Ευγενία Παπαδήμα Της αρέσει ο Μπραμς

H Eυγενία Παπαδήμα ανταποκρίνεται και δεν ανταποκρίνεται ταυτόχρονα στην εικόνα που έχει κανείς για μια πιανίστρια. Εξωστρεφής και όμορφη, μιλάει με την ίδια άνεση για κλίμακες και συχνότητες, καθώς και για το είδος μπίρας που προτιμά, σερβίροντας καφέ σε κούπα πάνω στην οποία απεικονίζεται η μορφή του Βάγκνερ.

Χαρισματική μουσικός (www.evgeniapapadimas.gr), κυκλοφόρησε (από τη Sony Classical) πρόσφατα το CD Atmosphera, το οποίο ηχογραφήθηκε στη Βρετανία με παραγωγό τον γνωστό στον χώρο της κλασικής μουσικής, Αλεξ βαν Ινγκεν, και περιλαμβάνει κομμάτια για πιάνο συνθετών όπως οι Σοπέν, Λιστ, Ραχμάνινοφ και Παρτ, μεταξύ άλλων.

• Πότε άρχισες να παίζεις πιάνο;

Ξεκίνησα στα τέσσερα στο πιάνο της προγιαγιάς μου, στο οποίο μάθαινε μουσική η αδελφή μου. Ακουγα λοιπόν τη μουσική, πρόσεχα τους ήχους και κάποια στιγμή πήγα μόνη μου και έπαιξα. Νομίζω ότι από τότε ήξερα ότι θα ασχολιόμουν με αυτό στη ζωή μου. Τη μουσική την έμαθα με χρώματα, δεν ήξερα ακόμη να διαβάζω. Ολα προέκυψαν βέβαια πολύ φυσικά, δεν είχα καμία αμφιβολία ότι μου άρεσε. Ακόμη και αν δεν υπήρχε το πιάνο στο σπίτι, πάλι με τη μουσική νομίζω ότι θα καταπιανόμουν. Μου αρέσουν βέβαια η φυσική αλλά και τα μαθηματικά που συγγενεύουν με τη μουσική. Αξίζει να αναφερθεί ότι ο πρώτος ακαδημαϊκός μουσικός ήταν ο Πυθαγόρας, εκείνος έφτιαξε το μουσικό σύστημα στο οποίο παίζουμε.

• Μπήκες ποτέ σε δίλημμα σχετικά με το αν η μουσική θα γινόταν το επάγγελμα ή το χόμπι σου;

Στα 16 μου έκανα την επανάστασή μου, παράτησα τις σπουδές μουσικής και δεν έπαιξα πιάνο για ενάμιση χρόνο, δεν άντεξα όμως περισσότερο. Ηταν και οι γονείς μου εντάξει σε σχέση με αυτό, δεν με πίεσαν ποτέ, οπότε με το που πέρασα τη φάση της αντίδρασης επέστρεψα σε αυτό που αγαπούσα.

• Την πειθαρχία που είναι συνυφασμένη με τη ζωή ενός μουσικού πώς τη διαχειρίζεσαι;

Πειθάρχησα συνειδητά μετά τα 20, ως τότε έβλεπα τη μουσική σαν παιχνίδι και δεν με κούραζε ο κόπος. Επτά χρόνια στο Λονδίνο έζησα την καλογερική. Ξυπνούσα στις 6.00 το πρωί, για να δουλέψω στο πιάνο μέχρι αργά το βράδυ. Οταν πέρασε αυτό το δύσκολο διάστημα προσπάθησα πολύ για να βρω μια ισορροπία στη ζωή μου, διότι όταν είσαι επαγγελματίας και γίνεσαι σπεσιαλίστας σε κάτι, σε απορροφά τόσο αυτή η δραστηριότητα που ξεχνάς όλα τα άλλα.

• Εχεις τώρα μια μόνιμη βάση;

Ακόμη ζω στο Λονδίνο, πηγαινοέρχομαι στην Ελλάδα και ταξιδεύω πάρα πολύ στην Ευρώπη, αλλά και εκτός της ηπείρου για εμφανίσεις.

