Η Κίρι Τε Κανάουα στη Θεσσαλονίκη

43α Δημήτρια

Μία από τις δημοφιλέστερες ντίβες της όπερας, η Κίρι Τε Κανάουα, θα λαμπρύνει σε λίγες μέρες με την παρουσία της τα 43α Δημήτρια της Θεσσαλονίκης.

Στη νέα της εμφάνιση στην Ελλάδα, μετά τη συμμετοχή της στο Φεστιβάλ της Αρχαίας Ολυμπίας το 2001 και τα ρεσιτάλ της σε Πάτρα και Ηρώδειο πρόπερσι, η πολυνησιακής καταγωγής σοπράνο θα ερμηνεύσει μερικούς από τους κορυφαίους ρόλους της καριέρας της, συμπράττοντας με τη Συμφωνική Ορχήστρα του Δήμου Θεσσαλονίκης, υπό τη διεύθυνση του Χάρη Ηλιάδη. Το πρόγραμμα της συναυλίας που θα δοθεί στις 8 Σεπτεμβρίου, στο Θέατρο Γης, περιλαμβάνει μεταξύ άλλων άριες από όπερες των Μότσαρτ, Πουτσίνι, Στράους και Μπελίνι, αλλά και μελωδίες ενός από τους γνωστότερους συνθέτες του Χόλιγουντ κατά τη δεκαετία του '40, του Εριχ Κόρνγκολντ.

Γεννημένη στη Νέα Ζηλανδία πριν από 64 χρόνια, η Κίρι Τε Κανάουα κρατά από τη φυλή των Μαορί. Ωστόσο δεν μεγάλωσε πλάι στους πάμφτωχους γονείς της. Δόθηκε για υιοθεσία σε μικρή ηλικία κι υπήρξε τυχερή: η νέα της οικογένεια της έδωσε κάθε δυνατότητα να καλλιεργήσει το έμφυτο ταλέντο της, με αποτέλεσμα, πριν καλά καλά συμπληρώσει τα 20, να έχει σαρώσει τα πιο σημαντικά φωνητικά βραβεία της περιοχής του Νότιου Ειρηνικού και να έχει ήδη ξεκινήσει τη δισκογραφική της καριέρα. Στα 24, έχοντας πια αποφοιτήσει από το κέντρο Οπερας του Λονδίνου, εντυπωσίασε σε οντισιόν τον μαέστρο του Κόβεν Γκάρντεν σερ Κόλιν Ντέιβις, κατακτώντας έτσι όχι απλώς τον ρόλο της Κόμισσας στους «Γάμους του Φίγκαρο» αλλά και μια θέση στο διεθνές μουσικό στερέωμα.

Επίτιμο μέλος της Royal Academy και με τον τίτλο της Dame Commander της βρετανικής αυτοκρατορίας από το 1982, η Κίρι Τε Κανάουα έχει συνεργαστεί με παγκοσμίως φημισμένες ορχήστρες και με μαέστρους όπως οι Αμπάντο, Μέτα και Οζάουσα, ενώ η δισκογραφία της πέρα από κλασικά έργα περιλαμβάνει και ερμηνείες αμερικανικών παραδοσιακών τραγουδιών, τραγουδιών Μαορί και μελωδιών από επιτυχημένα μιούζικαλ όπως το «West Side Story» και «Ωραία μου Κυρία».

Ως σολίστ στον γάμο του Καρόλου με την Νταϊάνα, τραγούδησε ενώπιων 600 εκατομμυρίων τηλεθεατών, ενώ την Πρωτοχρονιά του 2000 συμμετείχε στο μεγαλύτερης διάρκειας συνεχόμενο τηλεοπτικό πρόγραμμα που έγινε ποτέ στον κόσμο, και το οποίο παρακολούθησαν ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι. Καλλιτέχνης που αρνήθηκε τα στεγανά -«εάν κάποιος μπορεί να κάνει με επιτυχία κροσόβερ, γιατί όχι;», είχε δηλώσει παλιότερα στο «7»- η διάσημη σοπράνο εξακολουθεί να διατηρεί γεμάτη την ατζέντα της. Και η επόμενη εμφάνισή της θα είναι τον Δεκέμβριο στο Royal Albert Hall, στο πλευρό του Χοσέ Καρέρας.

Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία / 7 - 31/08/2008

Παπαδημητρίου εν... Αιθρίω

Μέγαρο Μουσικής

Μόλις 19 χρόνων ήταν ο Δημήτρης Παπαδημητρίου, όταν ο Μάνος Χατζιδάκις, που υπήρξε και διευθυντής του Τρίτου Προγράμματος, τον σύστησε στο κοινό. «Ημουν τυχερός που είχα το χάδι της γενιάς μου», παραδέχεται ο ίδιος. Τώρα φαίνεται πως ήρθε η στιγμή που ο Παπαδημητρίου, όντας διευθυντής του Τρίτου Προγράμματος, θα παρουσιάσει τα έργα φερέλπιδων συνθετών στο αίθριο του Μεγάρου Μουσικής, στις 11 Σεπτεμβρίου, σε μια μουσική παράσταση με τίτλο «Κεραυνός Εν... Αιθρίω».

Το ερχόμενο Σάββατο θα δώσει το «παρών» και στο Ηρώδειο όπου θα πραγματοποιηθεί η «Μεγάλη συνάντηση», δηλαδή η παρουσίαση των μελοποιημένων έργων του Κωνσταντίνου Καβάφη και του Γιώργου Σεφέρη, τα οποία θα ερμηνεύσουν η Μαρία Φαραντούρη και η Φωτεινή Δάρρα, μαζί με τους Γεράσιμο Ανδρεάτο, Ανδρέα Σμυρνάκη και Γιώργο Φλωράκη.

«Δεν βάζω μετρο σύγκρισης με τον Χατζιδάκι, σύμπτωση είναι», διευκρινίζει εξαρχής ο Δ. Παπαδημητρίου, που θα μας «συστήσει» στο Μέγαρο τους συνθέτες Κώστα Κανελλόπουλο, Τάσο Ρουσόπουλο, Χρυσόστομο Καραντωνίου, Σοφία Καμαγιάννη. «Νομίζω ότι είναι μια σημαντική στιγμή για να βγουν νέες φωνές. Η ηλικία δεν παίζει ρόλο, η επιλογή έγινε με βάση την ετοιμότητα των δημιουργών. Στο ωδείο όπου διδάσκω συνάντησα περισσότερα από 180 παιδιά και μέσα στην πανσπερμία προσπάθησα να επιλέξω απ' όλα τα είδη μουσικής, από το κλασικό μέχρι το λαϊκό και το έντεχνο και από όλες τις ηλικίες. Προσπαθώ να πω στο κοινό ότι "αυτός έχει αξία, προσέξτε τον"...».

Ο Παπαδημητρίου, που στο παρελθόν ανακάλυψε και ανέδειξε και τη μούσα του Φωτεινή Δάρρα («όταν άνοιξε τα δικά της φτερά, μου έδωσε μεγάλη χαρά», λέει τώρα) ελπίζει ότι θα υπάρξει και δισκογραφική συνέχεια για τους συνθέτες που προτείνει. «Η δισκογραφία πνέει τα λοίσθια και νομίζω ότι βρισκόμαστε σε ένα ιστορικό μεταίχμιο για να βγουν νέα πρόσωπα». Δεν κατηγορεί τα παιδιά που πάνε στο φέιμ στόρι. «Είναι η εποχή τέτοια, προσπαθούν να κάνουν κάτι γρήγορο και εύκολο για να πιαστούν», συνεχίζει. Ωστόσο βλέπει ρεαλιστικά τα πράγματα, γνωρίζει το μέγεθος των προβλημάτων που υπάρχουν στον χώρο της μουσικής και αισιοδοξεί ότι θα υπάρξει υπέρβαση: «Οι άνθρωποι περιμένουν έτοιμα δέντρα. Αυτό δεν γίνεται χωρίς να σπείρεις και να καλλιεργήσεις. Οι νέοι συνθέτες που θα εμφανιστούν στο Μέγαρο είναι δενδρύλλια και πρέπει να τους δοθεί η δυνατότητα να γίνουν δέντρα και να δώσουν καρπό...».

Γεννημένος στην Αλεξάνδρεια πριν από 55 χρόνια, ο Δημήτρης Παπαδημητρίου έπαιζε στο πιάνο μελωδίες πριν ακόμα πάει σχολείο, ενώ αργότερα στην Αθήνα, άφησε τη Νομική για να αφοσιωθεί στη σύνθεση. Ο Καβάφης και ο Σεφέρης είναι οι ποιητές με τους οποίους μεγάλωσε και τους οποίους «ξαναδιάβασε» με νότες. «Οι δύο ποιητές που μοιάζουν να μη συναντιούνται αισθητικά και φιλολογικά, δύο αντίθετοι κόσμοι, η Αλεξάνδρεια και η Αθήνα συνυπάρχουν μέσα μου», λέει για τα έργα που θα ακούσουμε στο Ηρώδειο. «Δεν ήθελα να μεταφράσω το ποιητικό τους έργο, αλλά έψαχνα τρόπο να βρω το είδωλό μου στον καθρέφτη του ποιητή. Ηταν ένα ταξίδι αυτογνωσίας».

ΠΑΡΗ ΣΠΙΝΟΥ, Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία / 7 - 31/08/2008

Ζμπίγκνιου Πράισνερ: «Περιγράφω τον κόσμο με νότες»

Ζμπίγκνιου Πράισνερ

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ, Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία / 7 - 31/08/2008

Ο πολωνός συνθέτης Ζμπίγκνιου Πράισνερ φθάνει στη Θεσσαλονίκη φέρνοντας μαζί του μελωδίες από ταινίες που λατρέψαμε όλοι μας.

