Συνωμοτικές ερμηνείες

• Της ΜΑΤΟΥΛΑΣ ΚΟΥΣΤΕΝΗ, Επτά, Κυριακή 26 Σεπτεμβρίου 2010

• Θα περίμενε ποτέ κανείς να ακούσει τον Μανώλη Μητσιά σε κομμάτια του Cirque du soleil; Ή στο «Nothing else matters» των Μετάλικα; Μάλλον όχι. Ούτε καν ο γιος του, που εδώ και χρόνια του μιλάει για το αγαπημένο του χέβι μέταλ συγκρότημα.

«Εψαχνα αφορμή να συνεργαστούμε», λέει ο Μανώλης Μητσιάς (δεξιά) για τον πιανίστα Γιάννη Βακαρέλη.

Εφτασε η στιγμή να δικαιωθεί: μαζί με τον καταξιωμένο πιανίστα Γιάννη Βακαρέλη ετοιμάζουν ένα πρόγραμμα με τίτλο «Μέλος και Λόγος», όπου συνυπάρχουν βυζαντινοί ύμνοι και Μπαχ μέχρι Τσιτσάνης, Θεοδωράκης, Βιμ Μέρτενς και Μετάλικα. Δηλαδή από μπαλάντες και ροκ τραγούδια μέχρι δημοτικά αλλά και κομμάτια ευρωπαϊκού μινιμαλισμού. Την Τρίτη 5 Οκτωβρίου θα μας τα παρουσιάσουν στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και την επομένη στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης.

«Νομίζω πως κάθε τραγουδιστής θα ήθελε να είναι στη θέση μου. Ακουσα το Γιάννη στο Φεστιβάλ της Σύρου πριν από δύο χρόνια και μαγεύτηκα. Εψαχνα αφορμή για να συνεργαστούμε. Είναι ένας λαμπρός μουσικός με πολύ σπάνιο ταλέντο: δίνει χαρακτήρα σε ό,τι παίζει», λέει ο Μ. Μητσιάς. «Ολα τα κομμάτια που διαλέξαμε θέλουν ιδιαίτερη ευαισθησία. Είναι πασίγνωστα, χαρακτηρισμένα και δεν πρέπει με τίποτα να τα προδώσω».

Διαλέξαμε, λοιπόν, κάποια από αυτά και μοιραστήκαμε μαζί του αναμνήσεις, σκέψεις και κυρίως το γιατί τα επέλεξε:

*«Μια βοσκοπούλα αγάπησα»: «Το δημοτικό τραγούδι είναι μια μεγάλη αγάπη που δεν έχω ξεπεράσει. Από νεαρός πήγαινα στα δημοτικά στέκια της Αθήνας και άκουγα ερμηνευτές-εξπέρ του είδους όπως ο Κώστας Σκαφίδας. Εκεί πρωτοάκουσα αυτό το κομμάτι και πολλά χρόνια μετά έρχεται η στιγμή να αναμετρηθώ μαζί του».

*«Κάνε λιγάκι υπομονή»: «Ο Τσιτσάνης είναι παγκόσμιος. Μπορεί να ακουστεί υπέροχα από μια λαϊκή ορχήστρα, μια συμφωνική ή ένα πιάνο μόνο. Ο Χατζιδάκις έλεγε πως αυτός ο συνθέτης είναι η μετεμψύχωση του Μπετόβεν και του Μπαχ. Αφήστε που και οι στίχοι του είναι εξαιρετικά επίκαιροι αυτές τις δύσκολες μέρες που περνάμε».

*«Το πάρτι»: «Δεν θα ξεχάσω ποτέ την εικόνα της Γιουγκοσλαβίας όταν πήγαμε με τη Λίνα Νικολακοπούλου το 1995 για να συναντηθούμε με τον συνθέτη του κομματιού, τον Κίκι Λέσεντριτς. Μια χώρα πεινασμένη, εξαθλιωμένη και αποκλεισμένη. Πήγαμε οδικώς μέσω Βουλγαρίας και ακόμα έχω στο μυαλό την εικόνα των ανθρώπων που πουλούσαν ένα μπετόνι βενζίνης για να ζήσουν. Κι όμως, μέσα από τα συντρίμια έβγαινε χαρά. Μέσα από το σκοτάδι η ζωντάνια».

*«Ο Γιάννης ο φονιάς»: «Ακρως ελληνικό τραγούδι με πολύ γερό θέμα. Από τα σημαντικότερα που γράφτηκαν τα τελευταία 40 χρόνια. Οταν το πρωτοέπιασα στα χέρια μου, δεν είχα καταλάβει ούτε την αξία ούτε το βαθύτερο νοήμά του. Θυμάμαι, λοιπόν, στην ηχογράφηση, μπήκα με τη φόρα του λαϊκού τραγουδιστή. Δεν πρόλαβα να αρθρώσω λέξη και ο Χατζιδάκις με σταμάτησε: "Ωπα, Μανώλη, όχι έτσι δυνατά. Αυτό το κομμάτι θα το πεις συνωμοτικά"».

*«Nothing else matters»: Το άκουσα πρώτη φορά στην εκδοχή που οι Μετάλικα το παίζουν με τη Συμφωνική του Σαν Φρανσίσκο. Οδηγούσα κι έμεινα άναυδος. Ο γιος μου φυσικά επιβεβαιώθηκε, που για χρόνια μού τους έβαζε στο σπίτι να τους ακούω. Θα το ακούσετε αρκετά αλλαγμένο. Θα ήταν αστείο να το ερμηνεύσω αγγλικά, γιατί δεν μιλάω τη γλώσσα. Γι' αυτό και ο Γιάννης Καλαμίτσης γράφει ήδη την ελληνική απόδοση».

*«Ποτέ»: «Αυτό το κομμάτι, η "Πιρόγα", η "Ελευσίνα" δεν λείπουν ποτέ από τις συναυλίες μου. Αυτή τη φορά είναι ακόμα καλύτερα, γιατί ο Γιάννης πειραματίζεται μαζί του. Είναι εντυπωσιακό, αλλά αυτό το τραγούδι δεν έχω καταφέρει σχεδόν ποτέ να το ερμηνεύσω ολόκληρο. Παθιάζεται τόσο το κοινό, που συνήθως αλλάζουμε θέσεις».*