα πραγματοποιηθούν κινηματογραφικές προβολές, θεατρικές παραστάσεις, αφηγήσεις παραμυθιών, ποιητικές βραδιές, οργανωμένοι περίπατοι στην Ανω Σύρα, εκθέσεις κ.ο.κ. Οπως σημειώνει ο καλλιτεχνικός διευθυντής των εκδηλώσεων «Οι γειτονιές του Μάρκου Βαμβακάρη» κ. Θέμης Ροδαμίτης, «παραστάσεις και θεάματα σε πρώτη προβολή, νέες προτάσεις που αγκαλιάζουν μικρούς και μεγάλους, σε ένα ειδικά σχεδιασμένο πλαίσιο, που αναδεικνύει τα ιδιαίτερα στοιχεία της κάθε βραδιάς».

«Τα παιδιά ανοίγουν τη γιορτή...» είναι ο τίτλος της εναρκτήριας εκδήλωσης (σήμερα), όπου το Εργαστήρι Λαϊκής Μουσικής της Σύρου, υπό τη διεύθυνση του Αρίστου Βαμβακούση, παρουσιάζει ένα αφιέρωμα στους συνθέτες και στους οργανοπαίκτες του μπουζουκιού του ρεμπέτικου τραγουδιού, και εξαμελής ρεμπέτικη κομπανία ρεμπέτικα τραγούδια του Μάρκου και του Μπάτη. Το πρόγραμμα των εκδηλώσεων περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, βραδιά τσαμπούνας (2/7), συναυλία τζαζ αυτοσχεδιασμού με τους Νίκο Τουλιάτο στα κρουστά, Σιμόνε Μοντζέλι, επίσης στα κρουστά, και Ντέιβιντ Λιντς στο σαξόφωνο (4/7), αφήγηση παραμυθιού από τη Γεωργία Ματσούκα (7/7), ενώ η Μάρθα Μαυροειδή στο λαούτο και το κουαρτέτο της Ορχήστρας των Χρωμάτων θα παρουσιάσουν τρία έργα του Γιώργου Κουμεντάκη (9/7). Ο Πορτογάλος Αντρε Μάια θα τραγουδήσει fados, η Ειρήνη Δασκαλάκη τάνγκο και οι δύο μαζί ρεμπέτικα (14/7), ενώ ο Τίτος Πατρίκιος θα διαβάσει ποιήματά του (20/7). Ο Ψαραντώνης θα δώσει συναυλία (31/7), ενώ ο Μιχάλης Σιγανίδης και οι Φίλοι του Μίλτου Σαχτούρη θα παρουσιάσουν μια βραδιά μουσικής και ποίησης (4/8).

ΙΝFΟ
Πληροφορίες στον Δήμο Ανω Σύρου, τηλεφωνικό κέντρο 22813 60900 και στις ηλεκτρονικές σελίδες http://www. anosyros. gr http://festival-anosyros. blogspot.com.

ΠΗΓΑΜΕ ΣΤΟ ΣΤΑΔΙΟ ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗ: Ροκ, πόζα και συνέπεια

• Ροκενρόλ πασών των γενεών. Από τους βετεράνους Αerosmith, που εµφανίστηκαν για πρώτη φορά µπροστά σε ελληνικό κοινό

Δεν υπάρχει, πιστεύω, καµία αµφιβολία πια. Το αληθινό ροκενρόλ είναι άνω των δεύτερων -ήντα, χορεύει, χοροπηδάει και µοιράζει απλόχερα ακόρντα και πόζες. Στο τέλος ξαπλώνει φαρδύ -πλατύ στη σκηνή, εξαντληµένο και αποθεωµένο από τους θαυµαστές ύστερα από ένα καταιγιστικό «ανκόρ» επιτυχιών. Αerosmith και ξερό ψωµί – όπως θα σου έλεγε ο φαν εκείνη τη στιγµή, αν κατάφερνες να τον πιάσεις λίγο στην άκρη και να τον ρωτήσεις. Ενταση, έξαψη και «Dream on», προχτές στο Στάδιο Καραϊσκάκη. Τη συναυλία απόλαυσε ένα συντονισµένο στο ροκ γήπεδο µε περισσότερους από 14.000 φανατικούς «οπαδούς» µέσα στον αγωνιστικό χώρο και πάνω στις κερκίδες.

Βασικά, πήγα να υποβάλω απλά τα σέβη µου σε ένα γκρουπ µε ιστορία. Αλλά οι Αerosmith δεν σε αφήνουν να µείνεις έξω από το παιχνίδι τους, είναι ροκενρόλ εµψυχωτές µε σπουδές ανωτάτου επιπέδου. Ο Τάιλερ, σαν ροκ περσόνα του Τζιµ Κάρεϊ, έχει τον απόλυτο πρωταγωνιστικό ρόλο. Γύρω από αυτόν ξετυλίγεται όλη η συναυλία, ενώ περιστοιχίζεται από εξίσου δυνατούς χαρακτήρες.

Με φανελάκι λευκό αθλητικό, αδύνατος και το κατά δύναµη γυµνασµένος _ της κλασικής του Μικ Τζάγκερ σχολής. Ετών 62. Δεν σταµατάει να τρέχει πάνω - κάτω και να χορεύει, να γκαζώνει και να φτάνει στην άκρη της σκηνής, η οποία στηµένη καθώς είναι σαν ένα µεγάλο «Τ» κάτω από το πέταλο (σε αντίθεση µε την προηγούµενη συναυλία της Ριάνα) του επιτρέπει να βρίσκεται στην «καρδιά» του κόσµου.

Στα χέρια του Τάιλερ το µικρόφωνο, τυλιγµένο µε κορδέλες και φουλάρι, γίνεται φωτόσπαθο στον Πόλεµο των Αστρων της χίπικης εποχής – οι κεραυνοί όµως βγαίνουν από την κιθάρα του Τζο Πέρι. Καλό, κλασικό, βροντερό, σολαριστό ροκ. Σαν µια µεγάλη ευθεία. Ο κόσµος που ξέρει τι να περιµένει και τραγουδάει µαζί το «Walk this way», δεν έχει παρά να ανέβει στο όχηµα και να τρέξει µαζί τους.

Δυο µεγάλες οθόνες δεξιά κι αριστερά στη σκηνή αποκάλυψαν τις ρυτίδες στα πρόσωπά τους, αλλά και µετέφεραν συναίσθηµα πάνω στις κερκίδες. Εκει που κάθονταν οι µεγαλύτεροι από τους φαν (ροκ πασών των γενεών) που είχαν πιάσει το νήµα των Αerosmith από νωρίς, από τις εποχές που ο ανταγωνισµός στην πιάτσα του ροκ ήταν ζόρικος και για να κερδίσει κανείς τη θέση του έπρεπε πολύ να ιδρώσει.

Κάποια προβλήµατα που έκαναν τον ήχο στην αρχή να ακούγεται µπουκωµένος λύνονται και το σόου ανεβαίνει συνεχώς. Τάιλερ και Πέρι αγκαλιά σε «Sweet emotion» κλίµα ροκάρουν στην άκρη της σκηνής και ένα πεταχτό συντροφικό φιλί µεταφράζεται σε... «περνάµε πολύ καλά και εµείς – όλα τα άλλα περασµένα ξεχασµένα».

Τους δίνω µερικούς πόντους ακόµη γιατί πριν ανοίξει η αυλαία για να βγουν και αφότου κατέβηκαν από τη σκηνή για να φύγουν, είχαν διαλέξει Μποµπ Ντίλαν να παίζει.

Την µπάντα απόλαυσαν περίπου 14.000 φανατικοί «οπαδοί» µέσα στον αγωνιστικό χώρο και πάνω στις κερκίδες

• Με την ελληνική σηµαία

Κάπου προς το τέλος ο φαντεζί Τάιλερ σηκώνει ελληνική σηµαία στα χέρια και τυλίγεται µε αυτή, µια ελληνική σηµαία εµφανίζεται και στις φωτεινές οθόνες επίσης. Αλλωστε οι Αerosmith έχουν εκφράσει την επιθυµία νωρίτερα να επισκεφθούν την Ακρόπολη και να πάρουν µια γεύση από Ελλάδα στα λίγα 24ωρα που τους επιτρέπει η Cocked Locked and Ready to Rock περιοδεία τους, που αύριο τους οδηγεί στην Ολλανδία. Σκληρή δουλειά, αλλά σε αυτό το καλοκαίρι της οικονοµικής ύφεσης και της µεγαλύτερης κρίσης της µουσικής βιοµηχανί- ας, όσοι τα δώσουν όλα, θα αντέξουν. Οι Αerosmith έχουν δοκιµασµένη συνταγή: επιµένουν κλασικά και ροκ, από τον ήχο ώς το περιτύλιγµα.

• Της Μαρίας Μαρκουλή, ΤΑ ΝΕΑ: Τρίτη 22 Ιουνίου 2010

Στα... πατώματα η Lady Gaga

Έχει πέσει σε συναυλία, έχει καταρρεύσει από την κούραση, αλλά η τελευταία πτώση της οφείλεται στην… πλατφόρμα! Όχι της σκηνής, αλλά των παπουτσιών που η Lady Gaga επέλεξε να φορέσει για να πετάξει από τη Νέα Υόρκη μέχρι το Λονδίνο.

Σε ακόμη μία ακραία εμφάνιση, με outfit κυβερνοναύτη, η Lady Gaga δεν κατάφερε να σταθεί στα… παπούτσια της και βρέθηκε να διασκεδάζει τους γύρω της, όχι με τη φωνή, αλλά με την πτώση της.

Τα υπόλοιπα είναι… herstory!

Γιάννης Δεβετζόγλου, ΤΑ ΝΕΑ: Τετάρτη 23 Ιουνίου 2010, Web-Only

Δείτε καρέ-καρέ την πτώση!

Πικνίκ µε τον Μότσαρτ

• 3.700 ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΑΤΕΚΛΥΣΑΝ ΤΟΥΣ ΚΗΠΟΥΣ ΤΟΥ ΜΕΓΑΡΟΥ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΑΘΗΝΩΝ  

Το γκαζόν του Κήπου του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών... εξαφανίστηκε, όταν 3.700 άνθρωποι κάθησαν στο γρασίδι – ή ξάπλωσαν – για να απολαύσουν τον Ρικάρντο Μούτι να διευθύνει τη Φιλαρµονική Ορχήστρα της Βιέννης. Ανδρες και γυναίκες όλων των ηλικιών και παιδιά, που δεν πρόλαβαν να εξασφαλίσουν το πολυπόθητο εισιτήριο για τη συναυλία, είχαν εναλλακτική λύση. Και µάλιστα µε είσοδο δωρεάν. Δύο γιγαντοοθόνες στήθηκαν στον ολάνθιστο κήπο όπου προβλήθηκε η χθεσινή συναυλία σε απευθείας αναµετάδοση από την αίθουσα «Χρήστος Λαµπράκης», στην οποία βρίσκονταν 2.000 θεατές.

Μία ώρα πριν από το µουσικό αυτό γεγονός, στις 20.00’, ο κόσµος κατέφθανε στον κήπο για να πιάσει µια θέση κοντά στις οθόνες. Καθισµένοι στο γρασίδι, σε καρεκλάκια που είχαν φέρει από το σπίτι ή σε πεζούλια, µε κοστούµι ή µε αθλητική φόρµα, ακόµη και µε καροτσάκια µε µωρά, οι άνθρωποι που πήγαν στη συναυλία στον Κήπο του Μεγάρου ένιωθαν «σαν να είναι σε ευρωπαϊκό φεστιβάλ». Πικνίκ µετά µουσικής µε αναψυκτικά, κρασί και σάντουιτς έκαναν οι Αθηναίοι – αλλά και τουρίστες που είχαν ενηµερωθεί για το γεγονός µέσω Ιντερνετ.

Τα παιδιά βρήκαν κατάλληλο χώρο για να παίξουν, οι νέοι έναν εναλλακτικό τρόπο διασκέδασης και ο γυναικείος πληθυσµός... έναν τρόπο να εκδικηθεί τον ανδρικό που προτίµησε να παρακολουθήσει τον αγώνα Ελλάδα - Αργεντινή. «Με ρώτησε τι θα κάνω απόψε που εκείνος θα καθήσει µε φίλους να δει τον αγώνα. Τι του απάντησα;

Θα πάω στο Μέγαρο µε τις φίλες µου», έλεγε µια νεαρή κοπέλα στο κινητό καθώς ανέβαινε το µονοπάτι για τις γιγαντοοθόνες.

