ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΒΙΔΑΛΗ, Ελευθεροτυπία, 30/5/2008Στον τρυφερό, ποιητικό και νοσταλγικό κόσμο των πορτογαλέζικων φάδος με εννέα αντιπροσωπευτικά τραγούδια «ταξιδεύει» με την κελαρυστή φωνή της η Αλίκη Καγιαλόγλου στον καινούργιο της δίσκο. Επίλογος στον δίσκο μια ατμοσφαιρική ανάγνωση-περιήγησή της στη «Θαλασσινή Ωδή» του Φερνάντο Πεσόα (κυκλοφορεί από την εταιρεία της, «Συν ΑΘηνά και χείρα κίνει»).
Τι το ιδιαίτερο έχουν τα φάδος; Γιατί σε συγκινούν;«Η επιθυμία μου να τραγουδήσω φάδος και να διαβάσω τη "Θαλασσινή Ωδή" του Φερνάντο Πεσόα δεν έχει καμία σχέση με "έθνικ προσταγές" ή "μόδες" και σίγουρα δεν στοχεύει σ' ένα καλό χιτ ή ringtone. Είναι μια ολοκληρωμένη δουλειά, που την ήθελα μόνο με κιθάρα κλασική (με πινελιές πορτογαλικής) με τον λόγο σε πρώτο πλάνο. Ο Μιχαήλ Σουρβίνος αγκάλιασε με την κιθάρα του τα υπέροχα αυτά τραγούδια με μοναδικό τρόπο.Η συγκίνησή μου για τα φάδος ξεκινάει από πολύ παλιά. Σε μια εποχή που όλοι άκουγαν Μπιτλς, εγώ ανακάλυπτα την Αμάλια Ροντρίγκεζ και μέσα από τη φωνή της, τα φάδος. Κάθε μέρα τραγουδούσα, χόρευα, λυπόμουν, ερωτευόμουν μαζί της. Η φωνή της με οδήγησε τότε και στο πρώτο μου ταξίδι στην αγαπημένη της Lisboa. Πολλά χρόνια μετά, μια καινούργια συνάντηση (η γνωριμία έγινε μέσω της "Ποίησης" που εξέδιδε η "Νεφέλη" του Γιάννη Δουβίτσα και μέσα από την εξαίρετη μετάφραση της Μαρίας Παπαδήμα) με έναν κύριο με πολλά ονόματα και πολλά πρόσωπα, Φερνάντο Πεσόα, Αλβάρο ντε Κάμπος κ.ά. με οδηγεί πάλι στη Λισαβόνα. Η "Θαλασσινή Ωδή" του, ένα "σινιάλο" για να αρχίσω πάλι το ταξίδι»... [συνεχίζεται]
No comments:
Post a Comment