"Τον λάτρεψε ένας ολόκληρος λαός"

Στο άγγελμα της είδησης του θανάτου του Δ. Μητροπάνου, ο μεγάλος μας μουσικοσυνθέτης Μίκης Θεοδωράκης δήλωσε: "Τον Δημήτρη Μητροπάνο τον θεωρούσα πνευματικό μου παιδί. Έφηβος ξεκίνησε μαζί μου την πορεία του στο τραγούδι για να φτάσει στις κορυφές της λαϊκής αποδοχής, της μεγάλης αγάπης και της καλλιτεχνικής καταξίωσης. Πριν λίγες μέρες συζητούσαμε για τη συναυλία που θα έδινε στο Ηρώδειο με τον Επιτάφιο και το Άξιον Εστί και για τη μελλοντική ηχογράφηση του Διόνυσου. Έτσι μου είναι αδύνατο να συνειδητοποιήσω ότι αυτός ο δυνατός και περήφανος άντρας έφυγε τόσο ξαφνικά και άδικα από τη ζωή. Ήμουν τόσο περήφανος γι’ αυτόν, τον εκτιμούσα και τον αγαπούσα τόσο πολύ, που η απώλειά του με συγκλονίζει. Τώρα η σκέψη μου στρέφεται προς τη γυναίκα του και τις κόρες του, στις οποίες δεν έχω λόγια να πω. Το μόνο που ίσως τις παρηγορήσει είναι ότι τον άνθρωπό τους τον λάτρεψε ένας ολόκληρος λαός και γι’ αυτό θα μείνει για πάντα στη συλλογική μας μνήμη".

Θάνος Μικρούτσικος:

"Λαϊκός με την πιο αυθεντική έννοια"

Μιλώντας στην Αυγή, ο Θάνος Μικρούτσικος δήλωσε: "Ως άνθρωπος ο Δημήτρης ήταν από τους πολύ κοντινούς μου. Χαμηλών τόνων, αλλά όταν σου έδινε το χέρι του ήταν σα να σου άνοιγε ο κόσμος την αγκαλιά του... Αυτό που τον χαρακτήριζε ήταν η απόλυτη ανθρωπιά, τόσο πολύ ώστε ήταν αγαπητός σε όλους, ακόμα και σε κάποιους στους οποίους δεν άρεσε τόσο σαν τραγουδιστής. Επίσης όλη αυτή η αναγνώριση, η δόξα ακόμα, που απολάμβανε είχε περάσει δίπλα του, δεν τον είχε καν αγγίξει. Ήταν σαν να αφορούσε κάποιον άλλο και όχι τον ίδιο, ήταν εντελώς αποστασιοποιημένος από αυτήν. Αυτό ήταν κάτι που μου έκανε πάντα εντύπωση σε εκείνον, δεν μπορώ να σκεφτώ άλλη ανάλογη περίπτωση από το σινάφι μας, η δική του ήταν η μια και μοναδική.

Σαν τραγουδιστής ήταν λαϊκός, με την πιο αυθεντική και πλήρη έννοια του όρου. Αυτήν δηλαδή του χρόνου και του χώρου, καθώς συνδύαζε τα δύο στοιχεία που ήταν, είναι και θα είναι πάντα η Ελλάδα: το βουνό και η θάλασσα από κοινού. Ακόμα και όταν τα τραγούδια που ερμήνευε ήταν ίσως κατώτερά του ή έστω απολύτως ξένα σε εμένα (όπως συνέβαινε με ορισμένα από τα τελευταία του), η φωνή του πάντα μου προκαλούσε ένα ρίγος. Τεχνικά αυτό που τον χαρακτήριζε ήταν τα 'πέτρινα' στοιχεία, ίσως ακόμα και ένας 'πρωτογονισμός', με την πιο θετική, φυσικά, έννοια της λέξης. Μαζί βέβαια και με τα μελίσματα του δημοτικού μας τραγουδιού, νομίζω πως εκκινούσε ακριβώς από το σημείο τομής του δημοτικού και του λαϊκού τραγουδιού. Και φυσικά αυτό είχε να κάνει πολύ με την καταγωγή του από τα Τρίκαλα, τη γενέτειρα δηλαδή και του Βασίλη Τσιτσάνη...".

Η ΑΥΓΗ, 18/4/2012