«Λέμε όχι στην παραίτηση... »

Ο Βασίλης Βασιλάτος μιλά, με αφορμή τη συναυλία του με το συγκρότημα «Ιστορίες για Κρουστά», στις 21/1, στο Μέγαρο Μουσικής

Σ' ένα πρόγραμμα γεμάτο τραγούδια, ρυθμό, παλμό και παράδοση, προσκαλούν ο Βασίλης Βασιλάτος και το συγκρότημα «Ιστορίες για Κρουστά», στις 21 του Γενάρη (9μμ), στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. «Πρόθεσή μας είναι να κάνουμε μια συναυλία που ξεκινάει σαν μια γιορτή, σαν ένας θίασος ανθρώπων που στήνουν κάπου μια σκηνή και αρχίζουν να λένε μια ιστορία με τα τραγούδια τους», αναφέρει ο Β. Βασιλάτος. 

«Θέλουμε να κάνουμε τον κόσμο να συμμετέχει σε μια βραδιά που θα καταλήξει σ' ένα πανηγύρι όπου θα παίζουμε όλοι μαζί μουσική». Με σπουδές στη μουσική και στα συμφωνικά κρουστά και εξειδίκευση στα λάτιν, παραδοσιακά και έθνικ κρουστά, ο Β. Βασιλάτος έχει συνεργαστεί με Ελληνες και ξένους μουσικούς, συνθέτες και τραγουδιστές, τόσο δισκογραφικά όσο και σε συναυλίες, στην Ελλάδα και το εξωτερικό. 

Εχει συμμετάσχει σε γκρουπ τζαζ, αβανγκάρντ, λάτιν και φλαμένκο - ανάμεσά τους και οι «Συνήθεις Υποπτοι» των οποίων υπήρξε βασικό μέλος - ενώ είναι ιδρυτής και επικεφαλής του πρωτοποριακού σχήματος «Ιστορίες για Κρουστά». Με αφετηρία και επίκεντρο τα κρουστά, η ελληνική και η βαλκανική παράδοση συναντιούνται με το ελληνικό τραγούδι και τους ήχους της παγκόσμιας μουσικής και φιλτράρονται μέσα από τον προσωπικό ήχο του γκρουπ. Συνδυάζοντας κάθε λογής κρουστά με άλλα όργανα και φωνές, δημιουργούν μια ιδιαίτερη ατμόσφαιρα, μέρος της οποίας γίνεται και το κοινό. Το συγκρότημα απαρτίζουν: Κλαρινέτο - φωνή: Ελλη Βασιλάτου, Ακορντεόν: Νίκος Παπαναστασίου, Βιολί: Claudia Rossini, Κιθάρα - φωνή: Γιάννης Σιφναίος, Μπάσο: Σταύρος Ράπτης, Κρουστά: Βασίλης Βασιλάτος. Percussion System: Ξένια Κατσικοκέρη, Παναγιώτης Βρυζάλας, Χάρης Νείλας, Νικολέττα Ρουσογιάννη, Ιράνα Σάμιτα, Στράτος Κρυσταλλίδης. Συμμετέχει: Χαρίτωνας Χαριτωνίδης (γκάιντα). 

«Θα παρουσιάσουμε αυτό το πανηγύρι που κάνουμε στις συναυλίες μας», λέει ο Β. Βασιλάτος. «Σπονδυλική στήλη είναι 10-12 καινούργια τραγούδια μου, σε στίχους Ιωάννας Μανούσακα, και 2-3 ορχηστρικά, τα οποία πλαισιώνουμε με πολύ ιδιαίτερες διασκευές βαλκανικών, παραδοσιακών και ευρωπαϊκών κομματιών. Ολα αυτά με πολύ ισχυρή διάθεση παρέμβασης, ώστε να υπάρχει η ομοιογένεια που βγάζει το γκρουπ σ' όλες μας τις συναυλίες. Εχω πειστεί πια ότι μπορούμε να παίρνουμε οτιδήποτε στα χέρια μας και να του δίνουμε τη δική μας οπτική ματιά».

