Ο πιανίστας Γιώργος Κοντραφούρης ανοίγει την καρδιά του στην «Κ» για τη μουσική, το κοινό, τον Χατζιδάκι και τον Σαββόπουλο
Κατοικεί μόνιμα στο Ελσίνκι διότι από εκεί μπορεί ευκολότερα να περιοδεύει σε όλη την Ευρώπη και να συμμετέχει σε ηχογραφήσεις γνωστών καλλιτεχνών της τζαζ μουσικής. Το όνομα του, πιανίστα, Γιώργου Κοντραφούρη το γνωρίζει πολύ καλά το κοινό της ευρωπαϊκής τζαζ κι ας δηλώνει ο ίδιος «αμερικανοθρεμμένος». Παρότι πιστεύει πως «στην Ελλάδα δεν μπορείς να κάνεις αυτό που αγαπάς», πάντα επιστρέφει στο πατρικό του, στα Μανιάτικα του Πειραιά, και παίζει, συχνά-πυκνά, στα αθηναϊκά στέκια με το «baby trio» του, μια μπάντα που ονομάστηκε έτσι «γιατί αποδεικνύει πόσο παιδιά είμαστε». Λίγο πριν από τη συναυλία του, την επόμενη Πέμπτη στο «Κύτταρο», ανοίγει την καρδιά του και μιλάει με πάθος –«το αίσθημα που χαρακτηρίζει τους Ελληνες»– για τη μουσική, το κοινό της τζαζ, τον Χατζιδάκι και τον Σαββόπουλο, τους… AC/DC και την παλιά του γειτονιά…Πιστεύω ότι βαδίζει εκεί όπου πάντα βάδιζε. Μιλώντας για τη μουσική γενικότερα, αξίζει να σημειώσουμε πως πλέον σημαντικό ρόλο παίζει το οπτικό στοιχείο, δηλαδή ο κόσμος ακούει μουσική βλέποντας… Παλαιότερα, η οπτική διάσταση περιοριζόταν στο «λάιβ». Σήμερα κυριαρχεί το βίντεοκλίπ και το «image making» - πάρτε για παράδειγμα τον Τζόσουα Ρέντμαν. Γενικότερα έχουν πάψει να λειτουργούν τα στεγανά, η τζαζ επηρεάζεται από διαφορετικούς ήχους, υπάρχει μετακίνηση του κοινού από το ένα στυλ στο άλλο, όμως, παράλληλα, όλες οι τέχνες έχουν υποστεί μια καθίζηση... [Συνέντευξη στον Γιάννη Κολοβό, Η Καθημερινή, 11/5/2008]
No comments:
Post a Comment