Τριάντα χρόνια μετρά η δημιουργική «διαδρομή» του Ηλία Ανδριόπουλου, που μας έχει χαρίσει επιτυχίες διαχρονικές, όπως «Μην κλαις», «Θα σε ξανάβρω στους μπαξέδες», «Πλατεία Βάθης», «Αυτές οι ξένες αγκαλιές», «Τι τραγούδι να σου γράψω», «Ο Ερωτας το Αρχιπέλαγος» και έργα καταξιωμένα και ανθεκτικά στο χρόνο: «Γράμματα στο Μακρυγιάννη», «Λαϊκά Προάστια», «Προσανατολισμοί», «Αργοναύτες», «Ξένες Πόρτες» κ.ά. Την Πέμπτη (6/8, 9 μ.μ.), κάτω από την αυγουστιάτικη πανσέληνο, ο συνθέτης δίνει συναυλία, στον Αύλειο Χώρο του Μουσείου των Μεγάρων, που για πρώτη φορά ανοίγει τις πύλες του στο κοινό. Μαζί του δύο σπουδαίοι ερμηνευτές, η Νένα Βενετσάνου και ο λυρικός τραγουδιστής Τάσης Χριστογιαννόπουλος. Με τη συνοδεία αφαιρετικού μουσικού σχήματος πιάνου - βιολοντσέλου, που παραπέμπει σε μια άλλη ακουστική αίσθηση, πιο φρέσκια, εκλεπτυσμένη και πρωτότυπη, επιχειρείται να καταγραφεί η 30χρονη πορεία του δημιουργού στη μουσική και το τραγούδι. Είσοδος ελεύθερη.
Friday, July 31, 2009
Ηλίας Ανδριόπουλος: Τριαντάχρονη «διαδρομή»
Συναυλία υπό το φως της σελήνης στην Ασέα Αρκαδίας με αγαπημένα τραγούδια Ελλήνων συνθετών
- Στην πανέμορφη αρκαδική Ασέα, στο χωριό του Νίκου Γκάτσου, ο «Σύλλογος των εν Αθήναις Ασεατών» διοργανώνει μια μοναδική συναυλία στην Κυριακή 2 Αυγούστου στο φεγγαρόλουστο πάρκο του ιστορικού σχολείου της Ασέας. Ο γνωστός πιανίστας και συνθέτης Μιχάλης Καρράς και η ελληνικής καταγωγής διακεκριμένη στο εξωτερικό τραγουδίστρια και ηθοποιός Joanna Rolek θα παρουσιάσουν (πιάνο - φωνή) έργα του Μιχάλη Καρρά σε ποίηση Καβάφη (Επέστρεφε, Τα κεριά, Μια νύχτα) και Ιατρόπουλου (Πέντε χρόνια), καθώς και αγαπημένες συνθέσεις των Χατζιδάκι, Θεοδωράκη, Τσιτσάνη κ.ά. Γεννημένος στην Αθήνα, ο Μιχάλης Καρράς σπούδασε στο Εθνικό Ωδείο υπό την καθοδήγηση φημισμένων καθηγητών όπως ο Χαράλαμπος Κρητικός και ο Μιχάλης Βούρτσης της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Συνθέσεις του περιλαμβάνονται σε πολλά άλμπουμ, ενώ ως εκτελεστής έχει εμφανιστεί στο Κάρνεγκι Χολ της Νέας Υόρκης κ.α. Η Joanna Rolek, επιτυχημένη τραγουδίστρια, ηθοποιός και μουσικός, έχει εμφανιστεί σε περισσότερα από σαράντα μιούζικαλ, αλλά και σε συμφωνικά κονσέρτα, παραστάσεις καμπαρέ και συναυλίες με ρεπερτόριο που εκτείνεται από την κλασική μουσική μέχρι την τζαζ. Γι’ αυτήν τη συναυλία επιστρέφει κοντά στη γενέτειρα της γιαγιάς της Κατίνας Μαλλίρη από την Κερασίτσα.
Μουσικές από την Αυστρία, στο νυχτερινό Αιγαίο
Ως ιδανική ευκαιρία να γνωρίσει το ελληνικό κοινό τον αυστριακό μουσικό πολιτισμό, χαρακτηρίζει σημερινή ανακοίνωση του αυστριακού υπουργείου Εξωτερικών στη Βιέννη, την εμφάνιση φέτος τον Ιούλιο και τον Αύγουστο, για τρίτη στη σειρά χρονιά, μουσικών ορχηστρών από την Αυστρία, σε θερινά φεστιβάλ και σειρά εκδηλώσεων στην Ελλάδα, στην οποία, όπως σημειώνεται χαρακτηριστικά, η πολιτιστική και κοινωνική ζωή μεταφέρεται το καλοκαίρι στα νησιά και στις παραθαλάσσιες περιοχές.
Στο πλαίσιο αυτό πρόκειται να εμφανιστεί στις 6 Αυγούστου στην Αρχαία Νεμέα το «Κουαρτέτο Μότσαρτ Σάλτσμπουργκ» με σολίστ, τον διάσημο Ελληνα πιανίστα Γιάννη Βακαρέλη και τον νεαρό νικητή του περσινού Διαγωνισμού Νέων Καλλιτεχνών της Ευρώπης Διονύση Γραμμένο στο κλαρινέτο.
Στην ίδια σειρά εκδηλώσεων, που χαίρει ενθουσιώδους υποδοχής από το ελληνικό κοινό, θα εμφανιστούν την ίδια ημέρα, η ορχήστρα «Χοτέλ Χάιδν» στην Αρχαία Κόρινθο, και στη Σικυώνα το «Νέο βιεννέζικο κουαρτέτο».
Ηδη στις 7 Ιουλίου, συναυλίες στις ίδιες τρεις ιστορικές τοποθεσίες είχαν δώσει αντίστοιχα τα αυστριακά μουσικά σχήματα, το «Χάιδν Τρίο Αϊζενστατ» στην Αρχαία Νεμέα, το «Trompone Attraction» στην Αρχαία Κόρινθο και το «Austrian Guitar Quartet» με σολίστ τον γνωστό Κρίστιαν Χάιμελ, στη Σικυώνα.
Αλλά και στα Δωδεκάνησα υπάρχει ένα νέο αυστριακό καλλιτεχνικό κέντρο βάρους, με την ορχήστρα πνευστών «Τρίο Κολόρε» να δίνει συναυλίες στην Κω απόψε και αύριο στη Νίσυρο, ενώ το «Ντούο Νότα Μπένε Σάλτσμπουργκ» δίνει διαδοχικές συναυλίες για πιάνο και βιολί, στις 3 Αυγούστου στη Σύμη, στις 4 Αυγούστου στην Κάλυμνο και στις 7 του μήνα στη Ρόδο.
Τέλος, εμφανίσεις θα έχει το «Κουαρτέτο Μότσαρτ Σάλτσμπουργκ» στην Τήνο αύριο και στις 7 Αυγούστου στην Κέρκυρα, και το «Βίνερ Κοντσέρτ Φεράιν» στις 6 Σεπτεμβρίου στη Σαντορίνη.
Ολες αυτές οι αυστριακές πολιτιστικές εκδηλώσεις σε ελληνικές ιστορικές τοποθεσίες, διοργανώνονται σε συνεργασία της αυστριακής πρεβείας στην Αθήνα με τις τοπικές αρχές και τη στήριξη ελληνικών και αυστριακών χορηγών.
Στη βάση των πολιτιστικών ανταλλαγών Αυστρίας και Ελλάδας, δεκατρείς νέοι Αυστριακοί καλλιτέχνες είχαν εκθέσει το Μάιο και τον Ιούνιο στο παραδοσιακό κτίριο του Οργανισμού «The Art Foundation» στο Μοναστηράκι, παρουσιάζοντας έργα τους με εγκαταστάσεις, ζωγραφική, γλυπτική και βίντεο.
Η έκθεση αυτή, η οποία έφερε στην ελληνική σκηνή Αυστριακούς εικαστικούς καλλιτέχνες και είχε στόχο να ενδυναμώσει και να υποστηρίξει τις σχέσεις ανάμεσα στην αθηναϊκή και τη βιεννέζικη σύγχρονη καλλιτεχνική σκηνή, τελούσε υπό την αιγίδα του αυστριακού υπουργείου Παιδείας, Τέχνης και Πολιτισμού όπως και της αυστριακής πρεσβείας στην Αθήνα.
Στο πλαίσιο αυτό, μέσα στις δύο προηγούμενες χρονιές πολλοί νέοι Ελληνες καλλιτέχνες, συνολικά 80, μέλη της κίνησης «Chepart» (Τέχνη σε προσιτή τιμή), είχαν την ευκαιρία να παρουσιάσουν τα έργα τους στη Βιέννη στη διεθνή έκθεση ARTmART, στο φημισμένο Μέγαρο Καλλιτεχνών. [www.kathimerini.gr με πληροφορίες από AΠΕ –ΜΠΕ]
«Κοκτέιλ» για προώθηση των άλμπουμ
- Οι τέσσερις μεγάλες δισκογραφικές συνεργάζονται με την Apple με σκοπό να πωλούν τη σειρά των τραγουδιών
Η ραγδαία ανάπτυξη των ψηφιακών πωλήσεων μουσικής και η πώληση εκατομμυρίων συσκευών mp3, έχουν επηρεάσει σε υπερβολικό βαθμό τα τελευταία χρόνια, τον τρόπο που κυκλοφορεί η μουσική στα αυτιά μας, αλλά και τον τρόπο που παράγεται.
Οι δισκογραφικές εταιρείες έχουν προσπαθήσει να προσαρμοστούν στις νέες συνθήκες της αγοράς, που έχουν εκτινάξει τις ψηφιακές πωλήσεις τραγουδιών στα ύψη, αλλά έχουν καταποντίσει τις πωλήσεις των cd και γενικότερα των άλμπουμ.
Η Apple, κατασκευαστής των iPod, της δημοφιλέστερης συσκευής ανάγνωσης mp3, συνεργάζεται με τις τέσσερις μεγαλύτερες δισκογραφικές εταιρείες, για τη δημιουργία ενός μέσου προώθησης των ολόκληρων άλμπουμ και όχι απλώς ως μεμονωμένων τραγουδιών,
Το «Cocktail», όπως θα είναι ο τίτλος του, θα αποτελεί μέρος της πλατφόρμας του iTunes, που είναι το απαραίτητο εργαλείο για τα mp3 players της Apple. Η εταιρεία υψηλής τεχνολογίας συνεργάζεται με τη Universal, τη Warner, την ΕΜΙ και τη Sony, με σκοπό να επαναλανσάρει στην ψηφιακή αγορά αυτή τη φορά τα άλμπουμ.
Με την ανάπτυξη της αγοράς των mp3 players η πτώση στις πωλήσεις των cd υπήρξε κατακόρυφη τα τελευταία χρόνια και αντίστοιχα ανέβηκε η αγορά μέσω υπολογιστή. Αυτό ωστόσο είχε συνέπεια να ακούγονται ένα ή δύο τραγούδια από κάθε άλμπουμ, αυτά που είναι επιτυχίες και τα υπόλοιπα να μένουν εντελώς άγνωστα και στα αζήτητα.
Είναι χαρακτηριστικό ότι μέσα στην τρέχουσα χρονιά, οι ήδη πεσμένες πωλήσεις cd έπεσαν κατά 14% επιπλέον, ενώ οι εκτοξευμένες ψηφιακές πωλήσεις αυξήθηκαν κατά 13% ακόμη.
Το «Cocktail» θα προσφέρει εκτός από τη μουσική, τα εξώφυλλα των δίσκων, ίσως και βίντεο κλιπ και ringtones βασισμένα στα τραγούδια των άλμπουμ. H Apple αναγκάστηκε να προχωρήσει στην ανάπτυξή του, καθώς οι τέσσερις δισκογραφικές προειδοποίησαν την εταιρεία, που είχε απορρίψει ήδη μια φορά το σχέδιο, ότι σκόπευαν να το προωθήσουν στην αγορά έτσι κι αλλιώς με άλλο συνεργάτη, ίσως το Amazon.