Ποια είναι αυτή; «Είναι αυτή που ήταν πάντα: Ιστορίες για κρουστά. Δηλαδή, ένα μικρό σύνολο κρουστών στη μέση, που πλαισιώνεται από μια ορχήστρα. Είναι βασική η παρουσία κάθε οργάνου: κλαρινέτο, βιολί, ακορντεόν, ακουστική κιθάρα, κοντραμπάσο και βέβαια η κεντρική γυναικεία φωνή, που υποβοηθείται από τις δεύτερες φωνές. Ο πυρήνας είναι τα κρουστά, τέσσερις άνθρωποι που ξεκίνησαν από μηδενική βάση και σήμερα έχουν μια ιδιαίτερη παρουσία μέσα στο γκρουπ. Καθορίζουν τον ήχο του και την τροπή των πραγμάτων, αφού η χρήση των κρουστών είναι ιδιαίτερη και ιδιόρρυθμη. Τα κρουστά περισσότερο λειτουργούν σαν μια χορωδία μέσα σ' αυτήν την ορχήστρα, παρά σαν τέσσερις σολίστες που προσφέρουν μια ιδιαίτερη δεξιοτεχνία».

Εκτός από την ομάδα κρουστών στο Πολυτεχνείο, ο Β. Βασιλάτος είναι πλέον υπεύθυνος και για όλα τα τμήματα κρουστών στο Εθνικό Ωδείο, ενώ φέτος ανέλαβε και δύο ομάδες κρουστών στην περιφέρεια, μία στην Ξάνθη και μία στη Θεσσαλονίκη, όπου το τελευταίο διάστημα οι «Ιστορίες για Κρουστά» έδωσαν και συναυλίες. «Φιλοδοξία είναι αυτές οι ομάδες να μας πλαισιώσουν και στις συναυλίες μας», λέει, χαρακτηρίζοντας «ευχάριστη πραγματικότητα» τη δημιουργία νέων κρουστών «φυτωρίων». «Υπάρχει η διάθεση νέων μουσικών ν' ανακαλύψουν πράγματα, όμως το σημαντικότερο είναι ότι αυτό το προσεγγίζουν με σοβαρότητα, πράγμα που δείχνει μια ώριμη σκέψη, μια ώριμη πλευρά μιας κοινωνίας, που δε δίνει και τα καλύτερα δείγματα σε άλλους τομείς. Επίσης, δεν μπορούμε ν' αγνοήσουμε ότι αυτό προέρχεται και από τη διάθεση για μια ομαδική δραστηριότητα και εδραιώνει την πεποίθηση πως μια ομαδική δουλειά είναι πάντα δημιουργική και όχι μόνο προς μουσικό όφελος».

Ομαδική, δημιουργική δουλειά, που όμως συντελείται σ' ένα μαύρο σκηνικό...«Αυτή είναι η αισιοδοξία μου. Μέσα σ' ένα μαύρο σκηνικό, που δεν είμαστε και τόσο σίγουροι πόσο μαύρο είναι ή πόσο μαύρο θέλουν να μας παρουσιάσουν ότι είναι, προκειμένου να περάσουν όλα αυτά που έχουν δρομολογήσει και θέλουν να περάσουν, αυτό ακριβώς είναι ένεση αισιοδοξίας και ελπίδα. Οτι δεν πρέπει να είμαστε απελπισμένοι, ότι δεν πρέπει να παίζουμε το παιχνίδι του απελπισμένου, αυτό που αδρανοποιεί τον άνθρωπο και τον κάνει να δέχεται τις χειρότερες μορφές οπισθοδρόμησης. Οντας αισιόδοξος, ουσιαστικά γίνεσαι μαχητικός, παλεύεις, θέλεις να πάρεις την τύχη σου στα χέρια σου. Απαιτείται δράση. Η σημαία μας είναι: αντεπίθεση αισιοδοξίας. Λέμε όχι στην παραίτηση. Το κύριο είναι ότι παίρνω την τύχη μου στα χέρια μου και παλεύω. Κι αν αυτό μπορώ να το διοχετεύσω σε μια ομαδική δραστηριότητα, τότε προσαυξάνω τις δυνάμεις μου...».

Ρουμπίνη ΣΟΥΛΗ, ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, Κυριακή 16 Γενάρη 2011