- «ΝΑ ΤΟ ΞΑΝΑΚΑΝΟΥΜΕ», ΕΥΧΗΘΗΚΕ Ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΝΟΣ
Ηταν πολλοί οι έφηβοι που έδωσαν ραντεβού στην έξοδο του Μετρό κι ανηφόρισαν το απόγευμα της Παρασκευής, αρκετά πριν από τις 8 μ.μ., προς τον κήπο του Μεγάρου Μουσικής για να πιάσουν εγκαίρως θέση στο γρασίδι.
Δύο από τα έξι κορίτσια των Blue Jazz Fiction που άνοιξαν τη συναυλιακή βραδιά (Phasma/Μ. Καραγιάννης)
Αλλά ήταν κι αρκετοί άλλοι, μεγαλύτεροι, που κατατάσσονταν περισσότερο στο κοινό που παρακολουθεί σταθερά τις προτάσεις του Μεγάρου. Ετσι υπήρξε ένα παράδοξο αλλά και ωραίο «χαρμάνι» κόσμου, που επιβεβαίωσε ότι από τη συναυλία των τριών συγκροτημάτων Musica Ficta, Rosebleed και Blue Jazz Fiction, τα οποία είχαν αναδειχτεί καταρχήν στο Schoolwave, υπήρξε ένα...ιντεράκτιβ όφελος.
Και το Μέγαρο, που ούτως ή άλλως στη σειρά «Γέφυρες» έχει επιχειρήσει να προτείνει μουσικά ανοίγματα που «υπονομεύουν» ευχάριστα το κλασικό του προφίλ, κέρδισε σε φρεσκάδα, νεανική ενέργεια και επικοινωνιακότητα. Και οι νέοι ακροατές παρακολούθησαν μια συναυλία που είχε το τεχνικό «κύρος» του Μεγάρου και που παράλληλα τους βοήθησε να απομυθοποιήσουν έναν χώρο που τους ήταν απόμακρος. Ή και εντελώς άγνωστος.
Το διαβεβαιώνει κι ο Χρήστος Ιωαννίδης, εμπνευστής και διοργανωτής του Schoolwave»: «Υπήρχαν», λέει, «πολλά παιδιά που την Παρασκευή πέρασαν για πρώτη φορά την είσοδο του Μεγάρου. Και νωρίτερα 2-3 με είχαν ρωτήσει, "κύριε ξέρετε πού είναι το Μέγαρο";». «Η συναυλία λειτούργησε όμως ως συστατική επιστολή» και στην άλλη πλευρά: «Η δική μου αίσθηση», τονίζει ο Ιωαννίδης, «είναι ότι ένα "μυστικό" που το μοιράζονταν 20.000 παιδιά απ' όλη την Ελλάδα έγινε γνωστό και σ' ένα άλλο κοινό που μέχρι προχθές ίσως να μην ήξερε καν τι είναι το Schoolwave. Τελικά εμείς κερδίσαμε από το κύρος του Μεγάρου κι εκείνο από τη φρεσκάδα μας».
- «Ξέρετε πού είναι το Μέγαρο;»
Πάντως και οι μεν και οι δε, όλοι μαζί βρήκαν εγκαίρως την Παρασκευή και την είσοδο στο Μέγαρο και τη θέση που εξυπηρετούσε την καλύτερη ακρόαση. Παιδιά με σχολικά σακίδια και χαλαρή εφηβική διάθεση κατέλαβαν παρέες-παρέες ή ανά ζευγαράκια τα πράσινα λοφάκια απέναντι από τον εξωτερικό τοίχο της πίσω πλευράς του κτηρίου, όπου είχε τοποθετηθεί βίντεο-οθόνη για να προβάλει τη συναυλία. Ή φρόντισαν να πιάσουν τις καλές μπροστινές θέσεις στο πλάτωμα, προς το δεξί μέρος του κήπου, όπου είχε στηθεί το συναυλιακό stage. Υπήρχαν βέβαια και οι πιο «σκληροπυρηνικοί» φαν κάποιων από τα τρία συγκροτήματα, οι οποίοι όχι μόνο ήξεραν τα περισσότερα λόγια των τραγουδιών απέξω, αλλά για να δουν καλύτερα, σκαρφάλωναν στα δέντρα.
Οι μεγαλύτεροι, είτε γονείς κάποιων παιδιών είτε απλά ακροατές αποφασισμένοι να μυηθούν ακόμα και στις πιο ροκ προτάσεις του Μεγάρου, άπλωσαν μαντίλια στο γρασίδι ή άνοιξαν καθισματάκια. Λίγο μετά τις 9 μ.μ. όλοι (κάπου μεταξύ 1.000 και 1.200) είχαν πάρει και θέση και...μπίρα (δύο αυτοσχέδια μπαρ με εξυπηρετικότατο προσωπικό πουλούσαν νερό και μπίρα σε απόλυτα λογικές τιμές -0,50 και 2 ευρώ αντίστοιχα) και περίμεναν να αρχίσει η συναυλία.
- Μπιζαρίσματα και χορός
Τη βραδιά άνοιξαν τα έξι κορίτσια από το Βόλο που μοιράζονται κλασικές σπουδές αλλά και τζαζ ανησυχίες κάτω από την ονομασία Blue Jazz Fiction. Σαξόφωνο, χαρούμενη διάθεση, καλή μουσική ζέσταναν την ατμόσφαιρα. Ακολούθησαν οι Musica Ficta με τον αλτέρνατιβ ήχο και την ιδιοσυγκρασιακή «περσόνα» του τραγουδιστή και συνθέτη τους Απόλλωνα Ρέτσου, με την πολύ ιδιαίτερη φωνή. «Υπήρχαν και μεγάλοι», μας λέει ο ίδιος, «που μετά μου έκαναν πολύ ωραία σχόλια, τονίζοντας πόσο τους άρεσε η βραδιά. Και γενικά ήταν όλα πολύ ωραία». Τελευταίοι εμφανίστηκαν οι Rosebleed ήδη γνωστοί στη σύγχρονη εναλλακτική αγγλόφωνη ροκ σκηνή.
Μπιζαρίσματα, χειροκρότημα και χορός ανέβασαν τη διάθεση του νεανικού κοινού που σεβάστηκε απόλυτα τον χώρο. Κι αν η ατμόσφαιρα δεν ήταν ακριβώς ενιαίας πνοής (ήταν φυσικό οι μελωδίες αλλιώς να γίνονται δεκτές από τους μυημένους κι αλλιώς από τους απλώς «περίεργους»), το σίγουρο είναι ότι στο δεύτερο τόσο μαζικό μουσικό test-drive του, ο κήπος του Μεγάρου απέδειξε ότι προσφέρει μια ιδανική χωροταξική λύση για πολλά ωραία πράγματα. Οσο για τους «επίλεκτους» του Schoolwave... «να το ξανακάνουμε και του χρόνου», ευχήθηκε στη διάρκεια της συναυλίας ο πρόεδρος του Μεγάρου, Ιωάννης Μάνος. *
No comments:
Post a Comment