Η επίσημη εκδοχή είναι ότι η συνεργασία των μεγάλων εταιρειών στοχεύει στην αναζωογόνηση της αγοράς των άλμπουμ. Οι πιο επιφυλακτικοί λένε ότι είναι ένας ακόμη τρόπος που θα κάνει το κοινό να ξοδέψει. Αντίστοιχες προσπάθειες, όπως το πρόσφατο iTunes Pass, δεν είχαν μεγάλη επιτυχία.
Το iTunes Pass που λανσαρίστηκε τον Φεβρουάριο, έδινε στους χρήστες τη δυνατότητα να έχουν πρόσβαση σε singles νωρίτερα από το υπόλοιπο κοινό, να ακούνε τα άλμπουμ πριν από την επίσημη κυκλοφορία τους και να έχουν αποκλειστικά remix. Αυτά στην τιμή των 18,99 δολαρίων. Την ίδια περιορισμένη ανταπόκριση είχε η κλιμακωτή χρέωση των τραγουδιών στο iTunes με τρεις διαφορετικές τιμές.
Πάντως, με 218 εκατομμύρια συσκευές ήδη στα χέρια χρηστών σε όλο τον κόσμο, η Apple παραμένει ο βασικός κυρίαρχος του παιχνιδιού της ψηφιακής διακίνησης της μουσικής, και με τις συσκευές της να γίνονται πολυεργαλεία ψυχαγωγίας, σκοπός της είναι να διατηρήσει αυτή τη θέση.
- Του Παναγιωτη Παναγοπουλου, Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 31/07/2009
Ο Λεωνίδας Καβάκος στο Διεθνές Φεστιβάλ Μουσικής Γκράφενεγκ
- Ο Έλληνας διεθνούς φήμης βιολονίστας και μουσικός διευθυντής της φημισμένης ορχήστρας «Καμεράτα Σάλτσμπουργκ», Λεωνίδας Καβάκος, θα είναι ο σολίστ της μεγάλης συναυλίας στις 22 Αυγούστου στο «3. Διεθνές Φεστιβάλ Μουσικής Γκράφενεγκ» στην Κάτω Αυστρία, όπου θα ερμηνεύσει το «Δεύτερο κοντσέρτο για βιολί και ορχήστρα» του Μπέλα Μπάρτοκ, συνοδευμένος από την Ορχήστρα Φεστιβάλ Βουδαπέστης με διευθυντή τον Ιβαν Φίσερ.
- Το ξακουστό Φεστιβάλ Γκράφενεγκ, στην ομώνυμη, γραφική, κωμόπολη, βορειοδυτικά της Βιέννης, πραγματοποιείται φέτος από τις 20 Αυγούστου μέχρι τις 6 Σεπτεμβρίου, και στις εκδηλώσεις του με συναυλίες ορχηστρών και ρεσιτάλ, τόσο στο παλιό ανάκτορο όσο και στο υπερσύγχρονο και αρχιτεκτονικά πρωτότυπο νέο αμφιθέατρό του, αναμένεται να συγκεντρώσει χιλιάδες μουσικόφιλους από την Αυστρία και τις γειτονικές της χώρες.
- Στο Γκράφενεγκ, ο Λεωνίδας Καβάκος θα βρεθεί σε έναν, κατά κάποιο τρόπο, ιστορικό για την Ελλάδα, χώρο, καθώς η μόνιμη ορχήστρα του Φεστιβάλ Γκράφενεγκ είναι η με τα 100 και πλέον χρόνια δράσης, φημισμένη «Νίντερεστεραιχισε Τόνκιουνστλερ», της οποίας γενικός διευθυντής διετέλεσε από το 1979 μέχρι το 1985 ο διαπρεπής Ελληνας αρχιμουσικός και αργότερα γενικός διευθυντής των Μουσικών Συνόλων της ΕΡΤ, Μιλτιάδης Καρύδης.
- Ο Λεωνίδας Καβάκος, ο οποίος έχει καθιερωθεί διεθνώς ως σπάνιας ποιότητας βιολονίστας και καλλιτέχνης, θεωρούμενος από τους μεγαλύτερους Ελληνες μουσικούς από την εποχή της Μαρίας Κάλλας και του Δημήτρη Μητρόπουλου, έχει πραγματοποιήσει πλήθος εμφανίσεων σε όλο τον κόσμο με αναγνωρισμένες ορχήστρες και μαέστρους.
- Από τον Οκτώβριο του 2007 και για πέντε χρόνια έχει αναλάβει τη θέση του καλλιτεχνικού διευθυντή της φημισμένης ορχήστρας «Καμεράτα Σάλτσμπουργκ» στην πόλη της αποκαλούμενης «μεγαλύτερης μουσικής ιδιοφυίας όλων των εποχών», του Αυστριακού μουσουργού Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ, διαδεχόμενος εκεί τον Αγγλο αρχιμουσικό σερ Ρότζερτ Νόρινγκτον. [www.kathimerini.gr με πληροφορίες από AΠΕ –ΜΠΕ]
Thursday, July 30, 2009
«Πιο εύκολη η «Καβαλερία» από τον Βασίλη Τσιτσάνη»
Η Αγνή Μπάλτσα εμφανίζεται τον Σεπτέμβριο στο Ηρώδειο, ύστερα από 25 χρόνια, για να ερμηνεύσει μερικά από τα ωραιότερα λαϊκά. «Ομπρέλα προστασίας» της, όπως λέει, ο Σταύρος Ξαρχάκος, η «αυθάδεια και η τόλμη» της
Ο Σταύρος Ξαρχάκος ενορχήστρωσε τα τραγούδια και θα διευθύνει την ορχήστρα
Η Αγνή Μπάλτσα θα τραγουδήσει λαϊκά στο Ηρώδειο. Αυτό κι αν ακούγεται ενδιαφέρον. Η διεθνούς φήμης Ελληνίδα μεσόφωνος συμπράττει και πάλι με τον συνθέτη Σταύρο Ξαρχάκο για μια βραδιά γεμάτη ελληνική μουσική, στις 15 του Σεπτέμβρη.
«Τα τραγούδια της πατρίδας μου» είναι ο τίτλος της συναυλίας, που θα περιλαμβάνει μερικά από τα ωραιότερα κομμάτια των Μίκη Θεοδωράκη, Μάνου Χατζιδάκι, Βασίλη Τσιτσάνη αλλά και Σταύρου Ξαρχάκου. Τραγούδια που χαρακτήρισαν μια ολόκληρη εποχή, όπως τα: «Αρχόντισσα», «Τα τρένα που φύγαν», «Σε πότισα ροδόσταμο», «Το τρένο φεύγει στις οχτώ», «Το πρακτορείο», «Ασπρη μέρα και για μας», «Ο ταχυδρόμος», «Ονειρο παιδιών της γειτονιάς» κ.ά.
Είναι η πρώτη φορά ύστερα από 25 χρόνια που η Αγνή Μπάλτσα θα εμφανιστεί στο Ρωμαϊκό Ωδείο. «Το φοβάμαι. Το Ηρώδειο είναι αχάριστο για τον τραγουδιστή. Επιπλέον, θα πρέπει να έχω μικρόφωνο, το οποίο δεν συνηθίζω να χρησιμοποιώ, γι' αυτό και δύσκολα κουμαντάρω...».
«Δεν υπάρχει σοβαρή και ελαφρά μουσική, αλλά μόνο καλή και κακή», τονίζει η διεθνής μεσόφωνος Αγνή Μπάλτσα
Πριν από 25 χρόνια είχε ερμηνεύσει την «Κάρμεν» με την Οπερα της Ζυρίχης και τον Χοσέ Καρέρας. Τότε πρωτογνώρισε και τον Σταύρο Ξαρχάκο. «Είναι πραγματικά μοναδικό πώς γνωριστήκαμε», θυμάται. «Ενώ έκανα πρόβα με τον Χοσέ Καρέρας, βλέπω κάποιον να με φωτογραφίζει. Ενοχλήθηκα, διέκοψα την πρόβα και τον ρώτησα ποιος είναι... Για την ιστορία, είχε βγάλει εξαιρετικές φωτογραφίες...».
Τότε πρωτοτραγούδησε, υπό τη διεύθυνση του Σταύρου Ξαρχάκου, τα «κορυφαία» αυτά τραγούδια, σε μια συναυλία που περιόδευσε από το Τόκιο στην Ατλάντα και από τη Βιέννη στο Μόναχο. Θυμάται ακόμη τις θερμές αντιδράσεις του κοινού... Το 1986 τα ηχογράφησαν για την Deutsche Grammophon με τίτλο «Songs my country taught me». Ο δίσκος, που γνώρισε μεγάλη επιτυχία, επανακυκλοφόρησε το 2004 και το 2005 με τίτλο «Από την Ελλάδα με αγάπη». Αυτά τα τραγούδια, λοιπόν, που η διάσημη μετζοσοπράνο αγάπησε, θα ερμηνεύσει «ζωντανά» στο Ηρώδειο.
Η ίδια πιστεύει ότι αποτελούν «έναν ολόκληρο κόσμο, μια εποχή» και κάθε φορά τα ερμηνεύει «με σεβασμό, αγάπη και συγκίνηση». «Είναι δύσκολα, γιατί είναι κλασικά. Δεν υπάρχει, ξέρετε, σοβαρή και ελαφρά μουσική, αλλά καλή και κακή μουσική. Δεν είναι δα όλα τα τραγούδια του Σούμπερτ, του Μπραμς ή του Ούγκο Βολφ καλά. Αυτά, όμως, τα τραγούδια είναι διαμάντια, γι' αυτό και είναι δυσκολότατα. Υποκλίνομαι στους συνθέτες τους και αισθάνομαι ακόμα μεγαλύτερη την ευθύνη».
Ποια είναι η μεγαλύτερη δυσκολία που συναντά; «Είναι ένα ξένο χωράφι. Μπορεί να έχω ερμηνεύσει τους μεγάλους ρόλους του λυρικού ρεπερτορίου, αλλά νιώθω δέος μπροστά στον Μίκη Θεοδωράκη, τον Μάνο Χατζιδάκι, τον Βασίλη Τσιτσάνη, τον Σταύρο Ξαρχάκο. Το να ερμηνεύω, για παράδειγμα, "Καβαλερία Ρουστικάνα" είναι για μένα πολύ πιο εύκολο. Δεν ξέρω καν αν τα λέω σωστά. Το κοινό που θα έρθει έχει συνδεθεί με αυτά τα τραγούδια. Εχει βιώματα. Αποτελούν σταθμό για την πατρίδα μας. Η ομπρέλα προστασίας μου είναι ο Ξαρχάκος και η αυθάδεια και η τόλμη μου να ερμηνεύω τραγούδια όπως η "Αρχόντισσα" του Βασίλη Τσιτσάνη. Ελπίζω το κοινό να καταλάβει τη διάθεση και το συναίσθημά μου...».
Δύσκολη θεωρεί και τη δομή του προγράμματος. «Από τον καημό περνάμε στη νοσταλγία και από τον έρωτα στον πόνο».
* Εισιτήρια προπωλούνται προς 35, 60, 90 και 120 ευρώ στο 210- 7234567, στα ταμεία στη Στοά Πεσμαζόγλου και στο www.ticketservices.gr
Wednesday, July 29, 2009
Γιώργος Δημητριάδης: «Δεν θα κάνω botox στη μουσική μου»
Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Ξεκίνησε με τα ροκ γκρουπάκια, εκείνα τα χρόνια «με την πρόχειρη μόνωση με αβγοθήκες στους τοίχους». Ακολούθησαν οι πρώτες συναυλίες, τα πρώτα κλαμπάκια και οι... αφραγκίες.
«Για μένα το ελληνικό ροκ υπάρχει μέσα στα προβάδικα, εκεί που ιδρώνουν οι πιτσιρικάδες, υπάρχει εκεί που κάποιος βγαίνει με θάρρος να τα πει όπως θέλει αυτός κι όχι όπως θέλουν ροκοπατέρες, ινστρούχτορες, ξινοί μουσικοκριτικοί, κόμματα, αποκόμματα και βάλε...».