Τι μπέρδεμα κι εκείνο τότε, αρχές δεκαετίας του '90... Να κρατάς στα χέρια σου το συγκλονιστικό σάουντρακ του Ζμπίγκνιου Πράισνερ για το φιλμ του Κριστόφ Κισλόφσκι «Η διπλή ζωή της Βερόνικας» και να μην μπορείς να το ακούσεις. Πρέπει να ήταν το πρώτο-πρώτο άλμπουμ στην Ελλάδα που κυκλοφόρησε αποκλειστικά στη μορφή του CD, μία εποχή κατά την οποία τα CD player αποτελούσαν είδος πολυτελείας. Οχι βέβαια πως αυτό στάθηκε εμπόδιο στο να γίνει ο Πράισνερ ένας από τους αγαπημένους συνθέτες του ελληνικού κοινού. Ακολούθησε και η τριλογία του Κισλόφσκι «Τρία χρώματα - Κόκκινο, Λευκό, Μπλε» με τις εξαίσιες μουσικές του αυτοδίδακτου συνθέτη από την Κρακοβία, προϋπήρχε και ο «Δεκάλογος», το παζλ έμοιαζε ήδη συμπληρωμένο.

«Το μόνο αρνητικό με την Ελλάδα είναι ότι βρίσκεται πολύ μακριά από την Πολωνία και δεν μπορώ να έρχομαι όσο συχνά θέλω», μας λέει από το τηλέφωνο λίγο πριν έρθει στα μέρη μας για μία συναυλία. Την Τετάρτη 10 Σεπτεμβρίου θα παρουσιάσει στο Θέατρο Γης της Θεσσαλονίκης τις κινηματογραφικές του επιτυχίες, καθώς και την τελευταία προσωπική του δουλειά «Silence, Night & Dreams». Εργο γραμμένο για ορχήστρα και χορωδία με κείμενα από το Βιβλίο του Ιώβ και το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο. Στη συναυλία, που εντάσσεται στο πρόγραμμα των εκδηλώσεων των 43ων Δημητρίων, τον συνθέτη θα συνοδεύσουν η Συμφωνική Ορχήστρα Δήμου Βόλου, η τραγουδίστρια των Μαντρεντέους Τερέζα Σαλγκουέιρο, καθώς και η υψίφωνος Ελζμπιέτα Τοβαρνίκα, που είναι η αγαπημένη «φωνή της Βερόνικα».

Ο ΠΡΑΪΣΝΕΡ ΜΕ ΤΗΝ ΤΕΡΕΖΑ ΣΑΛΓΚΟΥΕΪΡΟ

«Ο Κισλόφσκι ήταν δάσκαλος»

«Είμαι ευτυχής που η παγκόσμια πρώτη για το "Silence, Night & Dreams" δόθηκε πέρυσι, τέτοια εποχή, στο Ηρώδειο. Στην ουσία αποτελεί τη ματιά μου προς το μέλλον. Τα κείμενα που χρησιμοποίησα κηρύττουν διαχρονικές αξίες και μοιάζουν ακόμα πιο σημαντικά τώρα που ο άνθρωπος αλλοτριώνεται όλο και περισσότερο. Η τεχνολογία αναπτύσσεται, θεωρητικά μας φέρνει πιο κοντά, αλλά στην πραγματικότητα όλο και απομακρυνόμαστε. Κυριαρχούν, η μοναξιά και η δυστυχία».

Εκτός από τη συνεργασία του με τον Κριστόφ Κισλόφσκι ο Πράισνερ έχει γράψει μουσική και σε πολλές ακόμα ταινίες, όπως το «Μοιραίο πάθος» του Λουί Μαλ, το «Οταν ένας άντρας αγαπά μια γυναίκα» του Λούις Μαντόκι, το «Europa Europa» της Ανιέσκα Χόλαντ, αλλά και το δικό μας «Κουαρτέτο σε τέσσερις κινήσεις» της Λουκίας Ρικάκη. «Δεν ξέρω αν είναι τελικά πιο σημαντική η μουσική για ταινίες ή τα προσωπικά έργα. Το δεύτερο πάντως, ομολογώ, το βλέπω σαν ένα διάλογο με τον εαυτό μου. Αντιθέτως, στην κινηματογραφική μουσική ο συνθέτης δεν νιώθει απόλυτα ελεύθερος να κινηθεί στα πεδία που θέλει και να παρουσιάσει πλήρως τις πτυχές του χαρακτήρα του αφού, πρέπει, να ακολουθήσει κάποια στάνταρ».

• Τι πιστεύετε ότι είναι αυτό στη μουσική σας που γοητεύει τόσους σκηνοθέτες;

«Πρώτον, η παγκόσμια οπτική της. Δεύτερον, η μακρόχρονη συνεργασία μου με τον Κισλόφσκι. Με έμαθαν καλά κι έτσι με εμπιστεύονται. Και, τρίτον, η ικανότητά μου να νιώθω το φιλμ, να νιώθω το ρυθμό του».

- Και σκηνοθέτες, απ' όλο τον κόσμο...

«Η μουσική στην ουσία είναι ένα διαβατήριο. Δεν έχει πια σημασία πού βρίσκεσαι και πού ζεις. Χαίρομαι και είναι πολύ τιμητικό όταν ο κόσμος αναγνωρίζει τα έργα μου, αλλά καταλαβαίνω πως έπαιξε καθοριστικό ρόλο και η επιτυχία των συγκεκριμένων ταινιών».

• Υποθέτω ότι σας έχει σημαδέψει η συνεργασία σας με τον Κισλόφσκι.

«Ενιωσα από την πρώτη στιγμή που συναντηθήκαμε και αποφασίσαμε να συνεργαστούμε ότι αυτό θα ήταν καταλυτικό για τη ζωή μου. Ηταν ένας δάσκαλος. Με τη βοήθειά του κατάλαβα το πώς μπορώ να περιγράφω τον κόσμο με νότες. Ισως και γιατί ο ίδιος γνώριζε μουσική. Από την πρώτη ταινία του που βρεθήκαμε μαζί, ένα φιλμ στην Πολωνία, μέχρι και το τέλος της ζωής του, ήμασταν συνεχώς δίπλα. Φίλοι και συνεργάτες. Ηταν αυτός άλλωστε που μου έδωσε το 1983 την πρώτη μου ευκαιρία να γράψω κινηματογραφική μουσική».

• Τι σας είπε τότε;

«Οτι ήθελε από μένα μουσική με περισσότερο βάθος και νόημα».

• Θα ξέρετε, υποθέτω, πως το ελληνικό κοινό λάτρεψε το σάουντρακ της «Διπλής ζωής της Βερόνικας».

«Καταλαβαίνω τη μεγάλη επιτυχία που είχε παντού. Δεν είναι μόνο οι καλές μελωδίες, αλλά και το γεγονός ότι το σενάριο στηριζόταν στη μουσική. Ηταν προϊόν μίας δημιουργικής συνεργασίας. Ποτέ δεν επιδιώκω η μουσική μου να λειτουργά αυτόνομα. Ο κινηματογράφος δεν είναι μία τέχνη, αλλά αποτελεί άθροισμα πολλών τεχνών μαζί».

• Ενιωσα ότι χαίρεστε ιδιαίτερα που μιλάτε με κάποιον από την Ελλάδα...

«Την αγαπώ τη χώρα σας και όποιο κομπλιμέντο χρησιμοποιήσω θα μοιάζει φτωχό. Σας γνωρίζω πολύ καλά. Εχω διαβάσω πολλά για την Ελλάδα, που θεωρώ ότι αποτελεί την πρωτεύουσα του κόσμου. Η ελληνική μυθολογία λόγου χάριν είναι κάτι που δεν συναντάς πουθενά αλλού. Αλλά και η ιστορία σας, ο πολιτισμός, όλα. Μου αρέσουν ο Μίκης Θεοδωράκης και ο Βαγγέλης Παπαθανασίου και δηλώνω θαυμαστής της δουλειάς του Θόδωρου Αγγελόπουλου».

Ο Κοέν σημάδεψε αυτό το καλοκαίρι

Ο Καναδός τραγουδοποιός στα 73 του υποστήριξε με απόλυτη πίστη και με πάθος κάθε του τραγούδι, στίχο και μελωδία

Του Γιωργου Κολυβα, Η Καθημερινή, Kυριακή, 31 Aυγούστου 2008

Σε έναν πρώτο απολογισμό της καλοκαιρινής συναυλιακής κίνησης, θα μπορούσαμε να πούμε ότι οι πιο ώριμοι επσκέπτες ήταν και οι πιο εντυπωσιακοί. Η εμφάνιση του πιο ηλικιωμένου, με διαφορά, καλλιτέχνη, του 73χρονου τραγουδοποιού Λέοναρντ Κοέν στις 30 Ιουλίου μπορεί να καταγραφεί ως το αποκορύφωμα της καλοκαιρινής σεζόν.

Περιοδεύοντας ξανά ύστερα από δεκαπεντάχρονη απουσία από τη σκηνή, ο Κοέν έφτασε στην Αθήνα έχοντας αποσπάσει λαμπρές κριτικές για τις προηγούμενες ευρωπαϊκές του εμφανίσεις και αποζημίωσε το κοινό του με το παραπάνω. Ο Καναδός καλλιτέχνης, ο οποίος έκανε την εμφάνισή του ως τραγουδοποιός στα τέλη του ’60, αφού είχε πρωτοεμφανιστεί ως ποιητής, πρόσφερε ένα σχεδόν τρίωρο πρόγραμμα –με ένα μικρό διάλειμμα– όπως είχε ανακοινωθεί από τους εγχώριους διοργανωτές. Ομως η διάρκεια της συναυλίας, μεγάλη για οποιονδήποτε καλλιτέχνη, άσχετα από ηλικία, ήταν απλώς ένας από τους πολλούς παράγοντες που συνέβαλαν στην επιτυχία της βραδιάς. Το σημαντικότερο στοιχείο: ο Κοέν φάνηκε ότι υποστήριξε με απόλυτη πίστη και με πάθος κάθε του τραγούδι, στίχο και μελωδία.

