Η Γουίτνεϊ Χιούστον κυρίευσε ως βασίλισσα της ποπ μουσικής από τα μέσα της δεκαετίας του 1980 έως τις αρχές του 2000, πουλώντας εκατομμύρια άλμπουμ και ερμηνεύοντας δεκάδες επιτυχίες. Μόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες οι πωλήσεις των δίσκων της ξεπέρασαν τα 55 εκατομμύρια. Η φήμη της επεκτάθηκε και πέραν της μουσικής, στον κινηματογράφο, με πρωταγωνιστικούς ρόλους στις ταινίες «The Bodyguard» και «Waiting to Exhale».
Η φωνή της ήταν ξεχωριστή όπως και η εικόνα της, ισορροπώντας μεταξύ του έντονου σεξαπίλ και της ποιοτικής μουσικής, με επιρροές από τους μαύρους ήχους του αμερικανικού πενταγράμμου. Δεν ήταν λίγοι εκείνοι που τη θεωρούσαν ως τη διάδοχο της Τίνα Τέρνερ και της Έλα Φιτζέραλντ. Η ίδια επηρέασε αρκετές νεότερες τραγουδίστριες, μεταξύ των οποίων η Κριστίνα Αγκιλέρα και η Μαράϊα Κάρεϊ.
Μετά τις μεγάλες επιτυχίες της, η αστραφτερή καριέρα της άρχισε να φθίνει, εξαιτίας της χρήσης εξαρτησιογόνων ουσιών. Η ίδια είχε παραδεχτεί δημόσια ότι έκανε χρήση κοκαΐνης, μαριχουάνας και χαπιών. Η φωνή της σύντομα έχασε την κρυστάλλινη χροιά της, αδυνατώντας να πιάσει τις υψηλές νότες. Οι πωλήσεις δίσκων μειώνονταν ενώ η δημόσια εικόνα της αλλά και η φωνή της δέχθηκαν σοβαρό πλήγμα.
«Ο μεγαλύτερος δαίμονας είναι ο ίδιος μου ο εαυτός. Είμαι ταυτόχρονα η καλύτερη φίλη του εαυτού μου, αλλά και η χειρότερη εχθρός του» είχε δηλώσει σε μία από τις πιο γνωστές συνεντεύξεις της στο ABC, έχοντας τότε στο πλευρό της τον σύζυγό της, τραγουδιστή Μπόμπι Μπράουν, με τον οποίο είχε έναν θυελλώδη γάμο.
Στη μακριά λίστα των βραβείων που έλαβε συμπεριλαμβάνονται 2 Emmy, 6 Grammy, 30 Billboard Music Award, 22 American Music Awards. Μέχρι το 2010 είχε βραβευτεί συνολικά 415 φορές.