• Εχεις μπει στον πειρασμό να συνθέσεις μουσική;

Πολύ συνειδητά δεν γράφω μουσική, διότι δεν αισθάνομαι ότι θα μπορούσα να πάω τη μουσική μπροστά. Ισως κάποια στιγμή να διευθύνω, θα με ενδιέφερε αυτό, ωστόσο σε καμία περίπτωση δεν αισθάνομαι ότι με περιορίζει δημιουργικά το να ερμηνεύω απλώς τη μουσική και να μην τη συνθέτω εγώ.

• Το τρίπτυχο «νέα, ωραία, φωτογενής» παίζει ρόλο και στον χώρο της κλασικής μουσικής;

Ο συνδυασμός αυτός παίζει σημαντικό ρόλο στη ζωή γενικότερα. ?ς μουσικός δεν απευθύνομαι σε αυτόν που του αρέσει αυτό που βλέπει, αλλά σε εκείνον που του αρέσει αυτό που ακούει.

• Σε ενοχλεί που στην Ελλάδα δεν υπάρχει παιδεία σε ό,τι αφορά το είδος μουσικής που υπηρετείς;

Δεν υπάρχει ευρεία παιδεία. Δεν φταίει η Ελλάδα, χάσαμε άλλωστε την Αναγέννηση, όλη την κλασική και ρομαντική εποχή, έχουμε περισσότερο ανατολίτικες επιρροές. Σε τελική ανάλυση ό,τι μπορούμε κάνουμε. Εχουμε πάντως πολλούς σημαντικούς μουσικούς που κάνουν καριέρα διεθνώς. Λίγες είναι οι γυναίκες σολίστ, η Ντόρα Μπακοπούλου, για παράδειγμα, είναι εξαιρετική. Είναι πάντως ανδροκρατούμενο επάγγελμα, δεν υπάρχει καν μια αποδεκτή ορολογία στο θηλυκό, με αποκαλούν σολίστα, σολίστρια, αλλά δεν το σκέφτομαι αυτό ούτε το λαμβάνω υπόψη. Κάνω απλώς τη δουλειά μου όσο καλύτερα μπορώ.

• Οι άντρες πώς αντιμετωπίζουν το επάγγελμά σου;

Εχουν μαζί του μια σχέση αγάπης-μίσους. Στην αρχή τους αρέσει, το βρίσκουν γοητευτικό, μετά τους απωθεί. Ισως επειδή καταναλώνω πολύ χρόνο ασχολούμενη με αυτό, είμαι πολύ συγκεντρωμένη σε αυτό και δεν χαρίζομαι. Επίσης, κάποιοι για να με προσεγγίσουν κάνουν λογοπαίγνια, λίγο κακόγουστα είναι η αλήθεια, με τη λέξη πιάνο.

• Με μουσικό είχες ποτέ σχέση;

Είναι η χειρότερη ιδέα, σκοτώνεσαι. Καλύτερα με τραπεζίτη, που λέει ο λόγος.

• Στα ράφια έχεις πάντως μόνο CD με μουσική που ονομάζουμε συνήθως κλασική.

Ναι. Ακούω όμως και πολλή τζαζ, η Μπίλι Χόλιντεϊ είναι υπέροχη. Μου αρέσει η μουσική που προέρχεται από κάτι πραγματικό, όχι ότι απαξιώνω τελείως την ηλεκτρονική μουσική, αλλά μου αρέσουν τα όργανα. Θαυμάζω πολύ επίσης τον Δήμο Μούτση και τη φωνή της Ελευθερίας Αρβανιτάκη.

• Ποια σημεία στην Αθήνα και στο Λονδίνο σε ηρεμούν;

Στην Αθήνα δεν βρίσκομαι πολύ συχνά, όταν είμαι εδώ πηγαίνω για φαγητό και μου αρέσει πολύ η Πανεπιστημίου στο ύψος της Κοραή. Η Ακαδημία, το Πανεπιστήμιο, η Βιβλιοθήκη. Στο Λονδίνο μου αρέσει πολύ το πάρκο Σεν Τζέιμς. Με ένα iPod και Μπραμς, εκεί είσαι στον παράδεισο.

• AΠΟ ΤΟΝ ΓΙΩΡΓΟ ΝΑΣΤΟ | Τρίτη 6 Απριλίου 2010
• Δημοσιεύθηκε στο BHMAdonna, τεύχος 97, σελ. 160- 162, Απρίλιος 2010.
• Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=4&artid=324061&dt=06/04/2010#ixzz0kTkg77m2