Ερχεται στην Ελλάδα για να παρουσιάσει τη νέα του δισκογραφική δουλειά με τίτλο «Palindrome»
Ισως είναι ο καλύτερος ντράμερ αυτή τη στιγμή στην παγκόσμια μουσική
σκηνή, αλλά και από τους πλέον περιζήτητους για συναυλίες. Ο λόγος για
τον Billy Cobham, ο οποίος έρχεται στην Ελλάδα -στις 23 Μαρτίου στο
Μέγαρο Μουσικής Αθηνών- για να παρουσιάσει, μεταξύ άλλων, τη νέα του
δισκογραφική δουλειά το με τίτλο «Palindrome»- ένα cd που περιέχει
διασκευές σε μουσικές που έχει γράψει εδώ και τριάντα χρόνια.
Τραγούδια όπως το «Moon Germs» (από το «Total Eclipse», 1975) ή το «A
Days Grace» («Flight Time», 1981) παρουσιάζονται σε νέες εκτελέσεις πλάι
στα «Two For Juan» («Picture This», 1987), «Alfa Waves» («The
Traveler»,1995) και «Mirage» («Focused», 1997). Σε κάθε περίπτωση, όμως,
αυτή η αναδρομή έρχεται για ακόμη μία φορά να δείξει ότι πρόκειται για
ένα χαρισματικό μουσικό που ξέρει να παρουσιάζει, με νέες δημιουργικές
ιδέες, ένα υλικό που έχει γραφτεί εδώ και δεκαετίες.
Ο William C. Cobham, όπως είναι το πραγματικό του όνομα, γεννήθηκε στις
16 Μαΐου του 1946 στον Παναμά. Αλλά από πολύ νωρίς η οικογένειά του
μετακόμισε στη Νέα Υόρκη, όπου και μεγάλωσε. Και βέβαια το σπουδαίο
ταλέντο του στη μουσική φάνηκε από την παιδική του ηλικία, ενώ δεν θα
αργούσε να καθιερωθεί ως ο σημαντικότερος ντράμερ του fusion κατά τη
δεκαετία του εβδομήντα. Και ακόμη, κινήθηκε με επιτυχία και στο χώρο της
μετά bebop σκηνής, για να θητεύσει στο πλάι του Horace Silver και να
εργαστεί ως session μουσικός. Εκείνη την εποχή θα προσχωρούσε στην
jazz-rock μπάντα των «Dreams» (1969-1970) και στους «The Maha-vishnu
Orchestra» του John McLaughlin (1971-1973), τη μουσική των οπίων
επηρέασε καθοριστικά.
Παράλληλα, ο ίδιος αναζητεί ένα πιο προσωπικό και αναγνωρίσιμο μουσικό
ύφος, ενώ συμμετέχει και σε μερικούς από τους σημαντικούς δίσκους του
Miles Davis.
Ωσπου, το 1973 δημιουργεί το δικό του συγκρότημα, τους «Spectrum», το
ομώνυμο άλμπουμ του οποίου κυκλοφόρησε την ίδια χρονιά και ανήκει στις
μεγάλες στιγμές του καλλιτέχνη.
Από τότε τέθηκε επικεφαλής σε αρκετές μπάντες, ασχολήθηκε με τη
διδασκαλία συνεργάστηκε με τους George Benson, Mose Allison, Chick
Corea, Stanley Clarke και -πάνω απ' όλα- παρέμεινε όλα αυτά τα χρόνια
ένας ιδιαίτερα πολυάσχολος και ευρηματικός μουσικός που δεν έχασε την
επαφή του ποτέ με το κοινό -κάτι που αναμένεται να φανεί περίτρανα και
στη συναυλία του Μεγάρου Μουσική Αθηνών. [Του Γιώργου Βαϊλάκη, Ημερησία]
No comments:
Post a Comment