Αψογη μπάντα

Παρά τη μακρά απουσία του από το προσκήνιο, ο Κοέν, συνοδευόμενος από εννιαμελές συγκρότημα και γυναικείο φωνητικό τρίο, έμοιαζε σίγουρος ως επικεφαλής μιας ξεχωριστής, σχεδόν άψογης, μπάντας. Δεν είναι μυστικό το ότι ο ηλικιωμένος καλλιτέχνης αναγκάστηκε να επανενεργοποιηθεί στον συναυλιακό χώρο λόγω οικονομικών προβλημάτων μετά τη φημολογούμενη κλοπή κάποιων εκατομμυρίων δολαρίων από τραπεζικούς λογαριασμούς του. Δράστις, η πρώην μάνατζερ –και πρώην ερωμένη– του, όταν ο ίδιος είχε απομονωθεί για περίπου μια πενταετία σε βουδιστικό μοναστήρι έξω από το Λος Αντζελες κατά τη διάρκεια της προηγούμενης δεκαετίας. Πάντως, μόνο εμφανείς δεν ήταν αυτοί οι μπελάδες στον κομψοvτυμένο Κοέν, ο οποίος, σε αντίθεση με τη φήμη του ως δημιουργού σκοτεινού και δύσθυμου, έμοιαζε να είναι κλειδωμένος μέσα σε βαθύτατη ευδαιμονία. Το χαμόγελό του, που έβγαινε συχνά προς τους περίπου 4.000 θαυμαστές του, ήταν πλατύ, απροσποίητο και γεμάτο ικανοποίηση.

Μετά το τέλος κάθε τραγουδιού, έβγαζε το καπέλο του ως χειρονομία ευγνωμοσύνης προς το κοινό. Και, όσον αφορά την εκτίμησή του προς τους μουσικούς του, ο Κοέν υποκλινόταν συχνά και, επανειλημμένως, έκλινε το γόνυ προς τον Javier Mas, σαν να παρακαλούσε αυτόν τον ταλαντούχο μουσικό ποικίλων ακουστικών οργάνων για ακόμη περισσότερη μουσική. Ηταν ξεκάθαρο ότι το συγκρότημα του Κοέν, μετρονομικά σφιχτό και πειθαρχημένο, αλλά με απόλυτη άνεση και ελευθερία, είχε προβάρει πολλές ώρες γι’ αυτό το άψογο αποτέλεσμα. Επίσης, οποιαδήποτε ανησυχία, για τις επί σκηνής δυνατότητες του ηλικιωμένου καλλιτέχνη, εξαφανίστηκε μόλις ακούστηκε η γεμάτη, δυνατή και βραχνή φωνή του Κοέν να τραγουδά τους αρχικούς στίχους του πρώτου κομματιού της βραδιάς, «Dance Me to the End of Love». Η βαθιά εκτίμηση που αισθάνθηκε και εξέφρασε το κοινό –διαφόρων γενιών– μπορούσε κανείς να την αισθανθεί, αφενός, κατά τη διάρκεια των διαστημάτων απόλυτης σιωπής, ενόσω ο Κοέν και οι μουσικοί του διέσχιζαν με ελαφρότητα και προσοχή τις πιο εύθραυστες στιγμές του ρεπερτορίου τους, και αφετέρου, με το ξέσπασμα θερμών χειροκροτημάτων στο τέλος των τραγουδιών.

Ορισμένες στιγμές, το χειροκρότημα ήταν παρατεταμένο ως συλλογική αναγνώριση του κύρους του Κοέν, την ποιότητα της συναυλίας, και, πέρα απ’ αυτό, ίσως εξέφραζε και μια δυσπιστία για ότι ο Καναδός όντως βρισκόταν επί σκηνής. Λίγους μήνες νωρίτερα, πριν ανακοινωθεί η είδηση της περιοδείας, αυτή η συναυλία θα έμοιαζε σαν μακρινό όνειρο.

Θα περίμενε κανείς αργό και βαρύ βήμα από έναν συνθέτη σκοτεινού υλικού και τέτοιας ηλικίας. Αντιθέτως, ο καλόκεφος Κοέν, ντυμένος με το χαρακτηριστικό του κουστούμι, έτρεχε πάνω κάτω στη σκηνή, μετατρέποντας το μεγάλο μέγεθός της σε κάτι σαν παιδική χαρά. Σε κάποια σημεία χοροπηδούσε χαριτωμένα, κινούμενος ολόκληρος δεξιά και αριστερά, σαν να βρισκόμασταν σε παράσταση παιδικού παραμυθιού. Η κυκλοφορία ενός dvd, ως ντοκουμέντο του Κοέν επί σκηνής στα 73 του, θα ήταν ταιριαστό συμπλήρωμα.

Ο 50χρονος Κέιβ

Σχεδόν δύο μήνες νωρίτερα, ο Αυστραλός καλλιτέχνης Νικ Κέιβ, που βρισκόταν στην Αθήνα για πολλοστή φορά με το φημισμένο του συγκρότημα, τους Bad Seeds, επέστρεψε ως πενηντάρης χωρίς σημάδια παρακμής. Ο Κέιβ –ένας από τους πολλούς μουσικούς της σύγχρονης σκηνής που δεν θα δίσταζε να ομολογήσει βαθιά συγκίνηση, αν όχι και επιρροή, από το έργο του Κοέν– και το συγκρότημά του πρόσφεραν ένα πρόγραμμα ωριμότητας. Η δύναμη του πιο εμπόλεμου υλικού ήταν η πιο ολοκληρωτική. Επίσης, παλαιότερα δραματικά τραγούδια ηχούσαν πιο κινηματογραφικά, συγκεντρωμένα, και σαρωτικά.

Πολύ ποιο δημοφιλής τώρα από οποιαδήποτε άλλη στιγμή της τριαντάχρονης καριέρας του, η οποία ξεκίνησε ξέφρενα στις μέρες του πανκ και μεταπάνκ με τα σχήματα Boys Next Door και Birthday Party, ο Νικ Κέιβ και οι Bad Seeds δεν είχαν κανένα πρόβλημα να γεμίσουν το θέατρο του Λυκαβηττού με περίπου 5.000 οπαδούς, παρ’ όλη την συχνότητα των επισκέψεών τους.

Λίγες βραδιές αργότερα, ο σχεδόν εξηντάρης πια Μαρκ Νόπφλερ, γνωστός για την κιθαριστηκή του δεξιοτεχνία του και τις μεγάλες επιτυχίες με το συγκρότημα Dire Straits, γέμισε το ίδιο θέατρο με ένα κοινό που περιελάμβανε από έφηβους μέχρι συνταξιούχους. Είχε 23 χρόνια να εμφανιστεί στην Αθήνα για συναυλία. Ο πιο γεματούλης πια Νόπφλερ άρεσε, παρ’ όλο που απέφυγε κάποιες απ’ τις πιο κραχτές επιτυχίες του παλιού του συγκροτήματος, προτιμώντας ένα πρόγραμμα με αρκετά πιο ήσυχα country-blues κομμάτια, καθρεφτίζοντας τις πιο πρόσφατες προσωπικές του κυκλοφορίες.

Μουσικό ταξίδι στα Βαλκάνια

Ο Γκόραν Μπρέγκοβιτς και η μπάντα του υπόσχονται να χαρίσουν ονειρικές στιγμές στο Ηρώδειο

Γκόραν Μπρέγκοβιτς. Από την εποχή που τον ανακάλυψε, με τη μουσική του στις ταινίες του Εμίρ Κουστουρίτσα, τον «Καιρό των τσιγγάνων», το «Underground» κ.ά., το ελληνικό κοινό τον αγάπησε. Και είναι μια σχέση αγάπης που διαρκεί ακόμα. Συνεπώς, αυτή την Τετάρτη, 3 Σεπτεμβρίου, το Ωδείο Ηρώδου Αττικού αναμένεται να γεμίσει με κόσμο που αγαπάει τις πληθωρικές μελωδίες του Μπρέγκοβιτς, που ξεσηκώνουν. Εκεί θα εμφανιστεί ο Σερβοκροάτης μουσικός και συνθέτης, συνοδευόμενος από την Wedding and Funeral Band, σύνολο εγχόρδων και χορωδών, καθώς και από τεσσαρακονταμελή ορχήστρα και χορωδία. Ο ήχος των χάλκινων πνευστών, οι βουλγαρικές πολυφωνίες, τα τσιγγάνικα βιολιά και η ηλεκτρική κιθάρα του ίδιου του Μπρέγκοβιτς θα δημιουργήσουν αμτόσφαιρες ονειρικές όσο και εκρηκτικές.

Γεννημένος το 1950 από μητέρα Σέρβα και πατέρα Κροάτη, ο Μπρέγκοβιτς αποτελούσε ίνδαλμα των νέων της Γιουγκοσλαβίας ήδη από τη δεκαετία του '70. Από τα τέλη της δεκαετίας του '80, οπότε και ξεκίνησε τη συνεργασία του με τον Κουστουρίτσα, ο Μπρέγκοβιτς έγινε διάσημος και στο διεθνές στερέωμα και έκτοτε συνεχίζει να προσελκύει πολύ κόσμο στις συναυλίες του, ενώ και τα άλμπουμ του σημειώνουν μεγάλη επιτυχία. Ενα μουσικό ταξίδι στα Βαλκάνια, λοιπόν, θα είναι η βραδιά της Τετάρτης στο Ηρώδειο, με επιλογές από παλαιότερα και νεότερα τραγούδια του, καθώς και με κομμάτια από τις συνεργασίες του με την Αλκηστη Πρωτοψάλτη και τον Γιώργο Νταλάρα.

Brian Wilson: Ξανά στην παραλία

Ο δημιουργός των θρυλικών Beach Boys, Μπράιαν Γουίλσον, επιστρέφει με νέο άλμπουμ

«Είναι μαγεία / να ζεις το όνειρό σου...». Με αυτούς τους στίχους κλείνει ο Μπράιαν Γουίλσον το τραγούδι «Southern California». Είναι ο επίλογος του νέου άλμπουμ του δημιουργού των ιστορικών Beach Boys, με τίτλο «That Lucky Old Sun» που κυκλοφορεί στις 6 Σεπτεμβρίου.

