«Ζω με άδεια παραμονής στη χώρα που γεννήθηκα»

• Σας προλαβαίνω: Ελληνας είναι ο MC Yinka. Αυτός ο ωραίος μαυρούλης πιτσιρικάς χιπ χόπερ, που βλέπετε στη φωτογραφία, είναι 100% Ελληνας από μετανάστες Νιγηριανούς γονείς.

Εδώ γεννήθηκε, εδώ μεγάλωσε, η Ελλάδα είναι η πατρίδα του (όπως και η δική μας, καμία διαφορά). Και το κανονικό του όνομα είναι Μανώλης Αφολιάνο. Σας προλαβαίνω, λέω, γιατί τον βλέπουν όλοι και μπερδεύονται. Τον ακούνε μετά να μιλάει καλά και στρωτά ελληνικά και σαστίζουν.

Τον MC Yinka τον μάθαμε από τη συνεργασία του με τον Φίλιππο Πλιάτσικα: περιοδεύουν αυτό το διάστημα μαζί σε ολόκληρη την Ελλάδα, ενώ μόλις κυκλοφόρησε την «Αλάνα», την πρώτη του επίσημη δισκογραφική δουλειά. «Η "Αλάνα" είναι ένας τεράστιος χώρος στον οποίο είμαι ελεύθερος να πω όσα θέλω» λέει. «Ο χώρος όπου μπορώ να αράξω, να αφουγκραστώ, να φωνάξω χωρίς να σκεφτώ μήπως γίνω ρεζίλι, να πειραματιστώ δίχως να φοβηθώ το λάθος. Η μουσική επένδυση του δίσκου έχει βάση την πρώτη μου αγάπη, το hip hop, και κάνει περάσματα από μουσικά στιλ, όπως η reggae, το afrobeat, το drum 'n' bass, το funk και η jazz».

• Πόσο διαφορετικό είναι να είσαι παιδί μεταναστών από παιδί Ελλήνων;

«Μέσα από τα μάτια ενός παιδιού μεταναστών και κάνοντας έναν απολογισμό, μπορώ να πω ότι πέρα από κάποιες περιπτώσεις ρατσιστικών σχολίων, που αντιμετωπίζονται αναλόγως, και πέραν, φυσικά, του οικονομικού στάτους το γονιών μας, που είναι χαμηλότερο, η καθημερινή ζωή των παιδιών των μεταναστών δεν διαφέρει από αυτή των Ελλήνων. Μοιράζονται την ίδια πραγματικότητα, τα ίδια όνειρα, τα ίδια θέλω και αυτό γιατί πολύ απλά ζούνε μαζί».

• Εχεις κι ένα τραγούδι σχετικό στο άλμπουμ που λες για τον γολγοθά των μεταναστών...

«Το κομμάτι λέγεται "Χαιρετισμός" και είναι το πρώτο του δίσκου. Σε αυτό σκιαγραφώ τη ζωή του μετανάστη και των παιδιών του. Καταφθάνοντας από τη χώρα του στα μέσα της δεκαετίας του '80 και προσδοκώντας μία καλύτερη ζωή, ο μετανάστης έβρισκε ένα κράτος με πολύ φτωχές διευθετήσεις για τους μετανάστες. Εκ των πραγμάτων προσπαθούσε με δικούς του τρόπους να επιβιώσει, μέσα στην ανασφάλεια και τη μαύρη εργασία. Στα τέλη της δεκαετίας του '90, αρκετά αργοπορημένα, φτιάχτηκε από το κράτος ένα πρόγραμμα νομιμοποίησης των μεταναστών. Αλλά με πολλές τρύπες νομοθετικά, που έβαζαν τον μετανάστη σε μια ταλαίπωρη διαδικασία και η οποία περιελάμβανε: γραφειοκρατία, πολλά χρήματα για παράβολα, ληγμένες άδειες παραμονής και επιπλέον, μέχρι πρότινος, άδεια παραμονής οικονομικού μετανάστη στα παιδιά που έφταναν τα 18, ανεξαρτήτως αν είχαν γεννηθεί και μεγαλώσει εδώ. Οταν ήρθα αντιμέτωπος με το πρόβλημα σοκαρίστηκα, η απογοήτευσή μου και η οργή ήταν τεράστια. Χώρια το γεγονός ότι άργησε το κράτος να κάνει αυτό το πρόγραμμα κι έφερε τον μετανάστη σε δύσκολη θέση όσον αφορά το Ασφαλιστικό. Θα περάσουν αρκετά χρόνια για να δούμε να συνταξιοδοτείται κάποιος μετανάστης. Τέλος, μην ξεχνάμε και τις οργανωμένες ρατσιστικές επιθέσεις σε σπίτια και χώρους όπου ζουν μετανάστες από άνανδρους φασίστες. Οπως και τις υποθέσεις δολοφονίας μεταναστών από όργανα της τάξης. Και οι δυο περιπτώσεις καλύπτονται κατά περίεργο τρόπο».

