- Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΒΙΔΑΛΗ, Ελευθεροτυπία, Πέμπτη 31 Μαρτίου 2011
Μουσικός, χορεύτρια και
τραγουδίστρια, η Αννα Σίνθια Βιλάνι είναι μια προικισμένη νεαρή γυναίκα
αφιερωμένη στην πολιτιστική παράδοση της Κάτω Ιταλίας, δίνοντας ανάλογες
παραστάσεις στη χώρα της και στο εξωτερικό.
Η Αννα Σίνθια Βιλάνι θα κάνει κι ένα εργαστήρι χορού για την ταραντέλα στο στούντιο «Gaz Symfony Studio»
Από σήμερα έως την Κυριακή θα εμφανιστεί στο θέατρο «Eliart»
(Κωνσταντινουπόλεως 127, Βοτανικός, τηλ.: 210-4377677) με το ελληνικό
συγκρότημα «Encardia» που κι αυτό ασχολείται συστηματικά με τη μουσική
παράδοση του ιταλικού Νότου. Θα κάνει κι ένα εργαστήρι χορού για την
ταραντέλα pizzica pizzica Παρασκευή, Σαββατοκύριακο στο στούντιο «Gaz
Symfony Studio» (Αριστοφάνους 1, πλατεία Ψυρρή).
«Η μουσική του ιταλικού Νότου έχει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά:
όπως όλες οι παραδοσιακές μουσικές μεταδίδεται από γενιά σε γενιά με
προφορικό τρόπο χαρίζοντας έναν τεράστιο πλούτο. Δομείται σ' έναν τρόπο
έκφρασης που έχει σαφείς κανόνες, αλλά ταυτόχρονα βασίζεται και στον
αυτοσχεδιασμό. Οι παραδοσιακοί οργανοπαίκτες και τραγουδιστές γνωρίζουν
και σέβονται τους κανόνες. Οταν αυτοσχεδιάζουν, προσθέτουν στολίδια
οργανικά η φωνητικά, κινούμενοι πάντα στα κοινώς αποδεκτά σχήματα και
πρότυπα».
- Τι σας συγκινεί στους ηλικιωμένους του ιταλικού Νότου;
«Οι "παππούδες" στην πεδιάδα του Σαλέντο ήσαν σχεδόν όλοι τους
αγρότες, έχοντας ζήσει στο περιβάλλον, που γέννησε τη μουσική της
παράδοσης. Για μένα είναι "δάσκαλοι" ζωής, πέρα από τη μουσική, το
τραγούδι και το χορό».
- Η γνώση του παρελθόντος είναι χρήσιμη πολιτιστικά, κοινωνικά;
«Το παρελθόν μπορεί να αποτελέσει ένα παράδειγμα για το παρόν.
Γνωρίζοντας τι έκαναν και πώς έχουν ζήσει οι γυναίκες και οι άντρες του
δικού μας τόπου, μας βοηθάει να καταλάβουμε από πού ερχόμαστε και μας
δίνει πολύτιμη μαρτυρία που αξιοποιούμε στην καθημερινή μας ζωή ακόμα κι
αν αυτό γίνεται με διαφορετικούς σήμερα τρόπους. Οι προκάτοχοί μας
δούλευαν σκληρά, θυσιάστηκαν αληθινά, πολέμησαν για να αποκτήσουν τη γη
που θα τους έδινε το ψωμί τους. Οι γυναίκες υπήρξαν θύματα της βίας των
αντρών, αλλά είχαν μια περηφάνια κι έναν σεβασμό που σήμερα δεν διακρίνω
στις νεότερες γενιές. Σήμερα, παραδόξως, οι γυναίκες είναι πιο πολύ
θύματα της εμπορευματοποίησης του σώματός τους και δεν φαίνεται να το
αντιλαμβάνονται».
- Η ανταπόκριση της ιταλικής νεολαίας στο είδος αυτό;
«Οι παραδοσιακές μουσικές έχουν χάσει σε μεγάλο μέρος τον
τελετουργικό τους ρόλο, αλλά έχουν διατηρήσει αυτόν της ψυχαγωγίας και
της διασκέδασης. Καλό είναι αυτό, αλλά θα μου άρεσε οι νέοι και οι
υπεύθυνοι για τον πολιτισμό να ήταν λιγότερο επιφανειακοί στη σχέση τους
με τούτο το είδος μουσικής».
- Πώς θα προσδιορίζατε το περιεχόμενο των τραγουδιών της κάτω Ιταλίας;
«Οι στίχοι μιλούν πιο πολύ για αγάπη, για έρωτες χωρίς
ανταπόκριση, για έρωτες με εμπόδια αλλά και για έρωτες που τελικά
ταιριάξανε. Τότε δεν ήταν εύκολο να ζουν οι άνθρωποι ελεύθερα τα
αισθήματά τους, λόγω της άκαμπτης πατριαρχικής κοινωνίας. Αλλά υπάρχουν
και τραγούδια οργής και άρνησης που τα έλεγαν όταν ήθελαν να εκφράσουν
αποδοκιμασία σε κάποιον ή κάτι. Ακόμα υπάρχουν πολλά παραδείγματα
τραγουδιών διαμαρτυρίας και αντίστασης με φόντο κοινωνικοπολιτικό».
- Αισθάνεστε πιο καλά όταν τραγουδάτε, όταν χορεύετε ή όταν παίζετε ακορντεόν;
«Ανακάλυψα αυτή τη μουσική, όπως άλλωστε και οι περισσότεροι
άνθρωποι, σε άμεση σχέση και ακολουθία με το χορό. Αμέσως κατάλαβα ότι
το να χορεύω μου έκανε καλό. Το τραγούδι επίσης είναι θεραπευτική
διαδικασία. Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που το πάθος του αυτό το
μετέτρεψε σ' εργασία βιοπορισμού».
- Θα εμφανιστείτε με τους «Encardia». Τι εκτιμάτε σ' αυτούς;
«Με παραξένεψαν όταν τους πρωτάκουσα να παίζουν μουσική από την
πεδιάδα του Σαλέντο. Αναρωτιόμουν τι τους κάνει να εκφράζονται με τόσο
πάθος για μια μουσική που δεν είναι της πατρίδας τους. Πιθανότατα να το
δικαιολογούν η πολιτιστική γειτνίαση και οι πανάρχαιοι δεσμοί μεταξύ
Ελλάδας και Κάτω Ιταλίας. Εύχομαι να συνεχίσουν το ταξίδι τους
καταθέτοντας μια εμπειρία που θα μας βοηθήσει να συνδέσουμε πιο στενά
τον πολιτισμό μας με τον πολιτισμό της Ελλάδας, όπως ήταν δηλαδή
κάποτε». *
No comments:
Post a Comment