«Μια ερωτική επιστολή στο Λος Αντζελες και τη Νότια Καλιφόρνια», όπως το περιγράφει ο ίδιος, που την έγραψε με τον παλιό του συνεργάτη Βαν Ντάικ Παρκς. Ενα μουσικό ταξίδι που ξεκίνησε καθώς ένα πρωινό σιγοτραγουδούσε τη διασκευή του Λούις Αρμστρονγκ στο «That Lucky Old Sun», ένα κλασικό τραγούδι του 1949 που το έχουν ερμηνεύσει από τον Φρανκ Σινάτρα μέχρι τον Τζόνι Κας και τον Ρέι Τσαρλς.

Ο Μπράιαν Γουίλσον τώρα στη σκηνή ξετυλίγει τις μελωδίες του

«Είναι μια επιστολή που έπρεπε να στείλω, μια σειρά από ποιητικές εικόνες του Λος Αντζελες στολισμένες με μελωδίες που θα φέρουν λίγη χαρά στον κόσμο», συνεχίζει ο Γουίλσον. «Τώρα πια νιώθω πολύ καλύτερα, αφού μπορώ και γράφω τραγούδια», εξηγεί. «Είναι σαν να βλέπω κάποιο φως στο σκοτάδι, όλα έχουν αρχίσει να έχουν ένα νόημα». Τα σκοτεινά χρόνια του Μπράιαν Γουίλσον κράτησαν πολύ. Το 1961 ήταν ο βασικός συνθέτης, τραγουδιστής και μπασίστας των Beach Boys, της μπάντας που έφτιαξε μαζί με τα αδέρφια του Καρλ και Ντένις Γουίλσον, τον ξάδερφό τους Μάικ Λαβ και τον συμμαθητή του Αλ Τζάρντιν. Αγόρασαν τις κιθάρες και τα ντραμς με λεφτά που τους είχαν αφήσει οι γονείς του που είχαν πάει στο Μεξικό και έγραψαν μερικά από τα ιστορικά τραγούδια της αμερικανικής ροκ σκηνής. Κομμάτια όπως το «Surfin' USA» και το «California Girls» πήγαν στο νούμερο ένα, έγιναν συνώνυμα της ανέμελης εποχής για τις ΗΠΑ στις αρχές της δεκαετίας του '60 και θεωρήθηκαν η απάντηση στους Beatles και τους Rolling Stones. «Δεν είχαμε καν καταλάβει πότε γίναμε διάσημοι», θυμάται ο ίδιος. «Το ξέραμε ότι κάναμε επιτυχία, αλλά δεν μπορούσαμε να το χωνέψουμε».

Μετά άρχισε η πτώση του Μπράιαν Γουίλσον, μανιοκατάθλιψη, υπερβολική χρήση LSD, αμφεταμινών και κοκαΐνης. Ο Γουίλσον περιορίστηκε μόνο στη σύνθεση των τραγουδιών, χωρίς να ακολουθεί τους Beach Boys στις συναυλίες. Υπέρβαρος και δυσκίνητος, ζούσε απομονωμένος, στο σπίτι του καταβροχθίζοντας αντικαταθλιπτικά για δεκαετίες, πηγαίνοντας από ψυχίατρο σε ψυχίατρο και κυκλοφορούσε άλμπουμ όπου ξαναδούλευε ουσιαστικά παλιό υλικό από τις δημιουργικές του μέρες. «Επαθα νευρικό κλονισμό», λέει ο ίδιος, «στα τέλη του '60 και για είκοσι χρόνια έκανα θεραπεία για να βρω τον εαυτό μου».

Οι Beach Boys την εποχή της δόξας τους. Ο Μπράιαν Γουίλσον, πρώτος από δεξιά

Ουσιαστικά επανήλθε το 2004 κυκλοφορώντας ένα άλμπουμ με παλιά, ακυκλοφόρητα τραγούδια όπου συμμετείχαν πλάι του βετεράνοι όπως ο Πολ Μακ Κάρντνεϊ, ο Ελτον Τζον και ο Ερικ Κλάπτον, το «Getting' In Over my Head». Και τον ίδιο χρόνο κυκλοφόρησε το «SMiLE», το θρυλικό «χαμένο» άλμπουμ των Beach Boys από το 1966. Ηταν ηχογραφήσεις από τη χρυσή του εποχή που είχαν μείνει ανολοκλήρωτες και ο ίδιος τις θεωρούσε «πολύ αβανγκάρντ, ακατάλληλη για τα αυτιά του κοινού μουσική».

Τώρα, τέσσερα χρόνια μετά, με το άλμπουμ του υμνεί «το πανηγύρι της ζωής στη Νότια Καλιφόρνια» με μια σειρά από νέα τραγούδια που διακόπτονται από σύντομα ιντερλούδια όπου ο Γουίλσον αφηγείται μικρές ιστορίες. «Το γράψιμο τραγουδιών είναι πια δύσκολη διαδικασία, διαρκεί πολύ», εξηγεί ο ίδιος. «Χρειάζομαι δύο εβδομάδες για να ολοκληρώσω ένα τραγούδι. Αλλά όταν κάθομαι στα κίμπορντς νιώθω ευλογημένος, νιώθω ότι κάτι θείο με οδηγεί στη μουσική. Σκέφτομαι τις μελωδίες και αυτές βγαίνουν από μέσα μου και γλιστράνε στα πλήκτρα».

Οσο για το άλμπουμ, το νοσταλγικό του ταξίδι σε ένα ηλιόλουστο Λος Αντζελες ο εξηνταεξάχρονος Μπράιαν Γουίλσον το αποκαλεί «την καλύτερη δουλειά μου». Και όπως καταλήγει, «γράφω μουσική και κάνω περιοδείες ξανά γιατί θέλω να ξεχάσει ο κόσμος τη φήμη του βασανισμένου σταρ που με ακολουθεί. Και να με θυμούνται ως έναν τύπο που έγραψε όμορφη μουσική».

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΣ, Ελευθεροτυπία / 2 - 30/08/2008

Stomp: Δεν πετάνε τίποτα!

Stomp σημαίνει χτυπάω το πόδι δυνατά. Μόνο που οι ευρηματικοί Stomp δεν χτυπάνε μόνο πόδια και χέρια αλλά... ό,τι βρουν μπροστά τους. Από τενεκέδες, κουβάδες, βαρέλια, σπιρτόκουτα, άδεια κουτάκια μπίρας, εφημερίδες και σκουπόξυλα, μέχρι παλιοσίδερα, νεροχύτες ή ανταλλακτικά αυτοκινήτων. Με λίγα λόγια, ό,τι εμείς θα πετούσαμε στα σκουπίδια ή, στην καλύτερη περίπτωση, θα στέλναμε στην αποθήκη.

Ολα αυτά τα αυτοσχέδια «μουσικά όργανα» θα πιάσουν στα χέρια τους οι Stomp για να δημιουργήσουν ένα εκρηκτικό θέαμα εικόνας, ήχου, κίνησης, σκηνικών και φωτισμού, στις 2, 3, 4, 5 και 6 Σεπτεμβρίου στον Λυκαβηττό.

Το συγκρότημα που δημιουργήθηκε το καλοκαίρι του 1991 στο Μπράιτον, από τους Βρετανούς Λουκ Κρέσγουελ και Στιβ ΜακΝίκολας, είναι ήδη γνωστό στο ελληνικό κοινό. Αυτή τη φορά, όμως, έρχονται με ανανεωμένο θίασο και πολλά νέα σκετσάκια. Αυτό βέβαια σημαίνει αλλεπάλληλες πρόβες. Και όχι μόνο. Σημαίνει και σπασμένα δόντια, ράμματα και κάθε είδους μικροτραυματισμούς...

«Οτιδήποτε συμβαίνει στο σόου έχει απόλυτη σχέση με τον ρυθμό. Η πρωταρχική οδηγία για όλες τις παραστάσεις είναι: ο ρυθμός έρχεται πρώτος, η κίνηση δεύτερη. Προσπαθούμε κάθε φορά να κάνουμε το μίγμα πιο ενδιαφέρον και πιο ευχάριστο προσθέτοντας στοιχεία κωμωδίας», εξηγεί ο Στιβ ΜακΝίκολας.

Δεν είναι μόνον η κωμωδία όμως το βασικό στοιχείο των θεαμάτων τους. Οι αναφορές τους σε άλλα είδη είναι ανιχνεύσιμες. Αλλωστε κατά καιρούς έχουν εξομολογηθεί οι ίδιοι τις επιρροές τους, από το βωβό σινεμά, το tap dancing, τους Nicholas Brother, τα χορευτικά κλακέτας και το φανκ, μέχρι τους Γιαπωνέζους «Kodo» ή τους Αφρικανούς «Burundi drummers».

Βέβαια, ο στόχος τους ήταν από την αρχή να δημιουργήσουν κάτι «εκκεντρικά βρετανικό» και φυσικά να μεταμορφώσουν σε μουσικό όργανο οποιοδήποτε αντικείμενο. «Μπορείς να φτιάξεις μουσική από τα πάντα. Είτε χτυπώντας ένα αλουμινένιο κουτί αναψυκτικού είτε μαζεύοντας βότσαλα στην παραλία. Παίζει ρόλο το τι θέλεις να κάνεις με αυτά. Το δυσκολότερο κομμάτι είναι το οπτικό. Οταν προσπαθείς να σκηνοθετήσεις μια σκηνή, οφείλεις να αναζητείς κάποιου είδους εσωτερική λογική. Από αυτήν μπορεί να προκύψει κάτι δραματικό ή και κωμικό. Αρκεί να βγαίνει κάτι. Διαφορετικά μπορούμε να χτυπάμε στον ρυθμό για πάντα. Το βασικό ερώτημα όμως είναι το πώς και γιατί το κάνεις», έχει εξηγήσει ο Κρέσγουελ.

