«Είναι μαγεία / να ζεις το όνειρό σου...». Με αυτούς τους στίχους κλείνει ο Μπράιαν Γουίλσον το τραγούδι «Southern California». Είναι ο επίλογος του νέου άλμπουμ του δημιουργού των ιστορικών Beach Boys, με τίτλο «That Lucky Old Sun» που κυκλοφορεί στις 6 Σεπτεμβρίου.
«Μια ερωτική επιστολή στο Λος Αντζελες και τη Νότια Καλιφόρνια», όπως το περιγράφει ο ίδιος, που την έγραψε με τον παλιό του συνεργάτη Βαν Ντάικ Παρκς. Ενα μουσικό ταξίδι που ξεκίνησε καθώς ένα πρωινό σιγοτραγουδούσε τη διασκευή του Λούις Αρμστρονγκ στο «That Lucky Old Sun», ένα κλασικό τραγούδι του 1949 που το έχουν ερμηνεύσει από τον Φρανκ Σινάτρα μέχρι τον Τζόνι Κας και τον Ρέι Τσαρλς.
Ο Μπράιαν Γουίλσον τώρα στη σκηνή ξετυλίγει τις μελωδίες του |
«Είναι μια επιστολή που έπρεπε να στείλω, μια σειρά από ποιητικές εικόνες του Λος Αντζελες στολισμένες με μελωδίες που θα φέρουν λίγη χαρά στον κόσμο», συνεχίζει ο Γουίλσον. «Τώρα πια νιώθω πολύ καλύτερα, αφού μπορώ και γράφω τραγούδια», εξηγεί. «Είναι σαν να βλέπω κάποιο φως στο σκοτάδι, όλα έχουν αρχίσει να έχουν ένα νόημα». Τα σκοτεινά χρόνια του Μπράιαν Γουίλσον κράτησαν πολύ. Το 1961 ήταν ο βασικός συνθέτης, τραγουδιστής και μπασίστας των Beach Boys, της μπάντας που έφτιαξε μαζί με τα αδέρφια του Καρλ και Ντένις Γουίλσον, τον ξάδερφό τους Μάικ Λαβ και τον συμμαθητή του Αλ Τζάρντιν. Αγόρασαν τις κιθάρες και τα ντραμς με λεφτά που τους είχαν αφήσει οι γονείς του που είχαν πάει στο Μεξικό και έγραψαν μερικά από τα ιστορικά τραγούδια της αμερικανικής ροκ σκηνής. Κομμάτια όπως το «Surfin' USA» και το «California Girls» πήγαν στο νούμερο ένα, έγιναν συνώνυμα της ανέμελης εποχής για τις ΗΠΑ στις αρχές της δεκαετίας του '60 και θεωρήθηκαν η απάντηση στους Beatles και τους Rolling Stones. «Δεν είχαμε καν καταλάβει πότε γίναμε διάσημοι», θυμάται ο ίδιος. «Το ξέραμε ότι κάναμε επιτυχία, αλλά δεν μπορούσαμε να το χωνέψουμε». Μετά άρχισε η πτώση του Μπράιαν Γουίλσον, μανιοκατάθλιψη, υπερβολική χρήση LSD, αμφεταμινών και κοκαΐνης. Ο Γουίλσον περιορίστηκε μόνο στη σύνθεση των τραγουδιών, χωρίς να ακολουθεί τους Beach Boys στις συναυλίες. Υπέρβαρος και δυσκίνητος, ζούσε απομονωμένος, στο σπίτι του καταβροχθίζοντας αντικαταθλιπτικά για δεκαετίες, πηγαίνοντας από ψυχίατρο σε ψυχίατρο και κυκλοφορούσε άλμπουμ όπου ξαναδούλευε ουσιαστικά παλιό υλικό από τις δημιουργικές του μέρες. «Επαθα νευρικό κλονισμό», λέει ο ίδιος, «στα τέλη του '60 και για είκοσι χρόνια έκανα θεραπεία για να βρω τον εαυτό μου».
