ΟΙ ΤΖΑΖ ΧΤΥΠΟΙ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ

Πλανήτης ΓΗ

Επιμέλεια: ΟΛΓΑ ΚΟΛΙΑΤΣΟΥ, Ελευθεροτυπία, 30/5/2008

ΒΕΡΟΛΙΝΟ. «Μόλις ηχογράφησα τον 36ο ή 37ο δίσκο μου, δεν θυμάμαι ακριβώς. Υπάρχουν ακόμη στιγμές μαγικές -όταν ζωντανεύει κάποιος ένα τραγούδι, είναι σαν ν' αρχίζει να ζωγραφίζει, προσθέτει πράγματα, αφαιρεί κάποια άλλα, το ένα ή το άλλο χρώμα. Δεν έχω συγκεκριμένη συνταγή, μόνο ανοιχτή καρδιά. Προσπαθώ ν' αφουγκράζομαι και ν' αναγνωρίζω μέσα μου -αφήνω τη μουσική να έρθει σ' εμένα και να με αγγίξει μέχρι να πω "ωωω!". Οταν είναι καλό το μουσικό κομμάτι, έχω την αίσθηση πως η μουσική "ήρθε και θα μείνει".

Για τον Σέρτζιο Μέντες, έναν από τους πιο επιτυχημένους Βραζιλιάνους μουσικούς, η ζωή είναι ένα μεγάλο ταξίδι, που πιστεύει ότι θα διαρκέσει πολύ ακόμη. Και τη μουσική τη βλέπει σαν μια σύνθεση χρωμάτων, όπου προσθέτει ή αφαιρεί «αυτό το χρώμα ή το άλλο, μέχρι που η καρδιά του να του πει "εντάξει είναι έτσι"!»

Πριν από 40 χρόνια είχαμε μόνο τις μαγνητοταινίες και ηχογραφούσαμε σ' αυτές "ζωντανά". Σήμερα καθόμαστε μπροστά στον υπολογιστή και μπορούμε να κάνουμε τα πάντα με την τεχνολογία. Μ' αρέσουν οι σύγχρονες μέθοδοι, αλλά πάντα έχω ανάγκη ένα πιάνο. Μερικές φορές συνθέτουμε ένα μουσικό κομμάτι από μικροσκοπικά επιμέρους τμήματα, άλλες φορές το ηχογραφούμε απ' ευθείας όταν παίζουμε. Ομως, με τη σημερινή τεχνολογία μπορούμε να στείλουμε ένα κομμάτι σ' όλο τον κόσμο. Ο Σουάνες (Juanes)*, για παράδειγμα, ηχογράφησε το μέρος του τα Χριστούγεννα στην Κολομβία -του είχα στείλει στίχους και μουσική κι εκείνος μού το ξανάστειλε τραγουδισμένο. Αλλοι συνεργάτες μου ηχογραφούν τα δικά τους κομμάτια από άλλα μέρη του κόσμου, σήμερα δεν χρειάζεται να περάσεις ώρες ατελείωτες σ' ένα αεροπλάνο για ένα "σόλο".

Μεγάλωσα σε μια μικρή πολιτεία ονόματι Νιτερόι, από την άλλη μεριά του κόλπου του Ρίο ντε Ζανέιρο. Τότε δεν υπήρχε η γέφυρα, για να πας στο Ρίο έπρεπε να πάρεις το φέρι-μποτ, έκανε 3/4 της ώρας. Μια επίσκεψη στο Ρίο ήταν μεγάλη περιπέτεια, το Ρίο ήταν τότε μια εντελώς άλλη πόλη απ' ό,τι σήμερα, ήσυχη και ειρηνική, μπορούσες να περιδιαβαίνεις άφοβα τους δρόμους... [συνεχίζεται]