*Τιμές εισιτηρίων: 55, 45 και 35 ευρώ. Πωλούνται σε όλα τα Village Cinemas, Virgin Megastores, Fnac, Ticket House και Ticketpro.gr

ΧΡΥΣΟΥΛΑ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ, Ελευθεροτυπία / 2 - 30/08/2008

Ο παλμός της μουσικής το φθινόπωρο

Μεγάλα ονόματα ετοιμάζουν νέα άλμπουμ και θα εμφανισθούν στη χώρα μας 10 δίσκοι που αναμένουμε ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ Σ. ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ, ΤΟ ΒΗΜΑ, Σάββατο, 30 Αυγούστου 2008

Ακρως ενδιαφέρουσα διαγράφεται ήδη η εφετινή σεζόν και ιδιαίτερα όσα πρόκειται να συμβούν στη δισκογραφία και στον χώρο των συναυλιών το εφετινό φθινόπωρο. Αναμένοντας το νέο άλμπουμ του Αντονι και των Johnsons, για το οποίο όμως δεν γνωρίζουμε αρκετά ακόμη, μερικά από τα σπουδαιότερα ονόματα της μουσικής κυκλοφορούν νέους δίσκους. Οι Cure και πάλι θα ξεχωρίσουν, ενώ η Γκρέις Τζόουνς θα επιστρέψει για να φορέσει ξανά το στέμμα της βασίλισσας των κλαμπ με το έπειτα από 20 χρόνια νέο άλμπουμ της. Φυσικά ο Μπομπ Ντίλαν και ο Ντέιβιντ Γκίλμουρ πάντα ξεχωρίζουν με κάθε νέα κυκλοφορία τους. Οσον αφορά τις συναυλίες, έπειτα από αρκετό καιρό ο αέρας μυρίζει τζαζ, αφού μερικά από τα σπουδαιότερα ονόματα του αγαπητού είδους θα κάνουν μια στάση στη χώρα μας, όπως είναι ο Χέρμπι Χάνκοκ, ο Τσικ Κορία, ο Τζον Μακ Λάφλιν αλλά και το σπουδαίο κουαρτέτο εγχόρδων Κronos Quartet. Η συναυλία της Μαντόνα δεν εξαιρείται από τη λίστα, απλώς είναι παρελθόν για τα συναυλιακά δρώμενα με την προπώληση-ρεκόρ που σημείωσαν τα εισιτήριά της. Οπως επίσης πολύ ενδιαφέρουσες θα είναι και οι συναυλίες της Ανν Κλαρκ, των Ρiano Μagic, των Fleshtones, των Μonster Μagnet αλλά και του Ενιο Μορικόνε στις 28 και 29 Σεπτεμβρίου στο Ηρώδειο.

Επάνω αριστερά, ο Μπράιαν Μέι των Queen στη συναυλία για την 90ή επέτειο των γενεθλίων του Νέλσον Μαντέλα πριν από δύο μήνες στο Λονδίνο και επάνω δεξιά, ο Μπομπ Ντίλαν στη σκηνή του Μάντισον Σκουέαρ Γκάρντεν της Νέας Υόρκης, το 1999. Αριστερά, ο Νόελ (αριστερά στη φωτογραφία) και ο Λίαμ Γκάλαχερ των Οasis σε συναυλία στο Βανκούβερ του Καναδά, την περασμένη Τετάρτη. Δεξιά, το συγκρότημα των Cure. AP\EDMOND TERAKOPIAN ΑΡ/JΟΗΝ ΒΕLLΙSSΙΜΟ ΑΡ/DΑRRΥL DΥCΚ- ΤΗΕ CΑΝΑDΙΑΝ ΡRΕSS

1. Η συνεργασία των Queen με τον τραγουδιστή Πολ Ρότζερς, όπως είχαν προαναγγείλει, δεν θα μείνει σε επίπεδο συναυλιών και έτσι θα ακούσουμε και το πρώτο άλμπουμ τους με 14 νέες συνθέσεις από τον θάνατο του Φρέντι Μέρκιουρι και μετά με τον τίτλο «Cosmos Rocks». Το στοίχημα φυσικά είναι αν θα καταφέρουν και πάλι να ζήσουν τις επιτυχίες του παρελθόντος ή αν το κοινό θα τους αγνοήσει.

2. Μπορεί να μην έχουμε νέο άλμπουμ από τον Μπομπ Ντίλαν, φρόντισε όμως ο γερόλυκος να μας εφοδιάσει με ακυκλοφόρητο, έστω και λίγο παλαιότερο, υλικό. Ετσι θα κυκλοφορήσει τον νέο τίτλο από τη σειρά Βootleg, τον όγδοο με τραγούδια ακυκλοφόρητα ή σε εναλλακτικές εκτελέσεις της περιόδου 1989-2006, με τίτλο «Βootleg Series, Vol. 8: Τell Τale Signs», ένα διπλό CD που θα περιέχει συνολικά 27 τραγούδια.

3. Στις 27 Οκτωβρίου και έπειτα από απουσία 20 χρόνων από τη δισκογραφία μία από τις πιο καλτ φιγούρες της ποπ μουσικής, το σούπερ μόντελ, τραγουδίστρια και ηθοποιός Γκρέις Τζόουνς επιστρέφει με το άλμπουμ «Ηurricane», που και καλό είναι και θα συζητηθεί αρκετά. Στην παραγωγή του συμμετείχε το γνωστό δίδυμο της ρέγκε Sly & Robbie και ο πολύς Μπράιαν Ινο. Η αρχή έγινε τον Ιούνιο, όταν την κάλεσαν οι Μassive Αttack στο Μeltdown Festival του Λονδίνου.

4. Σε λίγες ημέρες θα κυκλοφορήσει το νέο άλμπουμ των Αμερικανών Calexico και ήδη οι κριτικές στον βρετανικό και στον αμερικανικό Τύπο μιλούν για ένα από τα καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς, όπως επίσης και για επιστροφή στον κλασικό ήχο του συγκροτήματος που συνδυάζει το ροκ της ερήμου με τις μελωδίες των mariachi. Τίτλος του «Curried Τo Dust».

Αριστερά, η Γκρέις Τζόουνς στη Νέα Υόρκη, το 2006, και δεξιά, η Τζένιφερ Χάντσον στο Αρκανσο των ΗΠΑ, τον περασμένο Ιούνιο. ΑΡ/ΡΑUL ΗΑWΤΗΟRΝΕ AP/APRIL L. BROWN

5. Εκατομμύρια τους λατρεύουν και άλλοι τόσοι τους μισούν. Ετσι γίνεται με τους Οasis τα τελευταία 15 χρόνια, αυτό όμως δεν αλλάζει το γεγονός ότι είναι ένα από τα μεγαλύτερα ροκ συγκροτήματα του πλανήτη. Οι αδελφοί Γκάλαχερ με τη γνωστή αλαζονεία τους κυκλοφορούν το «Gig Οut Υour Soul» στις αρχές του Οκτωβρίου και για μία ακόμη φορά, όσο και αν δεν το δηλώνουν πια, θα προσπαθήσουν να κατακτήσουν την Αμερική.

6. Τη λατρέψαμε μέσα από την εκρηκτική ερμηνεία της στο «Dream Girls», όπου την αντάμειψαν με ένα Οσκαρ Β΄ γυναικείου ρόλου. Με το τραγούδι «Αll Dressed Ιn Love» από την ταινία «Sex & Τhe City» μας άνοιξε ακόμη περισσότερο την όρεξη και πλέον η Τζένιφερ Χάντσον, η πιτσιρίκα με τη φωνάρα που θυμίζει τις μαύρες ντίβες της σόουλ, κυκλοφορεί επιτέλους το πρώτο άλμπουμ με τίτλο το όνομά της και θα μας χαρίσει μια γερή δόση του ταλέντου της.

7. Για τους φίλους του σκληρού ροκ η δόση θα είναι διπλή αυτό το φθινόπωρο καθώς δύο από τα εμβληματικότερα σχήματα του είδους, οι Μetallica και οι ΑC/DC, επιστρέφουν με νέα άλμπουμ τα οποία τα εκατομμύρια των φίλων τους περιμένουν εναγωνίως από καιρό: οι μεν πρώτοι με το «Death Μagnetic», ενώ οι ασυγκράτητοι Αυστραλοί ονόμασαν την πρώτη έπειτα από οκτώ χρόνια δουλειά τους «Βlack Ιce».

8. Ενα από τα πιο καλά συγκροτήματα των ημερών μας, οι σπουδαίοι Κings Οf Leon, προτού καλά καλά κοπάσει ο θόρυβος από το τρίτο και εξαιρετικό άλμπουμ τους «Βecause Οf Τhe Τimes», επιστρέφουν με μία ακόμη πολύ καλή δουλειά, το «Οnly Βy Τhe Νight», και όλοι μιλούν ήδη από τις προακροάσεις για ένα εξαιρετικό άλμπουμ. Το ιδιαίτερο ιδίωμα που συνδυάζει το ροκ του Νότου με τα μπλουζ και το χαρντ ροκ ούτως ή άλλως ενθουσιάζει σχεδόν τους πάντες.

9. Μπορεί οι Ρink Floyd να μην κυκλοφορούν νέο άλμπουμ, αφού κάτι τέτοιο γίνεται άλλωστε αραιά και πού, ο κιθαρίστας όμως του δημοφιλούς συγκροτήματος επιστρέφει με ένα λάιβ από το Γκντανσκ, το οποίο και θα κυκλοφορήσει σε διάφορες μορφές- μία από αυτές θα περιλαμβάνει και το DVD της συναυλίας. Εκεί θα ακούσετε όλα όσα θέλετε από τους Ρink Floyd και κάποια από τη σόλο καριέρα του Ντέιβιντ Γκίλμουρ,όπως το «Castellorizon».

10. Το σχέδιο των Cure ήταν, όπως και έγινε, να κυκλοφορούν ένα τραγούδι κάθε 13 του μήνα από τον περασμένο Μάιο και στις 13 Οκτωβρίου το 13ο άλμπουμ της καριέρας τους με το τίτλο «4: 13 Dream». Το σπουδαίο βρετανικό συγκρότημα του Ρόμπερτ Σμιθ, που έχει καταφέρει να επιζήσει σε όλες τις μόδες και αλλαγές μουσικών στυλ, για μία ακόμη φορά θα τα καταφέρει, αφού το υλικό που ήδη κυκλοφορεί είναι πολύ καλό.

