Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΙΚ ΚΕΪΒ

Ο αιρετικός συνθέτης δίνει συναυλίες την Παρασκευή στη Θεσσαλονίκη και το Σάββατο στην Αθήνα

Ιδιαίτερα αγαπητός στο ελληνικό κοινό εδώ και χρόνια, ο Νικ Κέιβ επιστρέφει στα μέρη μας με καινούργιο album, το «Dig Lazarus Dig», και με τη συντροφιά των Bad Seeds. Δολοφονικές μπαλάντες, στοιχειωμένα blues, φρενιασμένο rock ’n roll, τραγούδια με σκοτεινούς ήρωες που σκοτώνουν την αγαπημένη τους, μελαγχολικοί διάλογοι ανάμεσα σε πατέρες και γιους - και τώρα η ιστορία του Λαζάρου! «Hμουν παιδί ακόμη, όταν πρωτοάκουσα την ιστορία του Λαζάρου στην εκκλησία και θυμάμαι ότι με είχε συγκλονίσει», λέει ο ίδιος ο Κέιβ. «Η αλήθεια είναι ότι με είχε ταράξει. Ολοι κατεχόμαστε από δέος όταν σκεφτόμαστε το μεγαλύτερο θαύμα του Ιησού -την ανάσταση ενός ανθρώπου- αλλά εγώ προσωπικά δεν μπορούσα παρά να αναρωτηθώ πώς αισθανόταν ο Λάζαρος. Οταν ήμουν παιδί, η σκέψη αυτή με τρόμαζε. Μετέφερα τον Λάζαρο στη Νέα Υόρκη έτσι ώστε να δώσω στο κομμάτι μια πιο μοντέρνα αίσθηση. Σκεφτόμουν επίσης τον Harry Houdini, ο οποίος πέρασε μεγάλο μέρος της ζωής του προσπαθώντας να απομυθοποιήσει τους πνευματιστές που ενεργούσαν εις βάρος των χαροκαμένων. Πίστευε πως τίποτα δεν υπάρχει πέραν του τάφου. Ηθελα να δημιουργήσω μια γέφυρα επικοινωνίας, ένα μέντιουμ, για να μπορεί ο Houdini να μας μιλήσει από τον τάφο του εαν το επιθυμεί. Μερικές φορές, αργά τη νύχτα, αν κανείς ακούσει με μεγάλη προσοχή ένα κομμάτι, θα ακούσει τη φωνή του και την κλαγγή των αλυσίδων του. “Δεν ξέρω τι ακριβώς είναι αλλά κάτι συμβαίνει πάνω”, φαίνεται να λέει. Πάνω απ’ όλα πρόκειται για μια ελεγεία στη Νέα Υόρκη της δεκαετίας του ’70».

Ο Νικ Κέιβ εμφανίζεται την Παρασκευή 6 Ιουνίου στη Θεσσαλονίκη, στη Μονή Λαζαριστών, και το Σάββατο 7 Ιουνίου στην Αθήνα, στο Θέατρο Λυκαβηττού.

Nick Cave & The Bad Seeds - Dig, Lazarus, Dig!!!

Περιδιάβαση στο Wave Gotik Treffen της Λειψίας

Το μεγαλύτερο φεστιβάλ εραστών του απόκοσμου

Για 17η συνεχή χρονιά πραγματοποιήθηκε στη Λειψία της Γερμανίας το μεγαλύτερο gothic φεστιβάλ του κόσμου και πιθανόν το πιο εναλλακτικό μουσικό γεγονός της Ευρώπης. Το Wave Gotik Treffen άνοιξε τις πύλες του και ποιος είδε επιμεταλλωμένη αρβύλα και δεν αναρρίγησε …

Οι αριθμοί απλώς ενδεικτικοί: 25.000 επισκέπτες, 750 δημοσιογράφοι, 20 μουσικές σκηνές, 171 καλλιτέχνες, τέσσερις μέρες, μια γιορτή.

Για μια ακόμη φορά επίδοξα βαμπίρ, δηλητηριώδεις Λολίτες, έκπτωτοι άγγελοι, χαμογελαστοί νυχτεριδάνθρωποι και αναρίθμητες οικογένειες Ανταμς συναντήθηκαν εκεί, όπου το ιδιόρρυθμο είναι ανέλπιστα και το… αυτονόητο. Η «Κ» ήταν παρούσα, επιχειρώντας μια αυτοψία σε αυτήν την ευφάνταστη συνάντηση διαφορετικών μουσικών τάσεων, καλλιτεχνικών δρώμενων και αντιλήψεων της αντισυμβατικής έκφρασης.

Οποιος 9 με 12 Μαΐου βρέθηκε ανυποψίαστος στην παραμυθένια πόλη της Λειψίας, προφανώς είχε δύο εναλλακτικές: Είτε με ορθάνοιχτο στόμα να επιμείνει για άμεσο εξορκισμό (με αμφίβολα αποτελέσματα) είτε να βιώσει μια εμπειρία που μόνο οι εμπνευσμένοι παραμυθάδες θα υποπτεύονταν. Αεροδρόμια, σταθμοί και εθνικές οδοί κυριολεκτικά σκοτείνιασαν από τη μαζική προσέλευση των μαυροντυμένων παιδιών από κάθε σημείο της Γερμανίας και του πλανήτη. Το αποτέλεσμα ήταν να επιτύχουν αυτό που δεν κατάφερε ο Ναπολέων δύο αιώνες πριν. Την κατάληψη της Λειψίας. Ανάμεσα στις ψηλόλιγνες φιγούρες που ανέμιζαν αυτάρεσκα τα δερμάτινα πανωφόρια τους -παρότι οι θερμοκρασίες ήταν ασυνήθιστα υψηλές-, τους μεσαιωνικούς κυνηγούς «σκιών», τις νεράιδες με τις βεντάλιες και τις βικτωριανές κυρίες με το μπλαζέ ύφος, το κυρίαρχο στοιχείο ήταν η απειθαρχία στο τετριμμένο... [Η Καθημερινή, 1/6/2008]

Γράφω εύκολα μουσικές, σαν να πίνω νερό

Ταυτισμένος με το ελληνικό ροκ, ο Λάκης Παπαδόπουλος δηλώνει οπαδός του ροκ εν’ ρολ και λάτρης του ελαφρού τραγουδιού

Οι φίλοι του τον λένε «τρελοκομείο». Είναι ο Λάκης Παπαδόπουλος, Αποστόλης το όνομά του κανονικά, που για το κέφι αλλά και την εφορία στα νιάτα του το άλλαξε σε «Λάκης με τα ψηλά ρεβέρ». Τραγουδοποιός ορισμένων από τα πιο ετερόκλητα και δημοφιλή τραγούδια της τελευταίας 25ετίας, έχει ταυτιστεί με το ελληνικό ροκ, αν και ο ίδιος δηλώνει οπαδός του ροκ εν’ ρολ. Είναι το ίδιο πρόσωπο που έγραψε τον «Κουρσάρο» σε στίχους Παύλου Μάτεσι, το τραγούδι που άλλαξε την καριέρα του Βασίλη Παπακωνσταντίνου καθιερώνοντάς τον από εκφραστή του πολιτικού τραγουδιού σε αμετανόητο ροκά, αλλά και το «Για να σ’ εκδικηθώ» που έκανε σουξέ ο Δημήτρης Μητροπάνος. Το «Πάρε πασά μου» με την Ελένη Δήμου, την πολυτραγουδισμένη «Σερενάτα» και το «Batida De Coco» που σημάδεψε η Αρλέτα, τη «Γυριστρούλα» και τη «Μενεξεδιά». Δεν είναι μόνο η ικανότητα που έχει ο Λάκης Παπαδόπουλος να πηγαίνει από το ένα είδος στο άλλο, η όρεξη για μουσικά παιχνίδια και κόντρα συνεργασίες, αλλά και το διαβολεμένο κέφι που τον χαρακτηρίζει. Στα 58 πια, κι ας μην του φαίνεται καθόλου, έχει το ίδιο ψύχραιμο και σοβαρό ύφος όταν μιλάει, με τις ατάκες μόνο να προδίδουν κατά διαστήματα το υποδόριο χιούμορ του. Κι όταν του επισημαίνεις πως έχει γράψει ωραία λαϊκά, δηλώνει δυτικόπαιδο στη μουσική κουλτούρα. Ο δίσκος «Της νύχτας τα ηχεία», που κυκλοφόρησε πρόσφατα με επανεκτελέσεις και ελάχιστο καινούργιο υλικό, περιέχει σε δύο cd τις επιτυχίες του. Και το ομώνυμο τραγούδι, που έδωσε τον τίτλο του δίσκου σε στίχους του Γιώργου Βρούβα με τη φωνή του Μητροπάνου. Μοιάζει με ψυχογράφημα του Λάκη με τα ψηλά ρεβέρ, ένας απολογισμός της δουλειάς και της καριέρας του... [Της Γιωτας Συκκα, Η Καθημερινή, 1/6/2008]

Επιλέγουμε λάθος πεδία για πρωταθλητισμό

Aποψη

Του Κωστα Κατσουλαρη, Η Καθημερινή, 31/5/2008

Eίναι η Καλομοίρα η νέα Βουγιουκλάκη; Είναι η παλιά Βουγιουκλάκη εθνική αξία; Είναι οι «εθνικές αξίες» ταμπού; Ιδού ένας τρόπος να θέσεις ένα ενδιαφέρον ερώτημα εκκινώντας από μια ανούσια ερώτηση. Δυστυχώς όμως, στο δημόσιο διάλογο -που στη χώρα μας σχεδόν μονοπωλείται από την τηλεόραση- σπάνια η ανάλυσή μας ξεπερνά το πρώτο ερέθισμα. Είναι λοιπόν κρίσιμο ποια ζητήματα ρίχνεις στο τραπέζι, πού αποφασίζεις ως πολιτεία να στρέψεις την προσοχή των πολιτών σου, και μάλιστα με το πιο μαζικό και ακριβοπληρωμένο εργαλείο που διαθέτεις: Τη Δημόσια Τηλεόραση.