Το χειροκρότηµα γέµισε τον Κήπο όταν στη σκηνή ανέβηκε η Φιλαρµονική και ο διάσηµος ιταλός αρχιµουσικός. Μετά επικράτησε η απόλυτη ησυχία. Σαν να βρισκόταν µέσα στην αίθουσα, ο κόσµος παρακολουθούσε µε προσήλωση τη συναυλία µε έργα των Μότσαρτ, Σούµπερτ και Τσαϊκόφσκι. «Είναι ιεροσυλία αυτό που κάνετε. Σας παρακαλώ, λίγη ησυχία», είπε µια κυρία στη διπλανή παρέα που γελούσε δυνατά. Το µονοπάτι ήταν γεµάτο µε κόσµο που ανέβαινε στον κήπο – κανείς δεν έφευγε.

• Της Δάφνης Κοντοδήµα, ΤΑ ΝΕΑ: Τετάρτη 23 Ιουνίου 2010

Οι Aerosmith για πρώτη φορά την Κυριακή στην Αθήνα

 

Προηγούμενη φωτογραφία

 Επόμενη φωτογραφία

---

Ο Στίβεν Τάιλερ στη σκηνή

 Το συγκρότημα που «έκλεισε» ραντεβού με την ιστορία πριν 41 χρόνια και απέδειξε πως ένα μεγάλο κεφάλαιο της rock του ανήκει, έρχεται για πρώτη φορά την Κυριακή στην Ελλάδα. Οι Aerosmith ετοιμάζονται για ένα εκρηκτικό live στο Στάδιο Καραϊσκάκη, στο πλαίσιο της Cocked, Loaded, Ready to Rock περιοδείας τους. Τη συναυλία ανοίγουν οι LIVAN.

• Σεπτέμβριος 1969 , Βοστόνη...

Ο κιθαρίστας Τζο Πέρι και ο μπασίστας Τομ Χάμιλτον θα συναντήσουν τον ντράμερ Τζόι Κράμερ και εκείνος με τη σειρά του θα τους συστήσει στον συμφοιτητή του, Στίβεν Τάιλερ.

Ο Τάιλερ θα διεκδικήσει εξ' αρχής το ρόλο του frontman, κάτι που δε θα του αρνηθεί κανείς.
Με την προσθήκη του κιθαρίστα Μπραντ Γουίτφορντ δεν θα αργούσε να γεννηθεί η ιδέα των Aerosmith.
Θα ακολουθήσει το άλμπουμ Get your Wings με πωλήσεις άνω των τριών εκατομμυρίων με τα Same Old Song and Dance και Train kept on Rollin', να το σημαδεύουν.

Ωστόσο, ο μεγάλος σταθμός και απόλυτος θρίαμβος για τους Aerosmith θα έρθει με το Toys in the attic το 1975, εκτοξεύοντάς τους στη κορυφή και καθιερώνοντάς τους ως μπάντα, δίπλα σε ονόματα όπως αυτά των Stones και των Zeppelin.

Τα τραγούδια τους Sweet emotion και Walk this Way που υπάρχουν σε αυτό το άλμπουμ απογείωσαν τους Aerosmith. Στο άλμπουμ αυτό, οι πωλήσεις ξεπέρασαν τα οκτώ εκατομμύρια αντίτυπα, ενώ ταυτόχρονα έγινε και ο πιο επιτυχημένος δίσκος της χρονιάς.

Ακολουθεί τo Rocks του '76 και με οδηγό τα Last Child, Back in the saddle again και τη μπαλάντα Home Tonight, το άλμπουμ αυτό θα γίνει αμέσως πλατινένιο.

Οι δυο τελευταίοι τους δίσκοι, θα διακρίνουν τους Aerosmith για το ξεκάθαρο ωμό και ατόφιο hard rock ήχο τους, αποκτώντας εκατομμύρια θαυμαστές σε όλον τον πλανήτη.

Το 1977 κυκλοφορούν το Draw the Line και αμέσως μετά το Live Bootleg με την εξαιρετικά επιτυχημένη διασκευή του Come Together των Beatles.

Το 1979 όμως αποχωρούν από το συγκρότημα οι Τζο Πέρι και Μπράντ Γουίτφορντ κάτι που θα επηρεάσει την επιτυχημένη πορεία τους, χωρίς όμως να διακόψει τη δισκογραφία τους.

Ο Πέρι και ο Γουίτφορντ θα μείνουν μακριά από το συγκρότημα για πέντε χρόνια και η επιστροφή τους θα σηματοδοτήσει μια νέα αρχή για τη μπάντα, αλλά και μία μοναδική περίοδο προσφοράς στη μουσική βιομηχανία.

Δημιουργούν έναν ακόμα μεγαλύτερο κατάλογο επιτυχιών, καταρρίπτοντας κάθε προηγούμενο στην μουσική ιστορία!

• Bad boys from Boston are back!

Αφορμή στάθηκε η διασκευή του Walk this Way με τους Run DMC ενώ το άλμπουμ Permanent Vacation του '87 έγινε η μεγαλύτερη επιτυχία των τελευταίων τους 10 χρόνων πουλώντας περισσότερους από πέντε εκατομμύρια δίσκους.

Με τα Dude looks like a lady, Rag Doll και Angel τα κακά παιδιά της Βοστόνης σηματοδότησαν την μεγάλη επιστροφή τους και γνώρισαν την αποθέωση.Στη συνέχεια ακολουθεί το Pump για να αποδείξουν πως η επιστροφή δεν είναι παροδική, αλλά μόνιμη.

Ξεχωρίζουν τα What it Takes, Janie's got a gun και το Love in an Elevator με πωλήσεις άνω των επτά εκατομμυρίων δίσκων, κερδίζοντας μάλιστα και το πρώτο τους Grammy στη κατηγορία Best Rock Performance για το Janie's Got A Gun.

To Get a Grip το '95 θα συνεχίσει την επιτυχία των δύο προσφάτων άλμπουμ τους με τα Eat the Rich, Fever, Livin' on the Edge, Cryin και Crazy, θα κερδίσουν ακόμα δύο βραβεία Grammy και θα πουλήσουν περισσότερους από 15 εκατομμύρια δίσκους παγκοσμίως.

Ακολουθεί το Nine Lives με τα Falling in Love (is hard on the knees), Hole in My Soul και Pink, κερδίζοντας ακόμα ένα Grammy.

Το I Don’t Wanna Miss A Thing το 1998 έγινε το θέμα της ταινίας Αρμαγεδών και επίσης νούμερο ένα σινγκλ.

Το 2001 έρχεται ένα ακόμη πλατινένιο άλμπουμ για τους Aerosmith με το Just Push Play.

Στα τέλη του 2009 και μετά από μια ακόμα παγκόσμια περιοδεία, φημολογείται η αντικατάσταση του τραγουδιστή τους. Η απάντηση ωστόσο, θα έρθει λίγο αργότερα διά στόματος Τάιλερ:
«πέρασα την οντισιόν και τελικά θα είμαι εγώ ο νέος τραγουδιστής στα gigs!».

Οι Aerosmith είναι το rock συγκρότημα με τις μεγαλύτερες πωλήσεις στην ιστορία της Αμερικής, ενώ κατέχουν και το ρεκόρ του συγκροτήματος με τα περισσότερα χρυσά και πολυπλατινένια άλμπουμ στην Αμερική.

Η παγκόσμια περιοδεία τους άρχισε από την κεντρική σκηνή του Download και του Sweden Rock, και φθάνει στην Ελλάδα για μία εκρηκτική συναυλία στο Στάδιο Καραϊσκάκη την Κυριακή.

Οι πύλες ανοίγουν στις 19:00.

• Οι LIVAN ανοίγουν τη συναυλία

Τη συναυλία των Aerosmith ανοίγουν οι LIVAN.

Έρχονται από το Λονδίνο, έχουν όμως την ψυχή τους στην Αθήνα, αφού ο τραγουδιστής και δημιουργός τους είναι Έλληνας. Το όνομά του, Κοσμάς Λιβανός.

Στην προσπάθειά του ν' αφήσει πίσω όλες τις κακές επιρροές, αλλά και τις κακές παρέες μετακομίζει στο Λονδίνο για να αφοσιωθεί στις σπουδές του.

Στην πρωτεύουσα της καρδιάς του, το Λονδίνο, δε θ' αργήσει να δείξει την αγάπη του για τη μουσική και ειδικότερα για τους Clash, τους BAUHAUS και γενικότερα για όλη την post punk late 70s', early 90s' σκηνή.

Δεν άργησε λοιπόν να δημιουργήσει τη μπάντα που φέρει και το όνομά του, τους LIVAN.

O πρώτος τους δίσκος με τίτλο Democracy ιντριγκάρει με τις μουσικές προσεγγίσεις του. Πρόκειται για ένα αφιέρωμα στην βρετανική κιθαριστική σκηνή των 90's με την υπογραφή του κιμπορντίστα των Sisters of Mercy, Ντέιβιντ Κρέφελντ.

To 2009 ακολουθεί το Happy Returns με έναν ωμό, σκληρό ήχο, όπως τον χαρακτηρίζει και ο ίδιος ο Livan.

Μάλιστα το ομώνυμο σινγκλ έφτασε στο νούμερο 8 του Αμερικάνικου alternative chart. Από αυτό το δίσκο επίσης ξεχώρισαν το ανθεμικό Where I bleed και το έντονα σαρκαστικό King of the world.

Το 2010 οι LIVAN επανέρχονται με νέο δίσκο, του οποίου προπομπός θα είναι το EP OFF THE GRID. Η καινοτομία του: το ότι ηχογραφήθηκε 100% live στο studio και έχει έντονες αποχρώσεις από Killing joke και Depeche Mode. Ήδη ξεχωρίζουν τα σινγκλ Sad και Undead. [Newsroom ΔΟΛ]

Η Φιλαρμονική της Βιέννης μέσα και ...έξω από το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών

• Με τη συναυλία της Φιλαρμονικής Ορχήστρας της Βιέννης, που θα διευθύνει ο Ρικάρντο Μούτι (φωτογραφία), στις 22 Ιουνίου (9 μ.μ., Αίθουσα Χρήστος Λαμπράκης), επέλεξε το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών να κλείσει το πρόγραμμα του για την καλλιτεχνική περίοδο 2009-2010.

Ο διάσημος Ιταλός αρχιμουσικός, προσωπικότητα που ήδη έχει περάσει στην ιστορία της κλασικής μουσικής για τις λαμπρές του ερμηνείες με κορυφαία μουσικά σύνολα, θα διευθύνει μία από τις σημαντικότερες ορχήστρες του κόσμου, που δίκαια χαρακτηρίζεται, μετά από 160 χρόνια λειτουργίας, ως η πιο στενά συνδεδεμένη με την ευρωπαϊκή κλασική παράδοση.

Η συναυλία περιλαμβάνει έργα Μότσαρτ -συμφωνία του Λιντς, Σούμπερτ -Συμφωνία αρ.8 «Ημιτελής» και Τσαϊκόφσκι -συμφωνία αρ.6 «Παθητική».

Επειδή τα εισιτήρια εξαντλήθηκαν, οι φίλοι που δεν κατάφεραν να τα προμηθευτούν θα έχουν την ευκαιρία να απολαύσουν τη συναυλία δωρεάν από αναμετάδοση που θα γίνει απευθείας από την Αίθουσα «Χρήστος Λαμπράκης» σε δύο γιγαντοοθόνες που θα έχουν στηθεί στον κήπο, ειδικά για την εκδήλωση.

Ο ολάνθιστος κήπος του Μεγάρου θα πλημμυρίσει από την εκπληκτική μουσική και την εικόνα του διάσημου μαέστρου και της Ορχήστρας και θα φιλοξενήσει τους φίλους της μουσικής που θα έχουν την ευκαιρία να απολαύσουν για πρώτη φορά καθισμένοι στο γρασίδι κάτω από τον έναστρο αττικό ουρανό, μια μοναδική μουσική εμπειρία.

• Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=4&artid=338423&dt=18/06/2010#ixzz0rI6S8jIH

Από 19 ώς 21 Ιουνίου: Δεκάδες εκδηλώσεις σε όλη τη χώρα για την Ευρωπαϊκή Γιορτή της Μουσικής

• Με 350 σχήματα από την Ελλάδα και το εξωτερικό, που θα εμφανιστούν σε 22 περιοχές της χώρας, συμμετέχει η Ελλάδα στην Ευρωπαϊκή Γιορτή της Μουσικής. Οι εκδηλώσεις ξεκινούν το Σάββατο  και ολοκληρώνονται την Τρίτη.