«Εμείς και κάποιοι άλλοι γυρνούσαμε -σκιές μιας άλλης πραγματικότητας, ρέπλικες του Ιγκι Ποπ, του Ελβις Κοστέλο, του Τζόνι Ρότεν (...) Οι "Ροκάδες" έτσι μας αποκαλούσαν...».
Τριάντα χρόνια και 9 δίσκους αργότερα ο Γιώργος Δημητριάδης (που πρωτοεμφανίστηκε στη δισκογραφία το '94 με τους «Μικρούς Ηρωες») παραμένει αμετανόητος. «Σαν να μην πέρασε μια μέρα», όπως τραγουδούσε στην επιτυχία του το '94. Ή όπως τραγουδάει τώρα στην «Ουτοπία», ένα από τα 14 τραγούδια του νέου του δίσκου «Σάββατο» (που κυκλοφορεί από το label «μικρός Ηρως»), «Κρατάω μέσα μου σαν φυλαχτό (...) της αθωότητάς μου την πρώτη ορμή». Ενας μικρός ροκ ήρωας της ελληνικής μουσικής σκηνής...
- Τα Σάββατα της εφηβείας σας;
«Κάναμε τα γυμνασιακά μας πάρτι ή βγαίναμε. Το ίδιο και ως φοιτητές. Αλλα χρόνια βέβαια τότε: τα στέκια μας είχαν μουσική ταυτότητα, είχαν το χρώμα της "φυλής", ήταν δικά μας...».
- Και σήμερα;
«Προτιμώ να μη βγαίνω τα Σάββατα, εκτός κι αν πρόκειται για κανένα ουζερί με καλή συντροφιά για κουβέντα, παρέα με τσιπουράκια. Κατά τα άλλα ζούμε σε μια υστερική εποχή που την έννοια "ψυχαγωγία" την έχει τραβήξει από τα μαλλιά και τη σέρνει στα εκκωφαντικά μεγαλομάγαζα με τον απρόσωπο κόσμο και τις οξυζενέ κουνίστρες».
- «Αστικούς ύμνους» χαρακτηρίζετε τα τραγούδια σας.
«Δεν εννοώ ότι είναι απολυτίκια! Απλά, μερικά λειτουργούν σαν τραγούδια ρόλων, που φωτογραφίζουν μια πόλη αντιφατική αλλά κι αγαπημένη».
- Κι εσείς παιδί της πόλης δεν είστε;
«Φυσικά. Μεγάλωσα στο κέντρο της Θεσσαλονίκης κι έπειτα πήρα το καπελάκι μου, θέλοντας να αφήσω πίσω δυσάρεστες καταστάσεις και προσωπικά αδιέξοδα και κατηφόρισα στον Λυκαβηττό. Ηρθα δηλαδή στην καρδιά μιας πόλης που πολλοί βρίζουν ενώ την αγαπούν».
- «Ενας γέρος στο τιμόνι κοιμάται και παραμιλά, σ' ένα αμάξι δίπλα κάποιος άγρια με κοιτά..»: Πώς οι εικόνες μιας περιπλάνησης στην πόλη με τη μοτοσικλέτα σας έγιναν τραγούδι;
«Η φαντασία μου τα φταίει, όπως τραγουδούσε κι ο Καζαντζίδης... Η μηχανή μου δεν είναι παρά μονάχα ένα scooter που είναι κι η αδυναμία μου. Χρησιμεύει όμως σαν το σιδερένιο άλογο ενός οργισμένου και μπουχτισμένου τύπου που έτσι "δραπετεύει". Ηθελα να γράψω ένα πραγματικά "λαϊκό" τραγούδι που να μη συνθηματολογεί φτηνά και μίζερα, αλλά να πετάει σπίθες θυμού κι απόγνωσης».
- Ξεκινήσατε με τα ροκ γκρουπάκια της Θεσσαλονίκης. Πόσο άλλαξε έκτοτε το τοπίο ως προς αυτό που λέμε ροκ;
«Εκείνη την περίοδο δεν θα την ξεχάσω ποτέ γιατί μοιράστηκα τα πρώτα μου rock' n' roll όνειρα με ταλαντούχους ανθρώπους που είχαν πάθος κι αληθινή αγάπη για ό,τι έπαιζαν. Ημασταν νέα παιδιά κι είχαμε ήρωες κάτι τρελούς, ιδιοφυείς, επαναστάτες. Θέλαμε να τους μοιάσουμε... Και σήμερα όμως βλέπω πως, πάλι μέσα στις νέες αντιφάσεις που ζούμε, βγαίνουν νέες μπάντες και καινούργια παιδιά με δικό τους λόγο. Ακόμα περισσότερο χαίρομαι που η "δημοκρατία" του Διαδικτύου κατήργησε στην πράξη τα υπερμεγέθη και έφερε μπροστά νέα πρόσωπα που δεν ελέγχονται από δισκογραφικές και media».
- Υπάρχει ελληνικό ροκ;
«Υστερα από δεκαετίες ηλεκτρικού ήχου, τόσων γκρουπ, τόσης δισκογραφίας, φυσικά και υπάρχει, βέβαια μέσα από διαφορετικές εκφάνσεις -καλές ή κακές δεν έχει σημασία... Για μένα το ελληνικό ροκ υπάρχει μέσα στα προβάδικα, εκεί που ιδρώνουν οι πιτσιρικάδες, υπάρχει εκεί που κάποιος βγαίνει με θάρρος να τα πει όπως θέλει αυτός κι όχι όπως θέλουν άλλοι, π.χ. ροκοπατέρες, ινστρούχτορες, ξινοί μουσικοκριτικοί, κόμματα, αποκόμματα και βάλε... Το ροκ, όσο κι αν συνεχώς το αμφισβητούν σε αυτή τη σοβαροφανή χώρα με τα δεινοσαυρικά μεγέθη, θα εμφανίζεται πάντα ενοχλητικά και όμορφα στο πρόσωπο ενός νέου που θέλει να μιλήσει για τη γενιά του και που ξέρει να λέει "όχι"...».
- Τι λέτε για τα καινούργια γκρουπάκια που γράφουν αγγλόφωνο στίχο;
«Εχουν αλλάξει πολύ τα πράγματα, αλλά αυτή η μερίδα νέων παιδιών που χρησιμοποιούν τον αγγλικό γλωσσικό κώδικα καλά κάνει... Ο κόσμος πλέον έχει διευρυνθεί, τα σύνορα στην ουσία πέφτουν, ο κόσμος μεγαλώνει μικραίνοντας...».
- Εσείς διατηρήσατε στον ήχο κάτι από τα '60's. Είναι το σήμα κατατεθέν σας...
«Μουσικά αυτή η δεκαετία με επηρέασε πάρα πολύ! Το σήμα κατατεθέν σημαίνει "φίλε εδώ είμαι και πάλι. Κοίτα, προσπαθώ να μη βαριέμαι πρώτα εγώ βέβαια, αλλά δεν πρόκειται και να σου έρθω έχοντας κάνει παραμορφωτικό botox στη μουσική μου"».
- «Δεν θα τους περάσει», γράφετε στο κείμενο που συνοδεύει τον δίσκο σας. Ποιους εννοείτε;
«Το "τους" μ' αρέσει που είναι θολό γιατί έτσι δεν κινδυνεύω να φανώ σαν ο πρώτος της πορείας με την ντουντούκα. Το αφήνω ανοιχτό στις ερμηνείες...». *
Το φεστιβάλ Θεσσαλονίκης τιμά τον Μισέλ Λεγκράν
Ο Χρυσός Αλέξανδρος θα απονεμηθεί στον μουσικοσυνθέτη των Oscar, Michel Legrand από τη Διευθύντρια του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, Δέσποινα Μουζάκη. Η απονομή θα γίνει στη 1 Αυγούστου, Λόφο της Σάνης, στη Χαλκιδική, λίγο πριν τη συναυλία του μουσικοσυνθέτη.
Ο Michel Legrand ανεβαίνει στον Λόφο της Σάνης ύστερα από πρόσκληση της Καλλιτεχνικής Διευθύντριας του φεστιβάλ, Όλγας Ταμπουρή - Μπάμπαλη, στα πλαίσια του κινηματογραφικού αφιερώματος το οποίο περιλαμβάνει την προβολή ταινιών της χρυσής εποχής του γαλλικού κινηματογράφου, τη μουσική επένδυση των οποίων συνέθεσε ο ίδιος. To κινηματογραφικό αφιέρωμα πραγματοποιείται στα πλαίσια της συνεργασίας των δύο πολιτιστικών φορέων για τη 50η επέτειο του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.
Είναι η πρώτη φορά που ο διάσημος καλλιτέχνης με 50 χρόνια πλούσιας και δημιουργικής καριέρας θα έρθει στη χώρα μας όχι ως επισκέπτης αλλά ως τιμώμενος καλλιτέχνης για να ερμηνεύσει γνωστές του επιτυχίες, με συνοδεία, μάλιστα, τη μαγευτική φωνή της Alison Moyet. [enet.gr, 17:21 Τρίτη 28 Ιουλίου 2009]
Το φεστιβάλ Θεσσαλονίκης τιμά τον Μισέλ Λεγκράν
Ο Χρυσός Αλέξανδρος θα απονεμηθεί στον μουσικοσυνθέτη των Oscar, Michel Legrand από τη Διευθύντρια του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, Δέσποινα Μουζάκη. Η απονομή θα γίνει στη 1 Αυγούστου, Λόφο της Σάνης, στη Χαλκιδική, λίγο πριν τη συναυλία του μουσικοσυνθέτη.
Ο Michel Legrand ανεβαίνει στον Λόφο της Σάνης ύστερα από πρόσκληση της Καλλιτεχνικής Διευθύντριας του φεστιβάλ, Όλγας Ταμπουρή - Μπάμπαλη, στα πλαίσια του κινηματογραφικού αφιερώματος το οποίο περιλαμβάνει την προβολή ταινιών της χρυσής εποχής του γαλλικού κινηματογράφου, τη μουσική επένδυση των οποίων συνέθεσε ο ίδιος. To κινηματογραφικό αφιέρωμα πραγματοποιείται στα πλαίσια της συνεργασίας των δύο πολιτιστικών φορέων για τη 50η επέτειο του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.
Είναι η πρώτη φορά που ο διάσημος καλλιτέχνης με 50 χρόνια πλούσιας και δημιουργικής καριέρας θα έρθει στη χώρα μας όχι ως επισκέπτης αλλά ως τιμώμενος καλλιτέχνης για να ερμηνεύσει γνωστές του επιτυχίες, με συνοδεία, μάλιστα, τη μαγευτική φωνή της Alison Moyet. [enet.gr, 17:21 Τρίτη 28 Ιουλίου 2009]
«Έφυγε» ο μουσικός και συνθέτης Τζορτζ Ράσελ
Ήταν ένας από τους πρωτοπόρους στη μείξη της τζαζ με αφρο-κουβανικούς ρυθμούς. Συνεργάστηκε με τους σπουδαίες φυσιογνωμίες όπως οι Μάιλς Ντέιβις και Τζον Κολτρέιν και άφησε ως παρακαταθήκη μοναδικά δείγματα μουσικής γραφής. Ο λόγος για τον Τζορτζ Ράσελ, ο οποίος έφυγε από τη ζωή τη Δευτέρα σε ηλικία 86 ετών.
Την είδηση του θανάτου του ανακοίνωσε την Τρίτη ο καλλιτεχνικός του πράκτορας. Ο διαπρεπής καλλιτέχνης απεβίωσε έπειτα από επιπλοκές που σχετίζονται με τη νόσο του Αλτσχάιμερ.