Η Δημόσια τηλεόραση -καθρέφτης που θα έπρεπε να μας μορφώνει, και όχι να μας παραμορφώνει- επενδύει το οικονομικό της (και συμβολικό μας) κεφάλαιο στο ποδόσφαιρο (βλ. Γιούρο) και στο ελαφροκίτς θέαμα (Γιουροβίζιον). Την ίδια στιγμή που -χωρίς διάθεση λαϊκισμού- «κόβονται» με απαράδεκτα αυταρχική φρασεολογία («δεν μου αρέσει») εκπομπές, αν μη τι άλλο, προβληματισμού, ή υποχρηματοδοτούνται εκπομπές για το βιβλίο ή άλλα πολιτιστικά αγαθά, για των οποίων την ενίσχυση υποτίθεται ότι πληρώνουμε τον ετήσιο οβολό μας. Δεν έχω τίποτε ενάντια στο τηλεοπτικό θέαμα «Γιουροβίζιον», όσο κι αν μου φαίνεται ότι στηρίζεται όλο και περισσότερο σε χώρες με μειωμένη αυτοεκτίμηση... [συνεχίζεται]

Τα στρατόπεδα των «κουλτουριάρηδων» και των «Ελληναράδων»

Aποψη

Του Θανάση Χειμωναά, Η Καθημερινή, 31/5/2008

Tο μεγάλο αυτό πολιτιστικό γεγονός που ονομάζεται «Eurovision» δημιουργεί στην Ελλάδα δύο αντίπαλα στρατόπεδα. Uno: οι «Κουλτουριάρηδες». Γι’ αυτούς είναι σκάνδαλο να μιλάνε όλοι για την Καλομοίρα τη στιγμή που ο διάσημος Ελληνας βιρτουόζος του βιολιού Δομήνικος Φουφουτός αν και πήρε το δεύτερο βραβείο στον διεθνούς φήμης διαγωνισμό κλασικής μουσικής Τwente-Van Breukelen πέρασε στα ψιλά. Είναι επίσης σκάνδαλο τη στιγμή που το 75% των Ελλήνων βρίσκεται κάτω από τα όρια της φτώχειας να ξοδεύονται χρήματα για τόσο ταπεινούς σκοπούς. Για τους «κουλτουριάρηδες» πρέπει στην επόμενη Eurovision να στείλουμε τη Δόμνα Σαμίου ή την Ευανθία Ρεμπούτσικα μήπως και ανεβάσουμε το επίπεδο του θεσμού…

Dos: οι «Ελληνάρες». Γι’ αυτούς η νίκη στην Eurovision αποτελεί μια ακόμη ευκαιρία να δοξαστεί αυτή η ιστορική χώρα. Ολοι οι Ελληνες οφείλουν να στηρίξουν με κάθε κόστος την μεγάλη προσπάθεια που θα καταβάλει η Παπαρίζου, ο Σαρμπέλ, ο Sakis. Χρειάζεται όμως προσοχή γιατί όπως οι Αμερικάνοι κοιμούνται και ξυπνούν με μόνη έγνοια να ονομαστούν τα Σκόπια «Μακεδονία» κι όπως οι αλλοδαπές γυναίκες έχουν ως μοναδικό τους στόχο να καταστρέψουν την ελληνική οικογένεια, έτσι και οι Ευρωπαίοι συνωμοτούν γιατί τους πονάει το ότι η Ελλάδα 3.000 (10-15-30.000) χρόνια μετά εξακολουθεί να παράγει πολιτισμό. Η -σαφώς πιο έξυπνη απ’ ό,τι θέλει να δείχνει- Καλομοίρα μετατράπηκε εν μια νυκτί από αντικείμενο χλευασμού σε μια γλυκιά γεμάτη τσαχπινιά παρουσία, η οποία άξιζε να νικήσει αλλά έπεσε θύμα του αδίστακτου Ανατολικού Μπλοκ... [συνεχίζεται]

Ο πολιτισμός της Καλομοίρας, μια «εθνική αξία» ολίγον… ταμπού

Ο διαγωνισμός τραγουδιού της Eurovision χωρίζει και πάλι τους Ελληνες σε δύο «παρατάξεις»

Tου Δημητρη Ρηγοπουλου, Η Καθημερινή, 31/5/2008

Πολλοί αναγνώστες θα ξαφνιαστούν ακόμα και με την επιλογή του θέματος για τις σημερινές «Αντιπαραθέσεις». Τι θέση έχει η Καλομοίρα κι ένας διαγωνισμός «ελαφρού» (sic) τραγουδιού στο πολιτιστικό ένθετο μίας σοβαρής εφημερίδας; Πόσο μάλλον σε μία εποχή που το καλλιτεχνικό «βάρος» του διαγωνισμού εμφανίζεται αποδυναμωμένο. Τις δεκαετίες του ’60 και του ’70 η Γιουροβίζιον διατηρούσε ένα ικανοποιητικό προφίλ «καλλιτεχνικότητας». Ανέδειξε σπουδαίες φωνές οι οποίες στη συνέχεια κατέκτησαν ολόκληρο τον κόσμο (Abba, Σελίν Ντιόν, κ. ά.). Σήμερα η Γιουροβίζιον έχει να κάνει πολύ λιγότερο με τη μουσική και περισσότερο με πολιτισμικές συγγένειες, αμφιλεγόμενες συμμαχίες, εκκεντρικές ενδυματολογικές επιλογές, και άλλα σχετικά στα οποία εντρυφούμε πανελληνίως κάθε χρόνο από τηλεοράσεως (και όχι μόνο). Η εθνική «υπεραπασχόληση» με τη Γιουροβίζιον τα τελευταία χρόνια (καμπή η τρίτη θέση των «Antique» το 2001, από το 9,8% τηλεθέαση το 2000 φτάσαμε φέτος στο 78,8%!) έχει αναζωπυρώσει τα εγχώρια πάθη γύρω από τη «σημασία» του θεσμού... [συνεχίζεται]

ΟΙ SEX PISTOLS ΧΤΥΠΑΝΕ ΑΘΗΝΑ

Το μυθικό συγκρότημα θα παίξει τη δεύτερη μέρα του Fly Beeyond Festival (16 Ιουλίου, «Καραϊσκάκη»)

Του Δ. ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ, Ελευθεροτυπία, 30/5/2008

Μάλλον τη Madonna δεν θα τη δούμε ζωντανά στην Αθήνα, έτσι τουλάχιστον λένε οι τελευταίες πληροφορίες, αλλά θα έχουμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε live ένα άλλο μεγάλο όνομα της μουσικής. Και μάλιστα μυθικό. Τους Sex Pistols.

Ο Τζόνι Ρότεν, όπως είναι τώρα, στην περσινή συναυλία των Sex Pistols στο Λος Αντζελες

Απίστευτο έτσι; Και στενοχωριόμασταν τόσα χρόνια που ήμασταν πιτσιρικάδες και δεν προλάβαμε το μεγαλύτερο πιθανότατα συγκρότημα της πανκ σκηνής. Να που τώρα θα τους παρακολουθήσουμε ζωντανά, στις 16 Ιουλίου, στο πλαίσιο του Fly Beeyond Festival. Χώρος διεξαγωγής, το γήπεδο «Καραϊσκάκη» και αναρωτιέμαι πόσοι μάνατζερ και μεγαλοστελέχη επιχειρήσεων θα πετάξουν κοστούμια και γραβάτες προκειμένου να επιστρέψουν νοερά στα νεανικά τους χρόνια. Τότε που τραγουδούσαν «Νο Future» με το μέλλον τους τελικά να είναι κάπως διαφορετικό από εκείνο που είχαν φανταστεί.

Δυο-τρία χρόνια κράτησε συνολικά η καριέρα των Sex Pistols. Αλλά ήταν αρκετά για να σημαδέψουν μια ολόκληρη εποχή. Και μόνο έναν δίσκο (κατάφεραν κι) έβγαλαν. Αλλά τι δίσκο... Αξεπέραστο. Το «Never Mind The Bollocks, Here's The Sex Pistols» κυκλοφόρησε στις 28 Οκτωβρίου 1977 από τη Virgin Records πήγε φυσικά κατευθείαν στο Νο 1 δημιουργώντας τεράστιο θόρυβο όχι μόνο για το περιεχόμενό του αλλά και για τον τίτλο του. Το bollocks σημαίνει και αρχ..., αν και οι ίδιοι υποστήριζαν πως το χρησιμοποίησαν με την έννοια ανοησίες. Τα «God Save The Queen» και «Anarchy in the UK» είναι τα τραγούδια-ορόσημο του άλμπουμ. Οι Pistols διαλύθηκαν το 1978, όταν αποχώρησε ο τραγουδιστής τους Τζόνι Ρότεν, ο οποίος στη συνέχεια έφτιαξε του P.I.L. Ο κιθαρίστας τους, Σιντ Βίσιους, με τον θάνατό του από overdose τον Φεβρουάριο του 1979 στη Νέα Υόρκη έγραφε το όνομά του με χρυσά γράμματα στην εγκυκλοπαίδεια της ροκ μυθολογίας. Ηταν μόλις είκοσι ενός ετών. Οσο δε για τον μάνατζερ του γκρουπ, τον περιβόητο Μάλκομ Μακ Λάρεν, συνεχίζει την πορεία του στον χώρο των τεχνών, μια πορεία σαφώς πετυχημένη, που χωρά όμως πολλή συζήτηση για την ποιότητά της.

«Ο Θεός σώζοι τη βασίλισσα». Το σινγκλ που το 1977 τάραξε ροκ και πολιτειακούς θεσμούς

Τέλος πάντων, αυτά αποτελούν παρελθόν, ειδικά τώρα που οι Sex Pistols βρίσκονται ξανά on stage. Πέρυσι έδωσαν μία συναυλία στο Brixton Academy για να γιορτάσουν τα 30 χρόνια από την κυκλοφορία του «Never Mind The Bollocks», μια sold out συναυλία εννοείται που δημιούργησε ανάμεικτα συναισθήματα σε όσους την παρακολούθησαν. Κάποιοι, ελάχιστοι είναι η αλήθεια, τους είδαν σαν καρικατούρες του παλιού, καλού τους εαυτού. Οι περισσότεροι, όμως, πέρασαν σούπερ και, όπως διαβάζαμε στις βρετανικές εφημερίδες, την ώρα του «Anarchy in the UK» δεν έμεινε τίποτε όρθιο μέσα στο κλαμπ. Να δούμε τι θα συμβεί κι εδώ. Ας ευχηθούμε τουλάχιστον η φλόγα και η έξαψη να παραμείνουν στους αγωνιστικούς συναυλιακούς χώρους... [συνεχίζεται]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΚΑΡΑΪΝΔΡΟΥ ΤΟΝ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟ

Την επιτυχία του «10» γιόρτασε στον «Ιανό», ενώ προετοιμάζεται για μεγάλες συναυλίες

Η Ελένη Καραΐνδρου ανάμεσα στην Κική Δημουλά και τη Μαρία Φαραντούρη, προχθές στον «Ιανό»

Σε αυτή την περίπτωση δεν υπάρχει είδηση. Το ότι το «Δέκα» που έγραψε η Ελένη Καραΐνδρου για την ομώνυμη τηλεοπτική σειρά, τρεις μόλις μήνες από την κυκλοφορία του, έφτασε τις 10.000 πωλήσεις, ήταν αναμενόμενο. Εδωσε όμως μια καλή αφορμή στην αγαπημένη μας συνθέτρια να το γιορτάσει προχθές στον «Ιανό» μαζί με τους εκδότες της («Μικρή Αρκτος», «ECM»), αλλά και φίλους.

«Μέσα από τη μουσική μου ήθελα να ζωντανέψω τα προσωπικά μου βιώματα από εποχές μιας χαμένης Ελλάδας, όπως αναδύεται από την πένα του συγγραφέα και τη ματιά της σκηνοθέτριας. Το ταξίδι αυτό το χρωστάω στις καρδιές, το ταλέντο και την αγάπη των μουσικών μου», είπε συγκινημένη η Καραΐνδρου και παρέλαβε από τον Παρασκευά Καρασούλο της «Μικρής Αρκτου» μια τιμητική πλακέτα.

Η βραδιά δεν θα μπορούσε να τελειώσει παρά με ζωντανές μελωδίες από την Ελένη Καραΐνδρου και τους μουσικούς της. Για όσους δεν ήταν εκεί, η συνθέτης θα δώσει δύο συναυλίες στις 12 και 13 Σεπτεμβρίου στο Θέατρο Βράχων, με την καλλιτεχνική επιμέλεια του Μάνφρεντ Αϊχερ.

