«Πέρασαν δέκα χρόνια από τότε που ηχογράφησα δικά μου τραγούδια. Και αυτή τη φορά ήταν πολύ δύσκολο να καταφέρω να θέσω τους όρους μου στη δισκογραφική, ώστε να βγει ο δίσκος που επιθυμούσα. Αλλωστε όλοι ξέρουν ότι η εμπορική μου επιτυχία οφείλεται κυρίως σε διασκευές άλλων τραγουδιών, οπότε με πιέζουν αφόρητα να κάνω καινούργιες. Γι' αυτό και σκέφτομαι ότι το «Variete» θα είναι ο τελευταίος μου δίσκος με δικές μου συνθέσεις. Δεν ξέρω πότε θα καταφέρω να πείσω τη δισκογραφική να επενδύσει στον επόμενο».
«Κάθε εμφάνισή μου στη σκηνή είναι μια πρόκληση απέναντι στον εαυτό μου», μας λέει ο Αλμοντ. Δεν έχει ακόμα συνέλθει τελείως από το ατύχημα με μοτοσικλέτα που είχε πριν από λίγα χρόνια
Στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής είναι ο Μαρκ Αλμοντ. Ερχεται στην Αθήνα για να παρουσιάσει την Παρασκευή στο Gagarin 205, όχι μόνο το «Variete», που θα κυκλοφορήσει τον Ιούνιο, αλλά και τραγούδια από την τριαντάχρονη πορεία του.
«Είναι ένας δίσκος που αναφέρεται στη νοσταλγία», λέει για το «Variete», «στο γεγονός ότι σε αυτόν τον κόσμο, που είναι γεμάτος φόβο και ανασφάλεια για το μέλλον, που αλλάζει τόσο γρήγορα, εμείς κοιτάμε πίσω, εκεί που νιώθουμε ασφαλείς. Κυριαρχεί μια επιστροφή στο ρετρό, όχι μόνο στη μουσική, αλλά και στην τέχνη και στην καθημερινότητα. Ισως επειδή νιώθουμε πιο προστατευμένοι σε τόσο ταραγμένους καιρούς. Ετσι έγραψα ένα δίσκο για τη νοσταλγία και την απώλεια, το συναίσθημα που νιώθεις όταν συνειδητοποιείς ότι μεγαλώνεις, ότι ο μικρόκοσμός σου έχει εξαφανιστεί και κινείσαι σε έναν κόσμο που σου είναι ξένος. Είναι μια σειρά από μελαγχολικά τραγούδια που, όμως, σου δίνουν την αίσθηση ότι πρέπει να προχωρήσεις μπροστά. Οτι πρέπει να έχεις τη δύναμη να πεις αντίο στο παρελθόν».
Με το «Variete» ο Μαρκ Αλμοντ επαναπροσδιορίζει την πορεία του. «Είμαι πενήντα δύο χρόνων», λέει. «Καθώς κοιτάω πίσω μου, πιστεύω ότι πρέπει να βάλω τα όνειρα και τις ελπίδες μου σε μια ρεαλιστική βάση. Αυτή η βεβαιότητα με ενέπνευσε να γράψω τον δίσκο. Στα τραγούδια μου κυριαρχεί η απλότητα, αυτό το ποπ στοιχείο, όπως στη δεκαετία του '50».
Από τα είκοσι ένα του χρόνια στη μουσική με το ελεκτροπόπ ντουέτο των Soft Cell και μετά με μπάντες που έφτιαχνε ο ίδιος, όπως τους Marc & the Mambas ή τους The Willing Sinners, με επιτυχίες από το μακρινό «Tainted Love» μέχρι το «Mother Fist» και τη δική του εκδοχή τού «Something's Gotten Hold of My Heart», μαζί με τον Τζιν Πίτνεϊ, ο Μαρκ Αλμοντ γιορτάζει τρεις δεκαετίες στη σκηνή.
«Ως παιδί ήμουν πολύ μοναχικό. Ουσιαστικά ανακάλυψα τη ζωή μέσα από τη μουσική», λέει. «Ακουγα κάθε είδους μουσικής, χωρίς στεγανά και νομίζω ότι έχω πια αρκετά εξασκημένο αυτί. Ετσι έμαθα τι μου ταιριάζει ως ερμηνευτή, ενώ κατάφερα να προσαρμόζω κάθε τραγούδι στη δική μου ψυχοσύνθεση. Οσο για τη μουσική μου, ανακάτευα πάντα διαφορετικά είδη, από ποπ και ελεκτρόνικα, μέχρι φλαμένκο και γαλλικό σανσόν».
Οι διασκευές πάντα τον γοήτευαν. «Οσο μεγαλώνω», εξηγεί, «βρίσκω πολύ ενδιαφέρον να ερμηνεύω τραγούδια άλλων. Οχι όμως τα γνωστά και αναμενόμενα, αλλά να ανακαλύπτω καινούργια και να τα κάνω δικά μου. Υπάρχουν πολύ καλύτεροι συνθέτες από μένα. Οσο και αν μου αρέσει να γράφω τραγούδια, πάντα αντλώ απόλαυση όταν παίρνω ένα τραγούδι, το παραλλάσσω, το μεταμορφώνω και το κάνω δικό μου».
Η σημερινή μουσική σκηνή τον ενθουσιάζει. «Μάλλον οφείλεται στο Ιντερνετ, αλλά ο κόσμος τώρα ανακαλύπτει όλο τον πλούτο της μουσικής», λέει. «Μπορείς να ακούς και να παίζεις τα πάντα, από το προγκρέσιβ ροκ του '70 μέχρι πειραματική ηλεκτρονική μουσική και από φολκ του '60 μέχρι το ροκ εν ρολ του '50. Τίποτε δεν θεωρείται ξεπερασμένο και ούτε η βιομηχανία ούτε τα μίντια μπορούν να επιβάλουν τη δική τους μουσική».
Η σκηνή παραμένει το αγαπημένο του μέρος. Κάθεται πάντα δύο ώρες, παρά το ατύχημα που είχε με μια μοτοσικλέτα το 2004 και του άφησε σοβαρά προβλήματα υγείας. «Κάποιες φορές δεν θυμάμαι τραγούδια, δυσκολεύομαι να κρατήσω για πολλή ώρα την ισορροπία μου και νιώθω συχνά έναν τρομακτικό φόβο», ομολογεί. «Ομως κάθε φορά που βγαίνω σε συναυλία η αυτοπεποίθησή μου αυξάνεται. Κάθε εμφάνισή μου είναι μια πρόκληση απέναντι στον εαυτό μου».
* Πριν παίζουν οι Penny & the Swingin' Cats. Εναρξη 9 μ.μ. Είσοδος 35 ευρώ (30 στην προπώληση).*
Monday, March 15, 2010
Με το «Variete» λέω αντίο στο παρελθόν
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment