Τα «χαμένα κορμιά» τραγουδάνε ακόμα

Τον καιρό που οι μόνοι που τραγουδούσαν σε ελληνικό στίχο ήταν οι πανκ που γέμισαν με έναν κακότεχνο ήχο και μπόλικη συνθηματολογία το αθηναϊκό αντεργκράουντ, δυο μυστήριοι τύποι που γούσταραν τους Dead Kennedys όσο τον Φρανκ Ζάπα και τον Κάπτεν Μπίφχαρτ κυκλοφορούσαν κασέτες όπου ένα ντανταϊστικό ηχητικό κολάζ συνοδευόταν από τους πιο καυστικούς στίχους.

Ο Θάνος και ο Αντώνης είχαν καταλάβει από τα μέσα της δεκαετίας του '80 ότι η ζωή είναι ένα κακόγουστο αστείο, που όμως μπορεί να το ανατρέψεις με όπλο ένα βιτριολικό χιούμορ. Ετσι έφτιαξαν κομμάτια όπως οι ιστορικοί «Σωλήνες» που σημάδεψαν την ελληνική σκηνή.

Τα χρόνια πέρασαν, οι Lost Bodies παραμένουν δημιουργικοί και παράφοροι όπως στην εφηβεία τους, το ίδιο χαμένα κορμιά και το ίδιο ριζοσπαστικοί μουσικοί. Ο σκηνοθέτης Γιάννης Μισουρίδης καταγράφει έπειτα από είκοσι πέντε χρόνια ύπαρξης του ντουέτου όχι τη διαδικασία με την οποία φτιάχνουν τα υπέροχα και τρομακτικά τραγούδια τους αλλά την ίδια τους την καθημερινότητα που τη μετατρέπουν σε πόλο αντίστασης απέναντι σε καθετί δεδομένο μέσα στα γκουλάγκ της πραγματικότητας. Η μισή ώρα του Lost Bodies είναι ξεκάθαρα ένας φόρος τιμής απέναντι σε κάτι επαναστάτες μουσικούς που σε αντίθεση με την πλειονότητα, ζουν με τον τρόπο που διατείνονται ότι πρέπει να ζει κανείς.

* Το ντοκιμαντέρ Lost Bodies θα προβληθεί σε δύο διαδοχικές προβολές στις 8.30 και 9.30 μ.μ. στο χώρο της Exile Films, Αθηνάς 12, 3ος όροφος. Αμέσως μετά στις 10.30 ακολουθεί πάρτι στο Six D.Ο.G.S, Αβραμιώτου 6-8. Είσοδος ελεύθερη.

www.lostbodies.gr  

• Ελευθεροτυπία, Τετάρτη 12 Ιανουαρίου 2011