Ιδιοφυής συνθέτης, ο Ράσελ κατατάσσεται στους κυριώτερους εμψυχωτές της μεταπολεμικής τζάζ. Πέραν των Ντέιβις και Κολτρέιν συνεργάστηκε με το μεγαλύτερο ταλέντο της τζαζ, τον Τσάρλι Πάρκερ. Παράλληλα, δημιούργησε τη δική του ορχήστρα, την International Living Time Orchestra. Επίσης, υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους θεωρητικούς της μουσικής τζαζ, με το πρώτο μεγάλο πόνημά του με τίτλο «Λυδική Χρωματική Έννοια της Τονικής Οργάνωσης» να χρονολογείται ήδη από το 1953. Δίδαξε στο πανεπιστήμιο της Βοστόνης και τιμήθηκε πολλές φορές με το μουσικό βραβείο Γκράμι.
Γεννημένος το 1993 στο Σινσινάτι του Οχάιο, είχε ξεκινήσει νωρίς τη μουσική του σταδιοδρομία παίζοντας κρουστά στην ορχήστρα Μπόι Σκάουτς. Την εποχή που είχε νοσηλευθεί για φυματίωση το 1941, ένας άλλος ασθενής τον μύησε στα βασικά της μουσικής αρμονίας. Στη δεκαετία του ’40, ο Τζορτζ Ράσελ συνέθεσε για την Ορχήστρα του Ντίζι Γκιλέσπι το πρώτο δείγμα μείξης τζαζ με αφροκουβάνικους ρυθμός «Cubano be, Cubano bop», που πρωτοερμηνεύθηκε στο Κάρνεγκι Χολ της Νέας Υόρκης το 1947. Στα μέσα της δεκαετίας του ’50, είχε γίνει ευρύτερα γνωστός χάρις στο άλμπουμ του «The Jazz Workshop», που σήμερα θεωρείται προδρομικό της τζάζ - ροκ, που έμελλε να γεννηθεί είκοσι χρόνια αργότερα. [enet.gr, 21:19 Τρίτη 28 Ιουλίου 2009]
Θέρμης Δρώμενα 2009: 20 Αυγούστου - 12 Σεπτεμβρίου
Τα «Θέρμης Δρώμενα» είναι ο καθιερωμένος πολιτιστικός θεσμός, που διοργανώνει κάθε χρόνο ο Δήμος Θέρμης και αποτελεί ένα από τα σημαντικά πολιτιστικά γεγονότα του Νομού Θεσσαλονίκης. Οι εκδηλώσεις δεν εξαντλούνται στην απλή διοργάνωση μιας σειράς συναυλιών. Φιλοδοξία της δημοτικής αρχής είναι κάθε γωνιά του δήμου να μετατραπεί σε εστία παραγωγής πολιτισμού. Για φέτος προτείνουμε μοναδικές συναυλίες στο Φράγμα της Θέρμης :
Ο Παντελής Θαλασσινός με τη Μελίνα Κανά, ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας με την παρέα του και η «Συνάντηση των εθνών» με τους Ινδιάνους της Αμερικής τους καλλιτέχνες της Κίνας και τα βιολιά της Ρωσίας. Γιορτή σταφυλιού στο Νέο Ρύσιο με όμορφες λαϊκές στιγμές και παραδοσιακά χορευτικά. Παραστάσεις καραγκιόζη (αφιέρωμα στον «Ευγένιο Σπαθάρη») για τους μικρούς μας φίλους, γιορτή νεολαίας με φεστιβάλ γκράφιτι και διαγωνισμό συγκροτημάτων καθώς και τη νέα πρόταση της νεολαίας με τίτλο “Skate N Create”, θέατρο από το ΚΘΒΕ και την εφηβική θεατρική ομάδα του πολιτιστικού κέντρου Θέρμης, ανοικτές εκδηλώσεις για όλους σε όλα τα δημοτικά διαμερίσματα.
Το πρόγραμμα
ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ
ΠΕΜΠΤΗ 20 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ
Ομάδα λόγου και τέχνης «Φαντασία» - ΘΕΡΜΗ
Παιδικό πρόγραμμα (Πλατεία Παραμάνα) - Ώρα έναρξης 20.300
Συνεργασία με τη Νομαρχία Θεσσαλονίκης
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 21 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ
Παράσταση Καραγκιόζη με τον Χρήστο Στανίση
«Ο Μέγας Αλέξανδρος και το καταραμένο φίδι» Ώρα έναρξης 20.30 - (Πλατεία) ΘΕΡΜΗ
ΣΑΒΒΑΤΟ 22 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ
Παράσταση Καραγκιόζη - Χρήστος Στανίσης - Ν. ΡΥΣΙΟ.
Αύλειος χώρος ΚΑΠΗ – Ώρα έναρξης 20.30
ΚΥΡΙΑΚΗ 23 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ
Παράσταση Καραγκιόζη Χρήστος Στανίσης
Τέρμα λεωφορείων Τριαδίου - Ώρα έναρξης 20.00 ΤΡΙΑΔΙ
Λαϊκό σύνολο Σωτήρης Σαρκαβάζης Αύλειος χώρος Δημ. Σχολείου
Ώρα έναρξης 21.00 - ΤΡΙΑΔΙ
ΔΕΥΤΕΡΑ 24 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ
Φράγμα Θέρμης Συναυλία Π. Θαλασσινός – Μ. Κανά
Γενική είσοδος 10 Ευρώ - Ώρα έναρξης 21.30
ΤΡΙΤΗ 25 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ
Θεατρική ομάδα «Traian Grozaveseu” Ρουμανίας
“O Ήλιος και το Φεγγάρι” Είσοδος ελεύθερη
Ώρα έναρξης 21.00 - Δημοτικό Θέατρο Θέρμης
ΤΡΙΤΗ 25 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ
Παράσταση Καραγκιόζη Χρήστος Στανίσης-20.30 ΤΑΓΑΡΑΔΕΣ
ΤΕΤΑΡΤΗ 26 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ
Φράγμα Θέρμης Συναυλία Λαυρέντης Μαχαιρίτσας
Γενική είσοδος 10 Ευρώ - Ώρα έναρξης 21.30
ΠΕΜΠΤΗ 27 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ
Συναυλία αφιέρωμα στους συνθέτες: Σουγιούλ, Μωράκης, Γιαννίδης, Αττίκ. Σύλλογος φίλων της μουσικής, τεχνών και γραμμάτων «Τα Θέσφατα»
Ώρα έναρξης 21.00- Πλατεία Θέρμης.
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 28 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ
Τοπική Γιορτή – Παραδοσιακά χορευτικά
Ώρα έναρξης 21.00 - ΤΑΓΑΡΑΔΕΣ
ΣΑΒΒΑΤΟ 29 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ
Τοπική Γιορτή – Λαϊκή βραδιά με το συγκρότημα
«Λαϊκά προάστια» - Ώρα έναρξης 21.00 ΤΑΓΑΡΑΔΕΣ.
ΣΑΒΒΑΤΟ 29 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ
BIG BAND Grosuplje – Slovenia
Ώρα έναρξης 21.00 – Πλατεία Θέρμης
ΚΥΡΙΑΚΗ 30 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ
Θεατρική εφηβική ομάδα «Το Όνειρο του Ρο»
Ώρα έναρξης 21.00 ΤΑΓΑΡΑΔΕΣ
ΚΥΡΙΑΚΗ 30 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ - Βραδιά λαϊκής μουσικής με το συγκρότημα
«Λαϊκά προάστια» Πλατεία Αγ. Αθανασίου – ΝΕΑ ΡΑΙΔΕΣΤΟΣ.
ΔΕΥΤΕΡΑ 31 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ
Θεατρική εφηβική ομάδα Πειραματικής Σκηνής
Ν. Ραιδεστού «Όταν οι μεγάλοι ξεχνούν» 1ο Δημ. Σχολείο 21.00 ΝΕΑ ΡΑΙΔΕΣΤΟΣ
ΔΕΥΤΕΡΑ 31 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ
«Συνάντηση των Εθνών»
Κίνα – Ρωσία – Αυτόχθονες Ινδιάνοι της Αμερικής. Χορός στο Φράγμα της Θέρμης.
Είσοδος ελεύθερη – Ώρα έναρξης 21.00
ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ
ΤΡΙΤΗ 1 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ
Θεατρική εφηβική ομάδα «Το Όνειρο του Ρο»
Δημοτικό σχολείο – Ώρα έναρξης 21.00 ΤΡΙΑΔΙ
ΤΡΙΤΗ 1 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ
Σύλλογος «Τα Θέσφατα»
Ώρα έναρξης 20.30- ΚΑΠΗ Ν. ΡΥΣΙΟΥ
ΤΕΤΑΡΤΗ 2 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ
Ορχήστρα πνευστών Δημοτικού Ωδείου Θέρμης
ΚΟΥ ΚΛΟΥΞ ΣΑΞ – Ώρα έναρξης 21.00 Πλατεία Θέρμης
ΠΕΜΠΤΗ 3 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ
Παράσταση Καραγκιόζη Χρήστος Στανίσης
Πάρκο Ανέμη – Ώρα έναρξης 20.30 – ΝΕΑ ΡΑΙΔΕΣΤΟΣ
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 4 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ
Συναυλία Φιλαρμονική ορχήστρα Δήμου
Θέρμης – Ορχήστρα Νέων Σίνδου – Ώρα έναρξης 21.00 Πλατεία Θέρμης.
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 4 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ
Θεατρική εφηβική ομάδα «Το Όνειρο του Ρο»
Δημοτικό σχολείο Νέου Ρυσιου – Ώρα έναρξης 21.00 Ν.ΡΥΣΙΟ
ΣΑΒΒΑΤΟ 5 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ
Γιορτή Σταφυλιού Νέο Ρύσιο
Παραδοσιακά σύνολα – Λαϊκή βραδιά με το συγκρότημα «Παλιοί Διαβάτες»
Έκθεση παραγώγων σταφυλιού και κρασιού
Ώρα έναρξης 20.30 - Αθλητικό Κέντρο Νέου Ρυσίου.
ΚΥΡΙΑΚΗ 6 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ
Γιορτή Σταφυλιού Νέο Ρύσιο
Παίζουν οι «Παραδοσιακοί Δρόμοι» Ώρα έναρξης 20.30
Έκθεση παραγώγων σταφυλιού και κρασιού - Αθλητικό Κέντρο Νέου Ρυσίου.
ΚΥΡΙΑΚΗ 6 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ
Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος
Θεατρική παράσταση «Ο Προεστώς του χωριού»
Τιμή εισιτηρίου 15 Ευρώ
Ώρα έναρξης 21.00 Φράγμα Θέρμης
ΤΡΙΤΗ 8 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ
Εγκαίνια πλατείας Χαλβατζή Φιλοθέη-Ν.Ραιδεστός
Νεανικό σύνολο 3ON THE ROAD – Ώρα έναρξης 20.00
ΠΕΜΠΤΗ 10 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ
Γιορτή Νεολαίας 2009
Φεστιβάλ Νεανικών Συγκροτημάτων – Ώρα έναρξης 20.00 - Πλατεία Θέρμης
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 11 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ
Φεστιβάλ Νεανικών Συγκροτημάτων
Βράβευση Μαθητών
Ώρα έναρξης 20.00.
Εκδηλώσεις SKATE N CREATE – Ώρα έναρξης 18.00 – Πλατεία Θέρμης
ΣΑΒΒΑΤΟ 12 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ
Εκδηλώσεις SKATE N CREATE - Πλατεία Θέρμης
Συναυλία VODKA JUNIORS
Ώρα έναρξης εκδηλώσεων 10.00 το πρωί. Ώρα έναρξης συναυλίας 20.00
Πληροφορίες – εισιτήρια: Πολιτιστικό κέντρο Θέρμης 2310 463423 - 461655
Στο Φράγμα της Θέρμης στις συναυλίες Π. Θαλασσινός – Μ. Κανά και Λαυρέντης Μαχαιρίτσας θα υπάρχουν στάντ με οικολογικά, βιολογικά, και παραδοσιακά προϊόντα, μια προσέγγιση, σε συνεργασία με την εφημερίδα «Οικολογία & Περιβάλλον».
VODKA JUNIORS: Pirate Tour 2009 "In rough seas we sail"
- Δεν υπάρχει περίπτωση να μην τους πετύχετε κάπου! Αλλά το ζήτημα είναι για τους ίδιους: ότι θα βρίσκονται συνέχεια στους... δρόμους! Ας πούμε, από την Άνδρο στην Καλαμάτα κι από την Καλαμάτα στην Πρέβεζα, κι από την Πρέβεζα στην Ίο και μετά ζστη Σαντορίνη και πάει λέγοντας... Σαν τρελοί θα τρέχουν!"
