ΤΣΙΚΟ ΦΡΙΜΑΝ Ενας Θεσσαλονικιός από το Σικάγο

• Είναι η βασική μορφή της βραδιάς κουβανέζικης τζαζ στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Ο αμερικανός σαξοφωνίστας ζει στην Ελλάδα, αγαπάει τον Χατζιδάκι, τον Θεοδωράκη και τον Πλέσσα, κινείται μεταξύ Λάρισας και Ξάνθης αλλά και σε όλον τον κόσμο... μέσω του Ιnternet

• ΣΑΚΗΣ ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ | Κυριακή 11 Απριλίου 2010

Αν θέλαμε να χαρακτηρίσουμε σύντομα τον σαξοφωνίστα Τσίκο Φρίμαν, θα λέγαμε ότι αποτελεί την επιτομή του σύγχρονου τζάζμαν. Μεγαλωμένος σε ένα μουσικό περιβάλλον, με πατέρα τον εξαιρετικό επίσης σαξοφωνίστα Βον Φρίμαν, συνεργάστηκε στη μεγάλη καριέρα του με όλα σχεδόν τα ονόματα της παλιάς φρουράς, όπως ο Ντίζι Γκιλέσπι, ο Ελβιν Τζόουνς, ο Τσαρλς Μίνγκους, ο Αρτ Μπλέικι, ο Χανκ Τζόουνς ή ο Τζακ ντε Ζονέτ, έριξε γέφυρες στη μέινστριμ ποπ κουλτούρα ηχογραφώντας ή παίζοντας με τους Τemptations, τους Four Τops, τους Ιsley Βrothers αλλά και τους Εurythmics και βεβαίως- και αυτό μας ενδιαφέρει σήμερα- ένωσε τις δυνάμεις με τα μεγαλύτερα ονόματα της λάτιν τζαζ, όπως είναι ο Τίτο Πουέντε, η Σέλια Κρους, ο Νάνα Βανσκοσέλος, οι Ιrakere και ο Τζιοβάνι Ιντάλγο.

Εχει εμφανιστεί αρκετές φορές στη χώρα μας, μένει μόνιμα στη Θεσσαλονίκη τα τελευταία τρία χρόνια και στις 17 Απριλίου εμφανίζεται στο πλαίσιο της εκδήλωσης «Μια νύχτα στην Αβάνα» στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.

- Ζείτε στη Θεσσαλονίκη τρία χρόνια. Μετανιώσατε ποτέ που επιλέξατε αυτή την ελληνική πόλη για να ζήσετε μόνιμα;

«Οχι, γιατί πιστεύω βαθιά ότι οι αποφάσεις πρέπει να λαμβάνονται έπειτα από ώριμη σκέψη αλλά και γιατί όποια άλλη επιλογή και αν έκανα θα είχε τα συν και τα πλην της, όπως συμβαίνει και με τη Θεσσαλονίκη».

- Τι ήταν αυτό που σας τράβηξε ώστε να μείνετε στη Θεσσαλονίκη;

θα πω ο ήλιος και η θάλασσα, γιατί έχω ταξιδέψει πολύ στη ζωή μου, έχω φί λους και έχω περάσει αρκετό καιρό σε μέρη όπως είναι η Τζαμάικα, τα οποία, αν και διαφορετικά, προσφέρουν αυτή τη μόνιμη εικόνα των διακοπών। Είχα ήδη παίξει αρκετές φορές στο Sani Festival και στη Θεσσαλονίκη, όπως και στην Αθήνα, και πρέπει να σου πω ότι αυτό που μου άρεσε περισσότερο ήταν το φαγητό, το οποίο βρήκα από την πρώτη φορά μοναδικό। Βεβαίως μέσα στα χρόνια πολλά έχουν αλλάξει। Η πρώτη επαφή μου με την τοπική κουζίνα ήταν με ένα γνωστό εστιατόριο, όπου την πρώτη φορά πραγματικά πίστεψα ότι είχε το καλύτερο φαγητό του κόσμου και όντως έτσι ήταν τώρα που το σκέφτομαι. Στην πορεία όμως άλλαξε η διεύθυνση και η κουζίνα του αποτελεί σκιά του παλιού καλού εαυτού της».


Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=34&artid=325062&dt=11/04/2010#ixzz0kmeHBJgo