Νότες τζαζ και ροκ σε 10 συναυλίες με διεθνή ακτινοβολία

1 Ο Τζον Μακ Λάφλιν (αριστερά) και ο Τσικ Κορία 2 Οι Κronos Quartet 3 Οι Residents κρυμμένοι όπως πάντα πίσω από ευφάνταστα κοστούμια 4 Η γερμανίδα ερμηνεύτρια Ούτε Λέμπερ σε συναυλία στη Μούρθια της Ισπανίας, πριν από έναν μήνα 5 Ο Γκάρι Μουρ στο Φεστιβάλ του Μοντρέ, τον περασμένο Ιούλιο

ΕΡΑ/JΟSΕ ΑLΒΑLΑDΕJΟ ΑΡ/ΚΕΥSΤΟΝΕ/SΑΝDRΟ CΑΜΡΑRDΟ

ΤΟ ΒΗΜΑ, Σάββατο, 30 Αυγούστου 2008

1. Οι θρυλικοί Residents επιστρέφουν στο γνώριμό τους «Παλλάς». Οι αβανγκάρντ περφόρμερ της μουσικής σκηνής θα παρουσιάσουν το πιο πρόσφατο πρότζεκτ τους «Τhe Βunny Βoy» που φθάνει στην Ελλάδα στο πλαίσιο της παγκόσμιας περιοδείας τους. Οπως πάντα, μην περιμένετε να αναγνωρίσετε ποιος βρίσκεται επί σκηνής, αφού λάμπες, μάτια ή οτιδήποτε άλλο κρύβουν τα πρόσωπα των μελών του συγκροτήματος. Να υποθέσουμε ότι αυτή τη φορά θα φορούν στολή κούνελου;

2. Στις 20 Οκτωβρίου το πιο διάσημο κουαρτέτο εγχόρδων στον κόσμο, οι Κronos Quartet, σε μια μοναδική συναυλία θα παρουσιάσουν ένα καινούργιο πρόγραμμα. Σε αυτό συμπεριλαμβάνεται και το καινούργιο έργο του Γιώργου Κουμεντάκη «Ρoint of Νo Return», εμπνευσμένο από τα σμυρναίικα, τα ρεμπέτικα και τη φωνή της μεγάλης ρεμπέτισσας της Αμερικής Μαρίκας Παπαγκίκα. Επίσης στο «Παλλάς».

3. Στον επιτυχημένο κύκλο συναυλιών Jazz Μasters, που πραγματοποιείται για δεύτερη χρονιά, θα ανεβούν στη σκηνή του «Παλλάς» διάσημοι καλλιτέχνες με διεθνή ακτινοβολία. Στις 21 Οκτωβρίου ο Στάνλεϊ Κλαρκ, ο Μάρκους Μίλερ και ο Βίκτορ Γούτεν, οι τρεις διάσημοι μπασίστες της τζαζ, κάνουν στάση στην Αθήνα στο πλαίσιο της παγκόσμιας περιοδείας τους για να παρουσιάσουν την κοινή τους δημιουργία «Τhunder».

4. Στις 2 Νοεμβρίου, και πάλι στη σκηνή του «Παλλάς», δύο ζωντανοί θρύλοι της τζαζ, ο πιανίστας Τσικ Κορία και ο κιθαρίστας Τζον Μακ Λάφλιν. Ξανασμίγουν 40 χρόνια μετά και δημιουργούν τη Five Ρeace Βand, ένα συγκρότημα με τον Κριστιάν Μακ Μπράιντ, τον διάσημο δεξιοτέχνη του τζαζ μπάσου, τον ντράμερ Βίνι Κολαγιούτα και τον νέο, εξαιρετικό όμως, άλτο σαξοφωνίστα Κένι Γκάρετ.

5. Ο πιανίστας Μπραντ Μελντάου, ο οποίος θεωρείται ένας από τους πλέον ευρηματικούς, τολμηρούς και εκκεντρικούς εκπροσώπους της nouvelle vague της τζαζ στις ημέρες μας, έρχεται για πρώτη φορά στην Αθήνα και θα δώσει με το τρίο του μια μοναδική συναυλία στις 4 Νοεμβρίου. Το ίδιο τολμηρός θα είναι στις 8 Δεκεμβρίου ο παγκοσμίου φήμης τζαζ ντράμερ Μανού Κατσέ, ο οποίος θα παρουσιάσει την καινούργια δουλειά του «Ρlayground».

Ο πιανίστας Χέρμπι Χάνκοκ στη Βιτόρια της Ισπανίας, τον περασμένο μήνα. Κάτω, η Ελένη Καραΐνδρου. ΕΡΑ/ΑDRΙΑΝ RUΙΖ DΕ ΗΙΕRRΟ

6. Με δώδεκα Γκράμι και ένα Οσκαρ, ο Χέρμπι Χάνκοκ θεωρείται σήμερα ένας από τους ελάχιστους που διατήρησαν τη λεπτή γραμμή μεταξύ ποιότητας και εμπορικότητας, κυρίως όμως συνέδεσαν με το έργο τους την παλιά σχολή της τζαζ με το σήμερα. Μαθητής και συνεργάτης του Μάιλς Ντέιβις, ο Χάνκοκ άφησε τους πάντες άφωνους όταν η δουλειά του «River: Τhe Joni Letters» βραβεύτηκε πέρυσι από την Αμερικανική Ακαδημία ως το καλύτερο άλμπουμ της χρονιάς. Στις 25 Νοεμβρίου στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών μαζί με το κουαρτέτο του.

7. Ο μπλουζ κιθαρίστας Γκάρι Μουρ θα εμφανιστεί στις 13 Δεκεμβρίου στο Κλειστό Γυμναστήριο Φαλήρου (Τάε Κβον Ντο) για να παρουσιάσει τις μεγαλύτερες επιτυχίες της καριέρας του, η οποία ξεπερνά τα 40 χρόνια, με 11 τραγούδια στο βρετανικό Τop 40, από τα οποία δύο στο Τop 10, και περισσότερες από 30 δισκογραφικές κυκλοφορίες. Με ιστορικές συνεργασίες και μια μοναδική ικανότητα να αφομοιώνει διαφορετικά είδη μουσικής, ο Γκάρι Μουρ έχει κατακτήσει τον τίτλο του θρύλου της κιθάρας.

8. Το πρώτο φεστιβάλ της σπουδαίας δισκογραφικής εταιρείας ΕCΜ είναι γεγονός και θα πραγματοποιηθεί από τις 5 ως τις 13 Σεπτεμβρίου στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Υμηττού στο Θέατρο Βράχων. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει αρκετά ενδιαφέροντα σχήματα και καλλιτέχνες όπως είναι το Αnouar Βrahem Τrio, φυσικά η Σαβίνα Γιαννάτου, το ντουέτο των Gianluigi Τrovesi και Gianni Coscia στο έργο «Νostalghia- Song for Τarkovsky», ο Βασίλης Τσαμπρόπουλος και ο Στέφανο Μπατάλια. Στις 12 και 13 Σεπτεμβρίου η Ελένη Καραΐνδρου θα παρουσιάζει τη μουσική για την ταινία «Η σκόνη του χρόνου» του Θόδωρου Αγγελόπουλου σε παγκόσμια πρώτη παρουσίαση.

9. Οι αγαπημένοι του ελληνικού κοινού Τhievery Corporation έρχονται για μία βραδιά στην Αθήνα, στις 11 Οκτωβρίου, στο Ολυμπιακό Κέντρο Ξιφασκίας. Στις αποσκευές τους θα έχουν το καινούργιο τους άλμπουμ που έχει τίτλο «Radio Retaliation» και θα κυκλοφορήσει στις 23 Σεπτεμβρίου.

10. Τέλος, η Ούτε Λέμπερ θα παρουσιάσει τις καλύτερες στιγμές της καριέρας της με έμφαση στα κλασικά μιούζικαλ και στο καμπαρέ στις 23 Σεπτεμβρίου στο Ηρώδειο και την επομένη στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης. Οπως και τον χειμώνα, θα παρουσιάσει ανάμεσα σε άλλα τις δικές της εκδοχές σε τραγούδια της Εντίθ Πιαφ και της Μαρλένε Ντίτριχ, όπως και κάποια από το νέο άλμπουμ της «Βetween Υesterday and Τomorrow».

Πολ ΜακΚάρτνεϊ: Άργησε 43 χρόνια

TA NEA: Παρασκευή 29 Αυγούστου 2008

Στο Τελ Αβίβ θα δώσει συναυλία ο σερ Πολ ΜακΚάρτνεϊ μέσα στον Σεπτέμβριο, 43 χρόνια χρόνια μετά την απαγόρευση εμφάνισης των Βeatles από την κυβέρνηση του Ισραήλ το 1965 από φόβο μήπως διαφθαρεί η νεολαία της χώρας. Ωστόσο πριν από μερικούς μήνες, ο πρέσβης του Ισραήλ στην Βρετανία Ρον Πρόσορ επισκέφθηκε το Λίβερπουλ, την πόλη των Βeatles, και απολογήθηκε στο συγκρότημα για την «παρεξήγηση». «Περιμένω με μεγάλη ανυπομονησία τη συναυλία», δήλωσε ο ΜακΚάρτνεϊ για την εμφάνισή του στις 25 Σεπτεμβρίου, «έχω ακούσει τόσα σπουδαία πράγματα για την πόλη του Τελ Αβίβ, σκοπεύουμε να περάσουμε καταπληκτικά εκεί». Ο ΜακΚάρτνεϊ έχει δώσει φέτος μόνο λίγες συναυλίες σε ειδικές περιστάσεις- μία από αυτές στο Λίβερπουλ, Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης για φέτος.