Οι εκδηλώσεις -136 στον αριθμό- θα πραγματοποιηθούν σε: Αθήνα, Περιστέρι, Βόλο, Θεσσαλονίκη (στους δήμους Θέρμης, Θερμαϊκού, Συκεών), Αστυπάλαια, Δράμα, Ηράκλειο, Ικαρία, Κιλκίς, Μύκονο, Πάρο, Πάργα, Πρέβεζα, Πύργο, Ρόδο (πόλη της Ρόδου, δήμο Σορώνης, Σέρρες, Φιλιππιάδα και Χανιά.

Οι ελληνικές συμμετοχές περιλαμβάνουν τους Ορέστη Ντάντο, Rous (πλατεία Κλαυθμώνος, 19/6), Salata (Πλάκα, 20/6), Εxpert Μedicine, Rosebleed (πλατεία Κοτζιά, 20/6), Βurger Ρroject (πλατεία Συντάγματος, 21/6) κ.ά.

Στις εκδηλώσεις θα συμμετάσχουν δεκάδες d.j., ενώ θα υπάρχουν αφιερώματα στην τζαζ, στη φανκ, στη ρέγκε, στη σόουλ και στη φανκ.

Όσον αφορά στις ξένες συμμετοχές, μεταξύ άλλων θα πάρουν μέρος οι Γάλλοι Le Ρeuple de l'Ηerbe (πλατεία Κοτζιά, 21/6), ο Βέλγος μουσικός του χιπ-χοπ Μasta Ρi (πλατεία Συντάγματος, 19/6), οι Ούγγροι Εz a Divat (Τεχνόπολις, 20/6), οι Dan Le Sac Vs Scroobius Ρip από τη Βρετανία (πλατεία Κοτζιά, 20/6), η Δανέζα Fallulah (πλατεία Κοτζιά, 21/6) και οι Ελβετοί φολκ ποπ Κingdom Οf Lord Οwl aka ΚΟLΟ (πλατεία Κοτζιά, 21/6).

• Δείτε εδώ το πρόγραμμα των εκδηλώσεων.

• Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=41&nid=1231049168#ixzz0rI5nSWHu

Η μουσική ενάντια στη φτώχεια και στη βία

• Πρότυπο για την οργάνωση της μουσικής παιδείας πολλών χωρών αποτελεί σήμερα το πολυσυζητημένο Εl Sistema της Βενεζουέλας

• ΙΣΜΑ Μ. ΤΟΥΛΑΤΟΥ | Σάββατο 19 Ιουνίου 2010

Oλα άρχισαν το 1975, όταν ο μαέστρος και συνθέτης Χοσέ Αντόνιο Αμπρέου αποφάσισε να ιδρύσει την Ορχήστρα Νέων «Σιμόν Μπολίβαρ». Για τη στελέχωσή της επέλεξε παιδιά και εφήβους από τις φτωχογειτονιές της Βενεζουέλας, οι οποίες θεωρούνται από τις πιο βίαιες στη Νότια Αμερική. Η εν λόγω ορχήστρα- όπως άλλωστε και η «δίδυμή» της Εθνική Ορχήστρα Νέων- αποτέλεσαν τη «ραχοκοκαλιά» ενός πρωτότυπου συστήματος εκπαίδευσης το οποίο, με «όπλο» τη μουσική, προσπαθούσε να καταπολεμήσει την ανέχεια και την εγκληματικότητα που κυριολεκτικά μάστιζαν τη χώρα. Ξεκινώντας με έντεκα παιδιά που πρωτογνώρισαν την τέχνη των ήχων μέσα σε ένα γκαράζ, ο Αμπρέου κατόρθωσε να συστήσει νεανικές ορχήστρες σε πολλές πόλεις της Βενεζουέλας, γεγονός που, βαθμιαία, οδήγησε στην εγκαθίδρυση του Εθνικού Συστήματος Παιδικών και Νεανικών Ορχηστρών της χώραςτο πολυσυζητημένο σήμερα Εl Sistema- το οποίο γρήγορα ετέθη υπό επίσημη κρατική μέριμνα.

Οι αριθμοί είναι πράγματι εντυπωσιακοί: στο πέρασμα του χρόνου, το σύστημα έφτασε να «αγκαλιάσει» 110.000 Βενεζουαλανούς, οι οποίοι στελέχωσαν 120 νεανικές και 60 παιδικές ορχήστρες σε ολόκληρη τη χώρα καθώς και ένα μεγάλο δίκτυο χορωδιών, όπου η μουσική εκπαίδευση άρχιζε από την ηλικία των δύο ετών. Παράλληλα, συμπεριλήφθηκαν εργαστήρια στο πλαίσιο των οποίων τα παιδιά διδάσκονταν να κατασκευάζουν αλλά και να επισκευάζουν όργανα, ειδικά προγράμματα για παιδιά με ειδικές ανάγκες ή μαθησιακές δυσκολίες, καθώς και εξειδικευμένα κέντρα φωνολογίας, οπτικοακουστικών μέσων και ανώτερης μουσικής εκπαίδευσης.

Ωστόσο, ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του συστήματος είναι ότι επικεντρώθηκε σε παιδιά και νέους των κατώτερων κοινωνικοοικονομικών στρωμάτων της χώρας. «Η πλειονότητα των νεαρών τους οποίους έχουμε προσεγγίσειπροέρχεται από τις πλέον ευάλωτες και περιθωριοποιημένες κοινωνικές ομάδες σε ολόκληρη τη Βενεζουέλα» εξηγούσε ο Αμπρέου προσθέτοντας: «Η συμμετοχή στις ορχήστρεςτους έδωσε τη δυνατότητα να θέσουν νέους στόχους, να κάνουν σχέδια και όνειρα ενώ παράλληλα, είναι κι ένας τρόπος να βοηθηθούν στον καθημερινό αγώνα επιβίωσης μέσα από σημαντικές ευκαιρίες που τους παρέχονται».

Και πραγματικά, όπως αποδείχθηκε μέσα από σχετικές μελέτες που είδαν το φως της δημοσιότητας τα προηγούμενα χρόνια, οι ορχήστρες που οργανώθηκαν είχαν δυναμικό αντίκτυπο στις κοινότητες στις οποίες δραστηριοποιούνταν, ενώ τα ίδια τα παιδιά που έλαβαν μέρος σε αυτές παρουσίασαν μεγάλη κοινωνική προσαρμοστικότητα αλλά και εμφανώς υψηλότερη απόδοση σε άλλους τομείς της ακαδημαϊκής ζωής τους. Το σύστημα προσέλκυσε διεθνές ενδιαφέρον, καθώς περισσότερες από 20 χώρες «δανείστηκαν» στοιχεία προκειμένου να οργανώσουν τη δική τους μουσική εκπαίδευση και ζωή.

Σε ό,τι αφορά ειδικότερα την ημιεπαγγελματική ορχήστρα «Σιμόν Μπολίβαρ», εμφανίστηκε σε πολλές χώρες του εξωτερικού, ενώ διάσημοι αρχιμουσικοί, όπως για παράδειγμα ο βετεράνος Κλαούντιο Αμπάντο συνεργάστηκαν κατά καιρούς μαζί της. «Ανακάλυψη» του τελευταίου αποτελεί, άλλωστε, και ο νεαρός Ντουνταμέλ και κάπως έτσι αρχίζει το «παραμύθι» της φρενήρους ανόδου του στο διεθνές στερέωμα...

• ΠΟΥ ΚΑΙ ΠΟΤΕ

Η Ορχήστρα Νέων της Βενεζουέλας «Σιμόν Μπολίβαρ» υπό τον Γκουστάβο Ντουνταμέλ θα εμφανιστεί στο Ηρώδειο, στις 23/6, στις 21.00. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει την Πέμπτη Συμφωνία του Μπετόβεν και την «Ιεροτελεστία της Ανοιξης» του Στραβίνσκι. Η συναυλία εντάσσεται στο πλαίσιο των εκδηλώσεων του Φεστιβάλ Αθηνών.

• Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=46&ct=4&artId=306363&dt=19/06/2010#ixzz0rI543Iam

«Μουσικά Παιχνίδια» σε ένα ρομαντικό κήπο της Αθήνας

• Νικος Bατοπουλος, Η Καθημερινή, Παρασκευή, 18 Iουνίου 2010

Ολο και μεγαλύτερο σεβασμό μού προκαλούν οι «μικροί» χώροι της Αθήνας, που με μεγάλες δυσκολίες προσπαθούν να δώσουν φυσιογνωμία σε αυτήν την άχαρη πόλη. Η Αθήνα έχει το Φεστιβάλ της, έχει το Μέγαρο, αλλά αυτό που δίνει βάθος σε μία πόλη είναι τα πολλά και τα σκόρπια, το άθροισμα των οποίων κάνει το μεγάλο και το ουσιαστικό.

Το Μουσείο Ελληνικών Λαϊκών Μουσικών Οργάνων, βασισμένο στη συλλογή του Φοίβου Ανωγειανάκη και στεγασμένο στο θαυμάσιο αρχοντικό Λασσάνη κοντά στους Αέρηδες στην Πλάκα, είναι μία όαση γαλήνης και πολιτισμού. Ο ολόδροσος κήπος του έχει φιλοξενήσει πολλές όμορφες εκδηλώσεις και πολύ σύντομα, από την ερχόμενη εβδομάδα (24 Ιουνίου, 29 Ιουνίου και 2 Ιουλίου) θα φιλοξενήσει ένα ξεχωριστό κύκλο συναυλιών με γενικό τίτλο «Μουσικά Παιχνίδια» και είσοδο μόνο 10 έως 15 ευρώ.

• Ατμόσφαιρα

Εχει κάτι πολύ οικείο ο αθηναϊκός αυτός χώρος. Είναι σαν μια αγκαλιά. Στις 16 Μαΐου, πριν από ένα μήνα, Κυριακή μεσημέρι ήμουν κοντά στους Αέρηδες, όταν μουσικές έφτασαν στ' αυτιά μου. Τις ακολούθησα, με οδήγησαν στο Μουσείο Ελληνικών Λαϊκών Μουσικών Οργάνων, δρασκέλισα την πόρτα και βρέθηκα σε μία υπέροχη κατάσταση. Θαυμάσιες μουσικές (Χατζιδάκις κ. ά.), συμπαθέστατοι καλλιτέχνες και ευχάριστα ξαφνιασμένοι τουρίστες (που είχαν αντιδράσει όπως κι εγώ) έφτιαχναν μία ατμόσφαιρα που δεν μπόρεσα να ξεχάσω.

Ηταν μεσημέρι και ο ήλιος ψηλά, αλλά τώρα, ο νέος κύκλος των εκδηλώσεων θα είναι βράδυ, με το φεγγάρι να ανεβαίνει όσο θα προχωρούν οι μουσικές. Τα «Μουσικά Παιχνίδια» στον κήπο του Μουσείου Λαϊκών Οργάνων έχουν ένα εύρημα. Γράφεις σε ένα χαρτάκι μια μικρή ιστορία σε σχέση με το θέμα της βραδιάς, το ρίχνεις σε ένα μεγάλο κουτί και φεύγοντας παίρνεις ένα από τα χαρτάκια και διαβάζεις ένα «μυστικό». Είναι ένα παιχνίδι, που όμως χτίζει ένα κλίμα συντροφιάς. Τι θα ακούσουμε, λοιπόν, προσεχώς σε αυτόν τον ρομαντικό κήπο της Αθήνας;

Η αρχή γίνεται στις 24 Ιουνίου (ώρα 20.30) με το μουσικό σύνολο Guitarte από τη Μασσαλία (γενική είσοδος: 10 ευρώ). Μπαχ και Χατζιδάκις από οκτώ μουσικούς, δύο ποιητές, τρεις ηθοποιούς, ένα ζωγράφο, τρεις τεχνικούς εικόνας και ήχου και ένα καραγκιοζοπαίκτη. Στις 29 Ιουνίου (ώρα 20.30) έχουμε μουσική από την Πορτογαλία. Τραγουδάει η Andre Maia και μαζί της, ο Αλέξανδρος Καψοκαβάδης (κλασική και ηλεκτρική κιθάρα, λαούτο) και η Εφη Ζαϊτίδου Ικανονάκι, ακορντεόν, κρουστά). Ελληνο-πορτογαλική σύμπραξη (10 ευρώ είσοδος). Και στις 2 Ιουλίου (ώρα 20.30), γεύση από Ανδαλουσία και φλαμένκο με τη φωνή της Antonia Nogaredo. Χορευτικά την πλαισιώνουν οι Ronda al Alba (είσοδος 15 ευρώ και μειωμένο 10 ευρώ).

