Του Τασου Κριεκουκη, Η Καθημερινή, 9//2013
Στις 18 Μαΐου συμπληρώθηκε ένας χρόνος που έφυγε από τη ζωή ο διάσημος βαρύτονος Ντίτριχ Φίσερ-Ντισκάου, ένας μεγάλος καλλιτέχνης και διανοητής, που θεωρήθηκε ο ερμηνευτής με τη μεγαλύτερη μουσική επιρροή στον 20ό αιώνα. Η απαιτητική, και πάντα φειδωλή στις επιδαψιλεύσεις, διάσημη σοπράνο Ελίζαμπετ Σβάρτσκοπφ, με την οποία ηχογράφησε αξεπέραστες ερμηνείες των Lieder του Γκούσταβ Μάλερ και του Oύγκο Βολφ, τον χαρακτήρισε «έναν γεννημένο θεό που τα έχει όλα», ενώ ο Λέοναρντ Μπέρνσταϊν δεν δίστασε να τον θεωρήσει τον μεγαλύτερο τραγουδιστή της εποχής μας.
Γεννημένος, όπως και η Σβάρτσκοπφ, από γονείς εκπαιδευτικούς με βαθιά κλασική παιδεία, που τον ενέπνευσε καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του, λίγοι γνωρίζουν ότι ο Ντισκάου ως νέος έζησε όλη τη θηριωδία του ναζισμού. Ο μικρός του αδελφός, διανοητικά καθυστερημένος, κλείστηκε από τους ναζί σε ένα από τα φοβερά «ιδρύματα» εξόντωσης, όπου υποχρεώθηκε να πεθάνει από ασιτία. Ο ίδιος βρέθηκε στο ρωσικό μέτωπο, 18 ετών, το 1943, και τo 1945 στην Ιταλία, όπου συνελήφθη για δύο χρόνια ως αιχμάλωτος πολέμου.