ΤΙ ΘΑ ΔΟΥΜΕ ΣΤΟ ΣΟΟΥ ΤΗΣ ΜΑΝΤΟΝΑ ΣΤΙΣ 27 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ

Ανατομία ενός υπερθεάματος

Της Μαρίας Μαρκουλή. TA NEA: Παρασκευή 29 Αυγούστου 2008

Ένας θρόνος, μια τσιγγάνικη γιορτή, οκτώ κουστούμια, μια Μπέντλεϊ, ο Χίτλερ και εκατό ζευγάρια δικτυωτών καλσόν. Αυτά και πολλά άλλα θα αποκαλύψει η 50χρονη Μαντόνα σε ένα μυώδες υπερ-σόου που θα δούμε στην Αθήνα στις 27 Σεπτεμβρίου.

Εξακόσιες πενήντα τρεις (653!) ώρες πρόβας δεν μπορεί να δίνουν λάθος αποτέλεσμα. Ο κουλοχέρης είναι τύχη, το σόου της Μαντόνα ποτέ. Τι έχει λοιπόν να περιμένει κανείς από την κυρία που έχει επιστρέψει από την πιο επικερδή περιοδεία- από γυναίκα καλλιτέχνη- στην ιστορία της μουσικής (την Confession Τour εννοούμε);

Ζαχαρωτά, κεράσματα και γλυκά για όλους. Το Candy Shop άνοιξε και (μας) περιμένει, καθώς η Sticky & Sweet Τour ξεκίνησε πριν απο μερικές ημέρες στο Κάρντιφ. Μπορεί το ουαλέζικο Μιλένιουμ να μη γέμισε- αρκετές κριτικές επίσης να μίλησαν για μια Μαντόνα όχι τόσο καλή όσο σε προηγούμενα σόου-, αλλά οι υπόλοιπες πόλεις που θα υποδεχθούν τις 51 συναυλίες της «γλείφουν» τα δάκτυλά τους. Σε όλους αρέσει άλλωστε κάτι το εντυπωσιακόν! Και νάτη λοιπόν στον αδιαπραγμάτευτο θρόνο της. Στην πλάτη το «Μ», στα πόδια της- ανοιχτά σε στυλ καμπαρέ και «απόψε θα το γλεντήσουμε»το κοινό της. Δυο τραγούδια, χωρίς ανάσα για αρχή από τα καινούργια, μια και η περιοδεία κάνει το προμόσιον για το άλμπουμ, το Ηard Candy, και τα δύο μαζί το πρόμο της Μαντόνα. Το πιο καλά σχεδιασμένο πρόμο στον πλανήτη.

Τέσσερις πράξεις: Το δίωρο θέαμα έχει τέσσερις πράξεις: pimp, old school, gypsy και rave. Μπορεί όμως να μετρήσει κανείς περισσότερες αν υπολογίσει τις εμφανίσεις που αλλάζει στη σκηνή (οκτώ), με τη βοήθεια πέντε ατόμων, πάρα πολύ γρήγορα, όπως αλλάζουν τα λάστιχα στη Φόρμουλα 1.

Ρimp: Το σκηνικό έρχεται από τη δεκαετία του ΄20, «φορεμένο» πάνω στα μέτρα τής gangsta rap μπουρζουαζίας. Βeat Goes Οn. Στην αρχή στο βίντεο ενώ παίζει σπινταριστά το τζεϊμσμποντικό Die Αnother Day βλέπουμε τη Μαντόνα ως μποξέρ από την τελευταία της φωτογράφιση. Θα δούμε και Μπρίτνεϊ Σπίαρς από βίντεο στο Ηuman Νatureάλλο ένα δάνειο αυτή η ιδέα απο το hip hop όπου οι καλλιτέχνες του ανταλλάσσουν συνεχώς τέτοιου είδους φιλοφρονήσεις. Ο οίκος Givanchy έχει σε αυτό το σημείο την τιμητική του, αλλά δεν είναι ο μόνος, έχουμε και Ρομπέρτο Καβάλι και Στέλα Μακάρτνεϊ, σύνολο 36 σχεδιαστές τους οποίους «φέρνουν» στα μάτια μας πάνω από 12 ράφτες (κάποιο στρίφωμα θα ξηλωθεί).

Οld School: Η Μαντόνα, ladies & gentlemen, είναι πάνω απ΄ όλα Οld School για δύο βασικούς λόγους: α) είναι τάση της μόδας αυτό, β) είναι τέτοιο (old school) και το κοινό της. Ακούγεται το Ιnto Τhe Groove, ακολουθεί το Ηeartbeat. Κάνει φλας μπακ στα πρώτα χρόνια, στα 50 της όμως δεν της ταιριάζει η νοσταλγία- της πάει καλύτερα ένα νεοϋορκέζικο all night ξεφάντωμα, ντίσκο και οι αρχές του χιπ-χοπ. Είναι στα νερά της- και αυτό φαίνεται στη σκηνή. Μαζί της 16 χορευτές και 12 μουσικοί, πολύς και εκλεκτός κόσμος.

Gypsy: Μαντόνα-πάει-Βαλκάνια. Όσοι είχαν υπόψη τους τη συνεργασία (και κινηματογραφική) με τους περιβόητους gypsy punk, Gogol Βordello και τον θεότρελο Γιούτζιν Χουτζ που είδαμε τον Ιούλιο στο Καραϊσκάκη, δεν βρίσκονται προ εκπλήξεως. Το σόου παίρνει μια στροφή προς τσιγγάνικο, ρουμάνικο γλέντι, η πρωταγωνίστρια βγαίνει με μαύρο φόρεμα και κορδέ λες. Και- καλώς τους κι αυτούς- μια μπάντα από τη Ρουμανία παίζει φολκ (Doli Doli). Στη φάση αυτή ξεχωρίζει και το La Ιsla Βonita σε μια «πολύχρωμη» διασκευή.

Rave: Στο κεφάλαιο «τέσσερα» είναι φανερό πού θέλει να το πάει: σε house πάρτι, εξ ου και οι άριστες σχέσεις με τους ντιτζέις- παραγωγούς και άλλες ανανεωτικές δυνάμεις. Θα ήθελα να ήμουν στο μυαλό του Ντάνι Κρίβιτ την ώρα που η κυρία house-άρει τα κομμάτια της. Σε όλο το σόου χρησιμοποιεί πολλά σαμπλς, ενώ αρκετά κομμάτια ακούγονται σαν mash-ups, το ένα μέσα στο άλλο, όπως στη νέα γενιά αρέσει να σερβίρεται η μουσική της.

Στο 4 Μinutes έρχεται ως τρισδιάστατη φιγούρα και ο Τζάστιν Τίμπερλεϊκ. Όλα στο μίξερ. Ακόμη και η ανακύκλωση θέλει την έμπνευσή της. Και καλογυμνασμένους μυς για να σηκώσουν το βάρος. Ενθουσιασμένος ένας θαυμαστής στο τέλος της συναυλίας του Κάρντιφ είπε πως- δεν γίνεται, αυτή η γυναίκα είναι ντοπαρισμένη. Στοίχημα πως ακόμη και τον έλεγχο ντόπινγκ θα τον έκανε ποπ επιτυχία.

ΙΝFΟ

Η Μαντόνα στο Ολυμπιακό Στάδιο 27 Σεπτεμβρίου.
«Ανοίγει» η Robyn. Εισιτήρια μόνο περιορισμένης ορατότητας στο Τicket Ηouse, Πανεπιστημίου 42. Τηλ. 210-3608.366.

«Τους καλύτερους γιατρούς!»

Τι ζητάει μία σταρ; Όχι πολλά πράγματα αν είναι η Μαντόνα. Παράδειγμα, για τη συναυλία στις 25 Σεπτεμβρίου στο Μαυροβούνιο ζητάει να υπάρχουν μάσκες οξυγόνου στα παρασκήνια και στη σκηνή αλλά να εφημερεύουν οι καλύτεροι γιατροί σε κοντινό νοσοκομείο. Μήπως είναι απλά ένα τρικ για να μας πει πως πρόκειται για ένα εξαντλητικό σόου ή απλά πως στα 50 πρέπει να τα σκέφτεσαι όλα;

Θα ακούσουμε

Candy Shop- Βeat Goes Οn- Ηuman Νature- Vogue- Die Αnother Day RemixΙnto the Groove- Ηeartbeat- ΒorderlineShe΄s Νot Μe- Μusic- Rain/ Ηere Comes Τhe Rain Αgain- Devil Wouldn΄t Recognize You- Spanish Lesson- Μiles Αway- La Ιsla Βonita- Υou Μust Love Μe- Get Stupid Remix- 4 Μinutes- Like a Ρrayer- Ray of Light- Ηung Up
Αριθμομανία

250 εργάτες περιοδεύουν μαζί 69 κιθάρες χρησιμοποιούνται στην περιοδεία 30 φορτηγά με ρούχα ταξιδεύουν 12 τρομπολίνο χρησιμοποιούνται 8 διαφορετικές εμφανίσεις κάνει η ίδια 2 σκηνές και 2 εξέδρες για τους DJs 1 λεπτό ο χρόνος που χρειάζεται για να αλλάξει κοστούμι

Θρήνος για τη ραπ οικογένεια

Νεκρός βρέθηκε στο πατρικό του σπίτι στο Λος Άντζελες ο γιος του ράπερ Ντόκτορ Ντρε. Η δύστυχη μητέρα του ήταν αυτή που βρήκε το πτώμα του Αντρέ Γιανγκ Τζούνιορ- ο 24χρονος έφερε και το όνομα του πατέρα του. Τα αίτια του θανάτου του θα παραμείνουν στο σκοτάδι για πολύ ακόμα, καθώς τα αποτελέσματα των τοξικολογικών εξετάσεων θα είναι έτοιμα σε οκτώ εβδομάδες. «Ο Ντόκτορ Ντρε θρηνεί την απώλεια του γιου του», δήλωσε ο εκπρόσωπος του διάσημου ράπερ και ιδρυτή της δισκογραφικής εταιρείας Αftermath Εntertainment. Ο βραβευμένος με Γκράμι Ντόκτορ Ντρε είναι ο συνιδιοκτήτης μαζί με τον Σιουτζ Νάιτ της δισκογραφικής Death Row Records, ενώ έχει συνεργαστεί με διάσημα ονόματα της ραπ, όπως οι Ιβ, Μέρι Τζέι Μπλάιτζ, Σνουπ Ντογκ, Έμινεμ και 50 Σεντ.