• Μουσείο Ελληνικών Λαϊκών Μουσικών Οργάνων. Διογένους 1-3, Πλατεία Αέρηδων, Πλάκα. 24, 29/ 6 και 2/7. Πληροφορίες www. instruments-museum. gr και www. specnsarts. gr

Οι Blues Brothers έρχονται και πάλι στη χώρα μας

• Είναι από τα συγκροτήματα, από τις ταινίες, από τους ήχους που δύσκολα βαριέσαι... Και τώρα που οι Blues Brothers έρχονται και πάλι στη χώρα μας, έχουμε κάθε λόγο να φλερτάρουμε με την ιδέα των ανδρών με τα μαύρα κοστούμια...

The Original Blues Brothers Band. Γιατί; Υπάρχει και άλλη; Οπως και να ’χει, τη Δευτέρα, στις 19 Ιουλίου, το θέατρο Δάσους στη Θεσσαλονίκη θα υποδεχτεί την αυθεντική μπάντα, η οποία, στη συνέχεια, θα βρίσκεται στις 21 Ιουλίου, την Τετάρτη, στο θέατρο του Λυκαβηττού. Μην αγχώνεστε. Η προπώληση ξεκίνησε μόλις προχθές, αυτό δεν σημαίνει όμως ότι θα πρέπει να προμηθευτείτε τα εισιτήριά σας τελευταία στιγμή. Η διάθεση για πάρτι είναι δεδομένη με «Rhythm & Blues» διάθεση. Και να σκεφτεί κανείς ότι όλα ξεκίνησαν το 1978 με την αμερικάνικη μπλουζ και σόουλ μπάντα που ιδρύθηκε από τους κωμικούς Νταν Ακρόιντ και Τζον Μπελούσι ως μέρος ενός μουσικού σκετς για το Saturday Night Live. Από τον θάνατο του Μπελούσι και μετά το 1982, οι Βlues Brothers συνεχίζουν να παίζουν, εναλλάσσοντας γκεστ τραγουδιστές και άλλα μέλη συγκροτημάτων. Το 1988 η μπάντα ανανεώθηκε για μια παγκόσμια περιοδεία και ξανά το 1998 για το σίκουελ του φιλμ, «Blues Brothers 2000».

• Τακτικές εμφανίσεις

Και το 2010; Κάνουν τακτικές εμφανίσεις σε διεθνή μουσικά φεστιβάλ. Πώς προέκυψε η ιδέα για τα κοστούμια; Mάλλον από την ιδέα ότι όταν ήσουν μουσικός της τζαζ στις δεκαετίες του ’40, του ’50 και του ’60, για να δείχνεις περιποιημένος, έπρεπε να φοράς κοστούμι. Με ή χωρίς dress code, οι ενδιαφερόμενοι καλό είναι να γνωρίζουν πως τη συναυλία ανοίγει η Matt Oree Band, τηλεφωνικές κρατήσεις γίνονται στο 210-7234567 και η γενική είσοδος στοιχίζει 36 και 39 ευρώ.

Η Βαρκελώνη στους ρυθμούς του Primavera

Το Φεστιβάλ έκλεισε τα 10 του χρόνια

• Του Σπυρου Γιαννακοπουλου, Η Καθημερινή, Παρασκευή, 18 Iουνίου 2010

ΦΕΣΤΙΒΑΛ. Το Primavera Sound Festival, το σπουδαιότερο μουσικό φεστιβάλ της Ισπανίας, και ένα από τα σημαντικότερα της Ευρώπης, έκλεισε πριν από λίγες ημέρες τα 10 χρόνια ύπαρξης. Περισσότερα από 100.000 εισιτήρια κόπηκαν, ολόκληρη η καταλανική πρωτεύουσα έζησε στους ρυθμούς του και χιλιάδες ξένοι επισκέπτες βρέθηκαν στις σκηνές του. Ανάμεσά τους εκατοντάδες Ελληνες. Οι περισσότεροι ξένοι επισκέπτες του φεστιβάλ είναι Ελληνες. Από το 2001 μέχρι σήμερα το Primavera έχει αλλάξει προς το καλύτερο. Εγινε τριήμερο και άλλαξε τοποθεσία. Μεταφέρθηκε στο λιμάνι της Βαρκελώνης, στο Park De Forum, ένα εξαιρετικό περιβάλλον κατάλληλο για τη φιλοξενία πλήθος κόσμου, με χτιστά αμφιθέατρα, τεράστιες σκηνές, εύκολη πρόσβαση με μετρό ή λεωφορεία και φόντο τη θάλασσα. Από το Primavera τα τελευταία 10 χρόνια έχει περάσει όλη η αφρόκρεμα της σύγχρονης μουσικής, καθώς και μεγάλοι θρύλοι ή και συγκροτήματα που έπειτα από μια καλή εμφάνιση στο φεστιβάλ ξεχώρισαν και έκαναν τη δική τους πορεία.
Το ATP, βρετανικό φεστιβάλ που προσεγγίζει με λεπτότητα τη μουσική και ουδεμία σχέση έχει με τα open air φεστιβάλ μεθυσμένων ακροτήτων, εντυπωσιάστηκε όταν επισκέφτηκε το Primavera. Πλέον το ATP θεωρεί το Primavera αδερφικό φεστιβάλ και συμμετέχει ενεργά στη διοργάνωσή του με δικό του stage. Τη δική του σκηνή έχουν επίσης τα περιοδικά VICE και Pitchfork με το τελευταίο να προσθέτει τις δικές του indie/alternative πινελιές.
Εφτά σκηνέςΤο φεστιβάλ φέτος μέτρησε εφτά σκηνές και αμέτρητες ώρες μουσικής από περίπου 200 συγκροτήματα και καλλιτέχνες. Δεν ήξερες τι να επιλέξεις. Ξεχώρισαν οι XX, μπάντα ανερχόμενη που μάζεψαν χιλιάδες κόσμου και καταχειροκροτήθηκαν για την ατμοσφαιρική τους ποπ. Οι The Fall, Pavement, Wilco, Pixies είχαν την τιμητική τους και οι Pet Shop Boys έκαναν το δικό τους χορευτικό πάρτι. Οι Beach Boys απέδειξαν γιατί θεωρούνται ανερχόμενοι σ’ ένα νυχτερινό live με το γεμάτο φεγγάρι να ανατέλλει πίσω από τη σκηνή και να συμπληρώνει την dream pop αισθητική τους. Ο Panda Bear, μέλος των Αnimal Collective, ταξίδεψε τον κόσμο που παρευρέθη στη σκηνή του σε ambient μονοπάτια. Ο Les Savy Vaf επιδόθηκε σε ατελείωτο crowd surfing μέχρι που του χάλασε το καλώδιο από το μικρόφωνο και οι Cocorosie με άρπα και human beat box παρουσίασαν τη νέα τους δουλειά. Florence and the Machine και Grizzly Bear κέρδισαν το κοινό, ενώ τις νύχτες οι DJ μας πήγαιναν ώς το πρωί μιξάροντας τα πάντα. Πίσω στην Αθήνα αναζητήσαμε στο youtube τα όσα ζήσαμε για να επιβεβαιώσουμε τους εαυτούς μας και ίσως για να πειστούμε ότι δεν τα φανταστήκαμε. Ηδη περιμένουμε το Primavera του 11. Ηδη τζογάρουμε για το νέο line up.

Δύο μουσικοί «συνομιλούν»

• Οι Heinz Sauer και Michael Wollny στο Ινστιτούτο Γκαίτε

• Ενα από τα πιο δημοφιλή ντουέτα της σύγχρονης γερμανικής τζαζ, το δίδυμο των Heinz Sauer και Michael Wollny, θα δώσει το στίγμα του την ερχόμενη εβδομάδα για μια μοναδική βραδιά (23/6) στην αίθουσα εκδηλώσεων του Ινστιτούτου Γκαίτε.

Σαράντα έξι χρόνια χωρίζουν ηλικιακά τους δύο ιδιόρρυθμους καλλιτέχνες, μουσικά όμως δεν θα μπορούσαν να είναι πιο κοντά ο ένας στον άλλον. Ο σαξοφωνίστας Heinz Sauer, μία από τις πιο μεγάλες, καθοριστικές φυσιογνωμίες της μεταπολεμικής τζαζ στη Δυτική Γερμανία και ο νεαρός Michael Wollny, η μεγάλη ανακάλυψη της νέας γενιάς τζαζ στη Γερμανία το 2005. Γεννημένοι το 1932 και το 1978 αντιστοίχως.

Ο ένας μεγάλωσε με την τζαζ ως έκφραση ενός νέου ξεκινήματος μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και το δικτατορικό καθεστώς στη Γερμανία. Ο άλλος είναι γόνος της εποχής του στυλιστικού πλουραλισμού, όπου τα πάντα επιτρέπονται στη μουσική και όπου τα μουσικά σύμβολα ιριδίζουν ποικιλόμορφα. Ομως, όταν παίζουν μαζί, νιώθουμε αμέσως τους ισχυρούς συγγενικούς δεσμούς του πνεύματος και του ταμπεραμέντου τους. Δύο καλλιτέχνες σε μια σύμπραξη που καθορίζεται από ευαισθησία κι από ένα αυτί πάντα ανοιχτό για τον άλλον έτσι που οι ατομικές διαστάσεις να υπογραμμίζονται και να προβάλλονται με μεγαλύτερη καθαρότητα και ένταση. Αυτό που συμβαίνει μεταξύ τους μοιάζει περισσότερο μ’ αυτό που συμβαίνει μεταξύ δύο συνομιλητών με σπινθηροβόλο πνεύμα: οι διάλογοί τους δεν είναι ποτέ ανιαροί, σε καμιά περίπτωση για τους ίδιους κι ακόμη λιγότερο για τους ακροατές.

Κάτι ακόμη... Μετά τη συναυλία των Heinz Sauer και Michael Wollny θα ακολουθήσει open air πάρτι με απευθείας μετάδοση του ποδοσφαιρικού αγώνα του Παγκοσμίου Κυπέλλου Γκάνας - Γερμανίας.

• Εναρξη 8.30 μ. μ., Ομήρου 14 - 16.

Το πρόγραμμα του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών για την περίοδο 2010 - 2011

• Το νέο πρόγραμμα του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών για την καλλιτεχνική περίοδο 2010 – 2011 παρουσιάστηκε την Τετάρτη από τον πρόεδρό του Ιωάννη Μάνο. Το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών συμπληρώνει 20 χρόνια ζωής τον Μάρτιο του 2011. 

Σε μια περίοδο κοινωνικής, οικονομικής και ηθικής κρίσης ο Πολιτισμός είναι ένα ισχυρό αντίβαρο, ένα σημείο αναφοράς, προβληματισμού, υποκίνησης και κοινωνικής συσπείρωσης, τόνισε ο κ. Μάνος Συμπλήρωσε πως μετά τη δραστική μείωση της κρατικής επιδότησης, το Μέγαρο θα αναπτύξει τους ίδιους πόρους, που συνίστανται στη συνεδριακή του δραστηριότητα, την προσέλκυση νέων ακροατηρίων στα προγράμματά του, καθώς και τη στήριξη των χορηγών. Σχετικά με το ζήτημα των χορηγιών, ο πρόεδρος του Μεγάρου ανακοίνωσε ότι οι χορηγίες της επομένης περιόδου είναι υψηλότερες από εκείνες των τελευταίων δύο ετών. Παράλληλα, ο κ. Μάνος ανέπτυξε τους δύο μεγάλους στόχους του Μεγάρου για το μέλλον: το άνοιγμα στην πόλη και το άνοιγμα στον κόσμο.  Άνοιγμα στην πόλη δεν είναι μόνο το άνοιγμα των κήπων του Μεγάρου και η προσέλκυση χιλιάδων συμπολιτών στα προγράμματα του Μεγάρου. Θα είναι στο μέλλον και η «έξοδος» του Μεγάρου «εκτός των τειχών του» προς την πόλη με εκδηλώσεις και συνεργασίες με άλλους πολιτιστικούς οργανισμούς. 

Άνοιγμα στον κόσμο σημαίνει διεθνείς συνεργασίες, όπως η συμφωνία με τη Σκάλα του Μιλάνου και με άλλους στο μέλλον πολιτιστικούς οργανισμούς του εξωτερικού. Συνοπτική, ανά σειρές και θεματικούς κύκλους, το πρόγραμμα του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών περιλαμβάνει  τις παρακάτω εκδηλώσεις:

• Ο Κύκλος Μεγάλες Ορχήστρες - Μεγάλοι Μαέστροι φιλοξενεί στην αίθουσα Χρήστος Λαμπράκης μερικές από τις σημαντικότερες ευρωπαϊκές ορχήστρες υπό τη διεύθυνση σπουδαίων αρχιμουσικών: Συμφωνική Ορχήστρα της Βιέννης υπό τη διεύθυνση του  Ζωρζ Πρετρ (24, 25/11/10), η Συμφωνική Ορχήστρα Μαριίνσκυ της Αγίας Πετρούπολης με τον Βαλέρυ Γκεργκίεφ (8, 9/12/10), η Συμφωνική Ορχήστρα του Λονδίνου υπό τον Ντάνιελ Χάρντινγκ (12, 13/2/11) και η Ορχήστρα Νέων Γκούσταβ Μάλερ με τον Φίλιπ Τζόρνταν στο πόντιουμ (12,13/4/11).
   