ΑΛΙΚΗ ΚΑΓΙΑΛΟΓΛΟΥ: «Μα κανένα φεστιβάλ δεν αφορά η δουλειά μου;»

ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΒΙΔΑΛΗ, Ελευθεροτυπία, 30/5/2008

Στον τρυφερό, ποιητικό και νοσταλγικό κόσμο των πορτογαλέζικων φάδος με εννέα αντιπροσωπευτικά τραγούδια «ταξιδεύει» με την κελαρυστή φωνή της η Αλίκη Καγιαλόγλου στον καινούργιο της δίσκο. Επίλογος στον δίσκο μια ατμοσφαιρική ανάγνωση-περιήγησή της στη «Θαλασσινή Ωδή» του Φερνάντο Πεσόα (κυκλοφορεί από την εταιρεία της, «Συν ΑΘηνά και χείρα κίνει»).

Τι το ιδιαίτερο έχουν τα φάδος; Γιατί σε συγκινούν;

«Η επιθυμία μου να τραγουδήσω φάδος και να διαβάσω τη "Θαλασσινή Ωδή" του Φερνάντο Πεσόα δεν έχει καμία σχέση με "έθνικ προσταγές" ή "μόδες" και σίγουρα δεν στοχεύει σ' ένα καλό χιτ ή ringtone. Είναι μια ολοκληρωμένη δουλειά, που την ήθελα μόνο με κιθάρα κλασική (με πινελιές πορτογαλικής) με τον λόγο σε πρώτο πλάνο. Ο Μιχαήλ Σουρβίνος αγκάλιασε με την κιθάρα του τα υπέροχα αυτά τραγούδια με μοναδικό τρόπο.

Η συγκίνησή μου για τα φάδος ξεκινάει από πολύ παλιά. Σε μια εποχή που όλοι άκουγαν Μπιτλς, εγώ ανακάλυπτα την Αμάλια Ροντρίγκεζ και μέσα από τη φωνή της, τα φάδος. Κάθε μέρα τραγουδούσα, χόρευα, λυπόμουν, ερωτευόμουν μαζί της. Η φωνή της με οδήγησε τότε και στο πρώτο μου ταξίδι στην αγαπημένη της Lisboa. Πολλά χρόνια μετά, μια καινούργια συνάντηση (η γνωριμία έγινε μέσω της "Ποίησης" που εξέδιδε η "Νεφέλη" του Γιάννη Δουβίτσα και μέσα από την εξαίρετη μετάφραση της Μαρίας Παπαδήμα) με έναν κύριο με πολλά ονόματα και πολλά πρόσωπα, Φερνάντο Πεσόα, Αλβάρο ντε Κάμπος κ.ά. με οδηγεί πάλι στη Λισαβόνα. Η "Θαλασσινή Ωδή" του, ένα "σινιάλο" για να αρχίσω πάλι το ταξίδι»... [συνεχίζεται]

ΟΙ ΤΖΑΖ ΧΤΥΠΟΙ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ

Πλανήτης ΓΗ

Επιμέλεια: ΟΛΓΑ ΚΟΛΙΑΤΣΟΥ, Ελευθεροτυπία, 30/5/2008

ΒΕΡΟΛΙΝΟ. «Μόλις ηχογράφησα τον 36ο ή 37ο δίσκο μου, δεν θυμάμαι ακριβώς. Υπάρχουν ακόμη στιγμές μαγικές -όταν ζωντανεύει κάποιος ένα τραγούδι, είναι σαν ν' αρχίζει να ζωγραφίζει, προσθέτει πράγματα, αφαιρεί κάποια άλλα, το ένα ή το άλλο χρώμα. Δεν έχω συγκεκριμένη συνταγή, μόνο ανοιχτή καρδιά. Προσπαθώ ν' αφουγκράζομαι και ν' αναγνωρίζω μέσα μου -αφήνω τη μουσική να έρθει σ' εμένα και να με αγγίξει μέχρι να πω "ωωω!". Οταν είναι καλό το μουσικό κομμάτι, έχω την αίσθηση πως η μουσική "ήρθε και θα μείνει".

Για τον Σέρτζιο Μέντες, έναν από τους πιο επιτυχημένους Βραζιλιάνους μουσικούς, η ζωή είναι ένα μεγάλο ταξίδι, που πιστεύει ότι θα διαρκέσει πολύ ακόμη. Και τη μουσική τη βλέπει σαν μια σύνθεση χρωμάτων, όπου προσθέτει ή αφαιρεί «αυτό το χρώμα ή το άλλο, μέχρι που η καρδιά του να του πει "εντάξει είναι έτσι"!»

Πριν από 40 χρόνια είχαμε μόνο τις μαγνητοταινίες και ηχογραφούσαμε σ' αυτές "ζωντανά". Σήμερα καθόμαστε μπροστά στον υπολογιστή και μπορούμε να κάνουμε τα πάντα με την τεχνολογία. Μ' αρέσουν οι σύγχρονες μέθοδοι, αλλά πάντα έχω ανάγκη ένα πιάνο. Μερικές φορές συνθέτουμε ένα μουσικό κομμάτι από μικροσκοπικά επιμέρους τμήματα, άλλες φορές το ηχογραφούμε απ' ευθείας όταν παίζουμε. Ομως, με τη σημερινή τεχνολογία μπορούμε να στείλουμε ένα κομμάτι σ' όλο τον κόσμο. Ο Σουάνες (Juanes)*, για παράδειγμα, ηχογράφησε το μέρος του τα Χριστούγεννα στην Κολομβία -του είχα στείλει στίχους και μουσική κι εκείνος μού το ξανάστειλε τραγουδισμένο. Αλλοι συνεργάτες μου ηχογραφούν τα δικά τους κομμάτια από άλλα μέρη του κόσμου, σήμερα δεν χρειάζεται να περάσεις ώρες ατελείωτες σ' ένα αεροπλάνο για ένα "σόλο".

Μεγάλωσα σε μια μικρή πολιτεία ονόματι Νιτερόι, από την άλλη μεριά του κόλπου του Ρίο ντε Ζανέιρο. Τότε δεν υπήρχε η γέφυρα, για να πας στο Ρίο έπρεπε να πάρεις το φέρι-μποτ, έκανε 3/4 της ώρας. Μια επίσκεψη στο Ρίο ήταν μεγάλη περιπέτεια, το Ρίο ήταν τότε μια εντελώς άλλη πόλη απ' ό,τι σήμερα, ήσυχη και ειρηνική, μπορούσες να περιδιαβαίνεις άφοβα τους δρόμους... [συνεχίζεται]

Σατιρική προσέγγιση της Eurovision από τους Εγγλέζους!

Η Eurovision, δοκιμασία για τα αυτιά μας

Μπορεί οι Βρετανοί να ήρθαν τελευταίοι στην Eurovision αλλά υπάρχει ένα σημείο όπου δεν μπορούμε να τους ξεπεράσουμε: η σατιρική προσέγγιση του γνωστού ευρωπαϊκού μουσικού διαγωνισμού. Η εφημερίδα Guardian παρουσιάζει στις ιστοσελίδες της μια ιλαρή αναμετάδοση, με καυστικότατα σχόλια για τις συμμετοχές όλων των κρατών, με τρόπο που καμιά άλλη χώρα δεν θα τολμούσε. Αναδημοσιεύουμε μια μικρή ανθολογία από τα τεκταινόμενα στο Βελιγράδι, όπως τα κατέγραψε η δημοσιογράφος Χάιντι Στίβενς, όχι από τη Σερβία αλλά από τον καναπέ της στο Λονδίνο.

Οι 25 συμμετοχές αναλύονται τόσο σε ό,τι αφορά το τραγούδι αλλά και στο αισθητικό μέρος της παρουσίασης. Εννοείται ότι δεν γλιτώνει κανείς, πόσω μάλλον η ίδια η Αγγλία. «Ο τραγουδιστής επέλεξε να ερμηνεύσει ένα άσμα που θυμίζει Motown, με ανάλογο ντύσιμο που τον κάνει όμως να μοιάζει επικεφαλής μουσικής μπάντας που βγαίνει σε παρελάσεις». Στο στόχαστρο μπήκε και η «φρικιαστικά βαρετή αλβανική μπαλάντα, τραγουδισμένη εντελώς παράφωνα που απορούμε πώς κατάφερε να φτάσει στον τελικό. Η αγγλική μετάφραση του τίτλου είναι «Βάζουμε τις καρδιές μας σε δοκιμασία». Μάλλον στα αυτιά μας συμβαίνει αυτό».

Η Αγγλίδα δημοσιογράφος δεν σεβάστηκε καθόλου τους υπέργηρους Κροάτες που πήραν μέρος στον 53ο διαγωνισμό «Είναι ωραίο να βλέπει κανείς κάτι διαφορετικό και πιο αντιπροσωπευτικό της χώρα συμμετοχής, αλλά τελικά μοιάζει σαν να κοιτάζει κανείς έναν μεθυσμένο θείο του να τραγουδάει Πατ Μπουν σε πάρτι Καραόκι». Σειρά έχει η Τουρκία «με έναν ροκ ύμνο ονόματι «Τρελός» και κάποιον που μοιάζει με τον ηθοποιό Τζεφ Γκόλντμπλουμ στα φωνητικά». Η Χάιντι Στίβενς περιέργως δεν έθαψε το γαλλικό τραγούδι, αλλά εκτόνωσε την κακία της, επιτιθέμενη στον τραγουδιστή: «Ο Σεμπαστιάν Τελιέ μοιάζει με τον Ιησού που νιώθει άβολα μέσα σ' ένα ασημένιο κοστούμι».

Ηρθε και η σειρά της Καλομοίρας: «Για την Ελλάδα τραγουδάει ένα κορίτσι που έχει το στυλ της Μπρίτνεϊ Σπίαρς. Εμφανίζεται με άνδρες χορευτές που μοιάζουν λίγο με γκαρσόνια. Μπορεί και να είναι μάλιστα. Ωχ! Το φόρεμα έχει πολλά επίπεδα. Το πρώτο έφυγε από τη μέση. Μου αρέσει, αλλά όχι τόσο όσο στο έτερόν μου ήμισυ που έχω να τον δω τόσο εξιταρισμένο από τη συμμετοχή της Ουκρανίας».

Τη σκυτάλη παίρνει η φοβερή συμμετοχή της Ισπανίας: «Ιδού ένα ζωντανό παράδειγμα γιατί κάποιες χώρες δεν θα έπρεπε καν να έχουν το δικαίωμα να συμμετέχουν στα προκριματικά. Ακόμα και ο δικτάτορας Φράνκο, που ήταν γνωστός για τις πολιτικές του απάτες, δεν θα τα είχε καταφέρει να περάσει. Το τραγούδι λέγεται «Χορέψτε το Τσίκι - Τσίκι» και είναι αφάνταστα βαρετό».