- 01/08 Ανδρος @ Swell Cafe (Reggae Dub Set)
- 03/08 Καλαματα @ Hobo Beach Bar (Reggae Dub Set)
- 04/08 Πρεβεζα @ Beach Bar Μπλαζε (Reggae Dub Set)
- 06/08 Ιος @ Pegasus Club (Full Set)
- 08/08 Σαντορινη @ Κουλουμπος Beach (Reggae Dub Set)
- 09/08 Σαντορινη @ Περιβολος Beach (Reggae Dub Set)
- 11/08 Αντιπαρος @ Camping (Full Set)
- 13/08 Αμοργος @ Disco The Que (Beach) (Reggae Dub Chillout Set)
- 14/08 Αμοργος @ Disco The Que (Dub Rock Set)
- 16/08 Παρος @ Magaya Beach Bar (Reggae Dub Set)
- 18/08 Ικαρια @ Araxe Bar (Reggae Dub Chillout Set)
- 21/08 Χορευτο @ Πλυχωρος Κλυτια (Reggae Dub Set)
- 22/08 Χαλκιδικη @ Africafe Πλατανιτση (Reggae Dub Set)
Info:
www.vodkajuniors.com
www.darkpoetry.gr
Tuesday, July 28, 2009
«Αυτά τα κόκκινα σημάδια...»
Στη σημερινή συναυλία τραγουδούν οι Μίλτος Πασχαλίδης, Παντελής Θεοχαρίδης και Ιωάννα Φόρτη, ενώ συμμετέχει η Μεικτή Χορωδία των μουσικών συνόλων του Δήμου της Αθήνας σε μουσική διδασκαλία του Σταύρου Μπερή. Ποιήματα του Γ. Ρίτσου διαβάζει η ηθοποιός Ουρανία Μπασλή, ενώ την επταμελή λαϊκή ορχήστρα και τη χορωδία διευθύνει ο Χρήστος Λεοντής. Ακολουθούν συναυλίες: Λευκάδα (2/8), Καρλόβασι (9/8), Ανώγεια (12/8), Ηράκλειο Κρήτης (25/8), Ναύπλιο (29/8), Κηφισιά (7/9), Θεσσαλονίκη (16/10), Αγρίνιο (2/11). [ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, Τετάρτη 29 Ιούλη 2009]
Πέθανε ο πρωτοπόρος της τζαζ, Τζορτζ Ράσελ
Ο Τζορτζ Ράσελ. Η φωτογραφία προέρχεται από την επίσημη ιστοσελίδα του συνθέτη (www.georgerussell.com)
Ο μουσικός και συνθέτης Τζορτζ Ράσελ, ένας από τους πρωτοπόρους στη μείξη της τζαζ με τους αφρο-κουβανικούς ρυθμούς, και ο οποίος είχε συνεργασθεί με τους μέγιστους Μάιλς Ντέιβις και Τζον Κολτρέιν, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 86 ετών, ανακοίνωσε ο καλλιτεχνικός του πράκτορας.
Ο διαπρεπής καλλιτέχνης «έφυγε από τη ζωή χθες βράδυ στη Βοστόνη έπειτα από επιπλοκές που σχετίζονται με τη νόσο του Aλτσχάιμερ», τόνισε η Σου Οκλέρ.
Ιδιοφυής συνθέτης, ο Ράσελ κατατάσσεται στους βασικούς εκφραστές της μεταπολεμικής τζάζ. Εκτός από τους Ντέιβις και Κολτρέιν συνεργάσθηκε με τον Τσάρλι Πάρκερ, ενώ δημιούργησε και τη δική του ορχήστρα, την International Living Time Orchestra.
Επίσης υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους θεωρητικούς της μουσικής τζαζ, με το πρώτο μεγάλο πόνημά του με τίτλο «Λυδική Χρωματική Έννοια της Τονικής Οργάνωσης» να χρονολογείται ήδη από το 1953.
Δίδαξε στο Πανεπιστήμιο της Βοστόνης και τιμήθηκε πολλές φορές με το μουσικό βραβείο Γκράμι.
Γεννημένος το 1993 στο Σινσινάτι του Οχάιο, είχε ξεκινήσει νωρίς τη μουσική του σταδιοδρομία παίζοντας κρουστά στην ορχήστρα Μπόι Σκάουτς. Την εποχή που είχε νοσηλευθεί για φυματίωση το 1941, ένας άλλος ασθενής τον μύησε στα βασικά στοιχεία της μουσικής αρμονίας.
Στη δεκαετία του 1940 ο Τζορτζ Ράσελ συνέθεσε για την Ορχήστρα του Ντίζι Γκιλέσπι το πρώτο δείγμα μείξης τζαζ με αφροκουβάνικους ρυθμός «Cubano be, Cubano bop», που πρωτοερμηνεύθηκε στο Κάρνεγκι Χολ της Νέας Υόρκης το 1947.
Στα μέσα της δεκαετίας του 1950, είχε γίνει ευρύτερα γνωστός χάρις στο άλμπουμ του «The Jazz Workshop», που σήμερα θεωρείται προδρομικό της τζάζ-ροκ, που έμελλε να γεννηθεί είκοσι χρόνια αργότερα.
Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από ΑΠΕ/Γαλλικό
Saturday, July 25, 2009
Η Αλισον Μουαγέ στο Φεστιβάλ Σάνης
- Η Βρετανή ερμηνεύτρια εμφανίζεται το Σάββατο με το Τρίο του Μισέλ Λεγκράν
Στο ξεκίνημά της, προσανατολιζόταν σε σπουδές συντονισμού και κουρδίσματος πιάνου... Πολλά άλλαξαν από τότε όμως, και η Αλισον Μουαγέ, ευτυχώς για εμάς, έγινε η τραγουδίστρια και τραγουδοποιός που πολλοί περιμένουν με ανυπομονησία να απολαύσουν το επόμενο Σάββατο, στο πλαίσιο των φετινών εκδηλώσεων του Sani Festival.
Μαζί με το Τρίο του Μισέλ Λεγκράν, η Αλισον Μουαγέ υπόσχεται να μεταφέρει την πανκ διάθεσή της επί σκηνής, συνδυάζοντας τη βαθιά φωνή της με τις ιδιαίτερες χορευτικές της ικανότητες για μια βραδιά που κορυφώνει το αφιέρωμα του Φεστιβάλ στον Μισέλ Λεγκράν υπό τον τίτλο Music on Film vs Film on Music. Το αφιέρωμα ξεκινά στη Σάνη με προβολές την Πέμπτη 30 Ιουλίου.
Η Βρετανή Αλισον Μουαγέ έγινε γνωστή με το κομμάτι Only You που ερμήνευσε ως μέλος του συγκροτήματος Yazoo, στο οποίο την οδήγησε η γνωριμία της με τον Βινς Κλαρκ από τους Depeche Mode, στις αρχές της δεκαετίας του ’80. Από τότε, έχει κερδίσει το βρετανικό κοινό και όχι μόνον, ολοκληρώνοντας το πρώτο της προσωπικό άλμπουμ, το Alf. Ακολουθούν πολλά ακόμη βραβεία και άλμπουμ, καριέρα στην Αμερική και, στα τέλη του 2001, η πρώτη επαφή με το θέατρο, στην παράσταση του μιούζικαλ Σικάγο, στο Γουέστ Εντ του Λονδίνου.
Αυτό το Σάββατο, η Αλισον Μουαγέ δανείζει τη φωνή της στο Τρίο του Λεγκράν, το οποίο αποτελείται από τον Μισέλ Λεγκράν στο πιάνο, τον Πιερ Μπουσαγκέ στο μπάσο και τον Ρεμί Βινιόλο στα ντραμς.
Τηλ. 2310-317.327, www.saniresort.gr/sanifestival
Το θέαμα επισκίασε τα τραγούδια των U2
- Η γιγαντιαία σκηνή και τα υπερβολικά εφέ απείλησαν το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα στη μαραθώνια συναυλία της Βαρκελώνης
The Observer
Τι κάνει ένα συγκρότημα που υπήρξε «εφευρέτης» της μεγα–συναυλίας σε στάδιο, ήδη δύο φορές; Η απάντηση των U2, για ένα διάστημα, ήταν να συμμαζευτούν και να παίζουν σε εσωτερικούς χώρους. Αλλωστε η μουσική τους στα άλμπουμ «All That You Can Leave Behind» (2000) και «How To Dismantle An Atomic Bomb» (2004) αντανακλά την αίσθηση αυτοπεριορισμού και επανασύνδεσης με τον πυρήνα της μουσικής τους και το παραδοσιακό τους ακροατήριο.
Τώρα, έχοντας κυκλοφορήσει το μεταβατικό «No Line On The Horizon», ένα πειραματικό άλμπουμ που δίχασε τόσο τους κριτικούς όσο και τους οπαδούς τους, οι U2 επέστρεψαν με μια μεγα–συναυλία σε στάδιο, που ήταν επική σε σημείο ακραίας υπερβολής. Ούτε η πρωτοποριακή χρήση πολυμέσων της περιοδείας «Zoo TV» στις αρχές της δεκαετίας του ’90 ούτε οι σουρεαλιστικές φαντασμαγορίες στις συναυλίες της «Popmart», αργότερα, με είχαν προετοιμάσει για το θέαμα που αντίκρισα μπαίνοντας στο κατάμεστο, παλλόμενο Camp Nou της Βαρκελώνης, για το πρώτο ραντεβού της πολυαναμενόμενης παγκόσμιας περιοδείας τους με τίτλο «360».
Υπέρμετρες φιλοδοξίες
Φανταστείτε μια από τις γιγαντιαίες αράχνες της γλύπτριας Λουίζ Μπουρζουά ανασχεδιασμένη από τον καλλιτεχνικό διευθυντή του Blade Runner και θα πάρετε ίσως μια πρώτη ιδέα του θεάματος. Και αυτό πριν αρχίσει να φωτίζεται και να πάλλεται η επιστημονικής φαντασίας εγκατάσταση πάνω από την τεράστια κυκλική σκηνή, που τη συμπλήρωναν διάδρομοι και γέφυρες. Εντυπωσιακό θέαμα, όμως οι διαστάσεις του σκηνικού με έκαναν να αναρωτιέμαι αν οποιοδήποτε συγκρότημα, ακόμα και με την υπέρμετρη φιλοδοξία των U2, θα μπορούσε να το ανταγωνιστεί και να βγει κερδισμένη η μουσική του. Και η ανησυχία αυτή δεν ήταν αβάσιμη.
Η άφιξη των U2 αναγγέλλεται στο ενθουσιώδες πλήθος των 90.000 θεατών με την αντίστροφη μέτρηση από το ιντερλούδιο του «Space Oddity» του Ντέιβιντ Μπάουι. Ο Λάρι βγαίνει πρώτος στη σκηνή, κατόπιν ο Ετζ και ο Ανταμ, και τέλος, καθώς ο πυρετός των επευφημιών κορυφώνεται, εμφανίζεται ο ίδιος ο μεγάλος αρχηγός, που φαίνεται πιο λεπτός και γυμνασμένος από την τελευταία φορά που τον είδα. Ξεκινούν με ένα θυελλώδες, αν και κάπως θολό, «Breathe», το πρώτο από τα τέσσερα τραγούδια του τελευταίου τους άλμπουμ που θα πουν. Είναι μια γενναία κίνηση, που όμως δεν βρίσκει μεγάλη ανταπόκριση μέχρις ότου η εισαγωγή – σήμα κατατεθέν του «Get On Your Boots» βάζει φωτιά στους πιστούς. Από πάνω τους, τα οπτικά εφέ είναι λιτά και ευρηματικά, όταν όμως παίρνεις το βλέμμα σου από τη γιγαντιαία οθόνη, είναι δύσκολο να διακρίνεις τον Μπόνο πάνω στον κυκλικό διάδρομο που επιτρέπει σ’ αυτόν, και στους άλλους, να βγαίνουν από τη σκηνή και να βαδίζουν ανάμεσα στο πλήθος. Κάποιες στιγμές οι εννοιολογικές φιλοδοξίες του θεάματος κάνουν τις τέσσερις φιγούρες στη σκηνή να φαίνονται μικροσκοπικές, σαν νάνοι. Αλλοτε πάλι, απλώς φαίνονται ότι απέχουν πολλά χιλιόμετρα – τόσο από μουσική όσο και από σωματική άποψη. Ο γιγαντισμός των σκηνικών εφέ απειλεί το καλλιτεχνικό μέγεθος των U2.