• Oι σολίστ που συμπράττουν στον κύκλο αυτό: το πιανιστικό ντούο Κατιά και Μαριέλ Λαμπέκ εμφανίζεται με τη Συμφωνική της Βιέννης υπό τον Ζωρζ Πρετρ, ο Λεωνίδας Καβάκος με τον μεγάλο Βαλέρυ Γκεργκίεφ και τη Συμφωνική της Αγίας Πετρούπολης, η διάσημη πιανίστα Ελέν Γκριμώ συμπράττει με την περίφημη Συμφωνική Ορχήστρα του Λονδίνου υπό τον Ντάνιελ Χάρντιγκ (στις 12/2).
   
• Την επομένη με τη ίδια ορχήστρα και μαέστρο, το κοινό θα έχει την ευκαιρία να απολαύσει την βιολονίστα Ζανίν Γιάνσεν. Τέλος, ο διάσημος Αμερικανός βαθύφωνος Τόμας Χάμπσον και ο Γερμανός τενόρος Μπούρκχαρντ Φριτς ερμηνεύουν τα τραγούδια του Μάλερ συμπράττοντας με την Ορχήστρα Νέων Γκούσταβ Μάλερ υπό τον Φίλιπ Τζόρνταν.

• Στον κύκλο «Εικοσαετία του Μεγάρου» θα παρουσιαστούν η Ορχήστρα της Ακαντέμια Νατσιονάλε της Σάντα Τσετσίλια υπό τον Αντόνιο Παπάνο και σολίστ τον πιανίστα Μπόρις Μπερεζόφσκι (21, 22/3) και το γκαλά υποτρόφων Μαρία Κάλλας και Αλεξάνδρας Τριάντη σε άριες και σύνολα που έχουν παρουσιαστεί στο Μέγαρο (2/4). Επίσης, περιλαμβάνει τη συνάντηση του Έλληνα πιανίστα Γιάννη Βακαρέλη με ταλαντούχους νέους σολίστ (19/3) και ρεσιτάλ βιολιού του Λεωνίδα Καβάκου (28/3).

• Στον Κύκλο Μεγάλοι Ερμηνευτές φιλοξενούνται σύνολα και δεξιοτέχνες από όλο τον κόσμο: από τους κορυφαίους βιολοντσελίστες στον κόσμο ο Μίσα Μάισκυ επιστρέφει στο Μέγαρο για ένα μοναδικό ρεσιτάλ με τη σύμπραξη της κόρης του Λίλυ Μάισκυ στο πιάνο (14/10/10), η βιολονίστα Βικτώρια Μούλοβα εμφανίζεται με τη συνοδεία του νεαρού Κρίστιαν Μπεζάουντεχαουτ στο φορτεπιάνο (10/3/11). Τον Κύκλο συμπληρώνουν δύο ερμηνευτές που εμφανίζονται για πρώτη φορά στο Μέγαρο: o Λιθουανός βιολονίστας Γιούλιαν Ράχλιν με τον Ιταμάρ Γκολάν στο πιάνο (20/5) και ο Γερμανός πιανίστας Στέφαν Βλάνταρ (21/1).

• Η σειρά Μεγάλες Λυρικές Φωνές της Εποχής μας φιλοξενεί τρεις σούπερσταρ της όπερας: τον μεγάλο Αργεντινό τενόρο Μαρσέλο Άλβαρες  (6/12), την Άννα Κατερίνα Αντονάτσι, που θα παρουσιάσει μια βραδιά ληντ (4/4) και την Ρενέ Φλέμινγκ (14/5) 

• Η Μουσική Βιέννη στην Αθήνα καλεί τους πρωταγωνιστές της μουσικής ζωής της αυστριακής πρωτεύουσας στο Μέγαρο. Ο διευθυντής της περίφημης Μουζικφεράιν, Τhomas von Angyan μιλά για τον Έλληνα μαικήνα Νικόλαο Δούμπα (28 ή 29/4), οι σολίστ, η Χορωδία και η Ορχήστρα της Κρατικής Όπερας της Βιέννης παρουσιάζουν σε συναυλιακή μορφή την όπερα Έτσι Κάνουν Όλες του Μότσαρτ (29,30/4) ενώ ο βιεννέζικος ήχος θα αποδοθεί μοναδικά από μέλη της Φιλαρμονικής Ορχήστρας της Βιέννης (30/11). Στο πλαίσιο του κύκλου φιλοξενείται επίσης έκθεση για το έργο και την προσφορά του Νικολάου Δούμπα.

• Στον κύκλο Όπερα στο Μέγαρο Μουσικής εγκαινιάζεται η συνεργασία του Μεγάρου με τη Σκάλα του Μιλάνου με την παρουσίαση της όπερας Μαρία Στουάρντα του Γκαετάνο Ντονιτσέτι (παραγωγή 2008) (10, 12, 14, 16, 18/3).

• Τα Χριστούγεννα στο Μέγαρο φιλοξενούν παραστάσεις και συναυλίες που θα μαγέψουν μικρούς και μεγάλους: To Μπαλέτο Μπολσόι της Μόσχας παρουσιάζει σε 14 παραστάσεις τα έργα Ο Καρυοθραύστης και Η κακοφυλαγμένη κόρη (15-30/12) ενώ η Παιδική Χορωδία της Βιέννης θα ερμηνεύσει έργα Μπαχ, Σούμπερτ, Στράους και παραδοσιακή χριστουγεννιάτικη μουσική με τη σύμπραξη της Καμεράτα υπό τον Αλέξανδρο Μυράτ (21,22/12). Η σειρά περιλαμβάνει επίσης γκόσπελ από την πολυβραβευμένη χορωδία London Community Gospel Choir (28,29/12) και τον Διονύση Σαββόπουλο να διηγείται παραμύθια μετά μουσικής με το δικό του μοναδικό τρόπο.

• Η Σειρά Ελληνική Μουσική υποδέχεται τρεις σπουδαίες μουσικές προσωπικότητες: την Ελένη Καραΐνδρου  που παρουσιάζει σε τρεις συναυλίες (19, 20, 21/11) τη σκηνική καντάτα του 18ου αιώνα (αγνώστου ποιητή της Χίου) ΔΑΒΙΔ,  μουσική για το θέατρο και τον κινηματογράφο καθώς έργα που παρουσιάζονται για πρώτη φορά σε συναυλία.
  Στο έργο του ποιητή Νίκου Γκάτσου έχει αφιερώσει η μοναδική Μαρία Φαραντούρη τις συναυλίες της (22, 23/1). Μαζί της θα είναι ο Αλκίνοος Ιωαννίδης και ο Βασίλης Γισδάκης ενώ τη μουσική διεύθυνση θα έχει ο Μίλτος Λογιάδης.
  Η Νένα Βενετσάνου προσκαλεί το κοινό του Μεγάρου σε «1000 και 1 πόλεις» (10/5)  Στην ίδια κατεύθυνση το Megaron Plus διοργανώνει συμπόσιο με τίτλο «Η πόλη, ο λόγος, η αρχιτεκτονική».
  Οι δεξιοτέχνες της παραδοσιακής μας μουσικής με τα κλαρίνα (9/2) και τα λαϊκά κρουστά (23/2) έχουν επίσης τη θέση τους στη σειρά που ολοκληρώνεται με ένα αφιέρωμα στη μνήμη του Δημήτρη Μητρόπουλου με αφορμή την 50η επέτειο από το θάνατό του (11/10).

• Στον κύκλο Χορός στο Μέγαρο Μουσικής φιλοξενείται η ομάδα του Μπαλέτου Eifmann της Αγίας Πετρούπολης με τη χορογραφία που φέρει την υπογραφή του Μπόρις Αϊφμαν, την Αννα Καρένινα (14-20/2). Τη δύναμη και την ομορφιά ενός ιαπωνικού αριστουργήματος, όπως έχει χαρακτηριστεί το σόλο Μιρόκου, θα προσφέρει στους θεατές του ο Σαμπούρο Τεσιγκαβάρα. Ο ίδιος, εκπληκτικός περφόρμερ στη σκηνή, υπογράφει επίσης τη χορογραφία, τη σκηνογραφία, τα φώτα και τα κοστούμια (15, 16/4).

• Η Σειρά Γέφυρες που διευθύνει ο Δημήτρης Μαραγκόπουλος  αναπτύσσεται στο τρίπτυχο «Γέφυρες με άλλους πολιτισμούς -  με άλλες  τέχνες – με τους νέους. Ο Αρτούρο Σαντοβάλ, οι αραβικές jazz νύχτες, η Ανούσκα Σανκάρ και παραδοσιακή μουσική και χοροί από την Ινδία «ακουμπούν» στη γέφυρα με τους πολιτισμούς.
  Στις άλλες τέχνες συναντάμε τον καταλανό περφόρμερ Πεπ Μπόυ και μια παράσταση λόγου και μουσικής με τους Γιώτη Κιουρτσόγλου, Ντέιβιντ Λιντς και τον Γιώργο Γραμματικάκη. Οι γέφυρες με τους νέους μας οδηγούν στη γνωριμία με τα συγκροτήματα Musica Ficta, Rosebleed και Blue Jazz Fiction από το Schoolwave και  τους νέους δημιουργούς: performance με τη Λορέντα Ράμου και τη Δήμητρα Τρυπάνη, το εναλλακτικό κουαρτέτο εγχόρδων Ηλεκτρικό Κουαρτέτο σε έργα 21ου αιώνα και, προβολή της κλασσικής ταινίας Το Εργαστήρι του Δρος Καλιγκάρι με ζωντανή συνοδεία μουσικής από το Weimar Ensemble. Η νέα γενιά των τραγουδοποιών εμφανίζονται στην Αίθουσα Μπανκέ: η Μόνικα με τον Rous (14/1) και ο Λόλεκ με τον Βασίλη Βασιλάτο (8/2)

Ανώδυνο υβρίδιο με καλή μουσική

Του Νικου A. Δοντα

• KPITIKH. Ασκηση φόρμας είναι η «Κολασμένη κωμωδία», έργο που βασίζεται σε ιδέα του αρχιμουσικού Μάρτιν Χάζελμπεκ και υλοποιήθηκε πάνω σε κείμενα του Βιεννέζου συγγραφέα και σκηνοθέτη Μίχαελ Στούρμινγκερ. Πρωτοπαρουσιάστηκε το 2009 με τον Τζον Μάλκοβιτς στον κεντρικό ρόλο, δύο υψιφώνους να μοιράζονται τις προβλεπόμενες άριες και τον Χάζελμπεκ να διευθύνει την ορχήστρα «Ακαδημία της Βιέννης». Στην Αθήνα δόθηκε στο πλαίσιο του ετήσιου φεστιβάλ «Θέατρο πέρα από τα όρια», που διοργάνωσε φέτος η Αττική πολιτιστική Εταιρεία στις 25 και 26 Μαΐου στην αίθουσα «Θέατρον».

• Το θέαμα παίζει ταυτόχρονα με τρία στοιχεία: με τον αυθορμητισμό της «stand-up comedy», με την αυστηρότητα της «Affektenlehre» όπου κάθε ενότητα προσδιορίζεται από ένα κυρίαρχο συναίσθημα, και με τη δομή της κωμικής γερμανικής όπερας, όπου πεζοί διάλογοι εναλλάσσονται με άριες. Αξιοποιεί κοινούς τόπους του ευρωπαϊκού πολιτισμού αναγνωρίσιμους στο ευρύ φιλότεχνο κοινό. Παίζει επίσης με ονόματα -Τζον / Τζακ, Ντον Τζοβάνι / Τζακ ο αντεροβγάλτης- και στηρίζεται σε δημοφιλείς άριες των Μότσαρτ, Μπετόβεν, Χάιντν, Βέμπερ, Βιβάλντι όπως επίσης σε ενόργανη μουσική από το μπαλέτο «Δον Χουάν» του Γκλουκ.