• Είναι τουλάχιστον καλύτερα τα πράγματα τα τελευταία χρόνια;

«Ναι, αλλά χρειάστηκαν αγώνες και πιέσεις στην πολιτεία από ομάδες και κινήματα που έχουν αγκαλιάσει τον μετανάστη. Τώρα τα παιδιά των μεταναστών παίρνουν άδεια παραμονής "επί μακρόν διαμένοντα" με την προοπτική αυτή η άδεια να μετατραπεί σε αορίστου χρόνου. Κι εδώ όμως το κράτος βγάζει από τη μύγα ξίγκι. Για να πάρουμε την άδεια παραμονής πρέπει να πληρώσουμε παράβολο 900 ευρώ. Είμαστε η γενιά των 900 ευρώ! Σε κοινωνικό επίπεδο τα πράγματα δυσχεραίνουν με την άνοδο των ακροδεξιών. Το κύμα ενάντια στη λαθρομετανάστευση διογκώθηκε μετά τις ευρωεκλογές. Νιώθω ότι ο κόσμος έγινε αμυντικός με τους μετανάστες, ιδιαίτερα στο κέντρο που μένω κι εγώ, με ηχηρό παράδειγμα την υπόθεση του Αγ. Παντελεήμονα. Εκεί, οι ακροδεξιοί, καλυπτόμενοι πίσω από τη βιτρίνα της κίνησης των αγανακτισμένων πολιτών, έβαλαν λουκέτο στην παιδική χαρά προκειμένου να διαμαρτυρηθούν για τους μετανάστες της περιοχής. Κανένα παιδί, τώρα, δεν μπορεί να μπει να παίξει εκεί. Αυτό είναι φασισμός. Η παιδική χαρά στη συνείδησή μας συμβολίζει την ελευθερία, το παιχνίδι».

• Υπάρχει ρατσισμός στην Ελλάδα; Τον έχεις νιώσει;

«Ηταν μια εποχή που όταν έψαχνα για δουλειά στις αγγελίες και έκλεινα ραντεβού από το τηλέφωνο, ένιωθα την ανάγκη να πω ότι είμαι από την Αφρική για να μην κυριαρχεί η αμηχανία στη συνέντευξη. Υπάρχει πολύς κόσμος που συναναστρέφομαι όλα αυτά τα χρόνια και δεν έχω νιώσει ρατσισμό. Ωστόσο, δέχεσαι κάποια παράξενα βλέμματα όταν βγαίνεις έξω με μια Ελληνίδα, κάποια χλευαστικά σχόλια όταν μπαίνεις στο λεωφορείο, κάποια γελάκια, καμιά φορά σε δείχνει μια μάνα στο παιδί της και του λέει "θα έρθει να σε φάει αυτός αν δεν κάτσεις καλά"».

• Και ο Φίλιππος Πλιάτσικας πώς προέκυψε;

«Ο Φίλιππος ήθελε έναν MC (σ.σ. ράπερ) με αγγλικό στίχο για τον καινούργιο του δίσκο και οι Locomondo με πρότειναν. Ακολούθησε μια γόνιμη συνεργασία με σειρά ζωντανών εμφανίσεων σε μουσικές σκηνές και θέατρα. Ο Φίλιππος με έχει βοηθήσει, τον εκτιμώ απεριόριστα, είναι ένας άνθρωπος με μεγάλη ευαισθησία και συναισθηματική νοημοσύνη».

• Τι σημαίνει για σένα αληθινή μουσική;

«Η μουσική που είναι καθρέφτης της ανθρώπινης φύσης. Της ψυχής μας με όλες τις πτυχές της: την οργή, την αγάπη, τον χαβαλέ, τη φαντασία, την αγανάκτηση, την αλήθεια, το ψέμα. Είναι η μουσική που μέσα σε αυτή ο δημιουργός της στέκεται "γυμνός". Οχι γιατί πρέπει να είναι, αλλά γιατί δεν μπορεί να κάνει αλλιώς».

• Και τα όνειρά σου;

«Τα όνειρά μου θέλω να εξελίσσονται μαζί με εμένα. Να γίνονται καλύτερες οι συνθήκες για να κάνω μουσική ή οποιαδήποτε άλλη τέχνη καταπιαστώ. Με σεβασμό και αξιοπρέπεια».

**Ο MC Yinka με τον Φίλιππο Πλιάτσικα εμφανίζονται απόψε στο Νεστόριο Καστοριάς (31ο River Party), 6/8 στο Αττικόν Αλσος στο Γαλάτσι, 8/8 στα Γρεβενά, 12/8 στην Κω, 13/8 στη Ρόδο, 17/8 στην Κυπαρισσία, 18/8 στην Τρίπολη κ.α. *

• Του Δ. ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ, Ελευθεροτυπία, Σάββατο 1 Αυγούστου 2009