Σειρά είχε ο νικητής Ρώσος: «Ενας τύπος με λευκά ρούχα και μάλλον περούκα αλλά όχι παπούτσια. Είναι εντελώς μποέμ αυτοί οι Ρώσοι. Σίγουρα αυτό το βράδυ άκουσα χειρότερα τραγούδια. Αυτός πάντως κερδίζει ένα βραβείο χορού χάρη στον πατινέρ. Τον πάγο πού τον βρήκαν; Και αν τελικά κερδίσει ο Ρώσος τι θα κάνουν;». Το επόμενο κακεντρεχές σχόλιο για την Ελλάδα αναφέρεται -όπως θα περίμενε κανείς- στο 12άρι που παίρνουμε παραδοσιακά από την Κύπρο. «Ο,τι και αν τραγουδούσε η συμμετοχή της Ελλάδας, πάλι θα τους το έδιναν». Και για το τέλος, μια λογική απορία: «Γιατί όλοι οι βαθμοί μεταφράζονται και στα γαλλικά; Αν κάποιος δεν καταλαβαίνει αγγλικά μάλλον δεν θα καταλαβαίνει και γαλλικά. Εκτός βεβαίως από τους Γάλλους...» [Της Μαργαρίτας Πουρνάρα, Η Καθημερινή, 30/5/2008]

Ιάννης Ξενάκης (29 Μαϊου 1922 - 2001)

Ο Ιάννης Ξενάκης (29 Μαϊου 1922 - 4 Φεβρουαρίου 2001) υπήρξε μια εξέχουσα φυσιογνωμία της σύγχρονης μουσικής. Οι πρωτοποριακές συνθετικές μέθοδοι που ανέπτυξε συσχέτιζαν τη μουσική και την αρχιτεκτονική με τα μαθηματικά και τη φυσική, μέσω της χρησιμοποίησης μοντέλων από τη Θεωρία των Συνόλων, τη Θεωρία των Πιθανοτήτων, τη Θερμοδυναμική, τη Χρυσή Τομή και την ακολουθία Φιμπονάτσι κ.ά. Παράλληλα, οι φιλοσοφικές του ιδέες για τη μουσική έθεσαν καίρια το αίτημα για ενότητα φιλοσοφίας, επιστήμης και τέχνης, συμβάλλοντας στο γενικότερο προβληματισμό για την κρίση της σύγχρονης ευρωπαϊκής μουσικής των δεκαετιών του 1950 και 1960.

Η βασική ιδέα της μουσικής του Ιάννη Ξενάκη είναι ο μετασχηματισμός των διαφόρων μαθηματικών σχέσεων που εκφράζουν το σύμπαν σε μουσικούς ήχους χρησιμοποιώντας για αυτόν τον σκοπό ένα σύνολο εργαλείων. Συνήθως για να επιτευχθεί αυτό χρησιμοποιείται ηλεκτρονικός εγκέφαλος, ο οποίος βοηθάει με διάφορους υπολογιστικούς τρόπους στην κατασκευή του κομματιού, αν και την όλη επιλογή του υλικού την κάνει ο ίδιος ο συνθέτης. Η μουσική που αποτελεί το αποτέλεσμα μετασχηματισμών μαθηματικών σχέσεων και συναφών μεθόδων και δεν στηρίζεται σε ερμηνευτές που διαβάζουν την "κλασική παρτιτούρα" ονομάζεται συνήθως Στοχαστική Μουσική. Οι μαθηματικές σχέσεις που χρησιμοποιούνται έχουν συνήθως σχέση με θεωρίες πιθανοτήτων καθώς και στατιστική. Το τελικό αποτέλεσμα είναι κομμάτια με αρκετά ζωντανό περιεχόμενο, γραμμένα με μεταμοντέρνα τεχνοτροπία, τα οποία μπορούν να αλλάξουν την ιδέα μας για την κατεύθυνση της μουσικής στο μέλλον. Το έργο του είναι σχετικά συνεκτικό με χαρακτηριστικά ονόματα για κάθε κομμάτι μουσικής : Πυθόπρακτα, Αχόριψις, Χέρμα, Συρμός, Ακράτα, Νόμος Άλφα, Ορέστεια, Περσέφασσα, Πολύτοπα, Μετάσταση, Νύχτες, Ιόντα.

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΟ ΠΑΡΤΙ ΜΕ ΤΗΝ ΓΚΛΟΡΙΑ ΓΚΕΙΝΟΡ

Στη συναυλία της Γκλόρια Γκέινορ θα πάμε και μόνο για να ακούσουμε το «I will survive» ζωντανά. Και να το τραγουδήσουμε με πάθος. Αδικα τους ξέρουμε τους στίχους; Κι ας έχουμε βαρεθεί να το ακούμε ξανά και ξανά όλα αυτά τα χρόνια, σε τόσες διαφορετικές εκδοχές. H αυθεντική όμως είναι μία. Και τώρα που η Γκλόρια Γκέινορ επιβίωσε τελικά και πήρε τη μεγάλη απόφαση, για να έρθει και στη χώρα μας, δεν έχουμε παρά να σημειώσουμε στο ημερολόγιό μας, στο κινητό μας, στον υπολογιστή μας τις ημερομηνίες...

Η προπώληση αρχίζει σήμερα. Στις 7 Ιουλίου η Γκλόρια Γκέινορ θα εμφανιστεί στο θέατρο Γης στη Θεσσαλονίκη, στις 9 Ιουλίου στο θέατρο του Λυκαβηττού στην Αθήνα και στις 11 Ιουλίου στο Αρχαίο Ωδείο της Πάτρας.

Η ίδια μας υπόσχεται πως δεν θα είναι μια συνηθισμένη συναυλία, περισσότερο ένα καλοκαιρινό πάρτι. Guest djs θα φτιάχνουν ατμόσφαιρα πριν και μετά την εμφάνισή της, σε ανάλογου ύφους ρυθμούς.

Η βασίλισσα της ντίσκο δεν θα μας χαλάσει το χατήρι. Θα τραγουδήσει και το «Ι am what I am». Αλλά και το «Never can say goodbye», το «Reach out I’ll be there», το «Honey bee». Το 2002 ηχογράφησε το πρώτο άλμπουμ μετά από 20 χρόνια, «I wish you love» και το 2006 ακολούθησε το «The answer». Απ’ αυτό ξεχωρίζουμε το «Oh, what a life». Αφιερωμένο εξαιρετικά.

Gloria Gaynor » I Will Survive

First I was afraid
I was petrified
Kept thinking I could never live
without you by my side
But I spent so many nights
thinking how you did me wrong
I grew strong
I learned how to carry on
and so you're back
from outer space
I just walked in to find you here
with that sad look upon your face
I should have changed my stupid lock
I should have made you leave your key
If I had known for just one second
you'd be back to bother me

Go on now go walk out the door
just turn around now
'cause you're not welcome anymore
weren't you the one who tried to hurt me with goodbye
you think I'd crumble
you think I'd lay down and die
Oh no, not I
I will survive
as long as i know how to love
I know I will stay alive
I've got all my life to live
I've got all my love to give
and I'll survive
I will survive

It took all the strength I had
not to fall apart
kept trying hard to mend
the pieces of my broken heart
and I spent oh so many nights
just feeling sorry for myself
I used to cry
Now I hold my head up high
and you see me
somebody new
I'm not that chained up little person
still in love with you
and so you felt like dropping in
and just expect me to be free
now I'm saving all my loving
for someone who's loving me

EUROVISION 2008: ΠΡΩΤΙΑ ΓΙΑ ΡΩΣΙΑ, ΣΤΗΝ ΤΡΙΤΗ ΘΕΣΗ Η ΕΛΛΑΔΑ

Το τραγούδι «Believe» που ερμήνευσε ο Dima Bilan κατέκτησε την πρώτη θέση του Ευρωπαϊκού Διαγωνισμού Τραγουδιού που διεξήχθη στο Βελιγράδι. Η Ρωσία κατέλαβε την πρώτη θέση με 272 βαθμούς. Την ακολούθησε η Ουκρανία με την Άνι Λόρακ και το «Shady Lady», ενώ η ελληνική συμμετοχή, με την Καλομοίρα και το «Secret Combination» κατέλαβε την τρίτη θέση.

Η Καλομοίρα πραγματοποίησε μία εξαιρετική εμφάνιση βασιζόμενη στην πολύ καλή σκηνική της παρουσία και παρά τις σκηνοθετικές αδυναμίες που ήταν κάτι παραπάνω από εμφανείς, η νεαρή τραγουδίστρια με το μπρίο της και τις χορευτικές της φιγούρες κατάφερε να κλέψει τις εντυπώσεις. Αλλωστε δεν ήταν λίγες οι φορές που στο αρχικό στάδιο της ανακοίνωσης της βαθμολογίας η Ελλάδα βρισκόταν στην πρώτη θέση.

Η Ρωσία όμως την ήθελε πολύ αυτή τη νίκη και σύμφωνα με πολλούς σχολιαστές από διεθνή μέσα και φέτος λειτούργησε η λογική της βαθμολογικής υποστήριξης των χωρών του πρώην ανατολικού μπλοκ. Ενδεικτικό της δυναμικής άλλωστε που είχε η Καλομοίρα με το «Secret Combination» είναι και το γεγονός ότι σύμφωνα με τα στοιχεία που δημοσιοποιήθηκαν μετά την ολοκλήρωση του διαγωνισμού, στην πρώτη φάση του ημιτελικού η Ελλάδα είχε κατακτήσει την πρώτη θέση και ακολουθούσε η Αρμενία ενώ η Ρωσία είχε κερδίσει την τρίτη θέση.

Αξιοσημείωτο πάντως είναι ότι η Καλομοίρα, με την ανεπιτήδευτη απλότητα και τον χαριτωμένο αυθορμητισμό της κέρδισε και τους ξένους φαν τoυ θεσμού αλλά και εκπροσώπους του Τύπου. Και επειδή όταν αναφερόμαστε στον διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision μιλάμε για τηλεοπτικό σόου, η τηλεθέαση την ώρα που η Καλομοίρα ερμήνευε το τραγούδι της έφτασε το 83,7% ενώ την ώρα των αποτελεσμάτων άγγιξε το 91,2%

www.kathimerini.gr

EUROVISION: ΠΑΣΑΡΕΛΑ ΣΑΧΛΟΤΡΑΓΟΥΔΩΝ

Ο γνωστός, εδώ και χρόνια, συνδυασμός γιουροβιζιονικής αποθέωσης της εμπορευματοποίησης, του γλυκανάλατου ποπ και των πολλών σαχλοτράγουδων έδωσε το στίγμα ενός ακόμη Διαγωνισμού - του 53ου - Τραγουδιού της Γιουροβίζιον. Η ευρωφιέστα που στήθηκε φέτος στο Βελιγράδι, αυτή η τηλεοπτική πασαρέλα τραγουδιών φαστ - φουντ, που έχουν «μαγειρευτεί» βάσει των συνταγών των μεγαθηρίων της μουσικής βιομηχανίας και τα οποία στην πλειοψηφία τους δεν έχουν τίποτα κοινό με τον πολιτισμό της κάθε χώρας που «εκπροσωπείται», ολοκληρώθηκε. Για την ιστορία να πούμε ότι νικητής αναδείχτηκε ο Ρώσος Ντίμα Μπίλαν, που κατέκτησε την πρώτη θέση με το τραγούδι «Believe». Τη δεύτερη θέση έλαβε η Ani Lorak από την Ουκρανία με το «Shady Lady», ενώ την τρίτη πήρε η Καλομοίρα με το ελληνικότατο ...«Secret Combination». Αντε και του... χρόνου! [Ριζοσπάστης, 27/5/2008]

Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΠΑΝΤΡΕΥΕΙ ΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ

«1001 Δράσεις για τον Διάλογο»

Μια φορά κι έναν καιρό στη Μαρώνεια της Θράκης γεννήθηκε η Θεοδώρα. Ενα κορίτσι διαφορετικό από τα άλλα. Μπορεί να είναι τυφλή, αλλά αντιλαμβάνεται τον κόσμο με τον δικό της τρόπο, μέσα από τη μουσική. Οταν έρχεται η ώρα να παντρευτεί, μόνο μουσικό μπορεί να πάρει. Αρχίζουν έτσι να καταφτάνουν μουσικοί από όλο τον κόσμο. Εχει τρεις μέρες και τρεις νύχτες για να αποφασίσει...