Ηχος και σκηνοθεσία

• Ως προς όλα αυτά, το υβριδικό έργο έχει ενδιαφέρον, το δε μουσικό μέρος αποδόθηκε υποδειγματικά από τον Στούρμινγκερ και την ορχήστρα που έπαιζε σε όργανα εποχής. Καλά τραγούδησαν επίσης η Πολωνέζα υψίφωνος Αλεξάντρα Ζαμόσκα που ανέλαβε τις περισσότερο δραματικές μουσικές σελίδες και η Δανέζα συνάδελφός της Λουίζε Φρίμπο (26/5) που απέδωσε την περισσότερο δεξιοτεχνική μουσική.

• Θα απολάμβανε κανείς ακόμα περισσότερο την ακρίβεια και τη δραματική ένταση της ορχήστρας αν το σύνολο δεν περιβαλλόταν από υφασμάτινα, ηχο-απορροφητικά πετάσματα αλλά από ανακλαστικές επιφάνειες (το προφανές!), που επιπλέον θα προέβαλλαν καλύτερα τις φωνές. Επιτυχημένη ήταν η σκηνοθεσία στα μουσικά μέρη, που αναδείκνυε το κείμενο και απελευθέρωνε τα συναισθήματα.

Κοινότοπη φιλοσοφία

• Οσο κι αν θαυμάζει κανείς την υποκριτική ικανότητα του Μάλκοβιτς, είναι δύσκολο να παρακάμψει τις αδυναμίες του κειμένου. Ο ρηχός λόγος έρχεται σε καταφανή αντίθεση με τη μουσική και το βάθος των συναισθημάτων που εκφράζονται από τις σελίδες ώριμης γραφής που έχουν επιλεγεί. Σε όλη τη διάρκεια της βραδιάς η αρχική «πλάκα» και τα αστειάκια δεν μετασχηματίστηκαν σε κάτι περισσότερο από κοινότοπη φιλοσοφία, ενώ το παιχνίδι ανάμεσα στην υποκειμενική κατάθεση του κατά συρροήν δολοφόνου και στην αντικειμενική ματιά του ιδίου παρέμεινε ανώδυνα στην επιφάνεια.

• Κρατά κανείς τη θετική εντύπωση από τον διάλογο ανάμεσα στις φόρμες, τα είδη, τα στυλ, καθώς επίσης το μουσικό μέρος, που από μόνο του έπλασε μία αφήγηση.

Η τέχνη είναι αποκούμπι στις δυσκολίες

• Ο Μπρένταν Πέρι, από τους σημαντικότερους συνθέτες της new wave και ηγέτης των Dead Can Dance, εμφανίζεται στην Αθήνα

• Συνέντευξη στον Γιαννη Kολοβο, Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, Kυριακή, 13 Iουνίου 2010

Δεν ήθελαν και πολύ οι Dead Can Dance για να ξεχωρίσουν από τη μουσική μανιέρα της σκηνής του «νέου κύματος» της δεκαετίας του ’80. Χαρακτηρίστηκαν ταυτόχρονα ηγέτες της τάσης του «γκόθικ» και προπάτορες του «έθνικ», στην πραγματικότητα όμως κατάφερναν πάντα να ξαφνιάζουν ευχάριστα και να εντυπωσιάζουν το κοινό με την πρωτότυπη ρομαντική μουσική τους. Δέκα και βάλε χρόνια μετά τη διάλυση των Dead Can Dance, ο συνθέτης τους Μπρένταν Πέρι συνεχίζει να ηχογραφεί και να δίνει συναυλίες. Αύριο μάλιστα θα έχουμε την ευκαιρία να τον δούμε να παίζει στην Αθήνα μαζί με την προσωπική του μπάντα. Με αυτήν την ευκαιρία μίλησε στην «Κ».

– Γιατί επιλέξατε να ονομάσετε το νέο σας άλμπουμ «Ark» (Κιβωτός);

– Μου ήρθε στον νου αυτή η μυθική φιγούρα, η οποία έσωσε τη ζωή του πλανήτη από την καταστροφή. Και σήμερα βρισκόμαστε μπροστά σε μια επαπειλούμενη καταστροφή – η υπερθέρμανση είναι ο κυριότερος παράγοντας, αλλά καθημερινά προκύπτουν και άλλα ανησυχητικά ζητήματα, όπως η πετρελαιοκηλίδα στον Κόλπο του Μεξικού.

– Οι Dead Can Dance ήταν από τους πρώτους που χρησιμοποίησαν «έθνικ» στοιχεία στη μουσική τους, πολύ πριν οι «μουσικές του κόσμου» γίνουν μόδα. Θεωρείτε, γι’ αυτό, τον εαυτό σας πρωτοπόρο;

– Δεν θα αυτοχαρακτηριζόμουν πρωτοπόρος γιατί υπήρχαν ήδη ο Μπράιαν Ινο και ο Ντέιβιντ Μπερν. Εκείνη την εποχή πειραματιζόμουν με την αφρικανική μουσική και κουλτούρα, αλλά αυτά τα στοιχεία πήραν αρκετό χρόνο για να χωνευτούν. Αρχικά ήμασταν ένα μετα-πανκ συγκρότημα. Το σχέδιό μας βέβαια ήταν να λειτουργήσουμε διαφορετικά από το μουσικό κλίμα της εποχής, τόσο στην ενορχήστρωση όσο και στο στυλ τραγουδιού. Θα με κολάκευε περισσότερο ο χαρακτηρισμός «μοναδικοί» ή «ιδιόρρυθμοι». Και το λέω γιατί εργαζόμασταν σε μια λογική «fusion» και ουδέποτε προσπαθήσαμε να αντιγράψουμε το ύφος, π.χ., μιας αφρικανικής ή μιας ανατολίτικης μπάντας.

– Κάποιες φορές τραγουδήσατε σε ανύπαρκτες γλώσσες, χρησιμοποιήσατε δηλαδή τη φωνή σαν όργανο. Πόσο όμως σημαντικοί είναι οι στίχοι και οι ιστορίες που αφηγούνται;

– Παίζουν ισότιμο με τη μουσική ρόλο. Πάντως, συχνά, η Λίζα χρησιμοποιούσε αυτή την τεχνική: να παραθέτει μια ρυθμική ομιλία με ένα είδος σύνταξης, δημιουργώντας την εντύπωση ότι τραγουδούσε στίχους σε μια άγνωστη γλώσσα. Ως αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας ήρθαν και τραγούδια με κανονικούς στίχους σε αρχαίες γλώσσες, ακόμα και κομμάτια στα αγγλικά που όμως οι στίχοι τους δεν είχαν συγκεκριμένο ειρμό.

– Με δεδομένη τη σημερινή οικονομική και κοινωνική αστάθεια, δεν θα έπρεπε και η μουσική να εκφράζει οργή, όπως έκανε, ας πούμε, το πανκ;

– Συμφωνώ απολύτως. Το πανκ υπήρξε μία απ’ τις σπουδαιότερες σύγχρονες μουσικές γιατί πέτυχε να εκφράσει μια ταραγμένη εποχή, μια εποχή ύφεσης και φτώχειας. Πιστεύω ότι και σήμερα κάτι θα βγει, γιατί η τέχνη είναι το αποκούμπι του ανθρώπου απέναντι στις δυσκολίες.

– Εχετε ακούσει για την οικονομική κρίση στην Ελλάδα;

– Φυσικά!

– Φοβάστε ότι επαπειλείται μια ευρύτερη κρίση σε ευρωπαϊκό επίπεδο;

– Ναι. Η Ευρωπαϊκή Ενωση οφείλει να τα βγάλει πέρα με την κρίση. Συμφωνώ με την ιδέα της Ενωσης, όμως διαφωνώ με τον συγκεντρωτικό έλεγχο. Θα προτιμούσα μια Ευρώπη-ομοσπονδιακή δημοκρατία και όχι ένα στενό πυρήνα εξουσίας στη γραμμή Στρασβούργου - Βρυξελλών. Με τη σημερινή πολιτική, η αντιμετώπιση της κρίσης οδηγεί μόνο σε κοινωνική αναταραχή και επιστροφή του βιοτικού επιπέδου στο επίπεδο της δεκαετίας του ’70.

– Σήμερα κατοικείτε μόνιμα στην Ιρλανδία;

– Ναι.

– Πώς είναι εκεί η κατάσταση;

– Είναι θλιβερό, γιατί φτάσαμε να έχουμε το υψηλότερο κατά κεφαλήν χρέος στην Ευρώπη! Μεγάλο μέρος του πληθυσμού πήρε δάνεια για σπίτια, αυτοκίνητα, τηλεοράσεις. Στην πραγματικότητα υπήρχε μόνο μία βιομηχανία πίσω από το φαινόμενο της «ιρλανδικής τίγρης»: οι κατασκευές. Η ανάπτυξη του κατασκευαστικού τομέα ήταν τεχνητή, κατασκευασμένη η ίδια: έχτισαν εκατοντάδες κατοικίες που σήμερα γίνονται «πόλεις-φαντάσματα». Και η κυβέρνηση δεν προσπάθησε να ελέγξει την κατασκευαστική έκρηξη, γι’ αυτό και πιστεύω ότι φέρει το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης. Σήμερα έχουν αυξηθεί το ποσοστό εγκληματικότητας και οι ανισότητες. Και το πιο θλιβερό είναι πως χάθηκε η ιστορική δυναμική που στηριζόταν σε πατροπαράδοτους δεσμούς επικοινωνίας και αλληλοβοήθειας. Κάηκε δηλαδή το χαρτί που βοηθούσε τους Ιρλανδούς να τα βγάζουν, μια ζωή, πέρα!

• Ο Μπρένταν Πέρι θα εμφανιστεί στο Gagarin (Λιοσίων 205) τη Δευτέρα 14 Ιουνίου. Η είσοδος θα κοστίζει 27 ευρώ.

Ιδιόμορφος δημιουργός 

Ο Μπρένταν Πέρι θεωρείται από τους σημαντικότερους συνθέτες που έβγαλε η σκηνή «new wave» της δεκαετίας του ’80. Γεννήθηκε το 1959 στο Λονδίνο, μετακόμισε με τους γονείς του στη Νέα Ζηλανδία και, μετά την εμπλοκή του σε εφήμερες πανκ μπάντες, έφτιαξε τους Dead Can Dance, μαζί με τη Λίζα Τζέραλντ, στη Μελβούρνη. Η ιδιόμορφη μουσική του συγκροτήματος προκάλεσε αίσθηση και σύντομα βρέθηκαν στο Λονδίνο για να υπογράψουν ένα συμβόλαιο με τη δισκογραφική 4 AD, η οποία είχε στις τάξεις της τα πιο ενδιαφέροντα γκρουπ της εποχής. Οι Dead Can Dance ναι μεν εντάχθηκαν στη σκηνή του λεγόμενου «νέου κύματος» –πολλοί τους θεωρούσαν «γκόθικ»–, όμως ταυτόχρονα ξεχώριζαν για τη «ρομαντική» και «νεοκλασικιστική» αισθητική τους: μελέτησαν τους λαϊκούς πολιτισμούς της Αφρικής και της Ασίας, εμπνεύστηκαν από την αρχαία Ελλάδα και το γοτθικό μυθιστόρημα, μελοποίησαν Μποντλέρ. Από το 1984 ώς το 1996 κυκλοφόρησαν 8 αριστουργηματικά άλμπουμ. Διέλυσαν το 1998 και ο Μπρένταν Πέρι μετακόμισε μόνιμα στην Ιρλανδία, απ’ όπου κυκλοφόρησε το πρώτο του προσωπικό άλμπουμ, με τίτλο «Eye Of The Hunter», το 1999, ενώ το δεύτερο, το «Ark», αναμένεται να βγει σε λίγες μέρες. Αυτό το υλικό, καθώς και μια επιλογή από τη δουλειά των Dead Can Dance, θα παρουσιάσει στη συναυλία του στην Αθήνα.

