Η Eurovision, δοκιμασία για τα αυτιά μας
Μπορεί οι Βρετανοί να ήρθαν τελευταίοι στην Eurovision αλλά υπάρχει ένα σημείο όπου δεν μπορούμε να τους ξεπεράσουμε: η σατιρική προσέγγιση του γνωστού ευρωπαϊκού μουσικού διαγωνισμού. Η εφημερίδα Guardian παρουσιάζει στις ιστοσελίδες της μια ιλαρή αναμετάδοση, με καυστικότατα σχόλια για τις συμμετοχές όλων των κρατών, με τρόπο που καμιά άλλη χώρα δεν θα τολμούσε. Αναδημοσιεύουμε μια μικρή ανθολογία από τα τεκταινόμενα στο Βελιγράδι, όπως τα κατέγραψε η δημοσιογράφος Χάιντι Στίβενς, όχι από τη Σερβία αλλά από τον καναπέ της στο Λονδίνο.
Οι 25 συμμετοχές αναλύονται τόσο σε ό,τι αφορά το τραγούδι αλλά και στο αισθητικό μέρος της παρουσίασης. Εννοείται ότι δεν γλιτώνει κανείς, πόσω μάλλον η ίδια η Αγγλία. «Ο τραγουδιστής επέλεξε να ερμηνεύσει ένα άσμα που θυμίζει Motown, με ανάλογο ντύσιμο που τον κάνει όμως να μοιάζει επικεφαλής μουσικής μπάντας που βγαίνει σε παρελάσεις». Στο στόχαστρο μπήκε και η «φρικιαστικά βαρετή αλβανική μπαλάντα, τραγουδισμένη εντελώς παράφωνα που απορούμε πώς κατάφερε να φτάσει στον τελικό. Η αγγλική μετάφραση του τίτλου είναι «Βάζουμε τις καρδιές μας σε δοκιμασία». Μάλλον στα αυτιά μας συμβαίνει αυτό».
Η Αγγλίδα δημοσιογράφος δεν σεβάστηκε καθόλου τους υπέργηρους Κροάτες που πήραν μέρος στον 53ο διαγωνισμό «Είναι ωραίο να βλέπει κανείς κάτι διαφορετικό και πιο αντιπροσωπευτικό της χώρα συμμετοχής, αλλά τελικά μοιάζει σαν να κοιτάζει κανείς έναν μεθυσμένο θείο του να τραγουδάει Πατ Μπουν σε πάρτι Καραόκι». Σειρά έχει η Τουρκία «με έναν ροκ ύμνο ονόματι «Τρελός» και κάποιον που μοιάζει με τον ηθοποιό Τζεφ Γκόλντμπλουμ στα φωνητικά». Η Χάιντι Στίβενς περιέργως δεν έθαψε το γαλλικό τραγούδι, αλλά εκτόνωσε την κακία της, επιτιθέμενη στον τραγουδιστή: «Ο Σεμπαστιάν Τελιέ μοιάζει με τον Ιησού που νιώθει άβολα μέσα σ' ένα ασημένιο κοστούμι».
Ηρθε και η σειρά της Καλομοίρας: «Για την Ελλάδα τραγουδάει ένα κορίτσι που έχει το στυλ της Μπρίτνεϊ Σπίαρς. Εμφανίζεται με άνδρες χορευτές που μοιάζουν λίγο με γκαρσόνια. Μπορεί και να είναι μάλιστα. Ωχ! Το φόρεμα έχει πολλά επίπεδα. Το πρώτο έφυγε από τη μέση. Μου αρέσει, αλλά όχι τόσο όσο στο έτερόν μου ήμισυ που έχω να τον δω τόσο εξιταρισμένο από τη συμμετοχή της Ουκρανίας».
Τη σκυτάλη παίρνει η φοβερή συμμετοχή της Ισπανίας: «Ιδού ένα ζωντανό παράδειγμα γιατί κάποιες χώρες δεν θα έπρεπε καν να έχουν το δικαίωμα να συμμετέχουν στα προκριματικά. Ακόμα και ο δικτάτορας Φράνκο, που ήταν γνωστός για τις πολιτικές του απάτες, δεν θα τα είχε καταφέρει να περάσει. Το τραγούδι λέγεται «Χορέψτε το Τσίκι - Τσίκι» και είναι αφάνταστα βαρετό».
Σειρά είχε ο νικητής Ρώσος: «Ενας τύπος με λευκά ρούχα και μάλλον περούκα αλλά όχι παπούτσια. Είναι εντελώς μποέμ αυτοί οι Ρώσοι. Σίγουρα αυτό το βράδυ άκουσα χειρότερα τραγούδια. Αυτός πάντως κερδίζει ένα βραβείο χορού χάρη στον πατινέρ. Τον πάγο πού τον βρήκαν; Και αν τελικά κερδίσει ο Ρώσος τι θα κάνουν;». Το επόμενο κακεντρεχές σχόλιο για την Ελλάδα αναφέρεται -όπως θα περίμενε κανείς- στο 12άρι που παίρνουμε παραδοσιακά από την Κύπρο. «Ο,τι και αν τραγουδούσε η συμμετοχή της Ελλάδας, πάλι θα τους το έδιναν». Και για το τέλος, μια λογική απορία: «Γιατί όλοι οι βαθμοί μεταφράζονται και στα γαλλικά; Αν κάποιος δεν καταλαβαίνει αγγλικά μάλλον δεν θα καταλαβαίνει και γαλλικά. Εκτός βεβαίως από τους Γάλλους...» [Της Μαργαρίτας Πουρνάρα, Η Καθημερινή, 30/5/2008]
No comments:
Post a Comment