Το «Beautiful Day» βάζει για λίγο τα πράγματα στη θέση τους: σφιχτό και ξεσηκωτικό, μεταδίδει στο πλήθος τη δυναμική του ανάταση. Το «I Still Haven’t Found What I’m Looking For» είναι το πρώτο από μια σειρά κομματιών με εξασφαλισμένη την ανταπόκριση των θεατών, που συνοδεύουν το συγκρότημα τραγουδώντας με ανακούφιση και, θα έλεγες, με εγκατάλειψη. Η καλή θέληση που εκπέμπει ο κόσμος σ’ αυτήν την άνιση και λίγο ασύνδετη συναυλία είναι εκπληκτική. Τόσο το «Angel of Harlem» όσο και το «The Unforgettable Fire» ερμηνεύονται μεταλλαγμένα απόψε, το πρώτο με μια εκτροπή – φόρο τιμής στον Μάικλ Τζάκσον, που περιλαμβάνει το «Man In the Mirror» και το «Don’t Stop Till You Get Enough». Με έκαναν να νοσταλγήσω τα πιο «φάνκι» τραγούδια των U2, όπως το «Lemon», που θα μπορούσαν κάπως να απαλύνουν τον ασθμαίνοντα ροκ χαρακτήρα της συναυλίας. Η θυελλώδης τέκνο υπερφόρτωση στο τέλος του «Crazy Tonight» δεν ήταν καθόλου ευχάριστη στ’ αυτιά μου και άδικα περίμενα ένα ακουστικό ιντερλούδιο. Το πλήθος, ωστόσο, ήταν με το μέρος τους μέχρι το τέλος. Αισθανόμουν ολόκληρο το στάδιο να τραντάζεται όταν το «Vertigo» πυρπόλησε τις μάζες.
Σύνδεση με το Διάστημα
Καθώς αυτή ήταν συναυλία των U2, δεν έλειψαν οι αναμενόμενες μη μουσικές παρεμβάσεις, ανάμεσά τους και μια δορυφορική σύνδεση με τους αστροναύτες που περιστρέφονται γύρω από τη Γη στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Οταν επιτεύχθηκε η σύνδεση, ωστόσο, οι πάντες, συγκρότημα και αστροναύτες, φάνηκαν αμήχανοι. Ο Μπόνο κατάφερε να σώσει τη στιγμή, ζητώντας από τον διοικητή του διαστημικού σταθμού να προσθέσει την υπογραφή του στην καμπάνια του για τη διαγραφή των χρεών των φτωχών χωρών και την καταπολέμηση του έιτζ.
Το δυναμικό «Walk On» αφιερώθηκε στην Αουνγκ Σαν Σου Κι, την επιφανή πολιτική κρατούμενη της βιρμανικής χούντας, ενώ στο εξωτερικό χείλος της σκηνής βάδιζε μια πομπή ανθρώπων με μάσκες στα πρόσωπά τους. Ο,τι κι αν λέμε για τους U2, είναι όντως ικανοί να σκηνοθετήσουν μεγαλοπρεπείς χειρονομίες πολιτικού ακτιβισμού. Ωστόσο, το γιγαντιαίο βίντεο όπου ο αρχιεπίσκοπος Ντέσμοντ Τούτου συγχαίρει το συγκρότημα για την πολιτική του ευαισθησία, είχε την παρενέργεια να τον κάνει να φαίνεται και να ακούγεται λίγο πιο «εκκεντρικός» από συνήθως.
Η μαραθώνια συναυλία πλησίασε στο κλείσιμό της με το «One», το οποίο έφτασε σε πρόωρο τέλος λόγω βλάβης των ηχητικών και κατόπιν αναστήθηκε, αν και η κιθάρα εξακολούθησε να ακούγεται παράφωνη. Ας ρίξουμε το φταίξιμο στους καλικάντζαρους της πρώτης νύχτας. Ηρθε κατόπιν το αναπόφευκτο «With Or Without You», που το συνόδεψαν 90.000 φωνές, και το αποχαιρετιστήριο «Moment of Surrender», με τη φωνή του Μπόνο να ακούγεται σπασμένη από την αφόρητη ζέστη και την εξαντλητική προσπάθεια των δύο ωρών που προηγήθηκαν. [Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 26/07/2009]
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΔΡΑΓΑΤΑΚΗΣ: Φωτεινός δημιουργός και δάσκαλος
 |
«Εγινα μουσικός χάρη στη μητέρα μου, που μου έλεγε ηπειρώτικα τραγούδια», διηγιόταν, ενώ με συγκίνηση θυμόταν τον πατέρα του, που έπαιζε ηπειρώτικους σκοπούς, χρησιμοποιώντας ένα απλό φύλλο κισσού για γλωσσίδι... Αυτά τα πρώτα ακούσματα, οι επιρροές από την παραδοσιακή μουσική της Ηπείρου, απ' όπου καταγόταν, σφράγισαν τη δημιουργική «διαδρομή» του σπουδαίου συνθέτη και μουσικού παιδαγωγού Δημήτρη Δραγατάκη, που έφυγε από τη ζωή πριν από οκτώ χρόνια (18/12/2001). Ανθρωπος, που σε όλη του τη ζωή αγωνίστηκε για την τέχνη του, ο Δ. Δραγατάκης ανήκε στους σημαντικότερους συνθέτες της γενιάς του, ενώ φωτεινή και γόνιμη ήταν η προσφορά του στον παιδαγωγικό τομέα, καθώς υπήρξε δάσκαλος θεωρητικών με πολλούς και διακεκριμένους μαθητές. Επίσης ήταν βιολιστής και βιολίστας.
- Ηπειρώτης και πρωτοποριακός
Γιος εργατοτεχνίτη, γεννήθηκε πριν από 95 χρόνια στην Πλατανούσα Ηπείρου (22/01/1914), όπου και πήρε την εγκύκλια μόρφωση, ενώ σε ηλικία 16 χρόνων έφυγε για την Αθήνα, όπου και γράφτηκε στο Εθνικό Ωδείο. Ομως οι βιοτικές ανάγκες τον ανάγκασαν να γυρίσει στο χωριό του. Στην Αθήνα επέστρεψε αργότερα για να σπουδάσει βιολί στο Εθνικό Ωδείο (με τον Γεώργιο Ψύλλα), ενώ από το 1949 ξεκίνησε μαθήματα σύνθεσης με τον Λεωνίδα Ζώρα και τον Μανώλη Καλομοίρη στο ίδιο ωδείο (δίπλωμα σύνθεσης το 1955). Παράλληλα δίδασκε ο ίδιος βιολί στο ωδείο. Με προτροπή του Μ. Καλομοίρη στράφηκε στη βιόλα και αποτέλεσε, από το 1944 και για μία εικοσαετία, μέλος της ορχήστρας της Λυρικής Σκηνής. Το 1977 κατέλαβε τη θέση του καθηγητή Αρμονίας, Αντίστιξης, Φούγκας και Ενορχήστρωσης στο Εθνικό Ωδείο από όπου αποχώρησε είκοσι χρόνια μετά. Οπως ανέφερε μετά το θάνατό του η διευθύντρια του ωδείου Χαρά Καλομοίρη, «μετέδιδε ιδιαίτερη φλόγα ήθους και στάση ζωής που διακρίνει τους μεγάλους δασκάλους», ενώ ο Περικλής Κούκος (καλλιτεχνικός διευθυντής του ωδείου) τόνιζε πως «αγωνίστηκε για την τέχνη του και για τις μεγάλες δημοκρατικές αξίες». Ηταν αναπληρωτής Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Εθνικού Ωδείου, Αντιπρόεδρος της Ενωσης Ελλήνων Μουσουργών και Αντιπρόεδρος της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών.
Είναι γεγονός ότι η αξία του Δημήτρη Δραγατάκη έχει επισημανθεί από πολλούς ειδικούς. Η ποικιλομορφία της μουσικής του, καθώς και οι ευφυείς εμπνεύσεις του έχουν εκτιμηθεί προ πολλού από τους φιλόμουσους, που έχει τύχει να ακούσουν κάποιο έργο του και που υποστηρίζουν έμπρακτα την ελληνική μουσική δημιουργία.
Η σταδιοδρομία του ως συνθέτη ξεκίνησε σε σχετικά μεγάλη ηλικία, όταν ήδη είχε συμπληρώσει τα 40 του χρόνια, γεγονός που συνέβαλε στο να διατηρήσει τη δική του, ανεξάρτητη δημιουργική πορεία και να μην επηρεαστεί από τις μόδες της εποχής του. Τις πρώτες του συνθέσεις χαρακτηρίζει η ωριμότητα και πυκνότητα έκφρασης, καρπός της εμπειρίας του από τις περιπέτειες του λαού μας. Χαρακτηριστικό του προσωπικού του ύφους αποτελεί το πρώτο του έργο, το Κουαρτέτο εγχόρδων αρ. 1, 1957.
- Σημαντικό έργο
Η πλούσια παρακαταθήκη του Δ. Δραγατάκη για τις νέες γενιές μουσικών και κοινού περιλαμβάνει περισσότερα από εκατόν τριάντα έργα (κυρίως ορχηστρικά και μουσική δωματίου), τα περισσότερα από τα οποία έχουν ερμηνευτεί. Ανάμεσά τους έξι συμφωνίες, κοντσέρτα για κλαρινέτο, βιολί, βιολοντσέλο, όμποε κ.ά., κουαρτέτα, σονάτες, μουσική για παραστάσεις αρχαίου δράματος, κύκλοι τραγουδιών, ηλεκτρονική μουσική κ.ά. Αρκετά απ' αυτά έχουν βραβευτεί, ενώ κάποια έχουν δισκογραφηθεί. Για το έργο του ο συνθέτης είχε επανειλημμένα τιμηθεί με πολλές διακρίσεις. Το 1958 βραβεύτηκε στο διαγωνισμό της Ενωσης Ελλήνων Μουσουργών για το Κουαρτέτο εγχόρδων αρ. 1, το 1960 στο διαγωνισμό σύνθεσης του Ελληνικού Ιδρύματος Ραδιοφωνίας για το Κουαρτέτο Εγχόρδων αρ. 3. Το 1964 το Κουιντέτο για ξύλινα πνευστά διακρίθηκε σε διαγωνισμό της Ενωσης Ελλήνων Μουσουργών. Το 1981 η Συμφωνία αρ. 5 τιμήθηκε με το Α' Βραβείο στο διαγωνισμό σύνθεσης του υπουργείου Πολιτισμού. Το 1988 κατόπιν παραγγελίας του Δήμου Ηρακλείου γράφει το Κονσερτίνο για σαντούρι και ορχήστρα, ένα εγχείρημα σύμπραξης μιας καθιερωμένης «κλασικής» μορφής με ένα όργανο που φέρει έντονα τα παραδοσιακά ηχοχρωματικά και πολιτιστικά χαρακτηριστικά. Αλλες σημαντικές παραγγελίες ήταν τα έργα Ωδή ΧΙΙΙ για φωνή και μικρό σύνολο, για το έτος Κάλβου (Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, 1992) και Κοντσέρτο για βιόλα και ορχήστρα (Μέγαρο Μουσικής, 1992). Για το έργο και τη συνολική προσφορά του, ο Δ. Δραγατάκης τιμήθηκε το 1999 με βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών.