Οι Beach Boys την εποχή της δόξας τους. Ο Μπράιαν Γουίλσον, πρώτος από δεξιά |
Ουσιαστικά επανήλθε το 2004 κυκλοφορώντας ένα άλμπουμ με παλιά, ακυκλοφόρητα τραγούδια όπου συμμετείχαν πλάι του βετεράνοι όπως ο Πολ Μακ Κάρντνεϊ, ο Ελτον Τζον και ο Ερικ Κλάπτον, το «Getting' In Over my Head». Και τον ίδιο χρόνο κυκλοφόρησε το «SMiLE», το θρυλικό «χαμένο» άλμπουμ των Beach Boys από το 1966. Ηταν ηχογραφήσεις από τη χρυσή του εποχή που είχαν μείνει ανολοκλήρωτες και ο ίδιος τις θεωρούσε «πολύ αβανγκάρντ, ακατάλληλη για τα αυτιά του κοινού μουσική».
Τώρα, τέσσερα χρόνια μετά, με το άλμπουμ του υμνεί «το πανηγύρι της ζωής στη Νότια Καλιφόρνια» με μια σειρά από νέα τραγούδια που διακόπτονται από σύντομα ιντερλούδια όπου ο Γουίλσον αφηγείται μικρές ιστορίες. «Το γράψιμο τραγουδιών είναι πια δύσκολη διαδικασία, διαρκεί πολύ», εξηγεί ο ίδιος. «Χρειάζομαι δύο εβδομάδες για να ολοκληρώσω ένα τραγούδι. Αλλά όταν κάθομαι στα κίμπορντς νιώθω ευλογημένος, νιώθω ότι κάτι θείο με οδηγεί στη μουσική. Σκέφτομαι τις μελωδίες και αυτές βγαίνουν από μέσα μου και γλιστράνε στα πλήκτρα».
Οσο για το άλμπουμ, το νοσταλγικό του ταξίδι σε ένα ηλιόλουστο Λος Αντζελες ο εξηνταεξάχρονος Μπράιαν Γουίλσον το αποκαλεί «την καλύτερη δουλειά μου». Και όπως καταλήγει, «γράφω μουσική και κάνω περιοδείες ξανά γιατί θέλω να ξεχάσει ο κόσμος τη φήμη του βασανισμένου σταρ που με ακολουθεί. Και να με θυμούνται ως έναν τύπο που έγραψε όμορφη μουσική».
Τώρα, τέσσερα χρόνια μετά, με το άλμπουμ του υμνεί «το πανηγύρι της ζωής στη Νότια Καλιφόρνια» με μια σειρά από νέα τραγούδια που διακόπτονται από σύντομα ιντερλούδια όπου ο Γουίλσον αφηγείται μικρές ιστορίες. «Το γράψιμο τραγουδιών είναι πια δύσκολη διαδικασία, διαρκεί πολύ», εξηγεί ο ίδιος. «Χρειάζομαι δύο εβδομάδες για να ολοκληρώσω ένα τραγούδι. Αλλά όταν κάθομαι στα κίμπορντς νιώθω ευλογημένος, νιώθω ότι κάτι θείο με οδηγεί στη μουσική. Σκέφτομαι τις μελωδίες και αυτές βγαίνουν από μέσα μου και γλιστράνε στα πλήκτρα».
Οσο για το άλμπουμ, το νοσταλγικό του ταξίδι σε ένα ηλιόλουστο Λος Αντζελες ο εξηνταεξάχρονος Μπράιαν Γουίλσον το αποκαλεί «την καλύτερη δουλειά μου». Και όπως καταλήγει, «γράφω μουσική και κάνω περιοδείες ξανά γιατί θέλω να ξεχάσει ο κόσμος τη φήμη του βασανισμένου σταρ που με ακολουθεί. Και να με θυμούνται ως έναν τύπο που έγραψε όμορφη μουσική».
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΣ, Ελευθεροτυπία / 2 - 30/08/2008
No comments:
Post a Comment