Ο Μάνος, η Μελισσάνθη και το ... «τέρας»

Δεκαέξι χρόνια συμπληρώνονται μεθαύριο από το θάνατο του Μάνου Χατζιδάκι

• Μας «δώρισε» ένα «γαλαξία» από νότες υπέροχες, σμιλεμένες με τη βαθιά ευαισθησία και την υψηλή αισθητική του. Πνεύμα κριτικό και ασυμβίβαστο, που αφουγκράστηκε την ελληνική κοινωνία, τους πόθους και τα πάθη της, ο Μάνος Χατζιδάκις υπήρξε πάνω απ' όλα κορυφαίος αναμορφωτής του ελληνικού τραγουδιού, ανοίγοντας νέους μουσικούς δρόμους, φωτίζοντας αθέατες «γωνιές», κινητοποιώντας μυαλό και ευαισθησίες. Δεκαέξι χρόνια συμπληρώνονται φέτος από το «φευγιό» του αλησμόνητου συνθέτη, που σημάδεψε τον ελληνικό μουσικό πολιτισμό μέσα από ένα βαθιά λαϊκό, πολυσήμαντο και αξεπέραστο έργο. «Λαϊκό» για τον δημιουργό, όπως έλεγε σε συνέντευξή του στον «Ρ» (27/5/90), «είναι ό,τι ασχολείται με τον άνθρωπο και προέρχεται από τον άνθρωπο». «Η τέχνη του τραγουδιού αποτελεί κοινωνικό λειτούργημα», σημείωνε... «Η τέχνη υπάρχει, διότι ανατέμνει τη λειτουργία του ανθρώπου. Του κινητοποιεί τις ευαισθησίες του. Τις αληθινές του ευαισθησίες. Οχι τις επικαιρικές. Η τέχνη συμπληρώνει τον άνθρωπο, τον βοηθά να αισθανθεί, έστω και για λίγο, προς τα πού πρέπει να τείνει. Η μεγάλη τέχνη εννοώ». Ο ίδιος σ' όλη τη ζωή του αντιπαρατέθηκε στην εμπορευματοποίηση και στον εκχυδαϊσμό της τέχνης και ανεξάρτητα από τις δηλωμένες πολιτικές απόψεις του αντιτάχθηκε στους κρατούντες, στην όποια κολακεία και αναρρίχηση. «Οποιος δε φοβάται το πρόσωπο του τέρατος, πάει να πει ότι του μοιάζει και η πιθανή προέκταση του αξιώματος είναι να συνηθίσουν τη φρίκη, να μας τρομάζει η ομορφιά», έλεγε. Κι αν σήμερα, στις μαύρες μέρες που περνά ο λαός μας, ο Μάνος Χατζιδάκις μας λείπει ολοένα και περισσότερο, το έργο του παραμένει στις καρδιές μας. Θα παραμένει ζωντανό όσο υπάρχουν άνθρωποι που τραγουδούν τα τραγούδια του και διψούν για ομορφιά και αλήθεια, που αντιστέκονται στο «τέρας» που μας απειλεί, στο εφήμερο, στο ευτελές, στην ισοπέδωση.

• «...στον άσπρο τοίχο το αίμα γίνεται βροχή»

• Πολλά και σπουδαία τα έργα που μας άφησε ο Μάνος Χατζιδάκις. Ανάμεσά τους «Η εποχή της Μελισσάνθης» - καντάτα για μια ώριμη γυναικεία φωνή, δύο νεανικές ανδρικές, μεικτή και παιδική χορωδία, ορχήστρα δωματίου και στρατιωτική μπάντα με βασικό μουσικό όργανο το μπουζούκι. Μια μουσική αυτοβιογραφία βασισμένη σε ποιήματα του συνθέτη, που αναφέρονται στις πρώτες μετακατοχικές μέρες, καταγράφοντας πολλές πικρές μνήμες. Η πρώτη σύλληψη του έργου εμφανίζεται το 1965 στην ποιητική συλλογή του συνθέτη «Μυθολογία», στο ποίημα με τον τίτλο «Μελισσάνθη». Το μουσικό έργο γράφτηκε στη δεκαετία '70 και πρωτοπαρουσιάστηκε πριν 30 χρόνια με βασική ερμηνεύτρια την Μαρία Φαραντούρη και τη συμμετοχή των Βασίλη Λέκκα, Γιώργου Μιχαλισλή, Στέλλας Γαδέδη, της χορωδίας του Τρίτου Προγράμματος και Παιδικής χορωδίας. Αριστουργηματικά κομμάτια (ορχηστρικά και τραγούδια) απαρτίζουν το έργο: «Η βροχή», «Το πρόσωπο της νύχτας», «Φοβόμουν μ' έπνιγε η σιωπή», «Στο φίλο μας που χάσαμε», «Μητέρα κι αδελφή», «Ενα ρολόι στο καπηλειό», «Επιτάφιος», «Το εμβατήριο της Μελισσάνθης» (συνύπαρξη μπάντας με το μπουζούκι), κ.ά. Κυρίαρχο όργανο μέσα στα χορωδιακά και σολιστικά μέρη είναι το μπουζούκι, σε συνοδεία ή αυτοσχεδιασμό, που «ζωγραφίζει» το ψυχογραφικό τοπίο της μεταπολεμικής Ελλάδας. Καθαρά συμβολικές, επίσης, οι παρεμβολές εμβατηρίων και αποσπασμάτων του Εθνικού Υμνου και των εγκωμίων του Επιταφίου.

• «Το πρόσωπο της νύχτας πνίγεται μέσα στον καπνό και τα παιδιά στο δρόμο πετάν νεκρά στον ουρανό. Μαύρα πουλιά μ' ένα σπαθί γυμνό σκύβουν φιλάν τον άσπρο τους λαιμό. Το πρόσωπο της νύχτας κλαίει μακριά στον ουρανό. Απόψε είναι σκοτάδι τ' άστρα δεν έχουνε ψυχή κι εκεί στον άσπρο τοίχο το αίμα γίνεται βροχή. Ποιος με φωνάζει και ζητά νερό ποιος θα γλιτώσει απ' τον πικρό χορό. Το πρόσωπο της νύχτας χάθηκε μέσα στον καιρό» («Το πρόσωπο της νύχτας»).

• Επιθυμία του συνθέτη ήταν να καταγράψει την περιπέτεια και τη συμμετοχή του στην πρόσφατη ιστορία του κόσμου, έτσι καθώς την έζησε: «Χρονικό ενός καιρού, οι πρώτες μέρες της απελευθέρωσης, με ανεξίτηλες αυτοβιογραφικές εικόνες. Σαν το ρολόι στο καπηλειό με τους δυο φίλους που ζητάν δραματικά κι επίμονα να σταματήσουν τον Χρόνο, ή εκείνο τον φίλο που τον χάσαμε σχεδόν παιδί - τον έλεγαν Εκτορα Οικονομίδη και ήταν είκοσι χρονών όταν τον τύφλωσαν και τον θανάτωσαν οι Γερμανοί στο Χαϊδάρι, αφού βέβαια τον πρόδωσαν οι "εθνικόφρονες" εκείνου του καιρού. Και εικόνες άπειρες με σιδεριές από κατεστραμμένα σπίτια σαν χέρια αιχμηρά που ζητάν ελεημοσύνη απ' τον ουρανό. Και μάνες να γυρεύουν τα παιδιά τους πάνω από τις καμένες στέγες μ' ένα πλήθος που να κραυγάζει έξαλλα κι αλλοπρόσαλλα συνθήματα...».

• Χρονικό ενός πικρού καιρού, η «Μελισσάνθη», «μια γυάλινη ηρωίδα του Μεσοπολέμου», όπως την χαρακτήριζε ο Μάνος Χατζιδάκις, αποτελεί μια συγκλονιστική απεικόνιση και αναπαράσταση των πρώτων ημερών της Ελλάδας μετά τη γερμανική κατοχή. Στους στίχους και στις νότες του ζωντανεύουν μνήμες και εικόνες που τον σημάδεψαν, προσωπικά του βιώματα από τη γερμανική κατοχή, από τις νύχτες που «στον άσπρο τοίχο το αίμα γίνεται βροχή». «Η εποχή της Μελισσάνθης τέλειωσε. Σήμερα ζω για πάντα τον χαμό της», σημείωνε ο συνθέτης. Ο ίδιος δεν ήθελε να δώσει «ιστορικές διαστάσεις στη Μελισσάνθη και την εποχή της». Παρ' όλα αυτά, η θεματική και το ιστορικό πλαίσιό της καθιστούν τη «Μελισσάνθη», πέρα από ένα ειλικρινές, σπαρακτικό, υψηλής αισθητικής προσωπικό έργο, αυτόματα και ένα έργο συλλογικό. Οπως και άλλες σπουδαίες δημιουργίες του - όπλα της μνήμης, της αξιοπρέπειας και της καρδιάς.

• Επετειακή συναυλία

• Ο θάνατος του συνθέτη, που μετουσίωσε τη μελωδική του έμπνευση σε μεγάλη τέχνη, ήταν μεγάλη απώλεια για τον τόπο μας και ασφαλώς για την Ορχήστρα των Χρωμάτων, που ο ίδιος ίδρυσε το 1989, οραματιζόμενος ένα επίλεκτο συμφωνικό σύνολο με μουσικούς υψηλού επιπέδου και πρωτότυπα προγράμματα και η οποία στην 20χρονη διαδρομή της έχει βιώσει με δραματικό τρόπο τις επιπτώσεις της κυβερνητικής αδιαφορίας. Με αφορμή τη συμπλήρωση των 16 χρόνων απουσίας του Μάνου Χατζιδάκι, η Ορχήστρα των Χρωμάτων παρουσιάζει στις 19 του Ιούνη (9 μ.μ.), στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, το ετήσιο συναυλιακό αφιέρωμά της στον ιδρυτή της. Υπό τη διεύθυνση του αρχιμουσικού Μίλτου Λογιάδη θα παρουσιάσει ένα από τα εμβληματικά έργα του, «Το Χαμόγελο της Τζοκόντα» (β' μέρος). Το πρόγραμμα της συναυλίας περιλαμβάνει επίσης (α' μέρος) τα έργα: Franz Shubert: «Ημιτελής συμφωνία» και Frank Martin: «Μπαλάντα για πιάνο και ορχήστρα», με σολίστ την Ελενα Χριστοδούλου. Εισιτήρια προπωλούνται προς 30, 25, 18, 10 και 6 ευρώ τα φοιτητικά.

Ρουμπίνη ΣΟΥΛΗ, ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, Κυριακή 13 Ιούνη 2010

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ

13/6/2009

 -- Η ομορφιά του άφθαρτου έργου του

31/12/2008

 -- Μουσικές σελίδες και συναυλίες

18/6/2004

 -- Πάμε μια βόλτα στο φεγγάρι

13/6/2004

 -- Στον αστερισμό του αστείρευτου «μάγου»

15/6/2003

 -- Υπηρέτησε τη μεγάλη τέχνη

GΟΤΑΝ ΡRΟJΕCΤ «Μακάρι να μη ζήσετε το δράμα της Αργεντινής»

• Ο Ελβετός Κριστόφ Μίλερ, ένας από τους τρεις μουσικούς που απαρτίζουν το περίφημο πολυεθνικό τρίο, μιλάει για τη διαχρονικότητα του τάνγκο, για την προσωπική εμπειρία του από την οικονομική κρίση στην Αργεντινή και για ποδόσφαιρο

ΣΑΚΗΣ ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ | Σάββατο 12 Ιουνίου 2010

Τους είχαμε δει πρώτη φορά «ζωντανά» σε μια από τις σκηνές του Womad Festival. Τότε είχαν κλέψει την παράσταση από καταξιωμένα ονόματα της σύγχρονης μουσικής χάρη στην άριστη οπτικοακουστική μεταφορά του πρώτου άλμπουμ τους «La Revancha Del Τango». Οι φανατικοί τού είδους όμως τούς είχαν γνωρίσει πολύ νωρίτερα, μέσα από την εκπληκτική νεωτεριστική εκδοχή στο «Vuelvo Αl Sur» του Αστορ Πιατσόλα . Και είχαν εντυπωσιαστεί από την ικανότητά τους να εντάσσουν το τάνγκο στην ηλεκτρονική, τριπ-χοπ νέο-τζαζ πραγματικότητα του σήμερα.

Ο Γάλλος Φιλίπ Κοέν Σολάλ, ο Αργεντινός Εδουάρδο Μακαρόφ και ο Ελβετός Κριστόφ Μίλερ , δηλαδή οι Gotan Ρroject, ανήκουν σε εκείνη την κατηγορία μουσικών που δεν αναγνωρίζουν σύνορα στη μουσική. Μπορεί το τάνγκο να είναι η κινητήριος δύναμη του συγκροτήματος, τα τζαζ όμως και κυρίως τα ηλεκτρονικά στοιχεία της μουσικής τους τούς έχουν κάνει ιδιαιτέρως αγαπητούς στο παγκόσμιο κοινό που δεν αρκείται πλέον σε στερεότυπα.