Ο Θωδ Εσπίριτου σκηνοθετεί το «Παραμύθι της μουσικής», στο οποίο οι επίδοξοι γαμπροί της Θεοδώρας πρέπει οπωσδήποτε να παίζουν ένα όργανο

Μουσικοί από πολλές χώρες, Κωνσταντινούπολη, Βηρυτό, Τουλούζη, Κάιρο, Βαρκελώνη, Τύνιδα, Βενετία, θα παρελάσουν από τη σκηνή του Μεγάρου Μουσικής, υποδυόμενοι τους υποψήφιους γαμπρούς... στο «Παραμύθι της μουσικής», που βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο της Βασιλικής Νευροκοπλή.

Η παράσταση δίνεται σήμερα, στην αίθουσα «Αλεξάνδρα Τριάντη» (9.30 μ.μ.), σε σκηνοθεσία Θωδ Εσπίριτου. Συμμετέχει το σχήμα «Εν χορδαίς». Ο επικεφαλής τους, Κυριάκος Καλαϊτζίδης, υπογράφει τη μουσική. Κάθε μουσικός θα παίξει και παραδοσιακά τραγούδια της χώρας του.

Στην καρδιά του παραμυθιού βρίσκεται ο μουσικός διάλογος ανθρώπων διαφορετικών παραδόσεων, η κατανόηση της πολιτισμικής διαφορετικότητας και η ειρηνική συνύπαρξη των λαών. Γίνεται στο πλαίσιο της «Νύχτας Διαλόγου», κορύφωση της εκστρατείας «1001 Δράσεις για τον Διάλογο», κατά τη διάρκεια της οποίας θα γίνουν παράλληλες εκδηλώσεις σε όλες τις ευρω-μεσογειακές περιοχές, αφού το 2008 έχει ανακηρυχθεί Ετος Διαπολιτισμικού Διαλόγου...

ΝΕΕΣ ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΚΑΙ ΝΕΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ

Πατρίδα τους είναι η μουσική

Σε ήχο ελληνικό. Του ΓΙΩΡΓΟΥ Ε. ΠΑΠΑΔΑΚΗ

* ROSS DALY: WHITE DRAGON ΠΑΡΑΓΩΓΗ: ΣΕΙΣΤΡΟΝ

Ενας ξεχωριστός μουσικός του κόσμου, που έχει μεγάλη γνώση του αντικειμένου του, που έχει ταλέντο και που τον διακρίνουν η ευγένεια και η σοβαρότητα, ο Ρος Ντέιλι, έχει διαλέξει να ζει, αυτοεξόριστος κατά έναν τρόπο, σ' ένα χωριό της Κρήτης και να συνωθεί, να συμπιέζει εκεί τους δημιουργικούς του ορίζοντες. Με τον τελευταίο του δίσκο, που εκδόθηκε από κρητική εταιρεία παραγωγής, παρουσιάζει το παγκοσμίου φήμης συγκρότημα Huun Huur Tu, μια ομάδα μουσικών από τη Δημοκρατία της Τούβας, χώρα που βρίσκεται στη νότια Σιβηρία...

Μπαρόκ ποπ, σβέλτο ροκ και πανκ καμπαρέ

Stereo Φονικά. Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΥ

* «The Age Of Understatement» - The Last Shadow Puppets (ΕΜΙ):

Ενα εθιστικό ποπ τραγούδι σαν ο Μορικόνε να έγραφε μουσική για ένα ροκ εν ρολ σπαγγέτι γουέστερν σε εισάγει στο σύμπαν δύο συνωμοτών. Και το ακολουθούν αιθέριες ποπ μελωδίες γεμάτες βιολιά και πνευστά, αλλόκοτο σπιντάτο ροκ που θυμίζει τον παλιό Μπάουι, κινηματογραφικές συνθέσεις κλεμμένες από άλλη εποχή και νότες από κιτς μιούζικαλ. Ενα μπαρόκ άλμπουμ εμπνευσμένο από τον πειραματιστή Σκοτ Γουόκερ, που μοιάζει να μαζεύει όλη την ποπ ιστορία των περασμένων εποχών και να τη συμπυκνώνει σε έντεκα τραγούδια. Ο Αλεξ Τέρνερ, ο τραγουδιστής των Arctic Monkeys, εγκαταλείπει το νέο ποστ πανκ ήχο, συναντάει τον Μάιλς Κέιν των Rascals και γράφουν μαζί τραγούδια στα αχνάρια του Μπερτ Μπάκαρα και του Λι Χέιzελγουντ, σαν να τα βούτηξαν από τη δισκοθήκη των γονιών τους. Τα νοθεύουν όμως με τη βρωμιά του ροκ εν ρολ και την ποπ απλότητα όπως τη δίδαξαν οι Beatles, μπερδεύοντας και ολόκληρη συμφωνική ορχήστρα στην ηχογράφηση. Οι δύο Βρετανοί πιτσιρικάδες με αυτή τη χειρονομία ισορροπούν σε τεντωμένο σκοινί. Γιατί σαν κλέφτες που σκορπάνε ανέμελα και αδιάφορα τα κλοπιμαία, πήραν την ποπ παράδοση, έστησαν μια σειρά επικές μελωδίες, αποφεύγοντας την παγίδα του πομπώδους βαρυφορτωμένου ήχου και δημιούργησαν ένα άλμπουμ που πατάει στο παρελθόν αλλά περιγράφει τους καιρούς μας όσο ελάχιστα άλλα...

Οταν «μιλάει» το ταλέντο

Ηχοι ζωντανοί. Του ΓΙΑΝΝΗ ΣΒΩΛΟΥ

Αρκετές είναι οι ανεπιφύλακτα απολαυστικές συναυλίες που πρόσφερε φέτος στους Αθηναίους φιλόμουσους η ΚΟΑ. Σε αυτές εντάσσεται οπωσδήποτε και αυτή που δόθηκε στο Μέγαρο Μουσικής υπό τον Λέος Σβαρόφσκι (9/5/2008). Το πρόγραμμα περιλάμβανε έργα ρομαντικού ρεπερτορίου από το ανατολικό μισό του ευρωπαϊκού χώρου.

Η προικισμένη Γιαπωνέζα βιολίστρια Τσιχάρου Τάκι που ερμήνευσε το «Κοντσέρτο για βιολί» του Σιμπέλιους με την ΚΟΑ υπό τον Λέος Σβαρόφσκι στο Μέγαρο Μουσικής

Η βραδιά ξεκίνησε και ολοκληρώθηκε με έργα Βοημών/Τσέχων συνθετών. Πρώτο δόθηκε το συμφωνικό ποίημα «Από τους κάμπους και τα δάση της Βοημίας», μέρος του κύκλου «Η πατρίδα μου», του Μπέτριχ Σμέτανα. Πρόκειται για ένα κομμάτι που ακούμε μάλλον σπάνια. Διαθέτει υποβλητική ατμόσφαιρα αλλά και ουκ ολίγες παραγράφους ιδιάζουσας εκφραστικής, οι οποίες απαιτούν εγρήγορση από τους εκτελεστές και, κυρίως, καλή αντίληψη της κάθετης οργάνωσης του συμφωνικού ήχου. Ο Τσέχος αρχιμουσικός άντλησε από τα έγχορδα της ΚΟΑ σφιχτό, καλοεστιασμένο παίξιμο που του επέτρεψε να διαπλάσει μια ολοζώντανη ανάγνωση υψηλού επιπέδου. Θαυμάσια ήχησαν οι χαρακτηριστικές παράγραφοι όπου η ρευστή μελωδία ξετυλιγόταν -θα 'λεγα «σέρφαρε»!- ελεύθερα επάνω σε ένα εμφατικά οργανωμένο υπόβαθρο, τονισμένο με νευρώδεις παραδοσιακούς ή στιβαρούς εμβατηριακούς ρυθμούς.

Ολίγον ελαφρά και μετά σοβαρά

Την επόμενη ημέρα, οι σολίστες της Φιλαρμονικής της Βιέννης, που απαρτίζουν το Ensemble Wien, και ο πιανίστας Γιάννης Βακαρέλης πρόσφεραν ένα ευχάριστο μουσικό πρόγραμμα στο Μέγαρο Μουσικής (10/5/2008).

Οι μουσικοί του Ensemble Wien και ο Γιάννης Βακαρέλης ερμηνεύουν το «Κουιντέτο» του Μπραμς στο Μέγαρο Μουσικής

Στο πρώτο μισό της βραδιάς δόθηκε έμφαση στα αναψυκτικά ακούσματα. Εξαιρετικοί σολίστες, ώριμοι φορείς συγκεκριμένης ερμηνευτικής παράδοσης και κάτοχοι απροσμέτρητης εμπειρίας στο ρεπερτόριο του κεντροευρωπαϊκού κλασικισμού και ρομαντισμού, οι τέσσερις Αυστριακοί σολίστες έπαιξαν μόνοι το «Ντιβερτιμέντο, KV 136» του Μότσαρτ, τα «Ευγενικά βαλς», D969 του Σούμπερτ (μεταγραφή Μπγέλικ) και μια επιλογή από τους «Ουγγρικούς χορούς» του Μπραμς (1, 3, 4, 7, 5) (μεταγραφές Μπγέλικ και Πεκ). Τελειοθηρικά πλασμένες, κατά περίπτωση κομψές, με καλαίσθητα στιλιζαρισμένη φραστική (Μότσαρτ, Σούμπερτ) ή ιδιωματικά φορτισμένες με ρυθμική ζωντάνια (Μπραμς), οι αναγνώσεις τους διέθεταν σιγουριά ημιαυτοσχεδιαστικής πρακτικής και ελαφράδα μουσικής σαλονιού. [Γ. ΣΒ.]

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, 21/5/2008

ΤΟ ΠΑΡΤΙ ΤΟΥ ΛΑΥΡΕΝΤΗ ΜΑΧΑΙΡΙΤΣΑ!

Δεν περιμένω ροκόσημα από κανέναν ινστρούχτορα

Της ΝΑΤΑΛΙ ΧΑΤΖΗΑΝΤΩΝΙΟΥ, ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, 21/5/2008

Το 1989 ολοκληρώθηκε ένας πρώτος κύκλος, αυτός με τους «Τερμίτες». Κι ακριβώς εκείνη τη χρονιά, με το άλμπουμ «Μ' αγαπάς και Σ' αγαπώ», ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας ξεκίνησε την προσωπική του σταδιοδρομία. Προσωπική αλλά ποτέ μοναχική. Πέρασαν έτσι «Τόσα Χρόνια Μια Ανάσα». Και φέτος, που κλείνει σχεδόν μια 20ετία, αποφάσισε προτού να ανοίξει τον επόμενο κύκλο του, να κάνει μια αναδρομή. Ετσι προηγήθηκε το διπλό cd (Minos-Emi) με 26 από τις ωραιότερες στιγμές της προσωπικής του δισκογραφίας και των συνεργασιών που έκανε κατά καιρούς.

