Οι σνομπ στοίχειωσαν τον κόσμο της όπερας

• Η μουσική είναι απαραίτητο συστατικό του ρήματος «ζω», λέει ο Α. Μποτσέλι

• Συνέντευξη στον Ηλια Μαγκλινη, Η Καθημερινή, 29/08/2010

Γνωστός και αγαπητός στους Ελληνες μουσικόφιλους, ο Ιταλός τενόρος Αντρέα Μποτσέλι, ερμηνευτής που ουδέποτε περιορίστηκε στη σφαίρα του λυρικού τραγουδιού, αλλά ανοίχτηκε άφοβα και στην ποπ, επανέρχεται στη χώρα μας για ένα ακόμα ρεσιτάλ. Στις 7 Σεπτεμβρίου, στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού, ο Μποτσέλι, προσκεκλημένος του Ιδρύματος Δράσης κατά του Καρκίνου του Μαστού, θα ερμηνεύσει αγαπημένες άριες και τραγούδια, καθώς και το ειδικά γραμμένο για το Ιδρυμα τραγούδι «For a New Sun», του συνθέτη Πιερπάολο Γκουερίνι.

Ο τενόρος με την παγκόσμια αναγνώριση και τις πωλήσεις των 70 εκατομμυρίων άλμπουμ διεθνώς, είναι εξάλλου πολύ γνωστός και για τη συμμετοχή του σε εκδηλώσεις για φιλανθρωπικούς σκοπούς. Υπενθυμίζουμε ότι πριν από τρία χρόνια είχε δώσει συναυλία στο Καλλιμάρμαρο Στάδιο υπέρ των θυμάτων των καταστροφικών πυρκαγιών του Αυγούστου του 2007. Σήμερα, μας μιλάει για τη σχέση του με τη μουσική και την όπερα, αλλά και για το κοινωνικό έργο του ως καλλιτέχνη, το οποίο θεωρεί «ηθική υποχρέωση».

– Ολοι γνωρίζουμε τον Αντρέα Μποτσέλι από τα μέσα της δεκαετίας του ’90. Ωστόσο, η μουσική σας πορεία ξεκίνησε είκοσι πέντε χρόνια πριν. Από πότε χρονολογείται η τριβή σας με τη μουσική και το λυρικό τραγούδι;

– Θα έλεγα ότι η αγάπη μου για την όπερα ξεκίνησε από ένα μεγάλο πάθος που έχω για την ανθρώπινη φωνή. Οταν ήμουν επτά ή οκτώ χρονών, μέσα σε δευτερόλεπτα αναγνώριζα όλες τις μεγάλες φωνές της εποχής, τον Μάριο ντελ Μόνακο, τον Καρούσο, τον Κορέλι, ο οποίος ήταν σταθμός για μένα, καθόρισε τη μοίρα μου κατά κάποιο τρόπο. Με καθήλωνε ο ήχος αυτών των θαυμάσιων φυσικών οργάνων και άρχισα να ακούω και να απομνημονεύω τις μεγάλες άριες και σταδιακά διεύρυνα το ενδιαφέρον μου, οπότε, με την πάροδο του χρόνου ήξερα απ’ έξω ολόκληρες όπερες.

Πιστεύω απόλυτα ότι ένας τραγουδιστής δεν αποφασίζει να γίνει τραγουδιστής, άλλοι το αποφασίζουν γι’ αυτόν, γίνεσαι τραγουδιστής όταν οι άλλοι γύρω σου σού ζητάνε να τους τραγουδήσεις και θυμάμαι η πρώτη μου σκηνή ήταν το τζάκι στην κουζίνα όπου η καμινάδα είχε δύο σκαλοπάτια. Πήγαινα και στεκόμουν στο κορυφαίο διότι πάντα μού ζητούσαν να τους τραγουδήσω τις άριες που είχα απομνημονεύσει. Επειτα, μου ζητήθηκε να τραγουδήσω στην εκκλησία τις Κυριακές ή σε γάμους φίλων. Σε κάθε περίσταση μου ζητούσαν να τραγουδήσω, σε βαθμό που κάποια στιγμή σκεφτόμουν πολύ φυσικά ότι αυτό ήταν το πεπρωμένο μου.

– Πόσο δύσκολο είναι για έναν λυρικό τραγουδιστή να προστατεύσει τη φωνή του, ώστε να διατηρηθεί ακμαία για μεγάλο χρονικό διάστημα;

– Η φωνή είναι και αυτή ένα όργανο σαν τα άλλα, η μόνη διαφορά είναι πως αποτελείται από σάρκα και αίμα. Που σημαίνει ότι απαιτεί καθημερινή εξάσκηση. Δύο ώρες φωνητικών ασκήσεων κάθε μέρα είναι απολύτως αναγκαίες. Επειτα, πρέπει να σπαταλήσεις πολύ χρόνο για να μελετήσεις το ρεπερτόριο. Και δεν πρέπει να λησμονείς τη φροντίδα του τρόπου ζωής σου, κάθε μέρα, όπως χοντρικά αυτό απαιτείται και από έναν αθλητή. Πολλά είναι που πρέπει να κάνεις, πάντα όμως με ένα αίσθημα ευχαρίστησης και εφοδιασμένος με πολύ πάθος.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