Μετά το θάνατό του, με πρωτοβουλία της οικογένειας του συνθέτη, της Ενωσης Ελλήνων Μουσουργών και του προέδρου της Θόδωρου Αντωνίου, του «Αρχείου Ελλήνων Μουσουργών Θωμά Ταμβάκου», γνωστών συνθετών, μουσικολόγων και μουσικών, ιδρύθηκε ο «Σύλλογος Φίλων Δημήτρη Δραγατάκη», με σκοπό τη διαφύλαξη, μελέτη, προβολή, διάδοση και αξιοποίηση του έργου του συνθέτη. Στο πλαίσιο αυτό, ο Σύλλογος σχεδιάζει την ηχογράφηση έργων, μουσικής δωματίου και σολιστικών, σε ιδιαίτερες ενότητες, ώστε να αποτυπωθεί η εξελικτική πορεία του μουσουργού και κατά μουσικό είδος, ενώ διοργανώνει συναυλίες με έργα του. Παράλληλα, η Ενωση Ελλήνων Μουσουργών, σε συνεργασία με το Σύλλογο Φίλων Δημήτρη Δραγατάκη, τιμώντας τη μνήμη του μεγάλου Ελληνα συνθέτη και μέλους της, έχει θεσμοθετήσει διαγωνισμό σύνθεσης στη μνήμη του, πιστεύοντας ότι συντείνει στη συνέχιση του έργου του δασκάλου, δημιουργώντας τις προϋποθέσεις εμπλουτισμού του ελληνικού ρεπερτορίου με καινούρια έργα. Για τον φετινό, 4ο Διαγωνισμό Σύνθεσης, οι ενδιαφερόμενοι συνθέτες θα πρέπει να υποβάλλουν τα έργα τους το αργότερο μέχρι τις 31/12/2009. Τα έργα θα κριθούν από επιτροπή αποτελούμενη από διακεκριμένους Ελληνες συνθέτες και διευθυντές ορχήστρας και τα τρία καλύτερα θα βραβευτούν με χρηματικά έπαθλα 1.500, 900 και 600 ευρώ αντίστοιχα, ενώ η Ενωση Ελλήνων Μουσουργών θα μεριμνήσει για την εκτέλεση και ηχογράφησή τους. Για περισσότερες πληροφορίες και έντυπα συμμετοχής: Τηλ. 210-7256607, e-mail gcu@otenet.gr.
- Ρουμπίνη ΣΟΥΛΗ, ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, Κυριακή 26 Ιούλη 2009
«Κοροϊδία» για τους Τσέχους η Eurovision
Τρία χρόνια ήταν αρκετά για ν' αποφασίσει η Τσεχία ότι δεν επιθυμεί να συμμετάσχει στο «πανηγυράκι» της Eurovision. Οι Τσέχοι τηλεθεατές απορρίπτουν τον ευρωπαϊκό «θεσμό», οι κριτικοί κάνουν λόγο για κοροϊδία και η κρατική τηλεόραση βαρέθηκε να πληρώνει το λογαριασμό.
Η εμπειρία της Eurovision δεν ήταν ευχάριστη για τους Τσέχους, καθώς στα τρία χρόνια που στέλνουν τραγούδια στο διαγωνισμό δεν κατάφεραν να περάσουν στην τελική φάση. Αποτέλεσμα, η παγερή αδιαφορία -αν όχι εχθρότητα- των Τσέχων τηλεθεατών. Μόλις 260 χιλιάδες παρακολούθησαν τον φετινό τελικό, ενώ μετρήσεις κοινής γνώμης έδειξαν ότι η Eurovision δεν αποτελεί ευχάριστο ή ενδιαφέρον γεγονός για την πλειοψηφία των ερωτηθέντων.
Δεδομένου, ότι η κρατική τηλεόραση έφτασε να δαπανά περισσότερο από ένα δολάριο για κάθε... τηλεθεατή (ο πιο πρόσφατος διαγωνισμός κόστισε στους Τσέχους πέντε εκατομμύρια κορώνες ή 279 χιλ. δολάρια), αποφασίστηκε να μπει ένα τέλος στη συμμετοχή της χώρας στη Eurovision. Χαρμόσυνα τα νέα για μερίδα κριτικών μουσικής από την Τσεχία, που είχαν χαρακτηρίσει το τηλεοπτικό γεγονός, μουσική "κοροϊδία". [enet.gr, 11:15 Σάββατο 25 Ιουλίου 2009]
Friday, July 24, 2009
SARAH VAUGHAN: Η σύγχρονη τζαζ τής χρωστάει πολλά
Παρακολουθώντας κανείς την πορεία της Sarah Vaughan, είναι εύκολο να διαπιστώσει, ακούγοντας τους δίσκους της, το πόσο αναλλοίωτη παρέμεινε η φωνή της στο πέρασμα του χρόνου.
Από τις αρχές της δεκαετίας του '40, όταν ακόμη ήταν νεαρό κορίτσι 19 χρόνων και τραγουδούσε συνοδεύοντας τον πιανίστα Earl Hines, μέχρι τη δεκαετία του '50, που έκανε εμφανή την παρουσία της με πολλές πετυχημένες εμφανίσεις και ηχογραφήσεις, φτάνουμε στη δεκαετία του '70 χωρίς να αλλάξει στο ελάχιστο το μέταλλο της φωνής της, που αποτελεί ακόμη ένα όργανο στα χέρια του κάθε απαιτητικού διευθυντή ορχήστρας στον χώρο της τζαζ και όχι μόνο, αφού είχε τη δυνατότητα να προσαρμόζει τη φωνή της σε κάθε μουσικό είδος.
Οπως οι φίλοι του ροκ ακόμα ερίζουν για το ποιος είναι καλύτερος μεταξύ των Beatles και Rolling Stones, οι φίλοι της τζαζ χωρίζονται σ' αυτούς που προτιμούν κάποια μεταξύ των Billy Holiday, Ella Fitzgerald και Sarah Vaughan.
Η Sarah Vaughan είχε το χάρισμα της δυνατότητας να αναδεικνύει οποιοδήποτε τραγούδι ερμήνευε και να μετατρέπει ακόμα και το πιο αδιάφορο, σε σημαντικό.
Η δισκογραφία της περιλαμβάνει μεγάλο αριθμό δίσκων συμβάλλοντας τα μέγιστα στη δημιουργία αυτού που αποκαλούμε σύγχρονη τζαζ, και αυτό παρότι συχνά ηχογραφούσε και τραγούδια που ανήκαν στον χώρο της ποπ. Πάντα όμως τη συνόδευε ένα τζαζ τρίο και επανερχόταν στην τζαζ σε όλα τα χρόνια που δραστηριοποιήθηκε στο τραγούδι.
Δεν είναι εύκολο για τους μεταγενέστερους να συνειδητοποιήσουν τη σημασία που έπαιξε ο κάθε καλλιτέχνης στις μουσικές εξελίξεις της εποχής του, υπάρχει όμως μία αόρατη αλυσίδα, η οποία, ειδικά στον χώρο της τζαζ, ενώνει τις φωνές τραγουδιστριών όπως οι Ella Fitzgerald, Billie Holiday, Sarah Vaughan, Carmen McRae και Nina Simone σε μια αλληλένδετη σχέση, με τη μία να μεταφέρει διαδοχικά στην άλλη τη δύναμη της ερμηνείας της και να διαιωνίζει έτσι τη μαγεία που προκάλεσε η φωνή τους με το πρώτο κιόλας άκουσμα.
Η Sarah Lois Vaughan γεννήθηκε στο Newark του Νιου Τζέρσεϊ στις 27 Μαρτίου του 1924 και όπως συμβαίνει συνήθως με όλα τα μεγάλα ταλέντα, άρχισε να μαθαίνει πιάνο από την ηλικία των 7 ετών, ενώ σε ηλικία 12 ετών τραγουδούσε και έπαιζε όργανο σε εκκλησία της περιοχής της. Οι γκόσπελ μελωδίες που τραγουδούσε στην εκκλησία θα επηρεάσουν αρκετά την καριέρα της στη συνέχεια.
Οταν ήταν 18 ετών αποφάσισε να συνοδεύσει στη Νέα Υόρκη τη φίλη της Doris Robinson που πήρε μέρος σε διαγωνισμό τραγουδιού στο θέατρο Apollo στο Χάρλεμ. Η Sarah έπαιξε πιάνο σ' αυτόν τον διαγωνισμό συνοδεύοντας τη φίλη της Doris, αλλά αποφάσισε δύο χρόνια αργότερα να πάρει και η ίδια μέρος στον διαγωνισμό ως τραγουδίστρια. Ετσι ήλθε και η πρώτη αναγνώριση για το ταλέντο της, όταν τραγούδησε το Body and Soul κερδίζοντας το πρώτο βραβείο και μαζί την εκτίμηση του τραγουδιστή Billy Eckstine, ο οποίος μεσολάβησε για να την προσλάβει ο πιανίστας Earl Hines στο συγκρότημά του, όταν την παρακολούθησε το 1943 να ανοίγει για μία εβδομάδα τις εμφανίσεις της Ella Fitzgerald στο Apollo. Οταν το 1944 ο Eckstine έφτιαξε τη δικιά του μπάντα, πήρε την 20χρονη τότε Sarah Vaughan μαζί του.
Από το 1944 μέχρι το 1947 σ' αυτή την πρωτοποριακή μπάντα, που ήταν από τις πρώτες στην κίνηση της bebop, έπαιξαν ονόματα όπως οι Charlie Parker, Dizzy Gillespie, Art Blakey, Budd Johnson και Miles Davis. Αυτές οι συνεργασίες, που έλαβαν χώρα σε μια περίοδο που είχε αρχίσει να υποχωρεί το φαινόμενο της εποχής του σουίνγκ, χάρισαν αρκετές εμπειρίες στη νεαρή τραγουδίστρια, η οποία είχε την ευκαιρία να συνεργασθεί με μερικούς από τους πιο ταλαντούχους μουσικούς της εποχής, που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στη συνέχεια.
Αν και τραγουδίστρια, η πρώτη συμμετοχή της σε δίσκο ήταν ως πιανίστρια στην μπάντα του Dizzy Gillespie. Στη συνέχεια ηχογράφησε τα πρώτα της τραγούδια και παρά το γεγονός ότι άρχισαν να παίζονται στο ραδιόφωνο, η Sarah συνέχισε να συμμετέχει σε ηχογραφήσεις τζαζ μουσικών, όπως οι Dizzy Gillespie, Charlie Parker, Lennie Tristano, Clifford Brown, Herbie Mann κ.ά.
Στην περίοδο 1947-48 θα ηχογραφήσει τις δικιές της πετυχημένες ερμηνείες σε γνωστά τραγούδια της εποχής, όπως τα Tenderly, Nature Boy -λόγω της απεργίας των μουσικών στην περίοδο της ηχογράφησης, τη Sarah συνόδευσε μόνο μία χορωδία, χωρίς τη συμμετοχή μουσικών οργάνων- και It's Magic, που ήταν παράλληλα επιτυχία για την Doris Day, έχοντας έτσι παρουσία στον κατάλογο επιτυχιών και κερδίζοντας αρκετούς νέους φίλους.
Η συνεχής βράβευσή της από το περιοδικό Downbeat για την περίοδο 1947-1952, παράλληλα με την αποδοχή από το κοινό των πρώτων της τραγουδιών οδήγησαν στην υπογραφή νέου συμβολαίου με την εταιρεία Mercury, για την οποία θα ηχογραφήσει μερικές από τις μεγαλύτερες ποπ επιτυχίες στην καριέρα της, όπως τα Broken Hearted Melody, Make Yourself Comfortable, How Important Can It Be με την ορχήστρα του Count Basie, Whatever Lola Wants, The Banana Boat Song και Misty. Επίσης θα ξανασυνεργασθεί με τον Bily Eckstine στην επιτυχία τους Passing Strangers.
Το 1949 θα υπογράψει με την εταιρεία Columbia, για την οποία θα ηχογραφήσει 60 τραγούδια συνεργαζόμενη με διευθυντές ορχήστρας, όπως οι Jim Lippman και Hugo Winterhalter
Το 1964, ύστερα από μια περίοδο ηχογραφήσεων για την εταιρεία Roulette, θα επιστρέψει στη Mercury και θα ηχογραφήσει μία σειρά από τζαζ κυρίως άλμπουμ, με παραγωγό σε αρκετά από αυτά τον Quinsy Jones.