Επεται το «πάρτι». Μια διπλή συναυλία στις 3 και 4 Ιουνίου στον Λυκαβηττό, με εκπλήξεις, με ροκιές, με μπαλάντες, με τα ωραιότερα τραγούδια του και με δεκάδες προσκεκλημένους: Θάνος Μικρούτσικος, Διονύσης Σαββόπουλος, Γιώργος Νταλάρας, Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Τάνια Τσανακλίδου, Τερμίτες, Γιάννης Κότσιρας, Διονύσης Τσακνής, Βαγγέλης Γερμανός, Βασίλης Καζούλης, Σάκης Μπουλάς, Δημήτρης Σταρόβας, Μιλτιάδης Πασχαλίδης, Αναστασία Μουτσάτσου, Φίλιππος Πλιάτσικας, Μπάμπης Στόκας, Χρήστος Θηβαίος, Κίτρινα Ποδήλατα και Ελεωνόρα Ζουγανέλη.

• Καλέσατε πολύ κόσμο: σχεδόν όλους εκείνους με τους οποίους διασταυρωθήκατε κατά καιρούς...

«Κι όχι μόνο αυτό. Ο,τι έκανα με το διπλό cd "Τόσα χρόνια μια ανάσα" ήταν ουσιαστικά μια αυτοεπιβεβαίωση! Ηθελα να δω τι έχω κάνει, βρε παιδί μου. Ε, αυτό ήθελε και ζωντανή εφαρμογή, με την αίσθηση του πάρτι όπου μαζευόμαστε με αφορμή μια επέτειο».

Η ΠΡΩΤΗ ΔΙΕΘΝΗΣ ΕΚΘΕΣΗ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, ΣΤΟ ΕΚΕΠ

H πρώτη διεθνής έκθεση μουσικής στην Ελλάδα, υπό τον τίτλο «Cosmomusica», πραγματοποιείται από σήμερα ως τις 18 του μήνα στο Εκθεσιακό Κέντρο ΕΚΕΠ, στη Μεταμόρφωση, με ελληνικές και ξένες συμμετοχές από τον χώρο της μουσικής βιομηχανίας.

Η τετραήμερη γιορτή μουσικής πραγματοποιείται υπό την αιγίδα της υπερνομαρχίας Αθηνών-Πειραιώς. Σκοπός των διοργάνωσης είναι η προώθηση της ελληνικής μουσικής στη διεθνή αγορά, η επαφή της ελληνικής μουσικής βιομηχανίας με την ξένη, μέσα από φόρουμ για τη σύγχρονη τεχνολογία και οι εφαρμογές της, συναυλίες γνωστών και νέων συγκροτημάτων, διαλέξεις και συναντήσεις ελληνικών και ξένων οργανισμών.

Στην «Cosmomusica», συμμετέχουν μουσικά σχήματα, ανεξάρτητοι παραγωγοί, δισκογραφικές εταιρείες, καταστήματα μουσικών οργάνων, ραδιοφωνικοί σταθμοί και μουσικά περιοδικά. Στην έκθεση συμμετέχει με δικό της περίπτερο η παγκόσμια έκθεση δισκογραφίας, MIDEM.

ΜΟΥΣΙΚΑ ΤΑΞΙΔΙΑ...

Ο βετεράνος της μπλουζ Johnny Winter, από τους σημαντικότερους τραγουδιστές και κιθαρίστες του ροκ, βασικός σύνδεσμος ανάμεσα στο βρετανικό μπλουζ - ροκ και το ροκ του αμερικανικού νότου, εμφανίζεται για πρώτη φορά, σήμερα στη Θεσσαλονίκη («Principal club theatre») και αύριο στην Αθήνα (στο «Gagarin», Λιοσίων 205, 9.30 μ.μ.). Από την αρχή της 30χρονης καριέρας του συνδυάζει την παράδοση και το νεοτερισμό στην μπλουζ σκηνή, ενθουσιάζοντας χιλιάδες μουσικόφιλους που τον θεωρούν ισάξιο με τους κορυφαίους του είδους.

Τραγούδια του καμπαρέ και του μιούζικαλ παρουσιάζει η Γιούλη Τσίρου (19/5, 9 μ.μ.), στον «Ιανό» (Σταδίου 24). Ενα «ταξίδι» από τον «Γαλάζιο άγγελο» της Μάρλεν Ντίτριχ, τη «Λιλή Μαρλέν», σε τραγούδια της Εντίθ Πιάφ, της Λίζα Μινέλι, της Σοφίας Βέμπο, του Μπρεχτ και σε γνωστά τραγούδια του μουσικού θεάτρου. Μια παράσταση σε πέντε γλώσσες, με ένα πιάνο (Παναγιώτης Παπαγεωργίου) και μια φωνή.

«Χορεύουμε γιατί χανόμαστε» τιτλοφορείται το πρόγραμμα που θα παρουσιάζουν ο Πάνος Μουζουράκης και οι Τζένη Χατζοπούλου, Στέφανος Λιγκοβανλής, Ιωάννα Μόρφη και Ανδρέας Σίκκης, από σήμερα (11μμ), στην «Ακτή Πειραιώς» (Πειραιώς και Λαμίας 4, 2103418020). Πέντε νέοι ερμηνευτές συμπράττουν σε ένα πρόγραμμα που φιλοδοξεί να καταργήσει μουσικές ταμπέλες. Συνδυάζοντας το ελληνικό και ξένο ροκ με τη funk, reggae, disco και latin μουσική, χωρίς να λείπουν και αναφορές σε ακόμη πιο απρόσμενα μουσικά είδη, στοχεύει στην ανάδειξη αγαπημένων τραγουδιών και μουσικών. Καλλιτεχνική διεύθυνση Κώστα Μαδεμλή. Πρόγραμμα, κάθε Παρασκευή και Σάββατο.

O Παντελής Θαλασσινός και η Γιώτα Νέγκα, θα συνταξιδέψουν το καλοκαίρι στην Ελλάδα, δίνοντας συναυλίες γεμάτες από αγαπημένα τραγούδια. Στις 25/5 (8.30μμ), εμφανίζονται στο θέατρο «Μίκης Θεοδωράκης» στο Δήμο Ρέντη (Νάξου και Σταυράκη), στο πλαίσιο των εκδηλώσεων «Πρόσωπα του ελληνικού τραγουδιού». Είσοδος ελεύθερη. Ο Π. Θαλασσινός διαλέγει αγαπημένα τραγούδια δίσκων του, δοκιμάζει ακυκλοφόρητα τραγούδια για πρώτη φορά στη σκηνή, αλλά και επιλέγει τραγούδια άλλων δημιουργών, καθώς και παλαιότερα λαϊκά και παραδοσιακά. Φωνή που χρωματίζει μοναδικά κάθε τραγούδι, η Γ. Νέγκα έχει αφήσει κάλλιστες εντυπώσεις με την ερμηνεία της σε δίσκους, αλλά και συναυλίες με τραγούδια μεγάλων δημιουργών.

Φεστιβάλ Χάλκινων Πνευστών

Φεστιβάλ Χάλκινων Πνευστών πραγματοποιείται (18- 21/5, 8.30 μ.μ.), στο Μέγαρο Μουσικής. Το φεστιβάλ θα ανοίξει (18/5) συναυλία του «Melos Brass» (έχει την καλλιτεχνική επιμέλεια της διοργάνωσης), το οποίο θα συμπράξει με ανερχόμενους νέους σολίστ (Μαρία Μηλολιδάκη - υψίφωνος, Παύλος Σεράσης - κλαρινέτο, Νάσος Ιωάννου - κόρνο) και με τη Συμφωνική Ορχήστρα Δήμου Αθηναίων. Η συναυλία θα επαναληφθεί στις 20/5 με Ελληνες και ξένους νέους σολίστ. Επίσης, θα πραγματοποιηθούν οι συναυλίες: 19/5, με τον διάσημο Αμερικανό τρομπετίστα Ρεξ Ρίτσαρντσον, το Κουαρτέτο Τζαζ «Νάκας» και την Big Band - Μεγάλη Μπάντα του Δήμου Αθηναίων. 21/5 με το σύνολο χάλκινων πνευστών German Brass. Το φεστιβάλ αποτελεί συμπαραγωγή του ΟΜΜΑ με τα Μουσικά Σύνολα Δήμου Αθηναίων και το Εργαστήριο Πνευστών του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Ιονίου Πανεπιστημίου.

ΗΧΟΙ ΚΑΙ ΧΡΩΜΑΤΑ...

Συναυλιακό διήμερο: Μια ανθολογία τραγουδιών, με τη στιχουργική υπογραφή της Λίνας Νικολακοπούλου, συνθέτει το πρόγραμμα των δύο συναυλιών - αφιέρωμα στη στιχουργό, με τίτλο «Ο έρωτας και ο ουρανός» - που θα πραγματοποιηθούν στις 16 και 17 Μάη, στο «Θέατρον», του «Ελληνικού Κόσμου» (Πειραιώς 254, Ταύρος). Τα τραγούδια θα ερμηνεύσουν οι Χάρις Αλεξίου, Δήμητρα Γαλάνη, Σταμάτης Κραουνάκης, «Τρίφωνο». Συμμετέχει ο ηθοποιός Γιώργος Καραμίχος, 13 μουσικοί, συμπράττοντας με την Ορχήστρα Σύγχρονης Μουσικής της ΕΡΤ και η μαθητική χορωδία του Κολεγίου Αθηνών - Κολεγίου Ψυχικού. Τα έσοδα από τις συναυλίες θα διατεθούν για την ενίσχυση του προγράμματος υποτροφιών του Κολεγίου.

Εργα Ν. Κυπουργού: Ενα ταξίδι σε χρώματα, ήχους και ρυθμούς του συνθέτη Νίκου Κυπουργού, που πρωτογνωρίσαμε με τα τραγούδια της θρυλικής «Λιλιπούπολης» του Γ' Προγράμματος του Μάνου Χατζιδάκι και ο οποίος συνεχίζει να προσφέρει μουσικές συγκινήσεις, αποτελεί η συναυλία με τίτλο «Τα Εγγύς και τα Πέραν», (16/5, 8.30 μ.μ.), στο Μέγαρο Μουσικής. Με στόχο την αποτίμηση της συνθετικής διαδρομής του, θα παρουσιαστούν από την «Καμεράτα» με τη συμμετοχή της Ελευθερίας Αρβανιτάκη γνωστά τραγούδια του, μουσική που έγραψε για τον κινηματογράφο και δύο νέα έργα, σε πρώτη παρουσίαση: το «Αναφορά στο Μόραλη» και τα «Πέραν» για ορχήστρα και παιδική χορωδία.

Αφιέρωμα στα μπλουζ (16/5, 10μ.μ.), στο «Planet Music» (Αρδηττού 44, Μετς, 210-9237109), όπου τρεις αξιόλογες εγχώριες μπάντες, οι «Down & Out», οι «Small Blues Trap» και οι «Congo Square» θα προσφέρουν μοναδικά «ταξίδια» στο παρελθόν με blues rock μουσικές. Μια βραδιά, πλημμυρισμένη από υπέροχα κομμάτια, το πάθος και το μεράκι των συγκροτημάτων. Ο ήχος τους, κυρίως ηλεκτρικός αλλά και ακουστικός, υπόσχεται πολλές συγκινήσεις στους φίλους των μπλουζ.

Ρεσιτάλ του κιθαρίστα Μιχαηλάγγελου Τουμανίδη πραγματοποιείται (16/5, 9 μ.μ.) στην αίθουσα συναυλιών «La Divina», του «Athenaeum» (Αδριανού 3). Θα παρουσιάσει ένα πρόγραμμα με έργα L.V. Beethoven, M. Ponce, I. Albeniz, M. Castelnuovo Tedesco και Γ. Ψυχογιού.

