ΝΕΕΣ ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΚΑΙ ΝΕΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ

Πατρίδα τους είναι η μουσική

Σε ήχο ελληνικό. Του ΓΙΩΡΓΟΥ Ε. ΠΑΠΑΔΑΚΗ

* ROSS DALY: WHITE DRAGON ΠΑΡΑΓΩΓΗ: ΣΕΙΣΤΡΟΝ

Ενας ξεχωριστός μουσικός του κόσμου, που έχει μεγάλη γνώση του αντικειμένου του, που έχει ταλέντο και που τον διακρίνουν η ευγένεια και η σοβαρότητα, ο Ρος Ντέιλι, έχει διαλέξει να ζει, αυτοεξόριστος κατά έναν τρόπο, σ' ένα χωριό της Κρήτης και να συνωθεί, να συμπιέζει εκεί τους δημιουργικούς του ορίζοντες. Με τον τελευταίο του δίσκο, που εκδόθηκε από κρητική εταιρεία παραγωγής, παρουσιάζει το παγκοσμίου φήμης συγκρότημα Huun Huur Tu, μια ομάδα μουσικών από τη Δημοκρατία της Τούβας, χώρα που βρίσκεται στη νότια Σιβηρία...

Μπαρόκ ποπ, σβέλτο ροκ και πανκ καμπαρέ

Stereo Φονικά. Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΥ

* «The Age Of Understatement» - The Last Shadow Puppets (ΕΜΙ):

Ενα εθιστικό ποπ τραγούδι σαν ο Μορικόνε να έγραφε μουσική για ένα ροκ εν ρολ σπαγγέτι γουέστερν σε εισάγει στο σύμπαν δύο συνωμοτών. Και το ακολουθούν αιθέριες ποπ μελωδίες γεμάτες βιολιά και πνευστά, αλλόκοτο σπιντάτο ροκ που θυμίζει τον παλιό Μπάουι, κινηματογραφικές συνθέσεις κλεμμένες από άλλη εποχή και νότες από κιτς μιούζικαλ. Ενα μπαρόκ άλμπουμ εμπνευσμένο από τον πειραματιστή Σκοτ Γουόκερ, που μοιάζει να μαζεύει όλη την ποπ ιστορία των περασμένων εποχών και να τη συμπυκνώνει σε έντεκα τραγούδια. Ο Αλεξ Τέρνερ, ο τραγουδιστής των Arctic Monkeys, εγκαταλείπει το νέο ποστ πανκ ήχο, συναντάει τον Μάιλς Κέιν των Rascals και γράφουν μαζί τραγούδια στα αχνάρια του Μπερτ Μπάκαρα και του Λι Χέιzελγουντ, σαν να τα βούτηξαν από τη δισκοθήκη των γονιών τους. Τα νοθεύουν όμως με τη βρωμιά του ροκ εν ρολ και την ποπ απλότητα όπως τη δίδαξαν οι Beatles, μπερδεύοντας και ολόκληρη συμφωνική ορχήστρα στην ηχογράφηση. Οι δύο Βρετανοί πιτσιρικάδες με αυτή τη χειρονομία ισορροπούν σε τεντωμένο σκοινί. Γιατί σαν κλέφτες που σκορπάνε ανέμελα και αδιάφορα τα κλοπιμαία, πήραν την ποπ παράδοση, έστησαν μια σειρά επικές μελωδίες, αποφεύγοντας την παγίδα του πομπώδους βαρυφορτωμένου ήχου και δημιούργησαν ένα άλμπουμ που πατάει στο παρελθόν αλλά περιγράφει τους καιρούς μας όσο ελάχιστα άλλα...

Οταν «μιλάει» το ταλέντο

Ηχοι ζωντανοί. Του ΓΙΑΝΝΗ ΣΒΩΛΟΥ

Αρκετές είναι οι ανεπιφύλακτα απολαυστικές συναυλίες που πρόσφερε φέτος στους Αθηναίους φιλόμουσους η ΚΟΑ. Σε αυτές εντάσσεται οπωσδήποτε και αυτή που δόθηκε στο Μέγαρο Μουσικής υπό τον Λέος Σβαρόφσκι (9/5/2008). Το πρόγραμμα περιλάμβανε έργα ρομαντικού ρεπερτορίου από το ανατολικό μισό του ευρωπαϊκού χώρου.

