Η περίπτωση Γιάννη Χαρούλη

Προ-βολες  

• Tου Σπυρου Γιαννακοπουλου, Η Καθημερινή, Tετάρτη, 16 Mαρτίου 2011 

Γεμίζει από κόσμο κάθε Παρασκευή και Σάββατο ο «Σταυρός του Νότου» για τον Γιάννη Χαρούλη. Τα τραπέζια γεμάτα και οι όρθιοι στριμώχνονται στο μπαρ, στους διαδρόμους, στα σκαλιά, και στέκονται στις μύτες των ποδιών τους για να τον δουν. Ζεστό χειροκρότημα, θερμό καλωσόρισμα και ο Χαρούλης δείχνει να ντρέπεται μπροστά στην τόση αγάπη του κοινού. Μόλις όμως αρχίζει και παίζει το λαούτο του η αμηχανία του μοιάζει να φεύγει. Και το ταξίδι μας ξεκινά.

Δημοτικά τραγούδια, κρητικοί ήχοι, ροκ, έντεχνοι ρυθμοί, Μάνος Χατζιδάκις, Θανάσης Παπωνσταντίνου, ένα όμορφα δομημένο ρεπερτόριο, μία πολύχρωμη διαδρομή στις μουσικές επιρροές και ανησυχίες του εξαιρετικού λαουτιέρη από την Κρήτη. Το πρόγραμμά του τελειώνει, η ορχήστρα αποχωρεί, το κοινό όμως δεν τον αφήνει να φύγει. «Ρε Γιαννάκη, τι λες τώρα, που θα παίζεις μέχρι τέσσερις η ώρα» φωνάζουν οπαδικά.

Ο Γιαννάκης μένει, χωρίς ορχήστρα, μόνο με το λαούτο του. Και η βραδιά συνεχίζεται για λίγα ακόμη τραγούδια, ο Χαρούλης δείχνει να το απολαμβάνει και το κοινό δείχνει να μη χορταίνει Εύρημα του Χρήστου Θηβαίου είναι ο Γιάννης Χαρούλης, που τον άκουσε το 2000 σε ένα πανηγύρι στην Κρήτη και τον κάλεσε σε ένα αφιέρωμα στον Λυκαβηττό για τον Νίκο Ξυλούρη για να έχει το βάπτισμα του πυρρός με το αθηναϊκό κοινό.

Εκτοτε, η ζεστή φωνή του, η δεξιοτεχνία με την οποία φέρεται στο λαούτο του και οι ευαίσθητοι στίχοι των τραγουδιών του έχουν τραβήξει τα βλέμματα πάνω του. Στις μουσικές του Χαρούλη, το παραδοσιακό κρητικό τραγούδι βρήκε έναν μοντέρνο εκφραστή με τάση για διαφοροποίηση και συναντήθηκε με τη σύγχρονη έντεχνη σκηνή. Και είναι η σεμνότητά του, εκτός των άλλων, που τον έχει κάνει τόσο αγαπητό στο κοινό. Εχει το δικό του φαν κλαμπ, συρρέει κόσμος στις συναυλίες του, ενώ στον Σταυρό του Νότου, που θα εμφανίζεται μέχρι το Πάσχα, ο κόσμος δεν προβλέπεται να σπάσει.