Συναυλία στο Μικρό Μουσικό Θέατρο (Βεΐκου 33, Κουκάκι) δίνουν (16/5, 10 μ.μ.) οι «Dr. Atomik». Οι Αντώνης Λιβιεράτος (φωνή, κιθάρα, φυσαρμόνικα, ηλεκτρονικά), Αδωνις Γουλιέλμος (κιθάρα), Μίκης Παντελούς (τύμπανα), Γιάννης Νικολάου (κινούμενες εικόνες) προσκαλούν σε μια μείξη διαστημικού garage-billy, Barrett-ικού μπαρόκ και σουρεαλιστικής πρόζας, που αποτελεί το «σήμα κατατεθέν» τους.

Σίγησε η «τουρκάλα ντίβα»

Turkish soprano Leyla Gencer dies

Leyla Gencer made her UK debut at London's Royal Opera House in 1962

Renowned Turkish Soprano Leyla Gencer has died at her home in Milan, Italy, at the age of 80. The singer made her career at Italy's La Scala opera house and was known as La Diva Turca, or The Turkish Diva. She appeared in more than 70 productions. Gencer died of respiratory problems and heart failure on Friday.

La Scala expressed "immense sorrow" over Gencer's death, saying the singer had "one of the most moving voices of any time". Her performances provided "years of unrepeatable splendour", it added. Gencer was a contemporary of opera singers Maria Callas and Renata Tebaldi and made her debut at La Scala in 1957 playing Madame Lidoine in Francis Poulenc's Dialogues des Carmelites. After retiring in 1985, she devoted herself to discovering and training young talent.

Πέθανε σε ηλικία 80 ετών στο Μιλάνο η υψίφωνος Λεϊλά Γκεντσέρ

Λίγους μήνες προτού συμπληρώσει τα 80 της χρόνια έφυγε από τη ζωή την περασμένη Παρασκευή η διάσημη τουρκάλα υψίφωνος Λεϊλά Γκεντσέρ. Ο θάνατος τη βρήκε στο σπίτι της στο Μιλάνο και, όπως έγινε γνωστό, προκλήθηκε από αναπνευστικά και καρδιολογικά προβλήματα. Χθες κηδεύτηκε στην ιταλική πόλη και την Παρασκευή η τέφρα της θα σκορπιστεί στον Βόσπορο. Στη διάρκεια της καριέρας της η καλλιτέχνις, η οποία έγινε γνωστή ως «η τουρκάλα ντίβα», συνδέθηκε ιδιαίτερα με την ιστορική σκηνή της Σκάλας, όπου εμφανίστηκε σε περισσότερες από 70 παραγωγές.

Η διοίκηση του μιλανέζικου θεάτρου εξέφρασε την «ανείπωτη θλίψη» της για την απώλεια της Γκεντσέρ, την οποία χαρακτήρισε «μία από τις πλέον συγκινητικές φωνές όλων των εποχών». Γεννημένη στις 10 Οκτωβρίου 1928 στην Κωνσταντινούπολη, η καλλιτέχνις ήταν σύγχρονη της Μαρίας Κάλλας και της Ρενάτα Τεμπάλντι.

Σπούδασε στη γενέτειρά της και στην Αγκυρα, όπου έκανε το οπερατικό ντεμπούτο της το 1950 ερμηνεύοντας τη Σαντούτσα στην «Καβαλερία Ρουστικάνα». Με τον ίδιο ρόλο εμφανίστηκε τρία χρόνια αργότερα στο Σαν Κάρλο της Νάπολι. Το 1957 έκανε το ντεμπούτο της στη Σκάλα με την όπερα του Πουλένκ «Διάλογοι Καρμηλιτισσών». Ως το 1983 είχε ερμηνεύσει στο ίδιο θέατρο 19 ρόλους, μεταξύ αυτών η Λεονόρα στη «Δύναμη του πεπρωμένου», η Ελιζαμπέτα στον «Ντον Κάρλο», η Αΐντα, η Νόρμα, η Λαίδη Μάκβεθ κ.ά.

Με το «αντίο» της στη σκηνή το 1985, η Λεϊλά Γκεντσέρ αφιερώθηκε στην «ανακάλυψη» και στη διδασκαλία νέων λυρικών τραγουδιστών.

Moustaki, album de duos et de vieux brigand

D.R.

Le chanteur Georges Moustaki revisite plusieurs répertoires avec Cali, Vincent Delerm ou Stacey Kent.

Critique

Vieux brigand ! Georges Moustaki publie Solitaire et en profite pour faire main basse sur la jeune génération : Vincent Delerm, Cali ou Stacey Kent sont convoqués. L'exercice est à la mode, mais non sans charme, d'autant que l'homme à la barbe blanche ne se cache pas. Il dit son âge en ouverture des douze titres dédiés à Henri Salvador, avec Le Temps de nos guitares, évocation d'un âge d'or de la chanson, où figurent Brel, Aznavour, Brassens, Dylan, Coluche, Ferrat, Distel, "et j'en oublie, c'est évident". Marcel Azzola est à l'accordéon.

Réalisé et arrangé par le violoncelliste Vincent Segal, Solitaire est taillé au millimètre, encadré par des guitares lusitaniennes et des douceurs de contrebasse. Moustaki avait en partie enregistré son précédent album au Brésil, aux côtés de musiciens d'exception comme le pianiste bossa-nova Francis Hime.

Pour Solitaire, il est resté européen, mais réussit une synthèse de la nostalgie orientale et du vague à l'âme sud-américain - reliés par le sentiment amoureux. Le natif d'Alexandrie joue sur un registre velouté pour narrer les aventures de Mélanie, qui "faisait l'amour avec tous ses amis", dont lui. Moustaki n'est pas à proprement parler une "voix" de la chanson française.

Un compositeur et auteur éminent, c'est sûr. Marié avec Cali pour réinterpréter Sans la nommer, Moustaki manie la fleur au fusil en accord avec son cadet en militance. Les compères déballent un drôle de nuancier des écarts vocaux.

Plus loin, Moustaki confie Ma solitude à China Forbes, de Pink Martini, qui l'épaule avec l'accent américain. Avec elle aussi, il tente une rénovation tardive de Donne du rhum à ton homme, aussi datée qu'un bon vieux Graeme Allwright. Il y a cependant du respect, dû aux esprits voyageurs, aux princes des exils joyeux que l'album honore d'un bout à l'autre - "Solitaire/Sans état d'âme et sans souffrance/Ma voile est gonflée de mystère/Ma cale est remplie d'innocence."

Avec Vincent Delerm, retour au Vélib', avec une co-composition mettant en selle une fille à bicyclette (paroles de Moustaki). Delerm (musique) n'est pas non plus une "voix", et ainsi les deux font la paire.Avec l'Américaine Stacey Kent, très jazz vocal, le Grec d'Egypte offre une version nationale d'une chanson du poète et chanteur brésilien Chico Buarque (musique de Francis Hime). La transposition est osée, parce que Buarque est tout en demi-tons, en circonvolutions. Alors, Moustaki, radical, taille à la serpe et maquille à la douceur.

---

1 CD Odéon-EMI Music.

Véronique Mortaigne

ΕΛΛΗΝΑΣ ΠΙΑΝΙΣΤΑΣ ΣΤΟ ΕΛΣΙΝΚΙ!

«Τζαζ μ’ αρέσει να ακούω βράδυ σπίτι»

Ο πιανίστας Γιώργος Κοντραφούρης ανοίγει την καρδιά του στην «Κ» για τη μουσική, το κοινό, τον Χατζιδάκι και τον Σαββόπουλο

Κατοικεί μόνιμα στο Ελσίνκι διότι από εκεί μπορεί ευκολότερα να περιοδεύει σε όλη την Ευρώπη και να συμμετέχει σε ηχογραφήσεις γνωστών καλλιτεχνών της τζαζ μουσικής. Το όνομα του, πιανίστα, Γιώργου Κοντραφούρη το γνωρίζει πολύ καλά το κοινό της ευρωπαϊκής τζαζ κι ας δηλώνει ο ίδιος «αμερικανοθρεμμένος». Παρότι πιστεύει πως «στην Ελλάδα δεν μπορείς να κάνεις αυτό που αγαπάς», πάντα επιστρέφει στο πατρικό του, στα Μανιάτικα του Πειραιά, και παίζει, συχνά-πυκνά, στα αθηναϊκά στέκια με το «baby trio» του, μια μπάντα που ονομάστηκε έτσι «γιατί αποδεικνύει πόσο παιδιά είμαστε». Λίγο πριν από τη συναυλία του, την επόμενη Πέμπτη στο «Κύτταρο», ανοίγει την καρδιά του και μιλάει με πάθος –«το αίσθημα που χαρακτηρίζει τους Ελληνες»– για τη μουσική, το κοινό της τζαζ, τον Χατζιδάκι και τον Σαββόπουλο, τους… AC/DC και την παλιά του γειτονιά…

• Ο ιστορικός Ερικ Χόμπσμπαουμ υποστηρίζει πως, στα τέλη της δεκαετίας του ’50, το ροκ διέπραξε μια «πατροκτονία» αφού αποστέρησε από τη τζαζ το νεανικό κοινό της. Που κινείται η τζαζ σήμερα;

Πιστεύω ότι βαδίζει εκεί όπου πάντα βάδιζε. Μιλώντας για τη μουσική γενικότερα, αξίζει να σημειώσουμε πως πλέον σημαντικό ρόλο παίζει το οπτικό στοιχείο, δηλαδή ο κόσμος ακούει μουσική βλέποντας… Παλαιότερα, η οπτική διάσταση περιοριζόταν στο «λάιβ». Σήμερα κυριαρχεί το βίντεοκλίπ και το «image making» - πάρτε για παράδειγμα τον Τζόσουα Ρέντμαν. Γενικότερα έχουν πάψει να λειτουργούν τα στεγανά, η τζαζ επηρεάζεται από διαφορετικούς ήχους, υπάρχει μετακίνηση του κοινού από το ένα στυλ στο άλλο, όμως, παράλληλα, όλες οι τέχνες έχουν υποστεί μια καθίζηση... [Συνέντευξη στον Γιάννη Κολοβό, Η Καθημερινή, 11/5/2008]

And the Brass Ring Goes to Chicago Symphony: Riccardo Muti Says Yes

By DANIEL J. WAKIN

The New York Times, May 6, 2008

The Chicago Symphony Orchestra snagged the prize.

Hiroyuki Ito for The New York Times

Riccardo Muti conducting the New York Philharmonic at Avery Fisher Hall on Jan. 17, 2008.

In a classical music world of diminishing grandeur, the orchestra has hired one of the last lions of podium glamour, Riccardo Muti, as its music director and in so doing is lending a sheen to the city’s cultural profile.

At the same time Mr. Muti’s embrace of a cold city on Lake Michigan — which he diplomatically likens to the Mediterranean waters off his native Italy — dampened spirits at the New York Philharmonic, which failed to lure him at least once and, by some accounts, including his own, possibly twice.

His decision to assume the helm in Chicago is a remarkable turnaround. As recently as September, Mr. Muti dismissed the idea of taking over the responsibilities of an American music directorship, and all the nonmusical duties the job entails. But on Monday, in his first interview since signing the contract, he said he was fully committed to the position, including supervising auditions, helping raise money and engaging in community outreach.