Η προικισμένη Γιαπωνέζα βιολίστρια Τσιχάρου Τάκι που ερμήνευσε το «Κοντσέρτο για βιολί» του Σιμπέλιους με την ΚΟΑ υπό τον Λέος Σβαρόφσκι στο Μέγαρο Μουσικής

Η βραδιά ξεκίνησε και ολοκληρώθηκε με έργα Βοημών/Τσέχων συνθετών. Πρώτο δόθηκε το συμφωνικό ποίημα «Από τους κάμπους και τα δάση της Βοημίας», μέρος του κύκλου «Η πατρίδα μου», του Μπέτριχ Σμέτανα. Πρόκειται για ένα κομμάτι που ακούμε μάλλον σπάνια. Διαθέτει υποβλητική ατμόσφαιρα αλλά και ουκ ολίγες παραγράφους ιδιάζουσας εκφραστικής, οι οποίες απαιτούν εγρήγορση από τους εκτελεστές και, κυρίως, καλή αντίληψη της κάθετης οργάνωσης του συμφωνικού ήχου. Ο Τσέχος αρχιμουσικός άντλησε από τα έγχορδα της ΚΟΑ σφιχτό, καλοεστιασμένο παίξιμο που του επέτρεψε να διαπλάσει μια ολοζώντανη ανάγνωση υψηλού επιπέδου. Θαυμάσια ήχησαν οι χαρακτηριστικές παράγραφοι όπου η ρευστή μελωδία ξετυλιγόταν -θα 'λεγα «σέρφαρε»!- ελεύθερα επάνω σε ένα εμφατικά οργανωμένο υπόβαθρο, τονισμένο με νευρώδεις παραδοσιακούς ή στιβαρούς εμβατηριακούς ρυθμούς.

Ολίγον ελαφρά και μετά σοβαρά

Την επόμενη ημέρα, οι σολίστες της Φιλαρμονικής της Βιέννης, που απαρτίζουν το Ensemble Wien, και ο πιανίστας Γιάννης Βακαρέλης πρόσφεραν ένα ευχάριστο μουσικό πρόγραμμα στο Μέγαρο Μουσικής (10/5/2008).

Οι μουσικοί του Ensemble Wien και ο Γιάννης Βακαρέλης ερμηνεύουν το «Κουιντέτο» του Μπραμς στο Μέγαρο Μουσικής

Στο πρώτο μισό της βραδιάς δόθηκε έμφαση στα αναψυκτικά ακούσματα. Εξαιρετικοί σολίστες, ώριμοι φορείς συγκεκριμένης ερμηνευτικής παράδοσης και κάτοχοι απροσμέτρητης εμπειρίας στο ρεπερτόριο του κεντροευρωπαϊκού κλασικισμού και ρομαντισμού, οι τέσσερις Αυστριακοί σολίστες έπαιξαν μόνοι το «Ντιβερτιμέντο, KV 136» του Μότσαρτ, τα «Ευγενικά βαλς», D969 του Σούμπερτ (μεταγραφή Μπγέλικ) και μια επιλογή από τους «Ουγγρικούς χορούς» του Μπραμς (1, 3, 4, 7, 5) (μεταγραφές Μπγέλικ και Πεκ). Τελειοθηρικά πλασμένες, κατά περίπτωση κομψές, με καλαίσθητα στιλιζαρισμένη φραστική (Μότσαρτ, Σούμπερτ) ή ιδιωματικά φορτισμένες με ρυθμική ζωντάνια (Μπραμς), οι αναγνώσεις τους διέθεταν σιγουριά ημιαυτοσχεδιαστικής πρακτικής και ελαφράδα μουσικής σαλονιού. [Γ. ΣΒ.]

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, 21/5/2008