ΗΡΩΔΕΙΟ: Βραδιά τιμής στο κλαρίνο

Ύστερα από 25 χρόνια στη μουσική και έχοντας αποκτήσει τον δικό του προσωπικό ήχο στο κλαρίνο, ο Βασίλης Σαλέας δίνει μία και μοναδική συναυλία υπό τον τίτλο «25 χρόνια μουσικής», στο Ηρώδειο, στις 30 Σεπτεμβρίου. Μέρος των εσόδων της θα διατεθεί για την ενίσχυση των σκοπών του Ειδικού Ολυμπιακού Χωριού για παιδιά με ειδικές ανάγκες. Σ΄ αυτή τη μοναδική βραδιά, η Γλυκερία, ο Θανάσης Πολυκανδριώτης, ο Διονύσης Σαββόπουλος και ο Σαράντης Σαλέας θα τιμήσουν με τον δικό τους μουσικό τρόπο τον μεγάλο δεξιοτέχνη του κλαρίνου που ανέδειξε κι εκείνος τις ανεξάντλητες δυνατότητες του οργάνου, πέρα από την παραδοσιακή μουσική, στις σύγχρονες συνθέσεις. Ο Βασίλης Σαλέας έχει ερμηνεύσει έργα συνθετών όπως οι Μίκης Θεοδωράκης, Βαγγέλης Παπαθανασίου, Διονύσης Σαββόπουλος, Μίμης Πλέσσας, Σταμάτης Σπανουδάκης, ενώ έχει τιμηθεί με πολλούς χρυσούς δίσκους καθ΄ όλη τη διάρκεια της καριέρας του. Ακόμη, έχει εμφανιστεί στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, στο Ηρώδειο, στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου, στους Φιλίππους και στο Ρωμαϊκό Ωδείο της Πάτρας.

ΤΑ ΝΕΑ, Τετάρτη 27 Αυγούστου 2008

Ήχοι Ταρκόφσκι, Παζολίνι και «Σκόνη του χρόνου»

Νέες προσεγγίσεις στον αυτοσχεδιασμό, εμπνευσμένοι μουσικοί σε κορυφαίες εκτελέσεις και φυσικά ο ήχος της ΕCΜ- «ο καλύτερος ήχος μετά τη σιωπή», όπως είναι το σύνθημά της- θα παρουσιαστούν στο Θέατρο Βράχων «Μελίνα Μερκούρη» στο 1ο Φεστιβάλ της ΕCΜ, της γερμανικής και διεθνούς δισκογραφικής εταιρείας που άλλαξε για πάντα το ρεπερτόριο της τζαζ και τον τρόπο που ακούγεται.

Στο φεστιβάλ, στο πλαίσιο του 22ου Φεστιβάλ Υμηττού, θα ακούσουμε τους πιο χαρακτηριστικούς ήχους της ΕCΜ: από το ούτι του Τυνήσιου Αnouar Βrahem (Παρασκευή 5 Σεπτεμβρίου) και τα ολοκαίνουργια τραγούδια της Σαβίνας Γιαννάτου (Παρασκευή 5/9), μέχρι το ιδιότυπο ιταλικό ντουέτο του Gianluigi Τrovesi & Gianni Coscia (Σάββατο 6/9) που μας κάνουν κοινωνούς της ιταλικής μουσικής παράδοσης.

Από τις κορυφαίες στιγμές του φεστιβάλ, που ενώνει και τον κινηματογράφο με τη μουσική, θα είναι η συναυλία- παράσταση του Γάλλου πιανίστα Francois Couturier και του κουαρτέτου του (Σάββατο 6/9). Μια ξενάγηση στον κόσμο της νοσταλγίας του μεγάλου Ρώσου δημιουργού Αντρέι Ταρκόφσκι με μουσική αλλά και εικόνες από τις ποιητικές ταινίες που επέλεξε ειδικά για το φεστιβάλ ο γιος του μεγάλου κινηματογραφιστή. Ο Ιταλός πιανίστας Stefano Βattaglia με το σεξτέτο του (Κυριακή 7/9) θα μας φέρει κοντά στην προσωπικότητα και το έργο του Πιερ Πάολο Παζολίνι, ενώ ο δικός μας (αλλά και διεθνής) πιανίστας Βασίλης Τσαμπρόπουλος- που μαζί με την Ελένη Καραΐνδρου και την Σαβίνα Γιαννάτου είναι οι μόνοι Έλληνες που ανήκουν στο δυναμικό της γερμανικής εταιρείας- θα συμπράξει με την τσελίστα Αnja Lechner και τον περκασιονίστα U.T. Gandhi (Κυριακή 7/9) σε μια «συνομιλία» που αντλεί έμπνευση απο την αρμένικη μουσική παράδοση και το Βυζάντιο.

Τη Δευτέρα 8/9 το τρομερό παιδί της ιταλικής τζαζ, ο πιανίστας Stefano Βolani και αμέσως μετά ο Πολωνός τρομπετίστας Τomaz Stanko και το τρίο του. Ο επίλογος (12 και 13 Σεπτεμβρίου), δυο βραδιές αφιερωμένες στις μουσικές της Ελένης Καραΐνδρου. Σε παγκόσμια πρώτη θα παρουσιάσει τη μουσική της για τη νέα ταινία του Θόδωρου Αγγελόπουλου «Η σκόνη του χρόνου» (θα τη δούμε προσεχώς) και σε πρώτη συναυλιακή παρουσίαση θα ακούσουμε και το «10» (από την ομώνυμη τηλεοπτική σειρά).

ΤΑ ΝΕΑ, Τετάρτη 27 Αυγούστου 2008

«Πουλάει» και σαν αστείο η Έιμι Γουαϊνχάουζ

TA NEA: Τρίτη 26 Αυγούστου 2008

Η Έιμι Γουαϊνχάουζ κερδίζει και σε αστείο. Το πρώτο βραβείο πήρε η κωμικός Ζόε Λάιονς στο Fringe του Εδιμβούργου, σατιρίζοντας τη Γουαϊνχάουζ και τα καμώματά της στην ποπ σκηνή. «Δεν μπορώ να πιστέψω ότι η Έιμι Γουαϊνχάουζ κάνει κακό στον εαυτό της. Είναι τόσο εκνευριστική, που σίγουρα θα βρίσκει κάποιον να της το κάνει», ήταν η ατάκα που έφερε το βραβείο. Η 33χρονη κωμικός από το Μπράιτον της Αγγλίας, που έχει το δικό της σόου, κέρδισε τη διάκριση συγκεντρώνοντας τις ψήφους από το κοινόπου έδειξε την προτίμησή του μέσα από ψηφιακό τηλεοπτικό κανάλι.

«Είμαι πολύ χαρούμενη που κέρδισα αυτό το βραβείο. Ξέρω πως ο αυτοτραυματισμός δεν είναι αστείο πράγμα, αλλά ήταν απλά ένα... αστείο, και δεν θα με μαλώσω γι΄ αυτό», δήλωσε η Ζόε Λάιονς για τη διάκριση. Δέκα από τους πιο γνωστούς κριτικούς στη Βρετανία επιλέγουν από περίπου 60 κωμικά σκετς και μετά το κοινό ψηφίζει το αγαπημένο του.

Φαίνεται πως η Γουαϊνχάουζ «πουλάει» και σαν αστείο και μόνο.

Για τους Χειμερινούς Κολυμβητές!

ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΜΑΤΙΑ: Μέσα σε τόσα crossover, οι μόνοι ανάδελφοι

Τα κύματα της θάλασσας μου το 'πανε // αυτή η νύχτα μένει // για αύριο ποιος ξέρει // Ελα, πουλί μου, να πάμε στην Πέραμο // στην Αρζεντίνα να βρεθούμε // φωτιές να δουν τα πέλαγα // πω πω χαρές τ' αστέρια.

Οταν ήμουν πιτσιρικάς, άκουγα και Χειμερινούς Κολυμβητές. Δίπλα στους Led Zeppelin και τους U2 έβαζα στο πικάπ τον πρώτο τους δίσκο, βινύλιο τότε, και την έβρισκα με τη «Ρωμυλία», τις «Ψείρες» και τον «Παγασητικό». Και φυσικά το απολαυστικό «Τώρα Που Παντρεύεσαι». Αταίριαστο όντως για έναν μαθητή του Γυμνασίου να ακούει μέσα στο ροκ του χάσιμο ένα συγκρότημα που, ακόμη και σήμερα, με τα τόσα crossover στη σύχρονη μουσική, ηχεί εντελώς ανάδελφο. Αλλά ας όψεται ένας καθηγητής μου (τότε), νέος και αυτός (τότε), ο Τάκης Διονυσόπουλος που με μύησε στον ήχο τους.

Εκτοτε, παρακολουθούσα πάντοτε τους Χειμερινούς Κολυμβητές. Ακόμη και την προηγούμενη εβδομάδα, που έπαιζαν σε μια... οικογενειακή συναυλία στην Καισαριανή, έφυγα τρέχοντας το βράδυ από την «Ελευθεροτυπία» για να πάω να τους δω live. Μία μέρα μάλιστα μετά τους Sex Pistols, δύο μετά τους Massive Attack και μία πριν από τον DJ Nick Warren. Οπως τότε, αλλά και τώρα, που όλες οι μουσικές μπαίνουν σε μίξερ. Και στην Καισαριανή εννοείται πως βρήκα έναν Μπακιρτζή ωραίο, πνευματώδη και χύμα. Χωρίς πρόβες, χωρίς τίποτε, όπως έλεγε και στη συνέντευξή του στη Φωτεινή Μπάρκα την προηγουμένη.

Παίζειν επικινδύνως το συγκρότημα και ό,τι θέλει ας προκύψει επί σκηνής. Ζην επικινδύνως εμείς με ένα (βρομο)παπάκι στο ανάποδο ρεύμα της Αλεξάνδρας ύστερα από συναυλία τους (1989; 1990;) στο «Μετρό» του Γκύζη... [ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ, ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 25/07/2008]