“From my years in Philadelphia I know exactly what I’m expected to do as music director of an American orchestra,” said Mr. Muti, 66, who was music director of the Philadelphia Orchestra from 1980 to 1992. The job, he said, was not just to make good music in the concert hall “but to serve the community.” He cited his work performing in trouble spots around the world, including the Balkans, Lebanon and Armenia, and giving concerts in places like a prison in Italy.

Mr. Muti called the Chicago Symphony “a perfect machine,” with the versatility to play huge works like Prokofiev’s Symphony No. 3 and Scriabin’s “Poem of Ecstasy” or to display the refined delicacy needed for small-scale Schubert...

Related

Times Topics: Riccardo Muti

Videos: Muti Conducts (YouTube.com)

Στ' αχνάρια του Στέλιου Καζαντζίδη

«Τιμητικό Αφιέρωμα στον Στέλιο Καζαντζίδη», διοργανώνεται στην «Τεχνόπολη» του Δήμου Αθηναίων (Πειραιώς 100), από αύριο (5/5) έως και τις 10/5. Στις εκδηλώσεις περιλαμβάνονται: Εκθεση με προσωπικά αντικείμενα, αφίσες εποχής, φωτογραφίες, πορτρέτα, μουσικά όργανα και σύνεργα ψαρέματος του καλλιτέχνη, ομιλίες και συναυλίες της 16μελούς ορχήστρας του Θανάση Πολυκανδριώτη με τη συμμετοχή των: Θέμη Αδαμαντίδη, Μελίνας Ασλανίδου, Πέτρου Γαϊτάνου, Ελένης Δήμου, Δημήτρη Κατοίκου, Γιώργου Μαργαρίτη, Δημήτρη Μπάση, Πίτσας Παπαδοπούλου και Μπάμπη Στόκα.

Επίσης, θα προβληθούν αποσπάσματα από το ντοκιμαντέρ «Στέλιος Καζαντζίδης, τ' αχνάρια ενός μύθου...», σε σενάριο και σκηνοθεσία Πάνου Υφαντή και καλλιτεχνική επιμέλεια του Τάσου Μπιρσίμ, βασισμένο στην εξιστόρηση της κ. Βάσως Καζαντζίδη και στο προσωπικό αρχείο του κορυφαίου ερμηνευτή. Η έκθεση θα λειτουργεί στην αίθουσα «Κωνσταντίνος Καβάφης» (5 μ.μ.- 11.30 μ.μ.). Το αφιέρωμα διοργανώνεται με τη συνεργασία της ΚΕΔΚΕ και του Πολιτιστικού Φορέα «Στέλιος Καζαντζίδης νυν και αεί».

Τιμούν τον Πάνο Γεραμάνη

Στη μνήμη του αξέχαστου Πάνου Γεραμάνη, του δημοσιογράφου που αφοσιώθηκε στο λαϊκό τραγούδι για να το προβάλει και να αναδείξει τους πόθους και καημούς των δημιουργών του, αφιερώνονται οι εκδηλώσεις που οργανώνει, με αφορμή τα τρία χρόνια από το θάνατό του, το «Αετοπούλειο» Πολιτιστικό Κέντρο Χαλανδρίου. Αύριο, το ουζερί του Μήτσου (πλατεία Αγ. Νικολάου, Χαλάνδρι), καλεί τους φίλους του Γεραμάνη, μετά τις 7 μ.μ., στο καθιερωμένο ραντεβού, με τσίπουρο και τραγούδια. Τη Δευτέρα (8.30μ.μ.), το «Αετοπούλειο» (Φιλικής Εταιρίας και Τομπάζη 18, 210 6820.464) διοργανώνει εκδήλωση τιμής στον Π. Γεραμάνη. Για τον δημοσιογράφο που άφησε εποχή στα χρονικά της ελληνικής ραδιοφωνίας με τις εκπομπές του «Λαϊκοί βάρδοι», αλλά και «Οι άσσοι των γηπέδων», για τον άνθρωπο που υπεράσπισε το λαϊκό Πολιτισμό με κείμενά του και για τη ζωή του, θα μιλήσουν οι: Αρης Σκιαδόπουλος, Γιώργος Καραγιάννης, Παναγιώτης Κουνάδης, Νίκος Μπογιόπουλος, Αριστείδης Καμάρας. Αγαπημένα τραγούδια του Γεραμάνη θα ερμηνεύσουν οι Χαρά Πομώνη και Γιάννης Ντουνιάς. Παίζουν οι μουσικοί: Γιώργος Αλτής, Σπύρος Πανταζής, Φώτης Φωτόπουλος, Θανάσης Φωτόπουλος.

Τον κατευόδωσαν Κύπρος και Ελλάδα

Ο αξέχαστος Μάριος Τόκας

ICON

Φόρος τιμής της Κύπρου στον Μάριο Τόκα

Η Κύπρος και ιδιαίτερα η Λεμεσός, η οποία ήταν η γενέτειρά του, τίμησε σήμερα τη μνήμη του λατρευτού μουσικοσυνθέτη της, Μάριου Τόκα.

Εναποθέτοντας λίγα λουλούδια και ανάβοντας ένα κερί έξω από την Επαρχιακή Διοίκηση Λεμεσού, όπου είχε τοποθετηθεί μια μεγάλη φωτογραφία του, πλήθος κόσμου λέει το στερνό αντίο στον Μάριο Τόκα.

Μικροί και μεγάλοι, γνωστοί και άγνωστοι, φίλοι, αλλά και άνθρωποι που αγαπούσαν το έργο του Μάριου Τόκα, με τη θλίψη ζωγραφισμένη στα μάτια τους από τον αδόκητο θάνατό του, συρρέουν από το πρωί για να αποτίσουν φόρο τιμή στον άνθρωπο, τον καλλιτέχνη, τον δημιουργό.

Μεταξύ αυτών και ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ Νίκος Αναστασιάδης, ο οποίος μαζί με βουλευτές του κόμματός του, άφησε λίγα λουλούδια «αγάπης στη μνήμη του Μάριου», λέγοντας πως πρόσφερε όσα ίσως ελάχιστοι πρόσφεραν στην Κύπρο και στον Ελληνισμό γενικότερα.

Στο Δημοτικό Μέγαρο Λεμεσού άνοιξε βιβλίο συλλυπητηρίων.

Ο Διευθυντής του Τεχνολογικού Πανεπιστημίου Κύπρου Ανδρέας Μαλλούπας, εναποθέτοντας λουλούδια, ανακοίνωσε ότι ο ύμνος του Πανεπιστημίου, που ήταν το τελευταίο έργο του Μάριου Τόκα, θα ακούγεται σε όλες τις τελετές αποφοίτησης.

Επίσης το όνομα του διακεκριμένου μουσικοσυνθέτη θα δοθεί σε μια από τις αίθουσες διδασκαλίας του Πανεπιστημίου... [www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ - ΜΠΕ]

• Με το συγκλονιστικό τραγούδι του Μάριου Τόκα, σε στίχους της Τουρκοκύπριας Νεσέ Γιασίν, «Η δική μου πατρίδα έχει μοιραστεί στα δυο», πλήθος κόσμου, με επικεφαλής τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας Δημήτρη Χριστόφια, αποχαιρέτησε προχτές το μεσημέρι τον πρόωρα χαμένο συνθέτη, στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών.

Φίλοι, συνεργάτες, συνοδοιπόροι του στους κοινωνικούς και μουσικούς αγώνες, εκπρόσωποι των πολιτικών κομμάτων Κύπρου και Ελλάδας, άνθρωποι με τους οποίους μοιράστηκε μελωδίες, όνειρα, ελπίδες βρέθηκαν στο πλευρό της οικογένειάς του, αποτίοντας φόρο τιμής στον ταλαντούχο, σεμνό δημιουργό, συνειδητοποιημένο και ένθερμο υπερασπιστή του δίκιου του κυπριακού λαού. Παραβρέθηκε αντιπροσωπεία του ΚΚΕ, αποτελούμενη από τον Σπύρο Χαλβατζή, μέλος του ΠΓ της ΚΕ και τον Ηλία Λέγγερη, μέλος της ΚΕ.

«Αποχαιρέτησε τον Μάριο ολόκληρος ο ελληνισμός. Ελλάδα και Κύπρος, πιστεύω περιλαμβανομένων και των Τουρκοκυπρίων, οι οποίοι τραγουδούν τους στίχους "Η δική μου πατρίδα", σε κοινές εκδηλώσεις στην Κύπρο», δήλωσε συγκινημένος ο Δημήτρης Χριστόφιας. «Ηταν ο άνθρωπος του αγώνα, της αγάπης για την πατρίδα, ευαίσθητος άνθρωπος, που τραγούδησε μαζί με την πατρίδα του τον έρωτα και την αγάπη. Είμαι σίγουρος ότι μέσα από τις νότες του, τη μουσική του, θα ζει αιώνια», τόνισε ο Δ. Χριστόφιας.

«Πενθούμε για το χαμό του καλού ανθρώπου, του ενεργού πολίτη, του πρωτότυπου δημιουργού. Το έργο του συνθέτουν όλα αυτά τα χαρακτηριστικά. Η καλοσύνη του δίνει τη γλυκύτητα της μουσικής του. Η πολιτική του εγρήγορση και η κοινωνική του ευαισθησία δίνουν μια μουσική πλήρη από εθνικά και πολιτικά μηνύματα», ανέφερε στον επικήδειο ο υπουργός Παιδείας και Πολιτισμού Κύπρου, Ανδρέας Δημητρίου. Μίλησε για την «έντονη λαχτάρα του για την επανένωση του νησιού» και για το ότι «ήταν έντονα συνειδητοποιημένος με ανεπτυγμένη κοινωνική ευαισθησία, η οποία διαποτιζόταν από τα ιδανικά της κοινωνικής δικαιοσύνης, που πήρε από τον πατέρα του και την κυπριακή αριστερά, της οποίας ήταν παιδί». Αναφερόμενος στο τραγούδι του «Η δική μου πατρίδα», είπε ότι οδηγεί «την πολιτική βούληση όλων μας που θέλουμε την επανένωση της Κύπρου μέσα από μια λύση του Κυπριακού που να καλύπτει όλους τους πολίτες, ανεξάρτητα από εθνοτική ή θρησκευτική καταγωγή». Επίσης, τόνισε ότι «για το έργο, την πολιτική και κοινωνική ευθύνη, την ανταπόκρισή του σε κάθε κάλεσμα της πατρίδας, η πατρίδα τον τιμά με ευγνωμοσύνη». Με απόφαση της κυπριακής κυβέρνησης θα δοθεί το όνομά του σε Μουσικό Σχολείο της Λεμεσού, θα προκηρυχτεί μουσικό βραβείο επίσης με τ' όνομα του, ενώ θα δοθεί υποτροφία για μουσικές σπουδές.

Πολύς ήταν ο κόσμος που αποχαιρέτησε τον σημαντικό Κύπριο συνθέτη

ICON

Στο ταλέντο, την ευαισθησία και τη σοβαρότητα του Μάριου Τόκα αναφέρθηκε ο Μίκης Θεοδωράκης, στον αποχαιρετισμό του, που διάβασε ο Γρηγόρης Βαλτινός, επισημαίνοντας «το γνήσια ελληνικό έργο του» και ότι «δεν έπαψε να συμμετέχει ενεργά στους αγώνες για το δίκιο της πατρίδας του». [Ριζοσπάστης, 2/5/2008]

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ

30/4/2008

-- Κοινωνικά ευαίσθητος δημιουργός