Με «Νουβέλ Βαγκ» ο μουσικός αποχαιρετισμός του καλοκαιριού

 Ελευθεροτυπία, Δευτέρα 5 Σεπτεμβρίου 2011

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ

Την προηγούμενη φορά που έπαιξαν οι Nouvelle Vague στην Αθήνα είχαν στα φωνητικά τη Mareva Galanter. Γνωστή ως τραγουδίστρια, πολύ περισσότερο γνωστή όμως ως Μις Γαλλία.Οι Nouvelle Vague Το θέαμα, όπως καταλαβαίνετε, ήταν... οπτικοακουστικό. Διπλή η ευχαρίστησή μας. Τώρα που έρχονται ξανά, στις 7 Σεπτεμβρίου, στην Τεχνόπολη, θα έχουν μαζί τους την πρώτη και αυθεντική φωνή του συγκροτήματος, τη Melanie Pain, εκείνη δηλαδή που ερμήνευσε τις μεγάλες επιτυχίες τους, τις διασκευές, μεταξύ άλλων, στα «Guns of Brixton» και «In a manner of speaking».
Αυτή ακριβώς είναι και η ουσία των Nouvelle Vague. Ενα συγκρότημα με διαφορετικές γυναικείες φωνές κάθε φορά που παρουσιάζει ευφάνταστες, ως επί το πλείστον, διασκευές. Και κυρίως διασκευές σε τραγούδια του new wave από τη δεκαετία του '80. Από το «(This is Not) Α Love song» των PIL έως και το «Love Will Tear Us Apart» των Joy Division σε μπόσα νόβα ρυθμούς. «Στο ξεκίνημά μας», λένε, «περιγράφαμε τον ήχο μας σαν ένα χαρμάνι της μπόσα νόβα με το νιου γουέιβ. Πλέον όμως έχουμε εξελιχθεί, ειδικά όσο περισσότερο ασχολούμαστε με την τζαζ και τους ρυθμούς της Καραϊβικής».
Δύο είναι οι Nouvelle Vague, ο Marc Collin και ο Olivier Libaux, από τους πιο δραστήριους παραγωγούς της γαλλικής σκηνής τα τελευταία χρόνια. «Αναβιωτές του γαλλικού chanson» για πολλούς, με το όνομα του γκρουπ να σημαίνει new wave στα αγγλικά και bossa nova στα πορτογαλικά. Τι έκαναν οι δύο αυτοί πανέξυπνοι παραγωγοί; Κάτι απλό και... (εκφραστικά) λιτό. Πήραν δημοφιλή τραγούδια από punk και new wave συγκροτήματα, όπως οι Dead Kennedys, XTC, Cure ή οι Depeche Mode και «πατώντας» πάνω στη βασική τους μελωδία, τα παρουσίασαν σε bossa nova, jazz και pop των 60's ενορχηστρώσεις. Ηθελαν, όπως λένε οι ίδιοι, να τιμήσουν τα εφηβικά ακούσματά τους.
Η ιδέα των Nouvelle Vague γεννήθηκε όταν ο Μαρκ και ο Ολιβέρ άκουσαν ένα τυφλό κορίτσι στο παρισινό Μετρό να ερμηνεύει το «Fade Το Grey», το παλιό κομμάτι των Visage. Πήραν λοιπόν διάφορες νέες τραγουδίστριες και τις έβαλαν να πουν τραγούδια, που όχι μόνο δεν γνώριζαν, αλλά ούτε και είχαν ακούσει καν. Επίτηδες. Ηθελαν να τα τραγουδήσουν χωρίς να επηρεαστούν από τις πρώτες εκτελέσεις. Το πρώτο, ομώνυμο, άλμπουμ τους (2004) είχε συνολικά οχτώ ερμηνεύτριες (έξι Γαλλίδες, μία Βραζιλιάνα και μία Νεοϋορκέζα). Την ίδια συνταγή ακολούθησαν και στο «Bande a Part» (2006), διασκευάζοντας συνθέσεις ονομάτων, όπως οι Buzzcocks, New Order, Echo & the Bunnymen και Blondie.
Στο «3» (2009) το άνοιξαν ακόμη περισσότερο το project. Εβαλαν τις τραγουδίστριες του γκρουπ να κάνουν ντουέτα με τους αυθεντικούς ερμηνευτές. Ο Martin L. Gore των Depeche Mode και ο Ian Mc Culloch των Echo & the Bunnymen τραγούδησαν μαζί με τη Melanie Pain το «Master and Servant» και το «All My Colours» αντίστοιχα, ο Terry Hall των Specials είπε το «Our Lips Are Sealed» μαζί με τη Marina Celeste, ο Barry Adamson το «Parade» με τη Nadeah Miranda κ.ά. Στο καινούργιο άλμπουμ τους, πάντως, το «Couleurs Sur Paris», διαφοροποιούνται κάπως, επιλέγοντας να διασκευάζουν κάντρι-ποπ επιτυχίες της δεκαετίας του '80. Στα φωνητικά, ως συνήθως, Γαλλίδες τραγουδίστριες, όπως οι Vanessa Paradis, Soko και Camille Couleurs.
Εννοείται πως οι Nouvelle Vague έχουν γίνει πλέον τακτικοί επισκέπτες μας. Ταίριαξε η αύρα τους, αυτό το μποέμικο στιλ τους, με το ελληνικό κοινό. Προβλέπεται για ακόμη μία φορά κοσμοσυρροή. Αποτελεί, άλλωστε, μια συναυλία, που μοιάζει σαν ένα είδος μουσικού αποχαιρετισμού στο καλοκαίρι. «Looking For The Summer», που τραγουδάει και ο Chris Rea και δεν θα μας χάλαγε αν το ακούγαμε και διασκευασμένο. Εκτός από τη Melanie Pain, στα φωνητικά θα βρίσκεται και η Liset Alea.
info: «Τεχνόπολις» Δήμου Αθηναίων («Κεντρική Αυλή», Πειραιώς 100, Γκάζι) . Τιμή προπώλησης: 25 ευρώ, Ταμείο: 30 ευρώ.