Στη δεκαετία του '70 πραγματοποίησε μία εντυπωσιακή επιστροφή και ηχογράφησε μία σειρά από αξιόλογα άλμπουμ σε συνεργασία με σημαντικούς μουσικούς, όπως ο Michel Legrand, τραγούδια του οποίου υπάρχουν στο άλμπουμ της With Micell Legrand σε διεύθυνση ορχήστρας από τον ίδιο. Ο Legrand θα συνεργασθεί μαζί της και στο άλμπουμ Feelin' Good. Το 1974 θα παρουσιάσει μία εντυπωσιακή διασκευή στο Send In The Clowns Send In The του Stephen Sondheim από το μιούζικαλ Α Little Night Music και αρκετοί θα ισχυρισθούν ότι αυτό το τραγούδι θα είναι το σημαντικότερο στην καριέρα της ξεπερνώντας και το Tenderly, που την είχε κάνει γνωστή στο ευρύ κοινό το 1948.
Το 1977 θα αρχίσει να ηχογραφεί για την Pablo και ο δίσκος της Ι Love Brazil θα της χαρίσει την υποψηφιότητα για τα βραβεία Gramy, για την ίδια εταιρεία θα ηχογραφήσει μαζί με τους Oscar Peterson, Joe Pass και Ray Brown, ενώ ο δίσκος της με τραγούδια των Beatles που είχε κυκλοφορήσει για την Atlantic, θα κυκλοφορήσει τελικά το 1981.
Στη δεκαετία του '80 περιορισμένες θα είναι οι ηχογραφήσεις της. Το 1982 θα συμμετάσχει στο άλμπουμ του Barry Manilow 2:00 ΑΜ Paradise Cafe, το 1986 στη νέα μεταφορά του South Pacific στο Μπρόντγουεϊ με τη μορφή όπερας και πρωταγωνιστές τους Jose Carreras και Kiri Te Kanawa, το 1987 θα κυκλοφορήσει το άλμπουμ Brazilian Romance με τραγούδια του Sergio Mendes και το 1989 θα έχει μία μικρή συμμετοχή στο άλμπουμ του Quinsy Jones Back In Black τραγουδώντας ντουέτο με την Ella Fitzgerald. Αυτή θα ήταν και η τελευταία ηχογράφησή της σε στούντιο τελειώνοντας μία καριέρα που είχε αρχίσει ακριβώς πριν από 46 χρόνια, το 1943, τραγουδώντας δίπλα στην Ella Fitzgerald στο θέατρο Apollo του Χάρλεμ.
Στις 3 Απριλίου του 1990 θα αφήσει την τελευταία της πνοή, υποκύπτοντας στον καρκίνο που την ταλαιπωρούσε αρκετό καιρό.
Ενα φορτίο τάνγκο. Η Πέμυ Ζούνη με την Ελένη Πέτα σ' ένα μουσικό ταξίδι από το Μπουένος Αϊρες στον Πειραιά
- Ο έρωτας για το τάνγκο και το ταξίδι ένωσε μια ηθοποιό, την Πέμυ Ζούνη, και μια τραγουδίστρια, την Ελένη Πέτα.
Απρόσμενη αλλά επιτυχημένη η θερινή συνάντηση των δύο γυναικών. Τραγουδούν, χορεύουν, παίζουν και ξορκίζουν, όπως λένε, το... κακό
Το αποτέλεσμα της απρόσμενης θερινής συνάντησής τους, στην οποία και οι δύο τραγουδούν, χορεύουν, μιλούν, γελούν και ξορκίζουν το... κακό, είναι το «Cargo» (φορτίο). Μια πληθωρική, ατμοσφαιρική μουσική παράσταση, από την οποία ξεχειλίζουν εκτός από τα τάνγκο, στα οποία δίνει ρεσιτάλ η Ζούνη, τα φάντος και τζαζ μουσικές, από τη Λατινική Αμερική, την Ισπανία, την Πορτογαλία, την Ιταλία , τη Γαλλία, την Ουγγαρία, τη Σενεγάλη αλλά και την Ελλάδα.
Ολα ξεκίνησαν τυχαία, την ημέρα που οι δύο γυναίκες γνωρίστηκαν σε ένα φεστιβάλ τάνγκο στην Αθήνα. Η «χημεία» υπήρξε ακαριαία. Αποφάσισαν, χωρίς δεύτερη σκέψη, να πάνε μία... βόλτα. Τελικά κατέληξαν να... ταξιδεύουν, μέσω της τέχνης, ανά τον κόσμο, φορτώνοντας στις αποσκευές τους μουσικές από μεγάλα λιμάνια και πόλεις, όπως το Μπουένος Αϊρες, το Ρίο ντε λα Πλάτα, η Λισαβόνα, η Νάπολη και ο Πειραιάς.
Την Τρίτη το «Cargo» κάνει στάση στο Ηράκλειο Κρήτης και την Τετάρτη προχωρά μέχρι το Ρέθυμνο. Τέλος Αυγούστου οι καλλιτέχνιδες, μαζί με την 5μελή ορχήστρα (επικεφαλής της ο Θοδωρής Οικονόμου στο πιάνο) επιστρέφουν στην Αθήνα και εμφανίζονται στον Βύρωνα (28/8), για να «σαλπάρουν» αμέσως μετά για το Αρχαίο Ωδείο Πάτρας (31/8) και να επιστρέψουν ξανά στην Αθήνα στις 11 Σεπτεμβρίου (Φεστιβάλ Παπάγου).
«Αμέσως εμπιστεύτηκε η μία την άλλη», λέει με έμφαση η πολυπράγμων Ζούνη. «Αν δεν υπήρχε μια τέτοια σχέση δεν θα μπορούσε να γεννηθεί το "Cargo". Είμαστε δυο γυναίκες που συνομιλούμε... ταξιδεύοντας».
Το τάνγκο, η κινητήριος δύναμη της μουσικής παράστασης, υπήρξε στη ζωή της ηθοποιού, όπως αποκαλύπτει, μοιραίο. Ανάμεσα στους πρώτους δίσκους της βρίσκονταν και τα άπαντα του Αστορ Πιατσόλα. «Το "ψάχνω" το τάνγκο από μικρή». Αλλά μόλις πριν από δύο χρόνια κατάφερε να αρχίσει τα καθημερινά μαθήματα και τα σεμινάρια. Τα θαυμαστά αποτελέσματα ξεδιπλώνονται στη σκηνή (παρτενέρ της ο Τάσος Κεχαγιάς). «Η Πέμυ Ζούνη είναι δεινή χορεύτρια», συγκατανεύει η Ελένη Πέτα, που πάντως κι εκείνη ρίχνει στο «Cargo» με ανάλογη δεξιοτεχνία κάμποσες χορευτικές φιγούρες αργεντίνικου τάνγκο. Για άλλο λόγο, όμως, καμαρώνει η τραγουδίστρια. «Τα τραγούδια μας δεν είναι αυτά που ακούγονται συχνά στο ραδιόφωνο».
Μεγαλώνοντας ανακαλύπτει ότι οι απαιτήσεις της από το ρεπερτόριό της αλλάζουν. «Ωριμάζεις και εξελίσσεσαι. Αυτό ορισμένες φορές σε βάζει σε μια διάθεση να ξεδιαλύνεις τις επιλογές σου». Ισως αυτός να είναι ο λόγος που τα τελευταία τέσσερα χρόνια ακολουθεί έναν πιο μοναχικό δρόμο. «Τώρα που ανεξαρτητοποιήθηκα από τις δισκογραφικές εταιρείες και δεν έχω κανέναν πάνω από το κεφάλι μου, μπορώ ελεύθερα να εκφράζομαι με την ψυχή και την καρδιά μου. Απόδειξη; Το "Cargo"».
Για πρώτη φορά η τραγουδίστρια ανοίγει διάλογο επί σκηνής, στην πραγματικότητα ερμηνεύει, σε ένα διαρκές λεκτικό πινγκ πονγκ την πρόζα που συνέθεσε η Ζούνη. «Ηταν μια πρόκληση για μένα», παραδέχεται. «Μ' αρέσει, όμως, πολύ να δοκιμάζομαι σε νέα πράγματα και να εξελίσσομαι. Αν και έχω πολύ δρόμο ακόμα».
Απ' την απήχηση που είχε μέχρι στιγμής η παράσταση-συναυλία, οι καλλιτέχνιδες κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι «ο κόσμος έχει δίψα για το διαφορετικό. Εχει μπουχτίσει από την επανάληψη των ίδιων πραγμάτων. Οταν κάτι είναι αληθινό, το μοιράζεται στο ακέραιο».
Οσοι δεν προλάβετε τη δίωρη παράσταση στη θερινή της περιοδεία, θα τη δείτε εμπλουτισμένη το χειμώνα σε αθηναϊκή σκηνή. Γιατί, όπως λέει η Πέμυ Ζούνη, το «ταξίδι συνεχίζεται...».*
- Ελευθεροτυπία, Παρασκευή 24 Ιουλίου 2009
Φεστιβάλ και Ακαδημία στη Σύρο
- Με κοντσέρτα και καινοτόμες δράσεις γιορτάζει τα πέμπτα γενέθλιά του το Διεθνές Μουσικό Φεστιβάλ Κυκλάδων, το οποίο πραγματοποιείται έως τις 28 Αυγούστου στη Σύρο.
Μουσική ιστορία με σκηνογράφο και αφηγητή τον Αλέκο Φασιανό
Ξεκίνησε ως το πολιτιστικό όραμα τεσσάρων φίλων και συνεργατών (Φώτης Καραγιαννόπουλος, Κώστας Φωτόπουλος, Γιώργος Φουφόπουλος και ο γνωστός βιολονίστας Γιάννος Μαργαζιώτης - ο τελευταίος έχει μέχρι και σήμερα την καλλιτεχνική διεύθυνση του Φεστιβάλ) και η αγάπη τους για την κλασική μουσική και την πρωτογενή της δημιουργία ενώθηκαν και βρήκαν την έκφρασή τους στη δημιουργία ενός πιλοτικού -τότε- προγράμματος που απευθυνόταν στους λάτρεις του κλασικού ρεπερτορίου.
Φέτος, η πρώτη μουσική εκδήλωση, που σηματοδοτεί και την έναρξη του φεστιβάλ (Τετάρτη 19 Αυγούστου), αφορά το κοντσέρτο του ολλανδικού συνόλου μουσικής δωματίου Strorioni Trio. Το ρεπερτόριό τους ποικίλλει, Χάιντν, Μότσαρτ, Μπετόβεν, Μπραμς, Ραβέλ, Σοστακόβιτς και εντυπωσιακές αποδόσεις έργων σύγχρονων συνθετών.
Το δεύτερο κοντσέρτο είναι μια σατιρική και διασκεδαστική σουίτα που έγραψε ο Καμίγ Σεν Σανς αποκλειστικά για τον εαυτό του και τους φίλους του και είναι το «Καρναβάλι των Ζώων». Αφηγητής και σκηνογράφος της είναι ο ζωγράφος Αλέκος Φασιανός.
Το 5ο Διεθνές Φεστιβάλ Κλασικής Μουσικής στη Σύρο εγκαινιάζει από φέτος και μια νέα δραστηριότητα. Θα λειτουργήσουν -πιλοτικά αρχικά- για πρώτη φορά, σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Αιγαίου, τμήματα Θερινής Ακαδημίας (Summer Academy). Master classes βιολιού, τσέλου, κοντραμπάσου και φλάουτου θα δοθούν από τους σολίστες Lars Bjornkjaer, Leo Winland, Βασίλη Παπαβασιλείου και Νίκο Νικόπουλο αντίστοιχα, για τελειόφοιτους και απόφοιτους ακαδημιών και ωδείων.
- ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΙΟΥΣΗΣ, Ελευθεροτυπία, Παρασκευή 24 Ιουλίου 2009
Subscribe to:
Posts (Atom)