Στο νέο άλμπουμ τους «Τango 3.0» συνεργάστηκαν με πλήθος μουσικούς, όπως ο Ντόκτορ Τζον και η Κριστίνα Βιλαλιόνγκα, αλλά και με τον αργεντινό σταρ των αθλητικών μεταδόσεων Βίκτορ Ούγκο Μοράλες, ο οποίος στο «La Gloria» προσφωνεί ως εάν να μεταδίδει ποδοσφαιρικό αγώνα όλους όσοι συμμετέχουν στο τραγούδι και στο τέλος, αντί του αναμενόμενου «γκόοοοολ!», αναφωνεί «Goooοοtan!». Το ιδιαίτερο σόου τους θα έχουμε την ευκαιρία να απολαύσουμε μιαν ακόμη φορά στις 21 Ιουνίου στο θέατρο του Λυκαβηττού ενώ θα έχει προηγηθεί- την αμέσως προηγούμενη βραδιά- η εμφάνισή τους στη Θεσσαλονίκη. Στη σκηνή θα υπάρχει μια οθόνη από αλυσίδες (chain screen) όπου, με τη βοήθεια τεσσάρων προτζέκτορ, θα προβάλλονται εντυπωσιακά βίντεο και εφέ. Η οθόνη αυτή έχει μήκος 9 μέτρα, ύψος 5.30 μ., ενώ ζυγίζει 300 κιλά. Ο Κριστόφ Μίλερ μίλησε στο «Βήμα» λίγες ημέρες πριν από το ταξίδι τους με προορισμό την Ελλάδα.

- Τι διαφορετικό επιχειρείτε με το «Τango 3.0»;
«Αυτή τη φορά προσπαθήσαμε να φτιάξουμε κάτι τυχαίο. Ετσι μπαίναμε αραιά και πού στο στούντιο, προσπαθώντας να απεγκλωβιστούμε από μια κεντρική ιδέα, ένα κόνσεπτ άλμπουμ. Είχαμε μια μελωδία και την κάναμε τραγούδι χωρίς να σκεφτόμαστε τι θα ακολουθήσει. Εκεί που δώσαμε ίσως έμφαση αυτή τη φορά ήταν τα πνευστά: το σαξόφωνο και η τρομπέτα έχουν πρώτη φορά κεντρικό ρόλο στη μουσική μας, προσδίδοντάς της πιο “τζάζι” διάθεση». - Το τάνγκο όμως παραμένει πάντα ο πυρήνας της μουσικής σας...
«Πάντα. Μόνο που τα πράγματα, πιστεύω, έχουν αλλάξει πλέον για το τάνγκο. Δεν είναι πια μια φολκλόρ παραδοσιακή μουσική κάποιας χώρας, εν προκειμένω της Αργεντινής, αλλά μια μουσική πολύ πιο διεθνιστική, όπως το ροκ, η ποπ ή όποιο άλλο είδος. Σε αυτό το πλαίσιο διευρύνουμε και εμείς τα όριά του και προσπαθούμε να το κάνουμε ακόμη πιο σύγχρονο και ενδιαφέρον για τον νέο ακροατή».

- Τι είναι αυτό που μπορεί να συνεχίσει να προσφέρει το τάνγκο, έπειτα από τόσα χρόνια ύπαρξής του;
«Αυτό που κάνει το τάνγκο τόσο ενδιαφέρον είναι το έντονο συγκινησιακό στοιχείο που το χαρακτηρίζει. Ο συνδυασμός νοσταλγίας, μελαγχολίας και ενέργειας θα αποτελούν πάντοτε τα βασικά στοιχεία που θα αγγίζουν τον ακροατή και αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει. Από τις πρώτες νότες μιας τάνγκο σύνθεσης ο ακροατής είτε εγκλωβίζεται σε αυτήν είτε αδιαφορεί. Μέση λύση δεν υπάρχει».

- Σκεφτήκατε ποτέ να κάνετε κάτι εντελώς διαφορετικό;
«Ναι, και κατά μία έννοια τα άλμπουμ μας διαφέρουν αρκετά μεταξύ τους. Το τάνγκο ήταν όμως ο λόγος που ενωθήκαμε ως συγκρότημα».

- Τι κοινό πιστεύετε ότι έχουν οι Ελληνες με τους Αργεντινούς και τρέφουν τέτοια αγάπη για το τάνγκο;
«Αυτή τη στιγμή το πρώτο πράγμα που μου έρχεται στο μυαλό είναι η οικονομική κρίση (γελάει αμήχανα). Φυσικά, από όσο ξέρω η κατάσταση προς το παρόν δεν φαίνεται να είναι το ίδιο τραγική. Αλλά ήμουν εκεί όταν συνέβη στην Αργεντινή και κανένας δεν πίστευε ότι τα πράγματα θα γίνονταν τόσο φρικτά. Φαντάζομαι πως το γεγονός ότι εσείς έχετε το ευρώ θα σας βοηθήσει ώστε να μη ζήσετε παρόμοια κατάσταση. Γνωρίζω ανθρώπους στην Αργεντινή που βρέθηκαν στον δρόμο από τη μία ημέρα στην άλλη, έχοντας χάσει ακόμη και τα απολύτως απαραίτητα. Θέλω να πιστεύω ότι κάτι τέτοιο δεν θα συμβεί σε εσάς. Ελπίζω πάντως η μουσική μας να σας ταξιδέψει και έτσι να ξεχάσετε για λίγο τα προβλήματά σας».

Οι δύο πόλοι της αργεντίνικης... θρησκείας

- Πώς προέκυψε η ιδέα να χρησιμοποιήσετε τον Βίκτορ Ούγκο Μοράλες στο κομμάτι σας «La Gloria»;

«Θελήσαμε να παίξουμε λίγο με τη μυθολογία της Αργεντινής. Τα δύο πράγματα που αποτελούν θρησκεία για τον αργεντίνικο λαό είναι το τάνγκο και το ποδόσφαιρο. Το “La Gloria” είναι εικονικό παιχνίδι, όπου ο γνωστός σχολιαστής δεν αναφέρεται στους παίκτες και στον τρόπο που παίζουν αλλά σε όσους συμμετείχαν στη δημιουργία του κομματιού. Ενα αστείο είναι, μια αλληγορία, αν προτιμάτε».

- Τι κοινό έχουν το ποδόσφαιρο και η μουσική;

«Εκτός από το ότι μού αρέσουν και τα δύο, πραγματικά δεν ξέρω. Ισως ότι και τα δύο δημιουργούν στον κόσμο έντονα συναισθήματα».

ΠΟΥ ΚΑΙ ΠΟΤΕ 

• 20 Ιουνίου: Θεσσαλονίκη, Μονή Λαζαριστών.
• 21 Ιουνίου: Αθήνα, Θέατρο Λυκαβηττού.
• Τιμή εισιτηρίων: Θεσσαλονίκη: 35 ευρώ (προπώληση), 40 ευρώ (ταμείο). Αθήνα: 45 ευρώ (προπώληση), 50 ευρώ (ταμείο).
• Προπώληση: Μetropolis, Fnac, Ρublic, www.tickethour. com, τηλ. 210 8108.228 και στα μηχανήματα Εasy Ρay της Τράπεζας Πειραιώς.

• Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=4&artId=337117&dt=12/06/2010#ixzz0qeVSgr6E

Ερχεται κάτι πολύ σκοτεινό...

Το βράδυ της Δευτέρας θα εμφανιστεί στο Θέατρο Βράχων «Μελίνα Μερκούρη» ο Διονύσης Σαββόπουλος

Πριν πάει στους «Βράχους» με το «Περιβόλι του Τρελού», μιλά για την κρίση, τη Γάζα και τονίζει: Να μη χάσουμε την αξιοπρέπειά μας

Επειτα από μια πλούσια καλλιτεχνικά άνοιξη, ο Διονύσης Σαββόπουλος ετοιμάζεται για ένα επίσης δημιουργικό καλοκαίρι. Ο τραγουδοποιός θα πραγματοποιήσει μια σειρά συναυλιών σε διάφορες ελληνικές πόλεις, αρχής γενομένης από την Αθήνα και το Θέατρο Βράχων «Μελίνα Μερκούρη» του Βύρωνα όπου θα εμφανιστεί το βράδυ της Δευτέρας.

Εκεί θα παρουσιάσει τη μουσική παράσταση «Το Περιβόλι του Τρελού», η οποία πρωτοπαρουσιάστηκε πριν από λίγο καιρό, με μεγάλη επιτυχία στο «Παλλάς». «Παρουσιάζουμε το «Περιβόλι του Τρελού» σε συνθήκες υπαίθρου και ταξιδιού που σημαίνει ότι δεν μπορούν να υπάρχουν τόσοι πολλοί άνθρωποι στη σκηνή ή οι ίδιες τεχνικές δυνατότητες», μας εξηγεί ο Διονύσης Σαββόπουλος. Οσο για τους προσκεκλημένους - καλλιτέχνες οι οποίοι θα συμμετάσχουν στην παράσταση; «Τα ονόματα των προσκεκλημένων δεν ανακοινώνονται σκοπίμως γιατί στόχος μας δεν είναι να λειτουργήσουν ως κράχτες που θα μαζέψουν κόσμο, αλλά ως μια έκπληξη που θα αποκαλυφθεί κατά τη διάρκεια της παράστασης», ξεκαθαρίζει ο ίδιος.

• «Με ιδιαίτερη τιμή»

Ο τίτλος της συναυλίας στον Βύρωνα είναι «Μια βραδιά με ιδιαίτερη τιμή» και αναφέρεται στην προσιτή τιμή των εισιτηρίων, καθώς η γενική είσοδος θα κοστίζει 15 ευρώ και το φοιτητικό εισιτήριο 10 ευρώ: «Δεν πιστεύω ότι με αυτό θα καταφέρω να αλλάξω κάτι, αλλά θέλω να δείξω πως με νοιάζει και με αφορά όλη αυτή η δύσκολη συγκυρία που περνά ο κόσμος», υπογραμμίζει ο Διονύσης Σαββόπουλος.
Ως πολίτης αυτής της χώρας η οποία διανύει μια πολύ δύσκολη περίοδο, ο Διονύσης Σαββόπουλος ανησυχεί, σκέπτεται, φοβάται, συμβουλεύει... «Ερχεται κάτι πολύ σκοτεινό στη χώρα μας. Αυτό που έχει όμως τη μεγαλύτερη σημασία είναι ο τρόπος με τον οποίο εμείς θα αντιμετωπίσουμε αυτήν την κρίση.
Συχνά, σε τέτοιες δύσκολες περιόδους, ο άνθρωπος κλείνεται στον εαυτό του. Αυτό, λοιπόν, δεν πρέπει να συμβεί σε καμία περίπτωση. Εάν κλειστούμε στον εαυτό μας και χάσουμε την επικοινωνία με τον άλλον, θα διαλυθούμε, θα διαλυθεί η Ελλάδα. Για ένα πράγμα πρέπει όλοι μαζί να προσπαθήσουμε: να μη χάσουμε ο ένας τον άλλον, να μη χάσουμε την αξιοπρέπειά μας, να μπορούμε να κοιτάμε ο ένας τον άλλον στα μάτια, χωρίς ντροπή...».
Ο τραγουδοποιός σχολίασε και όσα συνέβησαν πρόσφατα στη Γάζα: «Είναι απίστευτο πως το Ισραήλ, που κάποτε υπέστη το ολοκαύτωμα, δείχνει ικανό να μπορεί επαναλάβει κάτι τέτοιο εις βάρος άλλων λαών. Δεν δέχομαι ότι οι κυβερνήσεις εκπροσωπούν τον λαό. Πρέπει να δημιουργηθούν δύο κράτη με κοινή πρωτεύουσα την Ιερουσαλήμ».

• Με τριάντα τραγούδια

Το βράδυ της Δευτέρας, λοιπόν, ο Διονύσης Σαββόπουλος, μαζί με τους μουσικούς του και τους φίλους του, θα μοιραστεί με το κοινό, κάτω από τον καλοκαιρινό ουρανό, τις αγαπημένες μουσικές ιστορίες του. Το πρόγραμμα θα περιλαμβάνει τριάντα συνολικά τραγούδια, από το «Το Φορτηγό», «Το Περιβόλι του Τρελού» αλλά και κομμάτια που έγραψε εκείνη την περίοδο, δεν ηχογραφήθηκαν όμως, καθώς «κόπηκαν» από τη λογοκρισία. Τέτοια τραγούδια ήταν «Η Δημοσθένους Λέξις», «Ολαρία Ολαρά», «Η Παράγκα», «Η Συγκέντρωση της ΕΦΕΕ», «Η Αμνηστία 64» και κάποια άλλα τραγούδια τα οποία ηχογραφήθηκαν αρκετά αργότερα. Στόχος της βραδιάς είναι καλλιτέχνες και κοινό να γίνουν ένα, έτσι όπως γίνεται πάντα στις συναυλίες του Σαββόπουλου.

• Μόνο μία συναυλία στην ΑθήναΗ συναυλία στο Θέατρο Βράχων «Μελίνα Μερκούρη» θα είναι η μοναδική που θα δώσει ο Διονύσης Σαββόπουλος στην Αθήνα, το φετινό καλοκαίρι.

Αναστασία Κουκά, ΕΘΝΟΣ, 11/6/2010